Prezentacja programu PowerPoint

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

Technologia i organizacja

robót budowlanych

„Przygotowanie budowy i obiektu

do prowadzenia robót montażowych”

prof. dr hab.

inż.

Włodzimierz
Martinek

dr inż. Paweł Nowak

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

Brygada montażowa

Grupa ludzi współpracująca z maszyną
montażową w procesie montażu to
brygada montażowa (w Polsce
montażystą może być tylko mężczyzna
w wieku 18 – 55 lat po egzaminie
państwowym).

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

Sprzęt ochrony osobistej montażysty:

 jednoczęściowy, dobrze dopasowany, lecz nie

krępujący
ruchów kombinezon z zapinanymi mankietami
rękawów
i spodni,

 buty skórzane z cholewkami sznurowane

powyżej kostek,
ze spodami elastycznymi i nieślizgającymi się
oraz z podnoskami przeciwuderzeniowymi,

 trwałe rękawice pięciopalcowe,
 hełm ochronny z tworzywa sztucznego.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

Montażyści,  którzy  pracują  na  wysokości  powinni
być zaopatrzeni w pasy lub aparaty bezpieczeństwa,
od  których  linki  powinny  być  zaczepione  do  trwale
zamocowanych elementów konstrukcji.

Jeżeli w  brygadzie montażowej pracują spawacze to
powinni  oni  być  wyposażeni  w  kombinezony
jednoczęściowe  zaopatrzone                          w  przedniej
części  (co  najmniej  od  kolan  do  pasa)  we  wstawki
gumowe

lub

innego

tworzywa

nie

przepuszczającego promieni ultrafioletowych i
podczerwonych. Muszą oni również posiadać hełmy
ochronne

bez

daszków,

okulary

ochronne

spawalnicze, rękawice i gumowe obuwie spełniające
warunki pełnej izolacji elektrycznej.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

Skład brygady montażowej jest zmienny i zależy
od:

  technologii montażu,
  rodzajów elementów
  organizacji pracy na budowie.

Do zadań brygady montażowej należy:

    wybranie  i  przygotowanie  elementu  do
montażu,
    podwieszenie  elementu  na  haku  maszyny
montażowej,
  przygotowanie miejsca montażu elementu,
    ustawienie  elementu,  jego  rektyfikacja  i
prowizoryczne
    zamocowanie,
  wykonanie trwałych połączeń elementów.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

Wykonanie trwałych połączeń elementów
może być
skomplikowane i składać się z:

 dozbrojenia i pospawania elementów

stalowych,

 ułożenia wymaganych warstw izolacyjnych,

 zadeskowania szczelin i otworów,

  ułożenia mieszanki betonowej lub zaprawy,
     jej odpowiedniego zagęszczenia i wykończenia
     widocznej powierzchni.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

Brygada montażowa pracuje w dwóch grupach:

1. Grupa pierwsza - linowi albo hakowi -

składająca się na ogół
z jednego lub dwóch montażystów pracuje na
składowisku
prefabrykatów.

Do ich obowiązków należy:

    odnalezienie  na  składowisku  potrzebnego
elementu,
  sprawdzenie stanu elementu,
    sprawdzenie  stanu  marek,  okuć  otworów  i
ewentualne
    oczyszczenie ich z betonu,


zaznaczenie

elemencie

punktów

charakterystycznych,
np. przebiegu osi,

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

    zaczepienie  lin  kierunkowych  do  sterowania
elementem
    w czasie podnoszenia,
  dobranie odpowiedniego zawiesia,
    połączenie  zawiesia  z  hakiem  maszyny
montażowej,
  połączenie zawiesia z elementem,
  danie sygnału do próbnego podnoszenia,
    przeprowadzenie  próbnego  podnoszenia,  tj.
obserwowania
        zachowania  się  elementu  i  zawiesia  w  czasie
pierwszej
    fazy jego unoszenia;

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

2.    Druga  grupa  brygady  montażowej  pracuje  na
montowanej
          konstrukcji.  Może  ona  składać  się  z  dwóch  lub
trzech zespołów.
          W  pierwszym  przypadku  będzie  to  zespół
montażowy i zespół
     łączeniowy.

