Uzupełnienia bezmetalowe

Skład ceramiki skaleniowej



Skalenie – glinokrzemian potasowy- ortoklazu (K

)

glinokrzemian sodowy-albitu (Na

)

glinokrzemian wapniowy-anortyt (CaAl

)

nadają przezierność i szklistość, obniżają temperaturę

topnienia, skleają strukturę, zmniejszają twardość ceramiki



Kwarc (SiO

)

zwiększa twardość i odporność chemiczną ceramiki,

zmniejsza kurczliwość



Kaolin Al

[Si

](OH)

ma wysoką temperaturę topnienia, tworzy szkielet ceramiki,

zmniejsza przezierność, zwiększa porowatość



Barwniki (tlenki metali)

nadają kolor

Właściwości ceramiki

skaleniowej

Zalety



Doskonała estetyka – barwa i

transparencja zbliżona do

odtwarzanych tkanek zęba



Nienasiąkliwość, brak

przebarwień, stabilność

koloru w jamie ustnej



Biokompatybilność



Brak reaktywności

chemicznej- prócz HF i

stężonych zasad- uzupełnienia

można cementować

adhezyjnie, silne zespolenie z

tkankami



Bardzo mała przewodność

cieplna – ochrona miazgi

przed bodźcami termicznymi

Wady



Duża twardość - większa od

szkliwa prowadzi do abrazji

zębów przeciwstawnych



Mała wytrzymałość na

rozciąganie i zginanie



Duża kruchość



Podczas spiekania skurcz

dochodzi do 30%



Porowatość

Wskazania do koron

pełnoceramicznych



Odbudowa zniszczonej lub uszkodzonej korony zęba w odcinku

przednim, przy wysokich wymaganiach estetycznych pacjenta i

braku możliwości leczenia mniej inwazyjnymi metodami (np.

zęby przednie, z rozległą próchnicą lub licznymi wypełnieniami,

zęby złamane, starte)



Poprawa estetyki zębów przednich (korekta barwy, kształtu i

położenia zębów znacznie przebarwionych, z licznymi defektami

szkliwa, w złej pozycji w łuku)



Odtworzenie koron zębów leczonych endodontycznie

odbudowanych wkładami z włókna szklanego w odcinku

przednim



Rekonstrukcja okluzji w odcinku przednim



Alergia na metal

Przeciwwskazania do koron

pełnoceramicznych

Bezwzględne:



Zęby małe, krótkie (brak retencji korony)



Zęby wąskie w wymiarze wargowo-językowym (brak miejsca na materiał

korony)



Zgryz głęboki (brak miejsca na materiał korony)



Pacjenci z parafunkcjami (mała wytrzymałość ceramiki)



Zęby martwe, ze zmianami okołowierzchołkowymi nie podlegającymi

leczeniu



Zęby z zaawansowaną chorobą przyzębia i rozchwiane



Młodociani i dzieci (możliwość uszkodzenia miazgi)

