G

rupowe a indywidualne 

podejmowanie decyzji.

Przygotowanie:

Kamil Jurgiewicz
Jakub Michalski
Bartłomiej Kaczmarski

CZĘŚĆ TEORETYCZNA



Podejmowanie decyzji:

    Definicja 1: 
Podejmowanie decyzji polega na akcie świadomego
wyboru jednego z rozpoznanych i dostępnych
(uznanych za możliwy do wdrożenia) wariantów 
przyszłego działania.

   Definicja 2:
 Podejmowanie decyzji jest wyborem lub też 
świadomym powstrzymaniem się od wyboru (co jest 
także decyzją). 
 
Decydent ma do wyboru szereg alternatyw, które musi 
ze sobą porównać i ocenić możliwość ich 
wprowadzenia oraz przewidzieć skutki ich realizacji.

Podejmowanie decyzji to wybór jednej 
z co najmniej dwóch:



Możliwości



Rozwiązań



Wariantów



Dróg



Kierunków postępowań

pożądanych z punktu widzenia interesu (potrzeb) systemu, w 
ramach     którego wybór ten jest dokonywany.

Elementy procesu decyzyjnego:



Warunki



Decydent



Cele



Alternatywy



Kryterium wyboru



Relacje między alternatywami



Wybór

Decydent jest to osoba lub grupa osób, które uczestniczą w procesie 
  podejmowania decyzji, czyli podmiot dokonujący wyboru 
ostatecznego wariantu decyzji.

Decydent w indywidualnym podejmowaniu decyzji:
  każdy z nas zastanawiający się w sklepie co kupić.
Decydent w grupowym podejmowaniu decyzji:
 sejm, rada miasta.

Bariery podczas podejmowania decyzji



Informacyjna



Zasobowa



Kompetencyjna



Społeczna



Organizacyjna



Biurokratyczna



konkurencyjna

Modele podejmowania decyzji:

Proces podejmowania decyzji rozpoczyna się  w chwili stwierdzenia 
sytuacji, a kończy się w chwili realizacji.

I. Faza przygotowawcza:
Czego dotyczy problem?
Czy jest on złożony?
Jakiego zakresu czasowego i przestrzennego dotyczy?
Czy ma charakter powtarzalny, czy jednorazowy
Kto odpowiada
 

Modele podejmowania decyzji:



II. Faza ustalenia kryterium decyzyjnego obejmuje trzy czynności:

Formułowanie różnych wariantów rozwiązań.
Określenie kryteriów, za pomocą których dokona się oceny.
Ocena

III. Faza podjęcia decyzji (wybór) polega na porównaniu wcześniej 
ocenianych wariantów rozwiązań problemu oraz wyborze tego, który 
w najwyższym stopniu spełnia przyjęte wcześniej kryteria.

Problemy i sytuacje decyzyjne 
pojawiają się w obszarze:



Celów



Struktur



Ludzi



Techniki

Problemy decyzyjne związane z formułowaniem celów częściej 
pojawiają się na poziomie celów niższego rzędu.

Cechy użytecznej informacji:

Decydent musi się liczyć z odczuwaniem niedosytu informacyjnego. Również 
nadmiar informacji jest niekorzystny dla decydenta, który nie jest w stanie ich 
przetworzyć.

Cecha informacji:

Charakterystyka informacji:

Dokładność

W sposób wiarygodny odzwierciedla 

rzeczywistość

Aktualność

Dostępna w odpowiednim czasie, 

umożliwiającym właściwe działanie

Kompletność

Dostarczająca wszelkich 

niezbędnych faktów i szczegółów

Przydatność

Istotna dla decydenta, adekwatna 

do zgłaszanych potrzeb

Ujęcia problemu decyzyjnego

• Ujęcie przedmiotowe jest to odchylenie między stanem 
pożądanym i rzeczywistym sytuacji decyzyjnej. 
 
• Ujęcie podmiotowe problemu określane jest przez 
pryzmat możliwości i kompetencji decydenta oraz potrzeb 
informacyjnych i ich przetworzenia w celu podjęcia decyzji 
i rozwiązania problemu.

Czynniki charakteryzujące problem decyzyjny w 
ujęciu 

przedmiotowym:



 przedmiot decyzji, 



 stopień strukturalizacji, 



 stopień złożoności, 



 liczba i rodzaj potrzebnych informacji, 



 zakres rzeczywistości, którego problem dotyczy, 



 miejsce występowania, 



 częstotliwość pojawianie się problemu, 



 znaczenie problemu dla sprawności funkcjonowania 

      danego systemu.