Do zadań zespołu montażowego, w tym przypadku
należy:

    wyznaczenie  miejsca  montażu  każdego
elementu,
    wyznaczenie  punktów  kontrolnych  i
kierunkowych,
    przygotowanie  miejsca  oparcia  elementu
(oczyszczenie go,
    zmoczenie, rozłożenie zaprawy itp.),
    przygotowanie  sprzętu  do  prowizorycznego
zamocowania
    i rektyfikacji,
  przygotowanie drabinek pomostów i rusztowań,

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

  przejęcie elementu,
    naprowadzenie  elementu  wg  znaczników  i
instrumentów
    na właściwą pozycję,
  założenie stężeń, uchwytów i odciągów itp.,
    prowizoryczne  zamocowanie  i  rektyfikacja
elementu,
  odczepienie elementu od zawiesia,
    podanie  sygnału  do  odjazdu  maszyny
montażowej,
  dokładna rektyfikacja elementu.

Jeżeli grupa pracująca na konstrukcji jest podzielona
na  trzy  zespoły  to  praca  zespołu  pierwszego  nie
zawiera  czynności  dokładnego  zrektyfikowania
elementu.  Zespół  drugi  postępujący  za  pierwszym
rektyfikuje ostatecznie ustawione elementy.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

Do wznoszenia budynków o konstrukcji z elementów
wielkopłytowych lub budynków szkieletowych zaleca
się
organizować brygady montażowe w składzie:



monter

(brygadzista)

konstrukcji

prefabrykowanych,
  dwóch pomocników montera,
  linowy,
  operator żurawia,
  zespół łączeniowy.

Skład zespołu łączeniowego:

  betoniarz,
  spawacz,
  monter instalacji elektrycznych,
  monter instalacji sanitarno – grzewczych.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

Ogólne zasady prowadzenia robót

montażowych

Projekt technologii i organizacji montażu

Projekt technologii i organizacji robót montażowych składa się z:

 części opisowej

 części graficznej.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

Część opisowa projektu technologii i
organizacji
montażu powinna zawierać:

1.    Dane  wyjściowe  i  charakterystykę  obiektu.
Określa się tutaj
          uczestników  procesu  inwestycyjnego,  istniejące
warunki
          wykonywania  robót  oraz  podstawowe  dane
obiektu.
          Podstawowe  dane  obiektu  powinny  zawierać
przynajmniej:
          typ  –  system  wznoszonej  konstrukcji,  wymiary
gabarytowe,
          schemat  statyczny  konstrukcji  i  zasady  jego
podziału
         na  elementy prefabrykowane oraz rodzaje złącz
występujące
     pomiędzy tymi elementami.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

2.   Charakterystykę lokalnych warunków realizacji,
a w niej:
            ukształtowanie  terenu  budowy,  warunki
gruntowo – wodne,
      topografię regionu budowy ze wskazaniem dróg
dojazdowych,
            ich  stanu  nośności  oraz  stanu  i  nośności
istniejących
            wiaduktów  i  mostów;  Informacje  dotyczące
uzbrojenia
            podziemnego  terenu  oraz  inwentaryzację
przeszkód
      naziemnych i napowietrznych. Charakterystykę
            przedsiębiorstwa  wykonującego  roboty,
posiadany przez niego
      sprzęt montażowy i transportowy oraz brygady
montażowe.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

