Style

przywództwa

- wady i

zalety

Przywództwo -
spontaniczne i
oddolne obdarzenie jednego
z członków grupy
uprawnieniami władczymi ‐
decyzyjnymi,
koordynacyjnymi ‐ w
stosunku do pozostałych.

Z przywództwem typowe jest wyłanianie się

przywódców i konstytuowanie się pozycji

przywódczych. Wynika to z trojakich

konieczności funkcjonalnych, które występują

w większości grup:

• z potrzeby koordynacji działań zmierzających

do realizacji celów grupowych

• z potrzeby zapewnienia wewnętrznej

integracji czy spoistości grupy

• z potrzeby afirmowania ważnych dla grupy

ideałów i wartości przez dostarczanie wzorów

osobowych, a w razie potrzeby egzekwowanie

właściwych sposobów postępowania.

Na takie zapotrzebowanie odpowiada

przywódca lub przywódcy grupy.

Niekiedy może to być jedna osoba, która jest zdolna

równocześnie narzucić członkom grupy efektywne i

wzajemnie zgrane sposoby działania, wytworzyć

między nimi silne więzi i stanowić dla nich

wzorzec postępowania. Czasami pojawiają się w jednej

grupie przywódcy wyspecjalizowani:

 ktoś, kto ma najlepszą wiedzę i umiejętności, aby

prowadzić grupę do skutecznej realizacji celów

 ktoś inny, kto ma talenty towarzyskie i animatorskie i

zdolny jest stworzyć w grupie atmosferę

solidarności, lojalności, wzajemnego zaufania,

zapewnić ciekawe czy przyjemne spędzanie czasu

 ktoś trzeci, kto w doskonały sposób wciela wartości i

idee grupowe i stanowi żywy wzorzec do naśladowania

Styl przywództwa (styl kierowania) -
ogół metod sprawowania władzy
stosowanych w danej organizacji,
obejmujący: wywieranie wpływu,
podejmowanie decyzji, sprawowanie
kontroli nad podwładnymi i ocenianie
ich, komunikację z personelem,
wydawanie poleceń,. Poprzez styl
kierowania przełożony realizuje
swoje działania.

Przywództwo w grupie może

być realizowane w różny
sposób. Rozróżniamy trzy
style przywództwa:

* autokratyczne
* demokratyczne
* permisywne.

• Przywódca autokratyczny sprawuje władzę

samodzielnie i monopolistycznie. Stoi ponad grupą.

• Przywódca autokratyczny narzuca grupie, cele i

zadania grupy.

• Wskazuje strategię i metody działania, wyznaczając

konkretnie każdy kolejny krok, jaki należy podjąć.

• Rozdziela konkretne zadania między wybranych

przez siebie członków grupy.

• Wypowiada wyraźne i jawne personalne opinie

o członkach grupy, rozdziela kary, nagany,

ale i pochwały dla konkretnych członków grupy w

obecności innych.

* nie wymaga wysokich kwalifikacji społecznych
* umożliwia pełną kontrolą nad całością grupy
* czas podejmowania decyzji jest krótki
* pracownicy postępują wg określonych procedur i

wykonują zadania bez dyskusji, co skraca czas
realizacji tych zadań.

* w sposób precyzyjny określa odpowiedzialność
* daje możliwość lepszej koordynacji działań
* konieczna w pewnych sytuacjach szybkość i

jednolitość działania

* okresowo może likwidować niektóre

z potencjalnych konfliktów

* zwolnienie podwładnych z

odpowiedzialności

* nie wykorzystuje w pełni wiedzy i

umiejętności podwładnych

* ogranicza inicjatywę i inwencję twórcza

pracowników

* wymaga stałego nadzoru i precyzyjnego

określania działań

* nie sprzyja zaangażowaniu podwładnych

w realizowaniu działań

• Przywódca demokratyczny koordynuje, doradza,

sugeruje decyzje członkom grupy. Jest

„pierwszym wśród równych”.

