PowerPoint Presentation

Dysfunkcje seksualne

kryteria diagnostyczne

A. Stałe lub nawracające zaburzenia reakcji seksualnych albo ból

podczas stosunku.

B. Powoduje cierpienie lub trudności interpersonalne
Cykl reakcji seksualnych
1. Popęd = pragnienie seksu
2. Podniecenie = doznanie przyjemności i fizjologiczne zmiany: u

mężczyzny erekcja, u kobiety przekrwienie w miednicy i nawilżenie

pochwy;

3. Orgazm = szczyt przyjemnych doznań, uwolnienie napięcia, rytmiczne

skurcze mięśni, u mężczyzny wytrysk nasienia, u kobiety skurcze pochwy

4. Relaks mięśni

Dysfunkcje seksualne –zaburzenia reakcji seksualnych

ZABURZENIA POPĘDU

■Słaby popęd - brak chęci do aktywności seksualnej i brak fantazji

seksualnych

■Awersja do aktywności seksualnej - unikanie kontaktu seksualnego (lęk

lub obrzydzenie).

ZABURZENIA PODNIECENIA

■Zaburzenia podniecenia u kobiet - niezdolność do uzyskania lub

utrzymania do końca aktu seksualnego reakcji nawilżenia pochwy i

przekrwienia w miednicy.

■Zaburzenia erekcji u mężczyzn - niezdolność do uzyskania lub utrzymania

do końca aktu seksualnego erekcji.

Występuje u 7% mężczyzn w wieku 18-29 lat; u 9% - 30-39 lat; 11% - 40-

49lat; 18% - 50-59.

ZABURZENIA ORGAZMU

■ Zaburzenia orgazmu u kobiet - niezdolność doznania orgazmu

■ Zaburzenia orgazmu u mężczyzn - brak wytrysku nasienia

■ Przedwczesny wytrysk - przedwczesny wytrysk nasienia w ocenie

partnera

DIAGNOZA RÓŻNICOWA - Nie stawia się tych diagnoz, jeśli zaburzenie lepiej

wyjaśniaja występowanie zaburzenia depresyjnego, zespołu stresu

pourazowego, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego.

Dysfunkcje seksualne -ból

■ Dyspareunia - ból w geniataliach w trakcie stosunku

lub po stosunku u kobiet i u mężczyzn

Przebieg chroniczny 20 % kobiet doznaje bólu w czasie

stosunku (Heiman i LoPiccolo 1988)

■ Pochwica u kobiet - mimowolny skurcz mięśni pochwy

uniemożliwiajacy stosunek

Przebieg chroniczny 1 % kobiet cierpi na pochwicę (Heiman i

LoPiccolo 1988)

DIAGNOZA RÓŻNICOWA - Nie stawia się tych diagnoz, jeśli

zaburzenie lepiej wyjaśnia występowanie

zaburzenia somatyzacyjnego.

Dysfunkcje seksualne

Przebieg, zakres i etiologia

Przebieg i zakres dysfunkcji
1. Trwa cale życie albo występuje po okresie normalnego

funkcjonowania

2. Zgeneralizowana na wszystkie sytuacje albo wybiórcza w

reakcji na pewnego partnera lub pewną stymulację

Etiologia
1.Na skutek czynników psychologicznych
2.Na skutek czynników psychologicznych +

medycznego stanu lub użycia środków chemicznych.

3. Na skutek medycznego stanu lub użycia środków

chemicznych np. efekt uboczny leków –

przeciwdepresyjnych, przeciwlękowych,

neuroleptyków , używania środków psychoaktywnych

Np. zaburzenia neurologiczne, hormonalne, metaboliczne

wpływają na fizjologiczne substraty popędu.

Dysfunkcje seksualne – zaburzenia erekcji u

mężczyzn

Etiologia – stan somatyczny lub psychologiczny

■ Przyczyny somatyczne - wysokie ciśnienie krwi; długoterminowe

efekty używania alkoholu, heroiny, marihuany lub papierosów.

■ Psychoanaliza = nierozwiązane przywiązanie do rodziców.
Zatrzymanie rozwoju w stadium edypalnym powoduje lęk przed kastracją,

cudzołóstwem, niepewność tożsamości seksualnej, ukryte tendencje

homoseksualne, lęk przed impulsami agresywnymi (Jenssen 1985)

■ Teoria uczenia się
(1) uwarunkowany lęk na doświadczenia seksualne (przed porażką

i upokorzeniem) - Na skutek urazów seksualnych w dzieciństwie lub

w życiu dorosłym mężczyzna odczuwa lęk .