3.      Zestawienie  prefabrykatów  jest  to  właściwie  element
charakterystyki
            technicznej  obiektu  ale  ze  względu  na  ważność  tego
dokumentu traktuje się
       go osobno. Zestawienie prefabrykatów powinno zawierać
wszystkie
            elementy  jakie  podlegają  montażowi.  Wykonuje  się  je  w
formie
            tabelarycznej.  W  boczku  tabeli  są  wpisane  wszystkie
elementy
            prefabrykowane  wg  ich  rodzajów  w  miarę  możliwości  z
uwzględnieniem
            chronologii  ich  montażu.  W  główce  tablicy  określa  się
oznaczenia i symbole
      prefabrykatów, wymiary gabarytowe, szkic elementu, masę
własną i masę
            montażową,  liczbę  elementów  ogólną  z  podziałem  (wg
potrzeb) na działki
            montażowe,  pasy  lub  fazy,  masę  ogólną  montowanych
elementów
            oraz  największą  rzędną  górnej  krawędzi  elementu  po
zmontowaniu,
            a  czasem  również  wymaganą  wysokość  podnoszenia
maszyny montażowej.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

4.    Ogólna  koncepcja  wykonania  montażu,  która
powinna
          zawierać:  metodę  montażu,  przyjęty  rodzaj
maszyny
          montażowej,  drogę  poruszania  się  maszyny
montażowej
     lub rozmieszczenie stanowisk montażowych przy
maszynach
     stałych, sposób dowozu i składowania elementów,
ogólną
          kolejność  montażu,  podział  na  fazy  i  działki
montażowe.
          Ten  rozdział  w  projekcie  ma  podstawowe
znaczenie, bowiem
          wszystkie  następne  rozdziały  stanowią  jego
rozwinięcie.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

5.  Dobór maszyn głównych do montażu. W oparciu
o ustalenia
     p. 4 określa się wymagane parametry od maszyn
montażowych.
     Na ich podstawie po uwzględnieniu posiadanego
     przez przedsiębiorstwo parku maszynowego oraz
wskaźników
          ekonomicznych  dobiera  się  konkretny  typ
maszyny.

6.    Urządzenia  pomocnicze  d  montażu.  Określa  się
tu w oparciu
     o p. 4 typy urządzeń pomocniczych z określeniem
minimalnej
     potrzebnej ich liczby. O ile potrzebne urządzenia
są nietypowe
          należy  tu  opracować  ich  projekty  wraz  z
wymaganymi w takim
     przypadku obliczeniami i rysunkami.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

7.    Transport  i  składowanie  prefabrykatów.  Określa
się źródła
     zaopatrzenia w prefabrykaty oraz rodzaje i typy
środków
          transportowych,  liczbę  kursów  potrzebnych  do
przewiezienia
          odpowiednich  rodzajów  prefabrykatów  oraz
dodatkowe
          wyposażenie  zapewniające  właściwy  transport
elementów.
          Trzeba  tu  też  określić  usytuowanie  składowisk
prefabrykatów
          ewentualnie  stanowisk  kontenerów  lub  zatok
wyładunkowych,
          jak  również  odpowiednie  wyposażenie
zapewniające
          bezpieczny  rozładunek  i  składowanie  oraz
minimalizujące
     uszkodzenie prefabrykatów.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

8. Technologia montażu poszczególnych rodzajów

prefabrykatów.

Określa się tu sposoby ich pobierania,

zawieszania na haku

maszyny montażowej i wbudowania. Muszą tu

być wskazane

również sposoby stężenia montażowego,

ustawianie

i rektyfikacja.

9. Organizacja brygad montażowych i cykle

montażu. Ustala się

skład brygady montażowej jej podział na zespoły
oraz obowiązki ludzi w poszczególnych

zespołach. Ustala się

cykle montażowe. Podstawą ustalenia mogą być:
doświadczenie zdobyte w przedsiębiorstwie,

obliczenie

lub dane zaczerpnięte z różnych publikacji

technicznych.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

10. Technologia montażu w warunkach zimowych.
O ile z harmonogramu prac wynika, że będą one

prowadzone

w warunkach obniżonych temperatur należy

przedstawić

proponowane zabiegi technologiczne niezbędne

do otrzymania

w sposób bezpieczny odpowiedniej jakości

robót.

