Adresy IP (Internet 
Protocol)

Porównanie adresów IP v4 i v6 – wady i zalety

Definicja IP

 Adres IP – numer nadawany interfejsowi sieciowemu, 

grupie interfejsów, bądź całej sieci komputerowej opartej 
na protokole IP, służąca identyfikacji elementów warstwy 
trzeciej modelu OSI. Obecnie wykorzystywana wersja 
protokołu internetowego IPv4, została opublikowania w 
roku 1977.

Adres IP

 Adres internetowy to 32-bitowe słowo, które składa się z 

czterech oktetów. Słowo to dzieli się na dwie części: 
jedna identyfikuje sieć w której dany komputer się 
znajduje, a druga numer danego komputera. Komputery 
dołączone do tej samej sieci muszą posiadać taką samą 
cząstkę identyfikującą daną sieć. Podział adresów IP na 
sieć i host jest podstawowym warunkiem sprawnego 
kierowania ruchem pakietów IP.

Klasy adresów IPv4

Adresy IPv4 dzielą się na 
klasy. Adres należący do 
danej klasy rozpoczyna się 
określoną sekwencją bitów, 
która jest używana przez 
oprogramowanie 
internetowe.

W zależności na którym 
miejscu znajduję się 
pierwsze zero (pierwsze, 
drugie, trzecie miejsce) jest 
to klasa A,B,C.

Podział IP na klasy

 Adres w każdym oktecie ma zakres od 0 do 255. 

Pierwsza liczba (oktet) określa jedną z pięciu klas 
adresów. Pierwszy oktet adresów klasy A jest liczbą 
mieszczącą się w przedziale od 1 do 126. Pierwszy oktet 
adresów klasy B jest liczbą mieszczącą się w zakresie od 
128 do 191. Pierwszy oktet adresów klasy C jest liczbą 
mieszczącą się w zakresie od 192 do 223. Pierwszy oktet 
adresów klasy D jest liczbą mieszczącą się w zakresie od 
224 do 239. W zależności od klasy adresu pozostałe 
oktety maja różne znaczenie.

Klasy adresów IPv4

Kla

sa

Najniższy 

adres

Najwyższ

y adres

A

1.0.0.0

127.0.0.0

B

128.0.0.0

191.255.0.

0

C

192.0.0.0 223.255.25

5.0

D

224.0.0.0 239.255.25

5.255

E

240.0.0.0 248.255.25

5.255

Adresy klasy A odnoszą się 
najczęściej do dużych sieci 
zawierających wiele 
komputerów, adresy klasy B 
odpowiadają sieciom średniej 
wielkości, zaś adresy klasy C 
małym sieciom. Adresy klasy 
D to tzw. adresy grupowe 
wykorzystywane w sytuacji, 
gdy ma miejsca jednoczesna 
transmisja do większej liczby 
urządzeń. Klasa E jest 
eksperymentalna i w zasadzie 
niewykorzystywana.

Przykład zapisu IPv4

My widzimy:

204.251.122.127

Sieć widzi:

11

0

01100.11111011.01111010.01111111

Klasa:

C jest liczbą mieszczącą się w zakresie od 192 do 223.

11

0

Cechy IPv4

 Gwałtowny rozwój Internetu oraz wyczerpanie się 

przestrzeni adresowej IPv4. Zmusiło to organizacje do 
używania translatorów adresów sieciowych NAT (ang. 
Network Address Translation) w celu mapowania wielu 
adresów prywatnych na jeden adres publiczny.

 Płaska infrastruktura routingu. Obecnie Internet to 

połączenie routingu płaskiego oraz hierarchicznego, co 
skutkuje m.in. wolniejszym przekazywaniem ruchu.

Cechy IPv4

 Wymagania zabezpieczeń na poziomie protokołu IP. W 

obecnych czasach jest to bardzo ważny element, gdyż 
komunikacja prywatna przez Internet wymaga usług 
szyfrowania, które chronią dane przed odczytywaniem i 
modyfikowaniem podczas ich przesyłania.

 Mobilność. Tworzy nowe wymagania stawiane 

urządzeniom sieciowym podłączonym do Internetu oraz 
umożliwia zmianę adresu internetowego w zależności od 
fizycznego miejsca przyłączenia do Internetu, z 
jednoczesnym zachowaniem istniejącego połączenia.

Powstanie IPv6

 Protokół IPv6 często nazywany również IP następnej 

generacji jest następcą powszechnie wykorzystywanego 
obecnie protokołu warstwy sieciowej IPv4. Główną 
motywacją projektu IPv6 była gwałtownie kurcząca się 
pula adresów IP. Protokół IPv6 został wprowadzony w 
roku 1995.

Internet Protocol v6

 Z myślą o rozwiązaniu grupa IETF opracowała w roku 

1995 zestaw protokołów oraz standardów znanych jako 
protokół IPv6. Ta nowa wersja protokołu internetowego 
łączy w sobie wiele proponowanych metod 
zaktualizowania dotychczasowego protokołu, a także 
stwarza nowe możliwości. Twórcy nowego protokołu mieli 
głownie na uwadze zastosowanie go nie tylko w rożnych 
urządzeniach sieciowych, ale także w telefonach 
komórkowych, czy nawet kamerach.