Względne



Wysoki wskaźnik próchnicy

Postępowanie lekarza na

I wizycie



Badanie i planowanie leczenia



Opracowanie zęba



Retrakcja dziąsła



Wyciski masami elastomerowymi



Wycisk zębów przeciwstawnych



Rejestracja zwarcia



Rejestracja łukiem twarzowym



Dobór koloru



Zabezpieczenie zęba koroną tymczasową

Opracowanie zęba pod

korony pełnoceramiczne



Ścięcie o 2mm brzegu

siecznego równolegle do

naturalnego nachylenia

brzegu



Długość kikuta musi

stanowić 2/3 długości

przyszłej korony

Wg Shillingburg

Opracowanie zęba pod

korony pełnoceramiczne



Szlifowanie powierzchni

przedsionkowej w dwóch

płaszczyznach na grubość

0.8-1.5mm, przy dziąśle

0.8-1mm



Styczne powinny być

opracowane lekko zbieżnie

do siebie , na jednakową

głębokość, dodziąsłowo

Wg Shillingburg

Opracowanie zęba pod

korony pełnoceramiczne



Opracowanie części

przydziąsłowej

powierzchni

podniebiennej na grubość

1mm, pod kątem 6

-15

do powierzchni wargowej,

przydziąsłowej

Wg Shillingburg

Integracja brzeżna

uzupełnień



Preparacja

naddziąsłowego stopnia

„

rounded shoulder” pod

kątem 90

i z zaokrągloną

krawędzią wewnętrzną



o równomiernej szerokości

0,8-1mm



zgodnego z przebiegiem

girlandy dziąsłowej

Wg Shillingburg

Opracowania zęba pod

korony pełnoceramiczne



Wygładzenie powierzchni

osiowych



Zaokrąglenie wszystkich

kątów i krawędzi



Zaokrąglenie brzegu

siecznego i granicy

powierzchni żującej z

osiowymi ścianami

Wg Shillingburg

Opracowanie zęba pod

korony pełnoceramiczne



Ząb powinien być

zredukowany

równomiernie



Powinien być wyłączony ze

zwarcia na co najmniej

1mm

Wg Shillingburg

Masy wyciskowe



masy silikonowe

kondensacyjne np.

President, C silikon, Rapid,

Spidex,



masy silikonowe addycyjne

np. Express, Elite, Affinis,

Virtual



masy polieterowe np.

Impregum, Permadyne Penta



Masy hydrokoloidalne

Technika spiekania



Na kikut modelu nałożyć

folię

platynową



Materiał jest w formie proszku

mieszanego z wodą.

Pierwszą

warstwę ceramiki

nałożyć

pędzelkiem na folię platynową i

wypalić



Nałożyć warstwę

ceramiki

zębinowej i szkliwnej

. Wypalić w

temperaturze mniejszej o 20

stopni



Nałożyc

glazurę

i wypalić w

temperaturze mniejszej o 20

stopni



Usunąć folię

Wg. Schmidseder

Właściwości koron

ceramicznych

Zalety



Doskonała estetyka



Biokompatybilność



Brak przebarwień w jamie

ustnej



Adhezyjne połączenie z zębem

Wady



Mała wytrzymałość



Duża kruchość



Duża twardość – ścierają zęby

przeciwstawne



Wymagają znacznego

opracowania zęba



Skomplikowana i droga

technologia wykonania

Postępowanie lekarza na

II wizycie

PRZYMIARKA UZUPEŁNIEŃ:



Osadzić na zębie



Zweryfikować kształt i kolor korony



Sprawdzić przyleganie do zęba



Sprawdzić kontakty styczne



Zacementować adhezyjnie



Sprawdzić zwarciu

Materiały kompozytowe

Materiały złożone, zwane też kompozytowymi, mają

podobną strukturę do tkanek zęba. Zawierają w swoim

składzie:



substancję organiczną (żywice składające się z polimerów

linearnych i krzyżowych Bis GMA, PCDMA, związki

regulujące proces polimeryzacji oraz substancje

warunkujące efekty kosmetyczne)



substancję nieorganiczną (wypełniacze na bazie

dwutlenku krzemu, w postaci krystalicznego kwarcu oraz

wypełniacze ze szkła, soli glinowo- krzemowo-sodowych,

borowych, litowych oraz tlenków metali ciężkich)



substancję wiążącą (silan winylu)

Podział kompozytów ze

względu na wielkość i objętość

cząstek wypełniacza



Materiały tradycyjne z makrowypełniaczemi kwarcowymi lub

ceramicznymi o wielkości cząstek 8-25 mikronów



Materiały pośrednie o wielkości cząstek wypełniacza 1-8 mikrona

w postaci szkła barowego, strontowego, cyrkonowego



Materiały drobnocząsteczkowe o wielkości cząstek 0,5-1,0 mikrona

wypełniacza w postaci szkła barowego lub strontowego



Materiały mikrocząsteczkowe o wielkości cząstek 0,007-0,06

mikrona (homogenne i heterogenne)



Materiały hybrydowe o budowie pośredniej między materiałami

tradycyjnymi a drobnocząsteczkowymi o wielkości cząstek

wypełniacza 0,004-10 mikronów (makrohybrydy, hybrydy

pośrednie i mikrohybrydy)

Podział kompozytów do

zastosowań specjalnych



Kompozyty o dużej gęstości – przeznaczone do stosowania w

ubytkach klasy I, II oraz IV



Kompozyty płynne – przeznaczone do zastosowania w ubytkach

przyszyjkowych



Kompozyty laboratoryjne – do wykonywania koron, wkładów,

licówek i mostów (wykonywanych bez metalu). Wykorzystuje się w

tym celu światło, wysoką temperaturę, duże ciśnienie i próżnię.