-Obserwuje siebie, sprawdzając, czy dobrze działa i odrywa uwagę od

wzbudzających podniecenie bodźców i traci erekcję (Bankroft 1999).

-Wymaganie aktywności seksualnej, powoduje zmniejszenie podniecenia i

bodźce nie-seksualne go rozpraszają (Cranston-Cuebas i Barlow1990).

(2) Brak umiejętności porozumienia się z partnerką - Brak stymulacji

ze strony partnerki i słaba komunikacja z partnerką, brak intymności z

partnerką, konflikty w relacji.

■ Teoria poznawcza = Przekonania źródłem lęku. „Erekcja powinna

wystąpić zawsze gdy ma się kontakt z kobietą”. Gdy nie osiąga się

ideału, wtedy powstaje lęk przed porażką , i zmniejszenie

zainteresowania partnerką (Zilbergeld1992).

Dysfunkcje seksualne –Pochwica

Etiologia

teoria uczenia się i psychoanaliza

Teoria uczenia się – Lęk powstaje w reakcji na faktyczne lub

wyobrażone negatywne doświadczenia związane z penetracją

pochwy. Lęk powoduje pobudzenie układu sympatycznego, czego

rezultatem jest mimowolny skurcz mięśni pochwy.

Badanie - (Ward i Ogden 1994).
■Lęk nabyty przez naśladowanie = matka boi się stosunku i córka

uczy się reakcji lękiem.

■ Lęk uwarunkowany = doświadczenie seksualne bolesne i pamięć

bólu wywołuje lęk. (trzy czwarte w badanej próbie)

■ Lek przed karą związany z poczuciem winy = przekonanie, że

seks jest zły np. na skutek religijnych przekonań lub urazu w

dzieciństwie.

Psychoanaliza - Regresja lub fiksacja na edypalnym lub

przededypalnych stadiach rozwoju psychoseksualnego

- Kobieta jest przywiązana do ojca i nie może przenieść energii

libidinalnej z ojca na partnera.

- Albo pozostaje w stanie fiksacji na przywiązaniu do matki i ma słabą

prognozę wyleczenia (Abraham 1956).

Trening umiejętności seksualnych

terapia behawioralna - Mastres i Johnson

1. Stopniowa ekspozycja na doświadczenia seksualne, które

budzą lęk.

program ćwiczeń realizowanych przez parę w warunkach

domowych

a) partnerzy sprawiają sobie wzajemnie przyjemność,

dotykając przy zakazie stymulacji genitalnej i odbywania

stosunku;

b) sprawiają sobie nawzajem przyjemność w obszarach

genitalnych;

c) odbywają stosunek.

2.Uczenie się umiejętności:

2.Uczenie się umiejętności:
poradnictwo dotyczące interakcji seksualnej pary małżeńskiej

- komunikowania potrzeb seksualnych partnerowi

- rozwiązania trudności i nieporozumień w interakcjach

seksualnych

Np. uczenie, że zadawanie pytań o nasilenie podniecenia lub

presja w celu zwiększenia sprawności stanowią przeszkodę

w osiągnięciu przyjemności.

Pierwotne i wtórne zaburzenia orgazmu u kobiet

Trening umiejętności seksualnych z udziałem

partnera

Badanie 1.
■Kobiety poddane treningowi umiejętności seksualnych uzyskały porawę

większą niż kobiety poddane treningowi komunikacji, w zakresie wielkości

przyjemnosci +czestoliwości doznawania orgazmu

badanie kontrolne po 6 miesiącach od zakończenia leczenia pacjentki poddane

treningowi umiejętności seksualnych utrzymały korzyści z leczenia Everaerd i Dekker

(1981).

■ Wzrost satysfakcji mężczyzn uczestniczących w terapii z interakcji

seksualnych, podczas gdy trening komunikacji miał wpływ negatywny na

zadowolenie mężczyzn uczestniczących w terapii

Badanie 2
Kobiety poddane treningowi umiejętności seksualnych odniosły porównywalne

korzyści jak kobiety poddane jego komponentom (1) praktykowanie z

pomocą partnera lub (2) poradnictwo dla kobiety i partnera (Mathews i in.

1976b). Przewaga termingu, ale różnica nie była istotna statystycznie.

Badanie 3 –
Negatywna korelacja między przystosowaniem małżeńskim i efektami terapii

(Hawton i Catalan 1986) słabsze efekty osiągały pary, które przed rozpoczęciem

leczenia charakteryzowaly się wysokim poziomem konfliktów małżeńskich,

małżeńską separacją w przeszłości, niską motywacją do uczestnictwa w leczeniu

mężczyzn jako partnerów seksualnych, słabym podporządkowaniem się rezimowi

wykonywania ćwiczeń w domu.

