Bogowie 

starożytnej Grecji

 

 

Mitologia

To zbiór mitów, czyli opowieści 

o starożytnych bogach i herosach 

(bohaterach).

Może być:



mitologia grecka



mitologia rzymska



mity skandynawskie i innych kultur

KAŻDY Z BOGÓW MIAŁ SWOJE 

ATRYBUTY I SPECJALNOŚĆ

ZEUS 

– 

ojciec bogów i ludzi, pan nieba i piorunów

POSEJDON

 – 

władca mórz

HADES – rządził światem podziemnym i zmarłych

HELIOS

 – 

bóg słońca podróżujący rydwanem

HERA – żona Zeusa, opiekunka małżeństw

HEFAJSTOS

 

– 

bóg ognia, rzemiosł różnych, kowal

HERMES

 – 

boski posłaniec, opiekun wędrowców

APOLLO

 – 

bóg światła, sztuki, opiekun 9 muz

AFRODYTA 

– 

bogini miłości, opiekunka zakochanych

ATENA

 – 

bogini mądrości, opiekunka wojowników

ARES

 – bóg wojny, ojciec Erosa – bożka miłości

Ż

YCIE BOGÓW

• GDZIE MIESZKALI BOGOWIE?

        Bogowie żyli na Olimpie – greckiej górze. Nie było tam 

dzikich zwierząt ani złej pogody. Zawsze panowała wiosna. 

Pałac Zeusa był cały ze złota i drogich kamieni. Wejścia do 

Olimpu strzegły hory, czyli dziewczęce boginki pór roku

• CO JEDLI I PILI?

      Zwyczajnym pokarmem bogów była ambrozja, która dawała 

moc ciału i nieśmiertelność duszy. Popijano ją nektarem – 

winem 

o niewysłowionym zapachu.

• JAKIE WIEDLI ŻYCIE?

     Wiedli życie szczęśliwe, bez chorób. Czas spędzali na 

zebraniach 

i wystawnych ucztach. Ich kłótnie i spory trwały krótko, bo je 

Zeus swą powagą rozstrzygał i uciszał.  W życiu tym nie brak 

było jednak zazdrości i intryg.

• W CZYM BYLI PODOBNI DO LUDZI?

      Bogowie w swoich charakterach pełnych wad byli podobni 

do ludzi 

i żyli podobnie do bogatych ziemian czasów starożytnych. 

Jedyną różnicą była nieśmiertelność i beztroska bogów.

DRZEWO GENEALOGICZNE 

BOGÓW GRECKICH

URANOS + GAJA

AFRODYTA 

z piany morskiej

KRONOS 

+ REJA

CYKLOPI 

I STURĘCY

OKEANOS

HADES 

+ KORA

(

PERSEFONA)

POSEJDON

ZEUS 

+ HERA

HESTIA

HEBE

ARES

ATENA

APOLLO

HEFAJSTOS

Helios 

To bóg tarczy słonecznej, 
wyjeżdżał codziennie na 
swoim rydwanie, pędził 
po wąskiej drodze 
środkiem nieba, aby 
wieczorem zanurzyć się w 
falach oceanu, gdzie 
odpoczywał do świtu. 
Jego przejażdżka 
symbolizowała wędrówkę 
słońca bo niebie.

Hades 

To bóg świata 
podziemnego, syn 
Kronosa i Rei, brat Zeusa 
i Posejdona, panował 
wraz ze swoją żoną 
Persefoną nad duszami 
zmarłych, podziemnymi 
demonami. Atrybutami 
boga były drzewa 
cyprysowe i narcyzy, 
sadzone na grobach, oraz 
róg obfitości.

Zeus

• Był synem Kronosa i Rei, naczelnym 

bóstwem nieba i ziemi, bogiem 

światłości. Zsyłał deszcze, grzmoty i 

pioruny. Stał na straży porządku 

świata, sprawiedliwości, był 

opiekunem wszystkich plemion 

greckich, patronem każdego 

gospodarstwa rolnego. Doznawał 

wielkiej czci w całej Grecji, lecz 

głównymi miejscami kultu były 

Nemea i Olimp, gdzie obchodzono 

ogólnogreckie uroczystości 

poświęcona mu, oraz Dodona, w 

której znajdowała się wyrocznia 

boga. Atrybutami Zeusa były: berło, 

piorun, orzeł i tarcza z frędzlami.