Wśród nich znajdują się kompozyty wzmocnione włóknami

szklanymi czy polietylenowymi dodane w celu zwiększenia

wytrzymałości i sztywności.



Kompozyty do odbudowy kikutów zębów – przed założeniem

korony protetycznej

Zalety materiału Targis



Znakomita estetyka- przezierność i

fluorescencja podobna do materiałów

ceramicznych, możliwość indywidualnej

charakteryzacji



Ścieralność zbliżona do ścieralności

naturalnego szkliwa



Wytrzymałość zbliżona do zębiny



Łatwe cementowanie adhezyjne

Zalety kompozytów

wzmacnianych włóknem

Vectris



Znakomita estetyka- przezierność i barwa zbliżone

do zębów naturalnych



Wysoka wytrzymałość na zginanie



Optymalne połączenie z materiałem Targis



Biomechaniczna zgodność materiału z tkankami

zęba



Łatwe cementowanie adhezyjne

Formy laboratoryjne

włókna Vectris

Vectris jest dostępny

w 3 różnych formach:



Ramowa: 3-warswowa

błona do wytwarzania

mostów



Przęsłowa: pęczki

włókien ułożone wzdłuż

1 osi formujące trzon

mostu



Pojedyncza korona:

7 warstw błon z

dodatkowymi

wewnętrznymi

nasadkami

zwiększającymi

stabilność

Wskazania do koron

kompozytowych



Korony kosmetyczne na zęby w odcinku przednim (zęby zniszczone

próchnicowo, uszkodzone w wyniku urazu, przebarwione,

nieprawidłowo ustawione w łuku, z hipoplazją szkliwa)



Tymczasowe uzupełnienia protetyczne w odcinku przednim stosowane

długookresowo (przy podwyższaniu wysokości zwarcia, w zgryzie

konstrukcyjnym)



Licowanie mostów metalowo-kompozytowych



Licówki



Wkłady koronowe i nakłady

Wskazania do koron

kompozytowych

wzmacnianych włóknem

szklanym



Korony w odcinku bocznym



Mosty adhezyjne wzmocnione włóknem szklanym



Tymczasowe uzupełnienia protetyczne stosowane długookresowo (w

okresie osteointegracji po implantacji, w zgryzie konstrukcyjnym przy

podwyższaniu wysokości zwarcia, u młodocianych pacjentów)

Przeciwwskazania



Parafunkcje zwarciowe i niezwarciowe



Zgryz głęboki



Zęby krótkie, wąskie, ze zmianami okołwierzchołkowymi, z

nasiloną próchnicą, z III stopniem rozchwiania wg. Kantorowicza



U młodocianych i dzieci ze względu na możliwość uszkodzenia

miazgi



Niemożność utrzymania suchości pola zabiegowego

w trakcie cementowania



Nie należy stosować na powierzchniach żujących narażonych na

działanie dużych sił

Wykonawstwo laboratoryjne koron

kompozytowych

1. Odlanie wycisku z utwardzonego gipsu

2. Przygotowanie modelu do nakładania kompozytu

3. Nakładanie warstw



Opakdentyna- o grubości 0.3-0.5 mm



Dentyna- o grubości 1 mm



Odbudowa brzegu siecznego. Utwardzanie światłem przez

5 minut.

4. Wykończenie i polerowanie

5. Glazurowanie- nakładanie małym pędzelkiem cienkiej

powłoki na całą odbudowę.

6. Utwardzanie światłem, ciepłem i próżnią.

Document Outline