Wtórne zaburzenia orgazmu i popędu u kobiet

+konflikty małżeńskie

Trening umiejętności seksualnych z małżeńską terapią

behawioralną

Badanie 1.
Małżeńska terapia + trening umiejetnosci seksualnych = Większa

redukcja problemów w interakcji seksualnej, większe odczuwanie

pożądania u kobiet niż w grupie poddanej samemu treningowi

umiejętności seksualnych

Równe efekty w zakresie zwiększenia odczuwania przyjemności u

kobiet podczas stosunku.

Badanie kontrolne trzy miesiące od zakończenia leczenia - rezultaty utrzymały

się (Zimmer 1987).

Badanie 2
Kobiety leczone z udziałem partnera osiągnęły lepsze rezultaty w

zakresie zwiększenia pożądania i satysfakcji niż kobiety leczone bez

partnerow. (Hurlbert, White , Powell i Apt, (1993).

Badanie 3
Sama małżeńska terapia behawioralna – brak poprawy w zakresie

dysfunkcji seksualnej (MacFee i Johnson 1995) . Porównanie z brakiem

oddziaływania.

Trening umiejętności seksualnych z udziałem partnerki

zaburzenia erekcji u mężczyzn

Badanie 1.
►70% par pozytywne efekty (Hawton 1992).

Skuteczność zależy od komunikacji z partnerką.
Uczenie komunikacji małżeńskiej w sprawach dominacji, intymności,

zaufania, utraty atrakcyjności seksualnej (Rosen 2001).

Badanie 2 i 3 - brak poprawy
Liczba mężczyzn, którzy osiągnęli sprawność w zakresie erekcji była większa w

grupie nieleczonej niż w grupie poddanej treningowi umiejętności

seksualnych Ansari (1876) .

Tylko 1 na 20 miar użytych do pomiaru efektów leczenia wykazywała różnicę

między grupami treningu umiejętności seksualnych i treningu relaksacji i

komunikacji Crowego, Gillana i Golomboka, 1981).

Studium przypadku - Psychoanaliza dysfunkcji erekcji
Leczenie polegało na poradzeniu sobie z relacją z ojcem, bez zajmowania się

funkcją seksualną.

Pozostał w fazie edypalnego konfliktu. Miał trudność w stworzeniu emocjonalnej

i seksualnej relacji z kobietą.

Matka skarżyła się do syna na ojca. Ojciec pobił matkę za to. Syn bał się, że

ojciec pobije i jego. Zarazem chciał bronić matki i nie chciał narazić się ojcu .

trening masturbacji z udziałem partnera

seksualnego

behawioralna

1. Edukacja na temat reakcji ciała na stymulację seksualną .

2. Ćwiczenia doznawania przyjemności zmysłowej.

■

poznawanie własnego ciała;

■

fantazje i wyobrażenia seksualne;

■

doznawanie przyjemności przez masturbację;

■

doznawanie przyjemności drogą stymulacji przez partnera

z wyłączeniem obszarów genitalnych;

■

doznawanie przyjemności drogą stymulacji przez partnera w

obszarach genitalnych.

Trening masturbacji z udziałem partnera

Pierwotne zaburzenia orgazmu u kobiet

Badanie1 Lepsze efekty treningu masturbacji niż treningu doznań zmysłowych z udzielaniem wsparcia.

(Riley i Riley 1978)

85% pacjentek w grupie eksperymentalnej osiągało orgazm podczas stosunku w 75% przypadków i

47% w grupie kontrolnej.

90% kobiet w grupie eksperymentalnej osiągało orgazm i 53% w grupie kontrolnej.
Badanie kontrolne przeprowadzone po 12 miesiącach od zakończenia leczenia ukazało, że efekty leczenia utrzymały

się

Badanie 2
■ W grupie leczonej bez partnerów zwiększyła się liczba partnerów, u których wystąpiła dysfunkcja

erekcji.

W grupie złożonej z par dysfunkcja erekcji u partnerów wspomagających terapię żon mieściła się w

ramach normy (10%).

■Brak rożnic w zakresie poprawy w osiąganiu orgazmu przez pacjentki leczone z udziałem partnera i

bez partnera.

91% kobiet z obu grup osiągało orgazm przez samostymulację.
Ersner–Hershfield i Kopel (1979)
Badanie kontrolne przeprowadzone po 10 tygodniach od zakończenia leczenia pokazało, że 82 % pacjentek z obu

grup osiągało orgazm.