• Przywódca demokratyczny kieruje ustalaniem

przez grupę ich celów i zadań grupy.

• Przedstawia grupie alternatywne scenariusze,

wskazując na ich szansę, koszty i rozmiary

ryzyka.

• Pozostawia rozdział zadań samym członkom

grupy, udzielając co najwyżej pewnych sugestii.

• Skupia się na obiektywnej ocenie skuteczności

działań, wskazując na ich możliwe usprawnienia.

*

integracja pracowników ze sobą i z instytucją,

konstruowanie układów partnerskich

* pracownicy traktowani są w sposób podmiotowy,

maja prawo do udziału w podejmowaniu decyzji

* rozwija się pomysłowość i inicjatywę pracowników,

powodując aktywne współdziałanie

* podnosi się poczucie współodpowiedzialności za

wykonywanie zadań

* integruje gr. pracownicze
* poprawia nastrój i atmosferę pracy
* sprzyja zaangażowaniu i integracji z firmą
* umożliwia pełne wykorzystanie wiedzy

i umiejętności pracownika

* przedłuża się czas podejmowania decyzji

ze względu na konieczność uzgodnienia

stanowisk

* wymaga wysokich umiejętności

społeczności i pewnych walorów

osobowych u kierownika

* może mieć ujemny wpływ na szybkość

i jednolitość działania

* istnieje ryzyko powstania chaosu.

• Przywódca permisyjny jest realizatorem ustaleń

podjętych swobodnie przez grupę i minimalnie

wtrąca się do procesu decyzyjnego, służąc jedynie

grupie swoimi kompetencjami i umiejętnościami

wykonawczymi.

• Przywódca permisyjny pozostawia decyzje

swobodnej dyskusji grupowej.

• Służy radą, kiedy grupa potrzebuje informacji

niezbędnych do konstruowania planu działania.

• Nie uczestniczy w rozdziale zadań między

członków grupy.

• Rzadko wdaje się w personalne oceny, a formułuje

co najwyżej ogólne komentarze na temat

działania grupy.

* pełne wykorzystanie kwalifikacji

pracowników i ich predyspozycji

* rozwija samodzielność myślenia
* rozwija poczucie odpowiedzialności
* wyzwala inicjatywę i samodzielność
* podnosi poziom zaangażowania

* niejasność kompetencji
* rozmycie odpowiedzialności
* długi czas realizacji zadań
* wymagane są wysokie kompetencje
społeczne zespołu
* ryzyko powstania chaosu

organizacyjnego

* ryzyko wystąpienia konfliktów w zespole

 PRZYWÓDZTWO AUTOKRATYCZNE: styl

sprawowania przywództwa oparty na narzucaniu

z góry jednoosobowych decyzji

bez konsultacji z członkami grupy.

 PRZYWÓDZTWO DEMOKRATYCZNE: styl

sprawowania przywództwa oparty na roli koordynującej,

mediującej i wspomagającej osiąganie większościowych

decyzji przez członków grupy.

 PRZYWÓDZTWO PERMISYJNE: styl sprawowania

przywództwa oparty na służeniu grupie jedynie radą

i ekspertyzą, z pozostawieniem pełnej autonomii

w podejmowaniu decyzji samym członkom

grupy.

Żaden z wymienionych stylów
kierowania nie jest obiektywnie
gorszy ani lepszy.
W praktyce nigdy też nie
występują w postaci czystej, przez
co można obserwować
całą gamę różnych stylów
kierowania. Najlepiej jednak, gdy
styl kierowania jest
optymalizowany ze względu na
cele, jakie zarządzający ma
zrealizować i grupę, z
którą przyszło mu te cele
realizować.

Piotr Sztompka, Socjologia. Analiza

społeczeństwa.

Style kierowania – władza –

autorytet.. Opracowała dr Danuta
Fjałkowska, Jelenia Góra 2006/2007