Czynniki charakteryzujące 
decydenta: 



osobowość psychiczna i fizyczna, 



jego miejsce i znaczenie w strukturze organizacyjnej, 



formalne i rzeczywiste możliwości działania, 



sposób postrzegania problemów i warunków działania, 



liczba i rodzaj posiadanych informacji.

Rodzaje decyzji

Kryterium podziału 

Rodzaje decyzji

Funkcje kierownicze

kierownicze, niekierownicze

Znaczenie i zasięg skutków 

decyzji dla organizacji 

operacyjne, taktyczne, strategiczne

Charakter czynności

regulacyjne, sterujące, innowacyjne, badawcze, wykonawcze, 

oceniające

Formy decydowania

indywidualne, zbiorowe 

Horyzont czasowy

krótkookresowe, średniookresowe, długookresowe, 

perspektywiczne 

Źródła powstawania

inicjowane przez jednostki nadrzędne, kierowników i 

pracowników

Waga problemu

kluczowe, standardowe, marginalne

Stopień powtarzalności

Rutynowe, nierutynowe

Stopień scentralizowania

scentralizowane, zdecentralizowane 

Możliwość wyboru

wariantowe, alternatywne, komplementarne, wymuszone, 

swobodne

Stabilność warunków

podejmowane w warunkach pewności, ryzyka i niepewności 

Modele procesu podejmowania 
decyzji 



 model klasyczny 

(normatywny) 



model administracyjny

Model klasyczny zakłada logiczną i racjonalną naturę
menedżera oraz przyjmuję, że podejmowane przez
niego decyzje zawsze leżą w interesie organizacji. 
 Według modelu klasycznego:

• decydenci mają pełną informację o sytuacji decyzyjnej 
i możliwych wariantach, 
• potrafią skutecznie działać w warunkach niepewności 
• umieją racjonalnie i logicznie ocenić wszelkie aspekty 
sytuacji decyzyjnej 

Model administracyjny zakłada, że decyzje w
przedsiębiorstwie nie zawsze są podejmowane zgodnie z
zasadami racjonalności i logiki. 

W modelu administracyjnym zakłada się, że:
• menadżerowie dysponują niepełnymi i niedoskonałymi 
informacjami, 
• ograniczeni są w swej racjonalności poprzez swoje 
wartości, umiejętności, obyczaje czy nieświadome 
odruchy 
• mają skłonność do zadawalania się przy podejmowaniu 
decyzji pierwszym wariantem spełniającym minimalny 
warunek dopuszczalności

Syndrom grupowego myślenia

➲

 Pojawia się wtedy gdy dążenie grupy do konsensusu i spójności 

przeważa nad dążeniem do osiągnięcia możliwie najlepszej decyzji. 
W wyniku takiego zjawiska może dojść do sytuacji w której 
podejmowana jest decyzja, która nie leży w interesie ani grupy, ani 
organizacji, lecz jest tylko sposobem uniknięcia konfliktu. Syndrom 
grupowego myślenia przedstawiany jest jako jedna z wad 
grupowego podejmowania decyzji.

CZĘŚĆ PRAKTYCZNA

Przykład 

indywidualnego 

podejmowania decyzji 

Pan Adam Kowalski postanawia kupić 
nowy telewizor. Zakup został podjęty 
ze względu zbliżających się 
Mistrzostw Świata w piłce nożnej w 
Brazylii. Pan Kowalski ma pewne 
wymagania odnośnie zakupu min: 
cena, trwałość, przekątna ekranu, 
marka.

Etapy podjęcia dezycji 

1.Uświadomienie potrzeby:
 Chęć spędzenia niezapomnianych momentów z rodziną, 
przyjaciółmi podczas oglądania spotkań.
2. Rozpoznanie sposobów zaspokojenia potrzeby:
Pan Kowalski przegląda oferty promocyjne dużych 
sklepów oraz oferty w Internecie. Spośród znanych  
marek telewizorów: LG, Sony, Samsung, Panasonic, 
Grundig, Manta, ograniczył swoje wymagania pod marki: 
LG, Sony, Samsung. 

3. Ocena dostępnych sposobów zaspokojenia potrzeby:
Przy wyborze kierował się następującymi kryteriami:
-marka
-cena
-format obrazu
-przekątna obrazu
-rozdzielczość
-kąt widzenia
-wbudowany tuner DVB-T z MPEG4
-funkcje dodatkowe

Najważniejsze cechy dla Pana Kowalskiego to  
cena, marka, przekątna ekranu rozdzielczość.

4. Zakup i jego ocena
Pan Kowalski postanowił zakupić telewizor 
Samsung Smart TV za 1699 zł, przekątna ekranu 
40 cali, rozdzielczość Full HD 

Jego decyzja jest jak najbardziej poprawa, 
ponieważ telewizor spełnia główne 
warunki postawione przed zakupem, 
spełnia jego oczekiwania oraz zadowolenie 
z planowanego spędzenia miłego czasu z 
najbliższymi podczas Mistrzostw Świata.