Negatywne konsekwencje terapii kobiet bez udziału partnerów w postaci zwiększenia dysfunkcji erekcji

u partnerów utrzymały się. Pacjentki z grupy złożonej z par relacjonowały więcej satysfakcji z powodu

częstotliwości doznawania orgazmu, obydwoje partnerzy z tej grupy relacjonowali, że doświadczają więcej

przyjemności z aktywności seksualnej w parze, czego nie odnotowano w grupie złożonej z samych kobiet.

Terapia dysfunkcji seksualnych

zaburzenia erekcji u mężczyzn

farmakologia

►Lek Sildenafil - Viagra działa na mięśnie gładkie w penisie.

Zawiera enzym, który powoduje relaksację mięśni gładkich. I

utrzymuje erekcję.

Działanie = Wzmacnia rekcję na stymulację.
70 % mężczyzn leczonych Viagrą i 22% - placebo relacjonuje

poprawę jakości i częstości erekcji. Skuteczność

potwierdzona w badaniach (Goldstein, 1998).

Objawy uboczne = ból głowy, wypieki na twarzy, zaburzenia

żołądkowe, zmiana w widzeniu kolorów (działanie na mięśnie

gładkie w innych partiach ciała).

Terapia dysfunkcji seksualnych

pochwica

systematyczna desensytyzacja

■ Technika - dotykanie ciała stopniowo dochodząc do

dotykania genitaliów

Częściej stosowana metoda
■Relaksacja + wkładanie do pochwy rozszerzacza, co

stopniowo rozszerza jej wielkość.

Aż do momentu, kiedy wkładanie go nie wywołuje

mimowolnego skurczu.

Kilka godzin w nocy trzymanie go w pochwie.
■Skuteczność potwierdzona w badaniu 29 kobiet wyleczonych

z sukcesem (Mastres i Johnson 1970).

terapia dysfunkcji seksualnych

behawioralna terapia

skuteczność oceniona na podstawie studiów

przypadku

►

Jeśli dysfunkcje są wynikiem uwarunkowanego lęku na

doświadczenia seksualne (czyli lęku fobicznego i reakcji

unikania)

stosuje się stopniowa ekspozycja na doświadczenia seksualne, które

budzą lęk:

■

w wyobraźni

■

za pomocą oglądania materiału zarejestrowanego na taśmie video.

►

Jeśli te dysfunkcje są wynikiem braku umiejętności

seksualnych

stosuje się

■

uczenie

komunikacji, aby komunikować potrzeby seksualne wprost

■

edukację na temat reakcji seksualnych kobiety i mężczyzny i

technik zwiększających doznawanie przyjemności.

Parafilie

kryteria diagnostyczne

A. Trwające ponad 6 miesięcy, stałe lub nawracające

reagowanie podnieceniem, fantazjami lub

zachowaniami seksualnymi na przedmioty, osoby lub

sytuacje, które społeczeństwo uznaje za

nieodpowiednie jako bodziec seksualny.

B. Ten sposób reagowania powoduje cierpienie lub

upośledza funkcjonowanie.

Występuje częściej u mężczyzn.

U niektórych te przedmioty osoby lub sytuacje są

konieczne do doznania orgazmu.

Parafilie typy

■ Pedofilia - Stałe i intensywne impulsy seksualne lub fantazje o

aktywności seksualnej i działanie na ich podstawie, które dotyczy

dziecka w wieku 13-lat lub młodszego.

Pedofil ma co najmniej 16 lat i jest przynajmniej 5 lat starszy od dziecka.
Jeśli dziecko jest starsze (ponad 13 lat) – wtedy czyn jest kwalifikowany

jako nadużycie seksualne, które jest przestępstwem.

W przypadku pedofila w wieku późnej adolescencji DSM-IV zaleca, aby

ocenić na podstawie wywiadu klinicznego dojrzałość seksualną dziecka-

ofiary i na tej podstawie ocenić różnicę wieku między sprawcą i ofiarą.

■ Aktywność seksualna

Patrzenie bez dotykania = Oglądanie nagiego dziecka, pokazywanie mu

narządów płciowych, masturbowanie się. Częściej opiera się na perswazji,

poczuciu winy i przyjaźni (Murray 200)

Dotykanie narządów płciowych dziecka. Albo penetrowanie pochwy, ust, lub

odbytu dziecka palcami, penisem, przedmiotami. Używanie przy tym przemocy.

Preferencje = 33% - chłopcy; 44% - dziewczynki; 23%- chłopcy i

dziewczynki.

■ Dzieci własne, dzieci w rodzinie lub obce.
■ Dostęp do dzieci: poślubienie matki, tworzenie rodziny zastępczej, handlowanie z

innymi pedofilami).

■ Zaczyna się w adolescencji. U niektórych w wieku średnim. Przebieg

chroniczny.

■ Jest przestępstwem według kodeksu karnego.

