Szał przezroczystych ciał

JADŁOWSTRĘT

PSYCHICZNY

• jest chorobą

przejawiającą się

bezwzględnym

unikaniem pokarmu

oraz panicznym

lękiem przed

przybraniem na

wadze, którym

towarzyszy

zaburzona percepcja

własnego ciała.

TYPY DIAGNOSTYCZNE

(ze

wzgl. na sposób utrzymywania niskiej

wagi)

• ograniczający – stałe,

rygorystyczne ograniczenia

żywnościowe, bez napadów

objadania się i

przeczyszczania

(15-19lat)

• żarłoczno – wydalający –

dochodzi do regularnych

epizodów niekontrolowanego

objadania się (tzw. napady

żarłoczności podobne do

bulimicznych) i

przeczyszczania

(prowokowanie wymiotów,

stosowanie środków

przeczyszczających)

• Częstotliwość występowania

jadłowstrętu psychicznego

zwiększyła się na świecie w

ciągu ostatnich dwóch

dziesięcioleci.

Prawdopodobnie jest to

konsekwencją zmian w

zakresie norm kulturowych i

wyobrażeń o kobiecym

pięknie. Swoją rolę odgrywa

tu też wzrastający wpływ

wartości Zachodu na inne

kraje. O wystąpieniu

choroby może decydować

szereg czynników

psychologiczno-

społecznych, wśród których

istotną rolę odgrywa

środowisko rodzinne, a

właściwie patologia tego

środowiska.

DLACZEGO??

Rodzina jako środowisko

powstawania anoreksji

1970 roku wyodrębniono

pięć cech

charakterystycznych dla

rodzin z anoreksją:

 Usidlenie
 Nadopiekuńczość
 Sztywność
 Unikanie i

nierozwiązywanie

konfliktów

 Wciąganie dzieci w

konflikt między

rodzicami

BADANIA GRUPY PACJENTEK Z

ANOREKSJĄ ( 15-27lat)

• Postawa kochająca (L) - rodzice stwarzają dziecku ciepły klimat

miłości i poświęcają mu wiele uwagi. Starają się pomóc dziecku w

wielu ważnych dla niego sprawach, ale nie przejawiają przy tym

postawy świadczącej o nadmiernej ingerencji. Matki i ojcowie starają

się przekonywać dziecko, stosują metodę perswazji i unikają karania,

co nie oznacza, że w ogóle nie używają kar. Rodzice udzielają

dziecku pochwał, lecz nie wyróżniają go spośród rodzeństwa.

Dziecko darzy rodziców zaufaniem i często prosi ich o pomoc.

Rodzice, zapraszają przyjaciół swoich dzieci do domu. Rodzice

zachęcają dziecko do niezależności.

• Postawa wymagająca (D) - rodzice ustalają dziecku wysokie

wymagania w różnych dziedzinach, np. obyczajów, nauki w szkole.

Wprowadzają też ścisłe zarządzenia i żądają bezwzględnego ich

przestrzegania, nie robiąc przy tym wyjątków. Rodzice chcą, aby

dziecko było stale zajęte użytecznymi czynnościami, stosują wiele

kar i ograniczają przyjaźnie dziecka. Nie starają się zrozumieć uczuć

swoich dzieci. Rodziców cechuje dominacja, despotyzm i nieliczenie

się ze zdaniem dziecka.

• Postawa ochraniająca (A) - rodzice demonstrujący taką postawę

stawiają na pierwszym miejscu zainteresowanie dzieckiem. Są bardzo

pobłażliwi, dają dziecku specjalne przywileje, a czasem w wylewny

sposób okazują swoje zaangażowanie uczuciowe. Starannie dobierają

dziecku przyjaciół, ale rzadko pozwalają mu odwiedzać swoich kolegów.

Rodzice izolują dziecko od kontaktów z rówieśnikami, oraz chronią od

doświadczeń, które mogą przynieść dzieciom rozczarowanie, złe

samopoczucie, niepokój lub krzywdę.