Długość adresów

Główną zmianą w adresowaniu pakietów IPv6 jest 
wydłużenie przestrzeni adresowej z 32-bitowej do 128-
bitowej.
IPv4 – adres 32 bitowy, to ok. 4 miliardów adresów
IPv6 – adres 128 bitowy adres, co daje 10

30

 adresów na 

osobę

Funkcje protokołu IPv6

 Protokół internetowy IPv6 stanowi odpowiedź na 

ograniczenia poprzedniej jego wersji, IPv4, i ma 
następujące funkcje:

 Nowy format nagłówka datagramu IP. Został 

zaprojektowany tak, aby zminimalizować obciążenia 
związane z jego przetwarzaniem.

 Duża przestrzeń adresowa. Adresy IPv6 mają długość 

128 bitów, co daje ogromną liczbę adresów do 
wykorzystania. Jednak głównym celem zaprojektowania 
tak dużej przestrzeni adresowej protokołu internetowego 
IPv6 było umożliwienie tworzenia wielu poziomów 
podsieci.

Funkcje IPv6

1. Wydajna i hierarchiczna infrastruktura 

adresowania i routingu. Adresy IPv6 używane w części 

IPv6 Internetu zostały tak zaprojektowane, aby tworzyły 

bardzo wydajną, hierarchiczną infrastrukturę routingu.

2. Protokół IPv6 obsługuje:

 konfigurację adresów IPv6 przy obecności serwera DHCP.
 bezstanową konfigurację adresów IPv6 — konfigurację 

adresów IPv6 przy braku serwera DHCP. W tej konfiguracji 

hosty podłączone do łącza konfigurują dynamicznie swoje 

adresy IPv6.

3. Wbudowane zabezpieczenia. Protokół internetowy 

IPv6 wymaga obsługi protokołu IPSec do zabezpieczania 

ruchu sieciowego, dlatego jest bezpieczniejszy od IPv4.

Adresacja IPv6 – zapis

 Dla hostów w sieciach LAN przydzielane są adresy z 

maską 64. Umożliwia to tworzenie unikalnych adresów 
IPv6 w oparciu o adresy MAC interfejsu przyłączanego 
węzła.

 Zapis dziesiątkowy, jak IPv4, jest za długi, więc:
Szesnastkowo, w 8 blokach po 4 cyfry (16 bitów) każdy 

bloki rozdzielane dwukropkiem,

Początkowe zera w każdym bloku można pominąć,

Jeden lub kilka bloków zerowych można zastąpić przez ::

może być tylko jeden podwójny dwukropek w adresie

Adresacja IPv6

 Adres IPv6 podzielono na dwie części:

64-bitowy prefiks sieci lub podsieci,

64-bitowy adres hosta, w którym mieści się adres karty 
sieciowej MAC.

Przykład:

12e4:5c7b::34:af1:0:1

12e4:5c7b:0000:0000:0034:0af1:0000:0001

Autokonfiguracja węzła

 Komputery wykorzystujące protokół IPv6 mogą być 

skonfigurowane automatycznie po podłączeniu do 
routowalnej sieci IPv6. Komputer przy pierwszym 
podłączeniu do sieci wysyła na adres multicastowy link-
local żądanie o parametry konfiguracyjne. Ruter 
odpowiada na żądanie przesyłając parametry 
konfiguracyjne warstwy sieciowej.

Zalety IPv6

 Znacząco większa liczba adresów – nie są potrzebne 

serwery NAT

 Rutery szybciej przekazują pakiety – w nagłówku jest 

etykieta przepływu

 Łatwość rozszerzania protokołu IPv6 o nowe funkcje
 Wydajniejsza praca sieci lokalnych – mechanizmy 

autokonfiguracji

 Zwiększenie bezpieczeństwa – ograniczenie ataków w 

podsieci

 brak podziału przestrzeni adresowej na klasy

Podsumowanie

 Protokół IP w wersji 6 nie jest rozszerzeniem IPv4

 całkowicie osobny protokół, zupełnie odmienne nagłówki
 współpraca protokołów realizowana przez specjalne 

mechanizmy

 Powodem wprowadzenia protokołu w wersji 6 była 

kończąca się pula adresów IPv4

 W systemach Linux'owskich jest obsługiwany IP w wersji 

6, MS Windows (od Visty) także posiada obsługę oraz 
Serwer 2003, ale ta obsługa nie jest zainstalowana,

 Protokół IP w wersji 6 jest kompatybilne z protokołem w 

wersji 4, lecz IPv4 nie współpracuje z nowszą wersją

Adres IPv4 w IPv6

 Przykładowy adres:

192.168.1.1

(szesnastkowo C0A80101)

  Standardowy zapis IPv6

Zapis szesnastkowy, początkowe bloki wypełnione zerami

::c0a8:101

 Zapis hybrydowy, zgodny z IPv4

Ostatnie 32 bity jak w IPv4, reszta wypełniona zerami

::192.168.1.1