Parafilie typy

■ Masochizm
Doznawanie seksualnego podniecenia z powodu poniżania: obraźliwe słowa, bicie,

wiązanie przez siebie samego lub kogoś, polanie moczem lub kałem + fantazje

seksualne o gwałcie i wiązaniu.

Początek- w wieku około 18 lat zmniejsza się po 40.
Aby zwiększyć intensywność orgazmu –przez zwiększenie pobudzenia przez

deprywację tlenu zaciskanie sznura na szyi lub wkładanie plastikowego worka na

głowę podczas masturbacji (zmniejszenie dopływu krwi do mózgu). Niektórzy wtedy

umierają (LeVay i Valente, 2006)

Mechanizm = chodzi o osiągnięcie zwiększonego pobudzenia w wyniku niedotlenienia

mózgu. A niedotlenienie u osób nieprzytomnych powoduje zmniejszenie, a u

przytomnych powoduje zwiększenie parametrów: utrzymywanie ciśnienia tętniczego

krwi, zwiększenie częstości akcji serca i oddechu.

■ Sadyzm
Upokażanie kogoś lub zadawanie cierpienia (np.trzymanie w klatce, związanie, bicie,

podpalanie).

Jeśli występuje u osobowości antyspołecznej, ofiara doznaje uszkodzeń ciała lub śmierci.
Początek - we wczesnej dorosłości. Jest chroniczne.

Parafilie typy

■ Transwestyczny fetyszyzm
Wkładanie ubrania przeciwnej płci + fantazje , ze jest się zarazem mężczyzną i kobietą.
Rozpoznawany u mężczyzn. (87%heteroseksualnych; 83%żonatych; Docter i Prince 1997)
Poczatek - w adolescencji i ustępuje albo przechodzi w pragnienie , aby zmienić płeć i być na stałe

kobietą.

■Podglądactwo
Obserwowanie ludzi nagich lub uprawiających seks + fantazje o stosunku z obserwowanymi.

Masturbacja i orgazm podczas lub później w reakcji na wspomnienie.

Powstaje w wieku około 15 lat. Przebieg chroniczny.
■ Ocieractwo
Ocieranie narządami płciowymi o uda i pośladki ofiary + fantazje, że ona jest podniecona. Albo

dotykanie dłońmi narządów płciowych lub piersi.

Początek -w wieku 15-25 lat. Potem zmniejsza się częstotliwość.
■ Exibicjonizm
Pokazywanie genitaliów osobie nieznajomej + fantazje seksualne. O nieznajomej myśli że doświadcza

szoku lub że ma tez fantazje seksualne.

Początek -

w wieku około18 lat i zmniejsza się po 40.

■Fetyszyzm
Użycie przedmiotów np.damskich butów przez mężczyznę+ fantazje wzbudzające podniecenie
Początek - w adolescencji i jest chroniczne

Pedofilia

etiologia

teoria uczenia się

1. Warunkowanie klasyczne - widok dziecka kojarzy się z

podnieceniem seksualnym (Barbaree 1990). W okresie

wczesnej adolescencji przypadkowo adolescent kojarzy

podniecenie z widokiem dziecka. Następnie to skojarzenie

wzmacnia przez masturbację i patrzenie na zdjęcie dziecka.

Mężczyźni są bardziej wrażliwi na bodźce wizualne i

łatwiej im skojarzyć neutralny bodziec z

podnieceniem niż kobietom. Dlatego więcej jest

pedofili - mężczyzn.

2. Brak umiejętności nawiązania relacji psychicznej i

seksualnej z dorosłymi. Poczucie kontroli nad

dzieckiem.

Pedofile relacjonują, że są samotni (Ward 1996) .
3. Rozładowanie negatywnych emocji – wzmocnienie

pozytywne . Niski nastrój w wyniku stresu i chęć obniżenia

negatywnych emocji. Podniecenie seksualne przy dziecku

jest wzmocnieniem pozytywnym.

Kolejny zły nastrój wyzwala cykl poszukiwania dziecka.

Pedofilia

etiologia

mechanizm zaprzeczenia

■ Doświadczenie nadużycia w dzieciństwie.
67% pedofili relacjonuje, że doświadczyli nadużycia seksualnego w

dzieciństwie (Hanson i Slater 1998).

50% było nadużytych w dzieciństwie (inne badania na innej próbie)

(Dhawan i Marhall1996).

■ Dwie trzecie karanych z powodu nadużycia dzieci zaprzecza ,

że konsekwencje tego czynu są złe dla dziecka.