• Postawa odrzucająca (R) - rodzice reprezentujący ten rodzaj

postawy, nie akceptują dziecięcości dziecka. Czasami odrzucają dziecko

jako osobę. Rodzice tacy są wobec swoich dzieci chłodni, wrogo

ustosunkowani, co przejawiać się może w wyśmiewaniu błędów dziecka

i trudności, z którymi ono się spotyka. Rodzice tacy często pozostawiają

dziecko w domu, aby unikać z nim kontaktów i nie pozwalają kolegom

na odwiedzanie dziecka. Nie liczą się z punktem widzenia dziecka i jego

zdaniem. Ustalają zarządzenia nie na rzecz wychowania dziecka, ale po

to, by ochronić się przed jego naprzykrzaniem się i ograniczyć z nim

kontakt.

• Postawa liberalna (C) - rodzice przejawiający tę postawę nie

interesują się zbytnio dzieckiem, nie snują w związku z nim planów i

traktują je jako część ogólnej sytuacji, w jakiej się znajdują. Rodzice

tacy zajmują się dzieckiem tylko wtedy, gdy nie są zajęci czymś innym.

Rodzice czynią mało wysiłków, aby wychowywać dziecko. Nie stawiają

dzieciom wielu wymagań, posiadają mało zasad związanych z

wychowaniem i nie podejmują wysiłków, aby przestrzegać tych, które

posiadają.

WYNIKI BADAŃ

Pacjentki z anoreksją
OJCIEC-postawa

odrzucająca i

liberalna

MATKA-postawa

odrzucająca, mało

pochwał, mniejsze

zainteresowanie

dzieckiem, przeciwna

niezależności

dorastającej córki

Grupa kontrolna
OJCIEC-postawa

kochająca,

ochraniająca

MATKA-miłość i

akceptacja

uczuciowa

Dlaczego anorektyczkom brakuje

hamulca, który powinien

zatrzymać je w pewnym momencie

odchudzania?

• Przypuszcza się, że istnieje pewien

zespół cech, który sprzyja

wystąpieniu anoreksji.

• Są to: poczucie odpowiedzialności,

solidność, obowiązkowość, pilność,

poczucie niskiej wartości, wysokie

ambicje i potrzeba sukcesu,

trudności w kontaktach z

rówieśnikami i w akceptowaniu

siebie, szczególnie własnego

wyglądu, skłonności do

podporządkowania się, zależność

emocjonalna od rodziców, nasilona

potrzeba uzyskania bezwarunkowej

akceptacji z ich strony.

LICZBY

• 51% dziewięcio- i

dziesięciolatków czuje

się lepiej będąc na

diecie !

• 81% dziesięciolatków

boi się, że kiedyś utyje

• 91% kobiet, które

ukończyły szkołę średnią

próbowało kontrolować

swoją wagę

• ponad 200 000 młodych

ludzi w Polsce boryka się
z problemem anoreksji

• Częstość

występowania u kobiet
określa się na 2-4%

• Stosunek zachorowań

K/M = 10/1 lub
dziewcząt do chłopców
= 20/1

• liczba kobiet, które z

anoreksją lub bulimią
trafiły w Polsce do
szpitali, wzrosła
ostatnio trzykrotnie.

• 70 % dziewczyn,

których zdjęcia ukazały

się w ciągu ostatnich 20

lat na rozkładówkach

Playboya cierpiało na

kliniczną niedowagę

• 23 % mniej od

przeciętnej kobiety waży

przeciętna modelka

(20 lat temu – tylko o 8

• znani projektanci

promują często rozmiar

„0” (czyli 32 – rozmiar

dla dwunastolatek) w

liniach przeznaczonych

dla dorosłych kobiet.

Ostatnio zaczęły się

pojawiać także „ujemne

zera”, lub zera

podwójne.

• Wskazanie

nieprawidłowych postaw

w funkcjonowaniu rodzin

pacjentek z

jadłowstrętem jest

punktem wyjścia do

opracowywania programu

oddziaływań

terapeutycznych. Uznanie

wpływu nieprawidłowego

funkcjonowania

środowiska rodzinnego na

rozwój zaburzenia daje

możliwość oddziaływań

profilaktycznych.

NADZIEJA !!

Document Outline