Nacięcie krocza

Anatomia

Dno miednicy – utworzone jest przez układ mięśni,

więzadeł i powięzi. Kolejno od wewnątrz do zewnątrz

znajdują się następujące trzy warstwy dna miednicy.

Przepona miednicy

– utworzona przez:

mięśnie dźwigacze odbytu, ich część łonową i

kulszową,

mięsień guziczny.

Przepona moczowo-płciowa

– mięsień poprzeczny

głęboki krocza.

Warstwa zewnętrzna dna miednicy

mięśnie opuszkowo-jamiste,

mięsień zwieracz odbytu,

mięsień poprzeczny krocza powierzchowny,

mięsień kulszowo jamisty

W trakcie episiotomii przecinane są mięśnie

opuszkowo-gąbczasty, kulszowo-jamisty oraz

poprzeczny krocza powierzchowny i głęboki.

Planowane nacięcie krocza w czasie porodu jest

obecnie powszechnie stosowanym postępowaniem i

najczęściej wykonywanym zabiegiem operacyjnym

wśród kobiet we współczesnej medycynie perinatalnej.

Jest to postępowanie korzystne zarówno dla

matki, jak i płodu:
Pozwala zmniejszyć opór tkanek, co z kolei zmniejsza

możliwość urazu płodu.
Chroni przed pęknięciem tkanek wewnętrznych oraz

uszkodzeniem mięśni przepony moczowo-płciowej i

późniejszymi zaburzeniami statyki narządów

płciowych.

Stwarza możliwość łatwego zszycia z odtworzeniem

warunków anatomicznych, prawidłowo wykonane

zapobiega pęknięciu zwieracza odbytu, zapobiega

nietrzymaniu stolca i przetokom kałowym.

Skraca czas trwania II okresu porodu i zmniejsza

ryzyko niedotlenienia płodu, w tym okresie bowiem

częściej występują zaburzenia przepływu

pępowinowego oraz maciczno-łożyskowego krwi.

Wraz z odtworzeniem prawidłowych warunków

anatomicznych jest przez niektórych autorów

porównywane nawet do operacji plastycznych,

mających na celu zachowanie prawidłowej funkcji

seksualnej przedsionka pochwy.

Wskazania

Prawidłowe wykonanie nacięcia krocza w II okresie porodu.

powinno w znacznym stopniu wyeliminować jego

pęknięcie.

Nacięcie krocza jest szczególnie uzasadnione w.

następujących sytuacjach:

Ostry stan zagrożenia płodu w końcowym etapie

porodu.

Objawy grożącego pęknięcia krocza, w szczególności

niepodatnego u starszych pierworódek.

Operacyjne ukończenie porodu drogą pochwową

operacja kleszczowa, wyciągacz próżniowy, pomoc

ręczna w położeniu miednicowym płodu.

Ułożenie odgięciowe główki płodu.

Poród dużego płodu.

Prawidłowo wykonane nacięcie krocza wyraźnie

zmniejsza opór tkanek dna miednicy podczas

rodzenia się główki płodu. Najbardziej właściwym

momentem do jego wykonania jest silne napięcie

tkanek pod naciskiem ukazującej się główki

płodu.

Wcześniejsze nacięcie krocza wiąże się z większą

utratą krwi i jest bardziej bolesne.

Nacięcie krocza wykonuje się w szczytowej fazie

skurczu, gdy główka napiera i rozciąga silnie

krocze.

Przy planowanym nacięciu krocza zwykle czas

pozwala na wykonanie znieczulenia miejscowego.

Szycie krocza

Szycie krocza zaczyna się od ściany pochwy, a

następnie obejmuje nacięte mięśnie oraz skórę.

Szycie krocza można podzielić na 3 etapy:

Szycie błony śluzowej pochwy,

Szycie mięśni i tkanek głębokich krocza,

Szycie skóry krocza.

Bardzo ważne jest zachowanie stosunków

anatomicznych warunkujących poprawność

gojenia, co zapobiega późnym powikłaniom

(zadawnione pęknięcie, wypadanie narządu

rodnego, zakłócenie współżycia).

Pęknięcie krocza

Pęknięcie krocza zdarza się częściej przy niepodatnym

kroczu, przy szybkich porodach, dużych płodach,

porodach operacyjnych oraz niewłaściwym wytaczaniu

główki.

Pęknięcia krocza

dzieli się

w zależności

od rozległości

na trzy stopnie:

•

I- obejmuje skórę krocza i błonę śluzową tylnej

ściany pochwy.

•

II - jw. oraz uszkodzenie mięśni krocza.

•

III - jw. oraz uszkodzenie mięśnia zwieracza odbytu,

czasem błony śluzowej odbytu.

Leczenie

polega na chirurgicznym zaopatrzeniu

wszystkich warstw oraz właściwym prowadzeniu

pooperacyjnym: lekka dieta, higiena, antybiotyk

Document Outline