Zalety indywidualnego 
podejmowania decyzji



większe poczucie odpowiedzialności decydenta,



jedność uprawnień i odpowiedzialność,



większa szybkość podejmowania decyzji,



mniejsze koszty bezpośrednie procesów decyzyjnych,



większa możliwość podjęcia decyzji w kwestiach trudnych i 

niepopularnych,



mniej kompromisów.

Wady indywidualnego 
podejmowania decyzji:



gorsze przygotowanie merytoryczne,



dezintegracja decydenta i realizatorów,



mniejsze zaangażowanie wykonawców, którzy nie podejmowali 

decyzji,



możliwie duże koszty złych decyzji,



większa możliwość samowoli i nadużyć decydenta

Przykład syndromu grupowego 
myślenia

➲

Przykładem wystąpienia tego syndromu była katastrofa 

promu kosmicznego "Challenger". 

➲

W wyniku wystąpienia syndromu grupowego myślenia 

śmierć poniosła siedmioosobowa załoga statku

.

Zapobieganie

➲

każdy członek grupy powinien wnikliwie i krytycznie ocenić 

wszystkie możliwe rozwiązania

➲

 Przywódca nie powinien zbyt wcześnie wygłaszać swojego poglądu, 

aby wszyscy członkowie grupy mieli szanse wypowiedzieć się 
swobodnie

➲

Po ustaleniu wstępnej decyzji, grupa powinna przeprowadzić 

jeszcze jedno spotkanie, na którym każdy członek grupy, który 
poczuje taką potrzebę będzie miał możliwość ponownego 
przedstawienia swojego poglądu

Zalety grupowego podejmowania 
decyzji: 



większa różnorodność doświadczeń, informacji i wiedzy, 



bardziej różnorodne podejście do problemu, 



 może powstać więcej wariantów decyzyjnych (większa 

      kreatywność), 



 zjawisko synergii i „kuli śnieżnej”, 



 większa skłonność do ryzyka, 



 łatwiejsza akceptacja decyzji podjętych grupowo (efekt 

      partycypacji), 



 większa legalność decyzji. 

Wady decyzji grupowych:



 czasochłonność i pracochłonność, 



 nacisk na podporządkowanie się grupie (kompromis i 

      konformizm), 



 możliwość dominacji mniejszości (uczestnictwo 

      przełożonych, ekspertów), 



 możliwość pojawienia się sprzeczności interesów, 



 duże koszty, 



 niejednoznaczna odpowiedzialność

Przykłady podejmowania decyzji 
w zarządzaniu państwem.



Państwo o ustroju totalitarnym



Państwo o ustroju demokratycznym. 

Państwo totalitarne (na 
przykładzie III Rzeszy)



Podjęcie indywidualnej decyzji przez Adolfa 

Hitlera o napadzie na ZSRR w 1941r. pomimo 
ostrzeżeń jego współpracowników

Państwo demokratyczne(na 
przykładzie Polski)



Grupowe podejmowanie decyzji podczas 

głosowania nad ustawą w sejmie.

WNIOSKI:

-Myślenie grupowe jest to taki sposób myślenia w 
którym dążenie do zachowania spójności grupy jest 
ważniejsze od liczenia się z faktami,
-Decyzje podejmowane w grupie dają złudne 
poczucie rozproszenia odpowiedzialności, a w 
decyzjach podejmowanych indywidualnie 
odpowiedzialność spływa na jedną osobę,
-Osoby podejmujące decyzje są często pod presją 
czasu która nie pozwala na spokojne rozważenie 
wszystkich możliwości,

 

 -Podejmowanie decyzji indywidualnie jest dużo szybsze niż 
podejmowanie decyzji grupowej,
-Grupowe podejmowanie decyzji pozwala na rozpatrzenie wielu 
wariantów rozwiązań zaś indywidualnie podejmowanie decyzji 
ogranicza się do niewielu wariantów rozwiązań,
-Decyzja podjęta indywidualnie może spodziewać się mniejszej 
akceptacji przed podwładnych niż w przypadku decyzji podjętej 
grupowo.

Bibliografia

 
1.

A.Hardingham „Praca w zespole”, Petit, Warszawa 1998 

2.

J. Stoner, Ch. Wankel "Kierowanie" PWE Warszawa 1994 

3.

T. Tyszka „Psychologiczne pułapki oceniania i podejmowania decyzji”, GWP, Gdańsk 1999 

4.    www.wikipedia.pl
5.    www.studium.agrobiznesu.up.lublin.pl