Postawy 

przystosowania 

do własnej starości

     

dr n. med. Jadwiga  Motyl

 

Postawy 

przystosowania 

do własnej starości

     

dr n. med. Jadwiga  Motyl

Teoria Schale'a

 

     Etapy rozwoju 
człowieka       
                   cechuje:

- okres dzieciństwa
  (zdobywanie,   
osiągnięcia)
- wiek średni (ludzie 
stają się   
  odpowiedzialni i 
samodzielni)
- wiek starszy  (okres  
odnowy)             

Teoria Schale'a

 

     Etapy rozwoju 
człowieka       
                   cechuje:

- okres dzieciństwa
  (zdobywanie,   
osiągnięcia)
- wiek średni (ludzie 
stają się   
  odpowiedzialni i 
samodzielni)
- wiek starszy  (okres  
odnowy)             

  

Okres starzenia  jest co 

najmniej równoważny 

wcześniejszym okresom 

starzenia, przewyższa  je, 

 powtarzając  

doświadczenia 

z przeszłości.

  

Okres starzenia  jest co 

najmniej równoważny 

wcześniejszym okresom 

starzenia, przewyższa  je, 

 powtarzając  

doświadczenia 

z przeszłości.

 

Teoria starzenia 

związana 

z typem osobowości 

zakłada, 

iż osobowość człowieka 

w czasie starzenia ulega 

zmianom, powodując 

pogorszenie 

funkcjonowania 

społecznego. 

Dla osób w podeszłym 

wieku 

charakterystyczna 

jest zwiększająca się 

z wiekiem ostrożność  

Dla osób w podeszłym 

wieku 

charakterystyczna 

jest zwiększająca się 

z wiekiem ostrożność  

 

Podstawowym aspektem 

mającym znaczenie dla 

jakości  

funkcjonowania  osób 

w wieku podeszłym jest 

realizacja potrzeb.    

 

Wśród najważniejszych 
wymienia    
 się: 

- potrzeba integracji ( środowisko, 
rodzina) 
- potrzeba użyteczności i uznania 
- potrzeba autonomii ( niezależność 
bytowa   
  i ekonomiczna) 
- potrzeba bezpieczeństwa 
- potrzeba satysfakcji  życiowej   

 

Wśród najważniejszych 
wymienia    
 się: 

- potrzeba integracji ( środowisko, 
rodzina) 
- potrzeba użyteczności i uznania 
- potrzeba autonomii ( niezależność 
bytowa   
  i ekonomiczna) 
- potrzeba bezpieczeństwa 
- potrzeba satysfakcji  życiowej   

 Istotnym elementem 

psychologicznym 

ważnym dla 

funkcjonowania

w okresie starości jest 

umiejętność 

przystosowania się do 

zmian    

 

 

Istotnym elementem 

psychologicznym 

ważnym dla 

funkcjonowania

w okresie starości jest 

umiejętność 

przystosowania się do 

zmian    

 

Bromley  przedstawił następujące 
postawy przystosowania do 
własnej starości: 

- postawa konstruktywna  (akceptacja), 
- postawa zależności (nie wykazuje własnych  
  ambicji, czuje się zwolniona z odpowiedzialności), 

- postawa obronna (są samowystarczalni, 
odrzucają  
  pomoc innych, starość postrzegają 
pesymistycznie,  
  lęk przed starością usiłują realizować przez 
  nadmierną aktywność), 
- postawa wrogości wobec otoczenia ( izolacja, lęk, 

  depresja), 
- postawa wrogości wobec siebie (osoby pasywne,  

  bez inicjacji, częściej u  mężczyzn).  

Bromley  przedstawił następujące 
postawy przystosowania do 
własnej starości: 

- postawa konstruktywna  (akceptacja), 
- postawa zależności (nie wykazuje własnych  
  ambicji, czuje się zwolniona z odpowiedzialności), 

- postawa obronna (są samowystarczalni, 
odrzucają  
  pomoc innych, starość postrzegają 
pesymistycznie,  
  lęk przed starością usiłują realizować przez 
  nadmierną aktywność), 
- postawa wrogości wobec otoczenia ( izolacja, lęk, 

  depresja), 
- postawa wrogości wobec siebie (osoby pasywne,  

  bez inicjacji, częściej u  mężczyzn).  

   

Na stan psychiczny 

człowieka      
   starszego wpływają 2 
główne   
   czynniki: 

- czynniki biologiczne (choroby  
  somatyczne)

 

- czynniki psychospołeczne          
                   
  (przejście na emeryturę, 
zmiana    
  zamieszkania, śmierć 
partnera)