(1)

Czyn się nie zdarzył

(2)

Czyn nie był zły. Dzieci są zainteresowane seksem z dorosłymi i

odnoszą z tego kontaktu korzyści,

(3) Był fizyczny kontakt pozbawiony elementów seksualnych
■ Skłonność do popełniania przestępstw u ponownie

nadużywających dzieci

72% ponownie nadużywających dzieci po odbyciu kary, już przed

pierwszym nadużyciem popełnia akty przestępcze, przestępstwa

seksualne, ma osobowość antyspołeczną, nieżonaci (Quinsey i

in., 1995).

Pedofila

leczenie

Uczenie zapobiegania nadużyciu

25 % pedofilii przebywających w więzieniu korzysta z oferty leczenia.
►Uczenie zapobiegania nadużyciu dzieci jest skuteczne.
Mniej pedofilii z grupy poddanej terapii nadużyło dzieci w przeciągu pięciu lat niż

pedofilii z grupy nie poddanej terapii. 10,8% z grupy poddanej terapii nadużyło dzieci

i 13% z grupy nie poddanej terapii. Statystycznie istotna różnica. Po pięciu latach od

zakończenia terapii badano, kto nadużył. Skuteczniejsza dla tych , którzy preferują

chłopców (Marques i in., 2000).

W szpitalu w oddziale zamkniętym uczy się (1) relaksacji; (2) Radzenia sobie ze

stresem i złością; (3) umiejętności społecznych; i (4) radzenia sobie z

nawrotem:

a. Rozpoznać sytuacje ryzyka
b. Zaplanować, jak wyjść z sytuacji ryzyka
c. Gdy się zdarzy nadużycie, rozpoznać, przyczynę i zaplanować, jak uniknąć jej w

przyszłości.

Przez rok kontroluje się stosowanie tych umiejętności.
Metaanaliza (Hall 1995): (1) Uczenie zapobiegania ponownemu nadużyciu jest

skuteczniejsze niż (2) podawanie hormonów obniżających popęd.

W ciągu trzech lat 15% nadużyło ponownie w grupie uczonej zapobiegania ponownemu

nadużyciu; i 35% w grupie nie poddanych terapii.

Hormonalna terapia = przez 10 lat 22% leczonych i 36% nie leczonych ponownie nadużyło.
Dwie trzecie odmawia terapii hormonalnej i 50% rezygnuje. Jedna trzecia odmawia lub

rezygnuje z uczenia zapobiegania ponownemu nadużyciu.

Pedofilia leczenie

■ Behawioralna terapia przewarunkowania podniecenia z dzieci na dorosłych.
(1) Podniecenie na widok dzieci na zdjęciu; (2) Gdy erekcja jest osiągnięta, zmiana

zdjęcia na zdjęcie nagiej kobiety lub mężczyzny i masturbowanie się do orgazmu.

Skuteczność potwierdzona na podstawie studiów przypadków (Laws i

Marschall 1991).

Terapia uzmysławiająca szkodliwość nadużywania i odwołująca się do

odpowiedzialności – redukuje zaprzeczanie i minimalizowanie krzywdy

dzieci.

Terapia w grupie nastawiona na rezygnację z zaprzeczania i minimalizowania krzywdy

dzieci (Marshal 1994). Seria spotkań grupowych obligatoryjnych. Grupę opuszczają

ci, którzy przestają zaprzeczać i minimalizować krzywdę dzieci. Uczestnicy

wyjaśniają, dlaczego znaleźli się w wiezieniu wiele razy. Gdy pomijają własną winę i

odpowiedzialność, członkowie grupy uzupełniają o te elementy wypowiedź.

Wtedy te same osoby opowiadają ponownie o sytuacji, która doprowadziła ich do

więzienia z uzupełnieniem o własną odpowiedzialność i fakt krzywdzenie dzieci.

Pedofilia

mała skuteczność –lek

brak skuteczności - awersyjna

■Leki obniżające popęd - Słabe rezultaty.
Leki obniżają seksualny popęd przez blokowanie produkcji hormonów,

które wpływają na męską reakcję seksualną.

●Działają tylko u mężczyzn o wysokim poziomie testosteronu.

Większość pedofilii nie ma wysokiego poziomu testosteronu.

Z 20 mężczyzn leczonych przez blokowanie androgenów 3 powtórzyło

nadużycie podczas przyjmowania leków .

● Niechęć do brania leków; leki maja efekty uboczne (Barbaree i

Seto1997).

■Behawioralna terapia awersyjna nieskuteczna
Taka sama liczba z grupy poddanej terapii awersyjnej i nie

poddanej Nadużyła ponownie dzieci. (Po wyjściu z więzienia

31% z grupy poddanej terapii awersyjnej i 31% z grupy nie

poddanych terapii awersyjnej).