11. Adaptacja przepisów BHP do danych warunków

budowy

i montażu. Należy tu podać zasady

postępowania i warunki

bezpiecznego montażu konstrukcji w lokalnych

warunkach

realizacyjnych.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

Część graficzna projektu technologii i
organizacji
montażu powinna zawierać:

1.    Ogólny  plan  zagospodarowania  placu  montażu,
wykonany
      zazwyczaj w skali 1:200 powinien zawierać:
            rzut  realizowanego  obiektu,  drogi,  tory,  pasma
jezdne
            i  stanowiska  maszyn  montażowych,  place
składowania
      z przedmontażowym ułożeniem prefabrykatów;
            podział  obiektu  na  działki  montażowe,  ogólny
kierunek
      postępu montażu i trasy dowozu prefabrykatów.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

2.    Plany  montażu  poszczególnych  kondygnacji  lub
faz montażu
       (wykonywane zazwyczaj w skali 1:50 lub 1:100,
które powinny
     mieć zaznaczone wszystkie elementy podlegające
(w danej
          fazie,  kondygnacji)  montażowi  z  naniesieniem
symbolu
          elementu  i  jego  kolejności  montażowej,
ustawienie urządzeń
          do  prowizorycznego  zamocowania  elementów,
podział
     na działki montażowe i ogólny kierunek montażu.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

3.    Schematy  pracy  maszyn  montażowych
(wykonywane
     zazwyczaj w skali 1:50 lub 1:100), które mają za
zadanie
          udowodnić,  że  maszyna  montażowa  została
dobrana
          prawidłowo.  To  dodatkowe  sprawdzenie
prawidłowości doboru
          maszyny  montażowej  wykonuje  się  dla  sytuacji
najbardziej
          niewygodnych  i  zagrażających  kolizjami.
Właściwe
          przedstawienie  stanowisk  maszyn  wymaga
czasem wykonania
     dwóch albo nawet trzech rzutów.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

4.  Szkice, rysunki i wykresy urządzę pomocniczych.
          O  ile  do  montażu  jako  urządzenia  pomocnicze
wykonuje się
          urządzenia  typowe  wystarczy  wykonać
zestawienie takich
          urządzeń  z  określeniem  podstawowych  ich
parametrów
          i  oznaczenia  katalogowego  oraz  potrzebnej  ich
liczby. Czasami
          zestawienie  typowych  urządzeń  pomocniczych
umieszcza się
     na placach montażowych kondygnacji lub faz
          przy  urządzeniach  nietypowych  w  skrajnym
przypadku
     trzeba tu zamieścić rysunki warsztatowe.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

5.      Rysunki  wyjaśniające  wykonanie  węzłów  i
połączeń
            elementów.  Rysunki  te  wykonuje  się  w  skali
takiej,
            w  której  można  dobrze  wyjaśnić  szczegóły
połączenia.
            Rysunki  powinny  zawierać  szczegóły
konstrukcyjne
            oraz  kolejność  czynności  wykonywanych  przy
tworzeniu
            złącza,  jak  również  wymagane  parametry
stosowanego
      materiału.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

6.   Harmonogram montażu, którego skala czasowa i
dokładność są
            uzależnione  od  skomplikowania  wznoszonego
obiektu
            oraz  doświadczenia  realizującego  go
przedsiębiorstwa.
            W  skrajnym  przypadku  wystarczy  dokładność
harmonogramu
            ogólnego.  Przy  przypadkach  lub  w  miejscach
bardziej
            skomplikowanych  taki  harmonogram  ogólny
trzeba uzupełnić
            harmonogramem  szczegółowym  w  skrajnym
przypadku o skali
      minutowej.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

