Budowa , zasada działania i historia rozwoju drukarek.

•

Krótka historia drukarek

Historia drukarek sięga roku 1937 kiedy to student prawa Chester Carlson

wynalazł proces zwany "kserografią", użyty później m.in. w drukarkach

laserowych. Odkryty sposób wykorzystania ładunków elektrostatycznych do

nanoszenia druku na kartkę papieru (wtedy trwało to kilku minut) został

komercyjnie użyty dopiero w 1950 roku przez firmę Xerox. Od jej nazwy

przyjął się zresztą polski skrót ksero, gdyż to właśnie kopiarki tej firmy jako

pierwsze trafiły do naszego kraju na początku lat 70tych.

•

Trzy lata po stworzeniu ksera powstaje pierwsza szybka drukarka. Została

stworzona przez firmę Remington-Rang na potrzeby komputera UNIVAC. Przez

dłuższy czas była ona jedynym urządzeniem drukującym dla ówczesnych

komputerów. Dopiero w 1971 inżynier Xerox'a, Gary Starkweather,

wykorzystał mechanizm kserografii dokładając do niego laser, który

naświetlał wałek drukujący. W ten sposób powstała pierwsza na świecie

drukarka laserowa. Pierwsze komercyjne produkty korzystające z tej

technologii pojawiły się na rynku dopiero w 1976 (IBM) i 1977 (Xerox).

Urządzenie IBM pozwalało uzyskać do 100 odbitek na minutę, a XEROX'a do

120. Były do bardzo duże drukarki co wykluczało zastosowanie ich w

niewielkim pomieszczeniu. Dodatkowo koszt rzędu $350000 wykluczał w

zasadzie domowe użycie urządzenia. Mniej więcej w tym samym czasie, w

roku 1976, została również wynaleziona drukarka atramentowa

• W tym miejscu należy również wspomnieć o drukarce igłowej

która po raz pierwszy ujrzała światło dzienne przy okazji

Igrzysk Olimpijskich w Tokio w 1964 roku. Firma Seikoshia Co.

Ltd. uzyskała wtedy prawo wyłączności do dostarczania

organizatorom sprzętu pomiarowego i na tę okazję

opracowała technologie kompaktowych drukarek igłowych.

Od 1968 roku kiedy urządzenie weszło do masowej produkcji

cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem ze względu na jej

niski koszt i możliwości pracy w niesprzyjających warunkach.

• Mimo, że technologia była dobrze znana, zanim urządzenia

drukujące trafiły "pod strzechy" minęło dobre 10 lat. Ze

względu na niższe koszta eksploatacji i produkcji pierwsza,

do domowego użytku, trafiła drukarka DeskJet Hewlett-

Packard'a, która i tak z początku osiągnęła niebagatelną

sumę $1000. Era domowych drukarek laserowych rozpoczęła

się wraz z pojawieniem się na rynku w 1992 roku urządzeń

HP z serii LaserJet4.

• Drukarka igłowa (mozaikowa) należy do drukarek

uderzeniowych (impact), w których obraz na powierzchni

papieru jest tworzony przez element uderzający przez taśmę

barwiącą z taką siłą, że część barwnika pozostaje na papierze. W

drukarce mozaikowej do drukowania służy głowica, mająca

zazwyczaj 9 lub 24 ruchome igły, które mogą wysuwać się z

głowicy pod wpływem pola magnetycznego cewki. Igły te uderzają

przez taśmę barwiącą w papier dociśnięty do gumowego wałka.

Mechanizm napędowy przesuwa głowicę poziomo i co pewien

odstęp następuje pobudzenie cewek. Przy jednokrotnym

pobudzeniu drukowanie są punkciki umieszczone jeden nad

drugim, odpowiadające poszczególnym igłom (wszystkie, niektóre

lub żaden). Przy druku powtarzanym w regularnych odstępach na

papierze jest tworzony obraz złożony z siatki punkcików i

wysokości odpowiadającej wysokość głowicy. Po wydrukowaniu

jednej linii papier jest przesuwany w górę i drukowana jest

następna linia. W ten sposób powstaje obraz złożony z siatki

punktów o regularnych odstępach w poziomie i w pionie

(„mozaika"), mogący zajmować całą stronę papieru.

• Utworzony obraz może przedstawić znaki pisarskie, znaki graficzne i

dowolne układy punktów (podobnie jak na ekranie monitora). Drukarka

mozaikowa może pracować w trybie tekstowym, drukując znaki o wzorach

zapamiętanych w pamięci drukarki (komputer podaje tylko numery ich

kodów), i w trybie graficznym, drukując obraz zgodnie z otrzymanymi z

komputera sygnałami określającymi położenie każdego punktu obrazu.