Hera

To największa bogini olimpijska, 
siostra i żona Zeusa. Królowa 
nieba i ziemi, opiekowała się 
przede wszystkim kobietami 
zamężnymi i życiem rodzinnym. 
Ulubionym ptakiem tej bogini 
był paw, roślinami lilia i granat. 
Główne ośrodki kultu Hery 
znajdowały się w Samos, Argos, 
Sparcie i Mykenach.

Atena

To córka Zeusa i Metis 
(Rozwagi). Bogini 
mądrości, rozwagi i 
wojny, opiekowała się 
rzemiosłem, życiem 
społecznym oraz 
pracami kobiecymi, 
zwłaszcza tkactwem. 
Atrybutami Ateny 
były: włócznia, hełm i 
egida, ulubioną 
rośliną – oliwka, 
zwierzęciem – sowa.

Posejdon

Był to syn Kronosa i Rei, brat 
Zeusa i Posejdona, bóg mórz, 
rzek, wysp i półwyspów, panował 
nad wszystkimi istotami żyjącymi 
w wodach morskich i lądowych. 
Jego władzy podlegali żeglarze 
wraz ze swoimi statkami. 
Atrybutem jego potęgi był 
trójząb, dzięki któremu 
wzniecane były burze morskie i 
powodowano trzęsienie ziemi. 
Głównym centrum kultu 
Posejdona była świątynia na 
Istmos, poświęcane mu były 
konie i delfiny.

Demeter

To bogini ziemi, płodów 
rolnych, a zwłaszcza łanów 
zboża. Czczono ją w całej 
Grecji, specjalnego kultu 
doznawała jednak w świątyni 
w Eleusis w Attyce. 
Przypisywano jej 
wynalezienie młyna, ona tez 
miała nauczyć ludzi uprawy 
jarzyn i bobu. Godłem 
Demeter były kłosy zboża, 
narcyz, mak, a ulubionym 
ptakiem – żuraw.

Apollo

To syn Zeusa i Latony, bóg 
piękna i słońca, strzelając 
promieniami słonecznymi 
leczył choroby a także 
nagle zabijał ludzi. W 
Delfach, za pośrednictwem 
kapłanki Pytii, wieszczył 
przyszłość. Czczony był 
także jako bóg muzyki, 
poezji, sztuki i nauki, 
poświęcone mu były 
łabędź, jastrząb, kruk, laur, 
kołczan i łuk.

Artemida 

To siostra-bliźniaczka 
Apolla, dziewicza bogini 
łowów, mściwa, 
niedostępna dla ludzi, 
zsyłająca nagłą śmierć na 
kobiety w ciąży. 
Opiekowała się 
amazonkami, czczono ją 
w górzystych krajach 
Grecji, a zwłaszcza w 
Arkadii. Ulubionym 
zwierzęciem atrybutem – 
półksiężyc.
bogini była łania, 

Hermes 

To bóg sprytu i 
zręczności, boski 
posłaniec. Pełnił funkcję 
opiekuna dróg, heroldów, 
podróżnych, kupców, 
rzemieślników i złodziei. 
Czczono go na wiele 
sposobów, np. 
umieszczano na drogach 
słupy z jego popiersiem 
(tzw. hermy). Atrybutami 
Hermesa były: szeroki 
kapelusz, kaduceusz 
opleciony wężem oraz 
ozdobne skrzydełka u nóg 
i kapelusza.

Hefajstos 

To syn Zeusa i Hery, 
bóg ognia i sztuki 
kowalskiej, słynął z 
brzydoty i ułomności 
( okulał, gdy został 
dwa razy zrzucony z 
Olimpu). Hefajstos 
wzniósł boskie 
pałace na Olimpie, 
stworzył tarczę dla 
Zeusa, trójząb dla 
Posejdona i zbroję 
dla Achillesa.

MITOLOGIA DAŁA POCZĄTEK 

WIELU SFORMUŁOWANIOM, 

UŻYWANYM DZIŚ W JĘZYKU 

POTOCZNYM

Syzyfowa praca – praca bez efektu, na darmo, bez końca

Stajnia Augiasza – miejsce bardzo brudne, zaniedbane

Puszka Pandory – źródło wszelkich nieszczęść i chorób

Prometeizm – poświęcenie się dla innych, dobroczynność

Chronologia – uporządkowanie zgodne z występowaniem w 

czasie

                            (Chronos – bóg czasu)
Heliocentryczny – mający słońce w centrum (Helios – bóg słońca)

Chaos – bezkształtna otchłań, z której kiedyś wyłoniły się 

żywioły;

                mieszanina wszystkiego, brak uporządkowania.