Organizacja montażu wybranych rodzajów

budynków

Organizacja montażu zależy od wielu czynników,
takich jak:

  rodzaj budynku (jego rozległość i wysokość),
  konstrukcja budynku,
  rodzaj złącz między prefabrykatami,
  rodzaj stosowanego sprzętu montażowego,
  czas przeznaczony na montaż.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

Kolejność montażu

 jak najszybciej uzyskać należy samostateczność
budowli,
 elementy montowane później nie mogą

stanowić zagrożenia
    dla stateczności elementu postawionego,
  zapewnić poprawność wykonania złącz,
  montować w kolejności „na żuraw”,
  kolejność czytelna dla robotników,

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

Budynki jednokondygnacyjne, jedno i
wielonawowe hale przemysłowe montuje
się zazwyczaj żurawiem jezdniowym.

Hale

żelbetowych

elementów

prefabrykowanych

można

montować

albo

metodą

rozdzielczą

albo

metodą

kombinowaną. W metodzie rozdzielczej do
zmontowania całości hali potrzeba czterech lub
pięciu przejazdów żurawia.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

W metodzie kombinowanej liczba przejazdów
zmniejsza się ponieważ zazwyczaj dźwigary,
płyty dachowe a czasem i płyty ścienne
montuje się w jednym przejeździe.

Przy metodzie rozdzielczej halę można
montować

dwoma

żurawiami

pracującymi

równomiernie  w  bezpiecznej  odległości  od
siebie.  Żurawiem  o  większym  udźwigu  montuje
się  wówczas  słupy,  belki  podwalinowe,  belki
podsuwnicowe    i  dźwigary,  a  drugim  płyty
dachowe i ścienne.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

Montaż budynków wielokondygnacyjnych
wykonuje się w naszych warunkach prawie
wyłącznie żurawiami wieżowymi bądź torowymi:

  jednostronnie,
  dwustronnie jednym żurawiem,
  dwustronnie dwoma żurawiami,
    czołowo  z  wjazdem  żurawia  w  środkowy

trakt budynku
lub czołowo bocznie (dla budynków
szkieletowych).

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

Budynki  wielokondygnacyjne  dzieli  się  zazwyczaj
na  działki  montażowe,  to  jest  wyodrębnione  części
rzutu  budynku,  na  który  wszystkie  elementy
pionowe  można  ustawić  w  ciągu  jednej  zmiany
roboczej.

działkach

montażowych

budynkach

wielkopłytowych pracę wykonuje się najczęściej w
następującej kolejności:

1. elementy pionowe (ściany zewnętrzne, wewnętrzne
     działowe, elementy wentylacyjne),
2. układanie płyt stropowych,
3. Spocznik międzypiętrowy i dolny bieg schodowy
     montuje się podczas montażu ścian, a spocznik
     kondygnacyjny i drugi bieg podczas montażu
stropów.

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

Kolejność montażu dla systemu W70: ściany zewnętrzne szczytowe, ściany zewnętrzne
osłonowe, ściany wewnętrzne, płyty stropowe, elementy klatki schodowej,
bloki wentylacyjne

W70

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

Kolejność montażu dla
systemu OWT:
ściany szczytowe, ściany
wewnętrzne
poprzeczne i podłużne, belki
ściany,
bloki wentylacyjne i
spalinowe,
ścianki działowe, płyty
stropowe,
elementy klatek schodowych.

OWT

Politechnika Warszawska
Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Inżynierii Produkcji i Zarządzania w Budownictwie

Kolejność montażu dla budynków szkieletowych w połączeniach spawanych
(system rama H, SBO i ZSBO) ogólna kolejność montażu jest następująca:
słupy zewnętrzne i wewnętrzne, rygle, prefabrykowane ściany szczytowe
i wewnętrzne, nadproża ścian szczytowych i podłużnych, pasy podokienne
trójwarstwowe (o ile występują) dolne warstwy bloków wentylacyjnych, filarki
międzyokienne, płyty stropowe, górne warstwy bloków wentylacyjnych, elementy
klatki schodowej.

Document Outline