• W drukarkach mozaikowych stosuje się zarówno papier w pojedynczych

arkuszach, jak i papier perforowany, z otworami po bokach służącymi do

precyzyjnego przesuwania go w drukarce, poskładany w arkusze (tzw.

składanka). W niektórych drukarkach stosuje się papier we wstędze bez

perforacji (dostarczany w postaci zwoju).

• Papier w arkuszach podaje się ręcznie (chyba, że drukarka ma

automatyczny podajnik). Papier prowadzony jest za pomocą wałka

gumowego (napęd tarciowy). Niektóre drukarki wymagają wprowadzenia

papieru między głowicę i wałek, inne wymagają jedynie wsunięcia arkusza

w szczelinę i same przesuwają go do właściwego położenia początkowego.

Niestaranne podanie arkusza może spowodować, że papier będzie

prowadzony krzywo i zablokuje się w drukarce. Należy wtedy przerwać

drukowanie i wyjąć papier. Czasem drukarki są wyposażone w prowadnice

ułatwiające wsuwanie papieru we właściwym miejscu.

• Przy drukowaniu na papierze perforowanym należy zwrócić uwagę

na sposób oddzielania zadrukowanych arkuszy od reszty papieru,

bowiem niedokładne oderwanie (w drukarce mogą pozostać

kawałki papieru) może stać się przyczyna nieprawidłowego

działania drukarki. W niektórych drukarkach papier perforowany

bywa wysuwany do położenia ułatwiającego oderwanie go na

krawędzi i ponownie cofany przy rozpoczęciu drukowania. Igły

uderzają zazwyczaj z siłą dostateczną do utworzenia obrazu na

kilku warstwach papieru jednocześnie, co umożliwia stosowanie

papieru wielowarstwowego z kalką (ważne przy niektórych

rodzajach dokumentów, zwłaszcza finansowych). Po każdej zmianie

grubości papieru należy ustawić odległość głowicy od wałka (gdy

jest zbyt mała, głowica może przeszkadzać prowadzeniu papieru,

gdy jest zbyt duża, powstaje obraz blady lub może nawet w ogóle

nie powstać.

• Zdarza się, że podczas drukowania ślad druku na papierze

przestaje być nagle widoczny. Może to być spowodowane zacięciem

się taśmy barwiacej. Drukarkę należy wtedy zatrzymać i poprawić

prowadzenie taśmy.Blady druk jest spowodowany najczęściej

zużyciem się taśmy barwiącej.

• Drukarka atramentowa (ink jet printers) podobnie jak mozaikowa, ma

głowicę przesuwaną poziomo i też

drukuje tekst po jednej linii, z tym, że

głowica składa się nie z taśmy barwiącej

ale ze specjalnego układu dysz z

zamontowanym pojemniczkiem na tusz.

Należy ona do drukarek

nieuderzeniowych.

• Atrament (tusz) jest „wystrzeliwany" z

głowicy

małymi kropelkami

• bezpośrednio na papier, przy czym

kropla możebyć wypychana przez

pęcherzyk gazu

powstający w wyniku podgrzewania

atramentu (drukarki atramentowe

termiczne) bądź w wyniku

oddziaływania mechanicznego głowicy

wykorzystującej

zjawisko

• piezoelektryczne (drukarki atramentowe piezoelektryczne).

• Drukarka laserowa ma duże wymagania nie tylko, co do jakości, ale i co do

grubości papieru (zbyt cienki może się pomiąć i zablokować w

mechanizmie drukarki, zbyt gruby może mechanizm uszkodzić). Zazwyczaj

drukarka pobiera papier z pojemnika, choć można ręcznie podawać

pojedyncze arkusze.

• Drukarki atramentowe i laserowe są czasami określane jako drukarki stron,

ponieważ przetwarzają zazwyczaj w pamięci całą stronę, zanim przeniosą

ją na papier. Zupełnie inaczej odbywa się to w drukarkach igłowych

operujących na znakach.

• Gdy komputer komunikuje się z drukarką robi to za pomocą specjalnego

języka, nazywanego językiem opisu strony lub w skrócie PDL (Page

Description Language). Zadaniem języka opisu strony jest

przekonwertowanie wszystkich drukowanych elementów na strumień

danych drukarki,to jest przez nią wewnętrznie przesyłanych do drukarki.

Gdy kod PDL dociera do drukarki to jest przez nią wewnętrznie

przetwarzany na wzór punktów na stronie

• Aktualnie wykorzystuje się zazwyczaj dwa standardy języka opisu strony:

•

PCL,

•

Postscript.

•

Drukarki, które nie korzystają z języka opisu strony kontrolują proces wydruku za

pomocą tzw.