50 spośród 136 więźniów, którzy nadużyli dzieci otrzymało terapię

awersyjną . W ciągu 6 lat po wyjściu z wiezienia po 31% w obu

grupach nadużyło ponownie.

Terapia polega na kojarzeniu awersyjnego bodźca (łagodny szok

elektryczny lub śmierdzący zapach) z oglądaniem zdjęć

dzieci.

Zaburzenia tożsamości płciowej

kryteria diagnostyczne, występowanie i

przebieg

A. Identyfikacja z płcią przeciwną
B Poczucie , że własna płeć jest niewłaściwa
C. Cierpienie lub upośledzenie funkcjonowania społecznego

lub zawodowego.

■Początek w adolescencji lub w średniej dorosłości, ma

chroniczny przebieg.

■ Pociąg do osób tej samej płci - traktowany jako

heteroseksualna preferencja.

1. Część dąży do operacji zmiany płci = transseksualni
Częstość zgłaszania się na operację zmiany płci - 1

przypadek na 30,000 mężczyzn i 1 na 100, 000

kobiet.

2. Część przez ubieranie się włącza się do grona

preferowanej płci.

Zaburzenia tożsamości płciowej

Ukierunkowanie pociągu seksualnego i czas

występowania

■U kobiet z pociągiem do kobiet, powstaje w dorosłości

=ambiwalencja co do operacji zmiany płci, mało

zadowolenia po operacji zmiany płci.

■U mężczyzn z pociągiem do mężczyzn, powstaje w

adolescencji lub wczesnej dorosłości= przez cale życie

odczuwają chęć zmiany.

■U mężczyzn z pociągiem do kobiet i mężczyzn lub bez

pociągu do żadnej płci, powstaje w późnej dorosłości i jest

poprzedzone transwestycznym fetyszyzmem.

Zaburzenia tożsamości płciowej -

brak akceptacji własnej płci w dzieciństwie

Większość w dzieciństwie zachowywało się w sposób nie

akceptujący własnej płci.

- Chłopcy preferują towarzystwo dziewcząt i łagodne zabawy.

Ubieraj się w kobiece ubrania. I mówia, ze są dziewczynką.
Uważają że penis i jadra są obrzydliwe. I mają nadzieje
zmienic na żenskie genitalia, gdy dorosną.

- Dziewczynki odmawiają oddawania moczu w pozycji

siedzącej. I nie chcą nosić dziewczęcych ubrań, mieć piersi i
menstruacji. Green i Blanchard1995)

Zaburzenia tożsamości płciowej

Etiologia

uwarunkowania biologiczne

■ Genetyczne przyczyny nie zostały zidentyfikowane .
■ Poziom hormonów płciowych nie różni się u mężczyzn z

zaburzeniem tożsamości płciowej i u heteroseksualnych i

homoseksualnych (Gladue, 1985). U wiekszości kobiet - nie różni

się (Meyer-Bahlung 1979). U części kobiet z zaburzeniem tożsamości

płciowej wyższy poziom męskich hormonów w porównaniu z pozostałymi

podgrupami.

■ Wpływ hormonów przeciwnej płci branych podczas ciąży przez

matkę na zachowanie dorosłych dzieci. Nie stwierdzono, aby te

dzieci nie lubiły własnej płci.

Córki kobiet, które przyjmowały męskie hormony, (krwawienie w macicy)

wykazują agresywne zachowania w okresie przedszkolnym (Ehrhart i

Money 1967). Synowie matek, które brały żeńskie hormony podczas ciąży

nie angażują się w agresywne, konkurencyjne zabawy (Yalom i in., 1973).

■ U mężczyzn, którzy zmienili płeć. Obszar mózgu jądro łożyskowe

prążka krańcowego, które leży w podwzgórzu, jest o połowę

mniejszy niż typowy dla mężczyzn (Zhou i in., 1995). Jego wielkość

jest typowa dla kobiet. Nie wyjaśniono, jakie znaczenie ma ta różnica.

Z badań nad szczurami wiadomo, że ten obszar reguluje aktywność

seksualną.

Jądro łożyskowe prążka krańcowego (bed nucleus of the stria terminalis

(BNST) lub bed nucleus of the stria terminalis central (BNSTc).

Zaburzenia tożsamości płciowej

Etiologia

wyjaśnienie psychoanalityczne i teorii uczenia się

■ Psychoanaliza
Mężczyźni transseksualni jako dzieci doświadczają lęku przed

separacją z matką. Aby pozbyć się lęku, fantazjują, że tworzą

jedność z matką.

