Postępowanie ze 

ściekami 

szpitalnymi

.

Kociszewska Sabina
Mazurkiewicz Justyna
Słaby Ewa
Wojtowicz Elżbieta

 

 

Stale zaostrzające się wymagania względem ścieków
odprowadzanych z oddziałów szpitalnych zmuszają do
 poszukiwania nowych rozwiązań i stosowania specjalnych 
technologii gospodarki ściekami.
Szczególnie dotyczy to 

odpadów promieniotwórczych.

Pierwiastki promieniotwórcze są na szeroką skalę stosowane
we współczesnej medycynie. Wykorzystuje się je:

•   rutynowo w diagnostycznych badaniach medycyny nuklearnej

•   w terapii, np.: radionuklid ¹³¹ I stosowany w leczeniu
     nadczynności  tarczycy, wola guzkowego nadczynnego oraz
     terapii uzupełniającej po radykalnym leczeniu operacyjnym
     zróżnicowanego raka tarczycy.

 

 

Leczenie izotopami promieniotwórczymi związane jest
 z narażeniem na promieniowanie jonizujące nie tylko
komórek docelowych i całego ciała chorego, ale również jego
otoczenia: personelu medycznego,  rodziny i osób postronnych.
Źródłem narażenia jest sam chory, jak i jego 

wydzieliny i

wydaliny : ślina, mocz i kał.

Wiąże się to z koniecznością prawidłowego zagospodarowania
 radioaktywnych ścieków . Pozostałości farmaceutyków 
wydalane przez pacjentów nie powinny obciążać środowiska,
 ale być magazynowane i uzdatniane na miejscu.

 

 

Zgodnie  z  tym  zarządzeniem    powstające  w  medycynie 
nuklearnej 

ścieki 

radioaktywne 

powinny 

być 

przechowywane  przez  zadany  okres  czasu,  aż  do 
osiągnięcia 

odpowiednio 

niskiego 

poziomu 

radioaktywności

,  pozwalającego  na  ich  odprowadzenie 

bezpośrednio do kanalizacji spławnej.

Czas  „leżakowania”  odpadów    w  odstojniku  zależy  od 
aktywności,  która  do  zbiornika  wpłynęła,  np.jeżeli  jest 
to
1000 mCi radiojodu, to czas ten wynosi około 

73 dni.

Zarządzenie  Prezesa  Państwowej  Agencji 

Zarządzenie  Prezesa  Państwowej  Agencji 

Atomistyki

Atomistyki 

z  19  maja  1988r.  dopuszcza  maksymalne 

stężenie radionuklidów o okresie połowicznego zaniku < 
60 dni u wylotu kolektora zakładowego 10 A LI w 1 m³
( ALI- Annual Limit of Intake).

 

 

Długi 

czas 

przechowywania 

stanowi 

największy 

problem  w  zarządzaniu  odpadami  radioaktywnymi. 
Wymusza  to  stosowanie 

licznych  zbiorników  o  dużej 

pojemności

, 

a 

to 

powoduje 

wzrost 

kosztów 

inwestycyjnych  oraz  w  wielu  wypadkach  problemy 
lokalizacyjne, 

zwłaszcza 

w 

przypadku 

szpitali 

istniejących.

 

 

ETAPY:

1. Odprowadzenie ścieków.
2. Centrala techniczna z urządzeniami wytwarzającymi 

podciśnienie.

3. Napełnianie jednego z przynajmniej 2 zbiorników.
4. Dekontaminacja ścieków ( zawartość zbiornika jest 

regularnie przepompowywana i napowietrzana).

5. Wypompowanie ścieków po upłynięciu zadanego 

czasu dekontaminacji.

 

 

Ścieki z instalacji
 wodno-kanalizacyjnej, 
z sal w których przebywają 
chorzy leczeni 
radioizotopami spływają do 
zbiorników .
 Jeden zbiornik jest 
napełniany przez 

2-4 

tygodnie

 i zależy to

 od liczby poddawanych
 leczeniu pacjentów.
Proces ten kontroluje 
nowoczesna, w pełni 
automatyczna technika 
sterownicza:

 

 

Tablica  kontrolna  w  pomieszczeniu  personelu 
szpitalnego podaje  stale aktualny stan systemu:

 

 

W 

salach 

chorych 

montowane 

są 

 

toalety 

podciśnieniowe, 

które 

pozwalają 

zredukować 

do 

minimum Ilość odprowadzanych ścieków bez ograniczeń 
dla higieny i komfortu użytkowania
 ( ograniczenie powstawania ścieków o 

80 %

 ).

Do  spłukania  nieczystości  wystarczy  mniej  niż  1  litr 
wody.

 

 

Rozwiązaniem 

alternatywnym 

dla 

toalet 

podciśnieniowych  są 

toalety  rozdzielne

,  które 

pozwalają  na  oddzielenie  najbardziej  obciążających 
wydzielin.  Mocz  jest  odprowadzany  przez  osobny  otwór 
w  przedniej  części  miski  ustępowej.  W  ten  sposób 
zawarta  w  nim  największa  część  pozostałości  lekarstw 
zostaje  zmagazynowana  nie  rozcieńczona  i  bez 
nieczystości stałych ( papieru etc.).

 

 

Ścieki  są  odprowadzane  do  zbiorników  instalacją 
podciśnieniową, która gwarantuje, iż nawet w wypadku 
powstania  jakiejkolwiek  nieszczelności,  nie  nastąpi 
wyciek. Przechowywane w monitorowanych zbiornikach 
ścieki  poddawane  są  odpowiedniemu 

uzdatnianiu

.  Po 

okresie 

dekontaminacji 

zostają 

odprowadzone 

bezpośrednio do kanalizacji spławnej.

 

 

Zalety technologii podciśnieniowej:

1. Ograniczenie standardowo potrzebnej pojemności 

magazynowej ścieków o ponad 50 %.

2. Odprowadzenie ścieków przewodami o małej 

średnicy, nie zaleganie ich w przewodach (użycie 
podciśnienia do transportu), co powoduje 
ograniczenie użycia niezbędnych osłon chroniących 
przed promieniowaniem do minimum,bądź w 
niektórych przypadkach całkowite ich 
wyeliminowanie.

3. Przebudowa, bądź późniejsze zmiany, podłączenie 

kolejnych urządzeń sanitarnych do instalacji 
dekontaminacji bez przerwy w pracy instalacji.

4. Transport ścieków nie wymaga tradycyjnych 

spadków, co daje swobodę w prowadzeniu 
przewodów i pozwala na ominięcie wszelkich 
przeszkód (transport możliwy w górę , przewody 
można prowadzić  pod sufitem , jak również do 
zbiorników oddalonych nawet o 2 km).

 

 

5    Samo kontrolujący się system transportu.

6.  Ciągła dokładna kontrola oraz ograniczenie 

zużycia wody.

7.  Uniknięcie eksfiltracji radioaktywnych ścieków, 

nawet w           przypadku wystąpienia 
nieszczelności przewodów.

8.   Wysoka niezawodność pracy oraz wielostopniowe 

zabezpieczenia gwarantują, że niekontrolowana lub 
błędna interwencja nie spowoduje wypuszczenia 
ścieków radioaktywnych do kanalizacji.