•

znaków sterujących umieszczanych wewnątrz drukowanego dokumentu.

•

PCL (Printer Control Language - język kontroli drukarki) jest językiem opisu

strony

•

zaprojektowanym w latach 80-tych przez firmę Hewlett Packard na potrzeby drukarek

własnej

•

produkcji. Ponieważ jednak drukarki HP zaczęły dominować na rynku, stąd język PCL

stał się

•

standardowym językiem opisu strony.

•

PostScript - jest językiem strony rozwijanym przez firmę Adobe od 1985

roku. W

•

początkowym okresie język Postscript był językiem opisu strony zdecydowanie

bardziejPCL,

•

Postscript.

• Inne rodzaje drukarek

• Drukarka głowicowa – następczyni elektrycznej

maszyny do pisania

Głowica wykonana w formie kulistej lub częściej owalnej z naniesionymi

wokół znakami (na równoleżnikach). Na jedno uderzenie głowicy przez

taśmę barwiącą w papier przypada jeden wydrukowany znak. Dostępność

znaków limitowana wykonaniem rozetki drukującej. Brak trybu graficznego.

Drukarka iskrowa

– drukarka, w której stosowany jest specjalny papier

pokryty folią aluminiową. Drukowanie polega na przepaleniu uziemionej

warstwy folii przez ślizgający się po powierzchni papieru drut podłączony

do zasilania. Sterowanie realizowane jest podobnie jak w drukarce igłowej.

• Drukarka rozetkowa – następczyni elektrycznej maszyny do pisania.

Głowica wykonana w formie łatwo wymiennej tarczy ze znakami na

obwodzie. Brak trybu graficznego.

• Drukarka stałoatramentowa – technologia opracowana przez firmę

Tektronix na początku lat 90., polega na nanoszeniu roztopionego

woskowego atramentu bezpośrednio na nośnik (solid ink), lub też na bęben

transferowy (solid ink – transfix). Zaletami są znakomite krycie, wierność

barw, szybkość, prostota konstrukcji i całkowita odporność na UV i wodę.

Do wad można zaliczyć niską wytrzymałość mechaniczną druku i łatwo

ulegający analizie termicznej atrament. Obecnie drukarki w tej technologii

produkuje tylko firma

Xerox

• Drukarka sublimacyjna - typ drukarki wykorzystujący ciepło do

przeniesienia barwnika. Przezroczysty barwnik na specjalnej trój- lub

czterokolorowej taśmie (

CMYK

) jest punktowo podgrzewany, wskutek czego

przechodzi z fazy stałej bezpośrednio do gazowej, po czym osiada na

materiale drukowanym (zazwyczaj specjalny papier lub folia). Większość

drukarek tego typu nakłada kolory kolejno, po jednym.

•

Drukarka termiczna

– drukarka zazwyczaj używana jest w

kasach

i drukarkach

fiskalnych. Drukowanie odbywa się na specjalnym papierze (papier termiczny),

który pod wpływem ciepła ciemnieje. Zaletą są: szybkość wydruku, bardzo niski

poziom hałasu oraz to, że jedynym materiałem eksploatacyjnym jest papier

(nie trzeba stosować taśm, tuszy i in.). Wadą jest zanikanie wydruku. Proces ten

jest znacznie szybszy w wypadku poddawania wydruków działaniu światła

słonecznego lub wysokiej temperatury.

• Drukarka termotransferowa – drukarka zbliżona w działaniu do drukarki igłowej.

Zasadniczą różnicą jest taśma barwiąca jednokrotnego wykorzystania z której

barwnik nie jest przenoszony na papier w wyniku mechanicznego

oddziaływania, lecz punktowego podgrzania i dociśnięcia przez iglice (grzałki)

głowicy. Jeden z niewielu typów drukarek umożliwiających druk w kolorze

białym (obok technologii atramentowych).

• Drukarka termosublimacyjna - używa do druku taśmy powleczonej

odpowiednim woskiem, który w wysokiej temperaturze jest odparowywany na

papier. Drukarki termosublimacyjne używane są przez profesjonalistów ze

względu na bardzo wysoką jakość wydruków.

• Drukarka wierszowa – drukarka pracująca wyłącznie w trybie tekstowym,

stawiająca za jednym ruchem cały rząd znaków; najczęściej czcionki

zamocowane są na bębnie obracającym się ciągle przed papierem barwiącym i

przez uderzenie specjalnego młoteczka zostawiają ślad na papierze wydruku;

obecnie stosowane rzadko za względu na mały repertuar znaków i hałaśliwość.

Charakteryzuje się wysoką wydajnością.

Document Outline