Aby utrzymać tę fantazję, zmieniają tożsamość z męskiej na

żeńską (Ovesey i Person 1973). Odrzucenie penisa, bo jest dowodem,

że nie udało się połączyć z matką. Odrzucenie seksualnego

doświadczenia, ponieważ jest dowodem, że nie udało się stworzyć fuzji

z matką. Walka o bezpieczeństwo przy rezygnacji z realizacji

seksualnej.

Teoria relacji z obiektem = W drugim stadium rozwoju, podczas kolejnych

dwóch do siedmiu miesięcy, trwa pomieszanie w umyśle dziecka, co

jest własnym Ja, a co jest Ja opiekuna (stadium symbiozy). Osoba

znacząca jest doświadczana jako mniej zagrażająca, gdy dziecko i ona

są jednością. Fiksacja na tej fazie powoduje tzw. symbiotyczną

psychozę.

■ Teoria uczenia się
Rodzice okazują zainteresowanie, gdy dzieci są przebrane w

ubrania płci przeciwnej. Zwłaszcza chłopców można uczyć , jak się

ubierać i zachowywać (Green 1987) Dziewczynki zachowujące się, jak

chłopcy mają rodziców podobnie się zachowujących. Uczą się rodziców

i są chwalone za takie zachowanie. Ojciec jest ich ulubionym rodzicem

(Zucker i in., 1994).

Zaburzenia tożsamości płciowej

Terapia behawioralna

Uczenie męskich zachowań jest skuteczne. Studia

przypadku.

Uczenie zachowań męskich i umiejętności społecznych

dorosłego mężczyznę (Barlow i in., 1973)

Chłopca - rodzice zachęcali do męskich zachowań w

zabawie i zniechęcali do bawienia się lalką (Rekers i
Lovas 1974).

Zaburzenia tożsamości płciowej

Terapia hormonalna i interwencja chirurgiczna

Zmiana płci = zmiana narządów płciowych i drugorzędnych cech płciowych jest

skuteczna. Efekty psychologiczne są dobre. Dwa lata po operacji poddani operacji w

porównaniu z nie operowanymi częściej odwiedzali rodzinę i przyjaciół , uprawili sport i

przejawiali więcej aktywności seksualnej (Wasex Institute for Health Research and

Development 1998).

Zmiana mężczyzny w kobietę
Na rok przed operacją: (1) hormony żeńskie =estrogen , co powiększa piersi, zmiękcza skórę,

przemieszcza tłuszcz z ramion do bioder (Hormony do końca życia).

(2) Elektroliza pozbawia owłosienia męskiego.
(3) Uczy się, aby mówili wyższym głosem.
(3) Kosmetyczna operacja podbródka i jabłka adama.
(4) Przez rok żyć jak kobieta
(5) Amputacja penisa i zbudowanie sztucznej pochwy (umożliwia stosunek seksualny).
Zmiana kobiety w mężczyznę (1) terapia hormonalna przemieszcza tłuszcz z bioder do ramion,

(2) obniżenie głosu. (3) Penis jest mały i niezdolny do erekcji.

(4) Usunięcie piersi i macicy.
Po kuracji hormonalnej zmiany w zachowaniu i umiejętnosciach poznawczych u kobiet i

mężczyzn

U kobiet , które otrzymały androgeny - wzrost agresywności, pobudzenia seksualnego, zdolności

orientacji przestrzennej, zmniejszenie płynności słownej.

U meżczyzn przyjmujących hormon żeński estrogen odwrotne zamiany nastąpiły (Van Goozen i in.

1995).

Homoseksualizm nie jest zaliczany do zaburzeń

1. Badania Kinseya pokazały, że homoseksualizm jest

powszechnym zjawiskiem (Kinsey 1953). 2-6 % we Francji i w

Anglii (Wellings, 1994).

2 Homoseksualizm usunięty z DSM II w 1968 roku.
■Genetyczne uwarunkowania są stwierdzone u mężczyzn

(Bailey i Pilard 1991; Hamer i in., 1993) i kobiet (Bailey i in.,

1993), wskazując na umiarkowaną rolę dziedziczności. 50%

bliźniąt jednojajowych jest zgodnych pod względem

homoseksualizmu.

■ Rola środowiska jest niejasna. (Stres przed urodzeniem lub

wychowanie)

■ Hipoteza, że uwiedzenie odgrywa rolę nie znajduje

potwierdzenia w badaniu. Połowa lesbijek i homoseksualnych

mężczyzn myślała, że jest homoseksualna na rok przez

doświadczeniem seksualnym (Belll i in 1981).

■ W porównaniu z heteroseksualnymi mężczyźni

homoseksualni - wyższy poziom depresji i lęku a lesbijki

wyższy poziom używanie środków psychoaktywnych

(Sandford i in., 2001).

Document Outline