PASOŻYTNICZE OBLEŃCE

I CHOROBY PRZEZ NIE

WYWOŁYWANE

GLISTNICA, WŁOŚNICA, OWSICA

WYKONAŁY:

PAULINA KUBACZYK

EWA MENDYK

Glista ludzka

(Ascaris

lumbricoides)



Jest to jeden z najczęstszych

pasożytów człowieka. Zarażona jest

nim ¼ całej ludzkości. Postać dorosła

pasożytuje w jelicie cienkim ludzi,

larwy przeważenie w układzie krążenia

i różnych narządach. Pasożyt jest

bardzo pospolity i występuje na wielu

kontynentach.



Samice osiągają przeciętnie około 30

cm długości, samiec jest o 1/3 krótszy.

Przód ciała glisty jest zaokrąglony, tył

stożkowaty, u samicy prosty, u samca

zaś zagięty na stronę brzuszną.

Samicę charakteryzuje pierścieniowate

przewężenie wora powłokowo –

mięśniowego znajdujące się w 1/3

długości od przodu ciała. Na stronie

brzusznej tego przewężenia znajduje

się otwór płciowy. U samca z otworu

stekowego, położonego w tyle ciała,

wystają dwie szczecinki kopulacyjne,

ułatwiające rozszerzanie otworu

płciowego u samicy podczas kopulacji.

SKUPISKO GLIST LUDZKICH

Sposoby zarażania się

Zarażanie następuje przez

spożycie pokarmów lub wody

zanieczyszczonych

jajami

inwazyjnymi.

Możemy zarazić się przez:



jedzenie warzyw obłożonych

jajami glist, wiąże się to

z nawożeniem fekaliami i

wodą ściekową, w której

stwierdzono dużą ilość jaj

glist;



kąpieliska, jeżeli w zbiorniku

wodnym stwierdzi się

istnienie jaj glist;



skażoną jajami glist ziemię;



kał zainfekowany jajami glist.

JAJO GLISTY LUDZKIEJ

Cykl rozwojowy

  Z  jaja  inwazyjnego  po  wniknięciu  do
przewodu  pokarmowego  uwalniają  się
larwy,  przenikają  przez  ścianę

jelita

dostają się do

układu krwionośnego

. Do

dalszego rozwoju potrzebują

tlenu

. Z

prądem krwi trafiają do

wątroby

Następnie w dalszym ciągu drogą
krwionośną

przejściu

prawego

przedsionka

serca

trafiają do płuc, gdzie

dostają  się  do  pęcherzyków  płucnych.
Larwy  po  przebiciu  się  do  dróg
oddechowych  mogą  drażnić  gardło          i
krtań

powodując

odruchowe

ich

połknięcie.

Larwy

ten

sposób

ponownie  dostają  się  do  przewodu
pokarmowego,  gdzie  osiągają  dojrzałość
płciową.  Samica  w  ciele  człowieka  w
ciągu doby może wytworzyć 200 tys. jaj,
które wydalane są z kałem na zewnątrz.

OBJAWY

U chorego zarażonego

glistnicą występują

najróżniejsze zmiany,

mianowicie:



nieokreślone, wracające bóle

brzucha,mdłości,sporadycznie

wymioty;



brak łaknienia,apatia,lub

nadmierne pobudzenie

ruchowe,zaburzenia snu

(zgrzytanie zębami);



zmiany skórne;



zapalenie spojówek i obrzęk

powiek;



nieżyt nosa;



stany skurczowe jelit;



w cięższych przypadkach

może dojść do niedrożności

górnych dróg oddechowych.

INWAZJA GLIST LUDZKICH

W JELICIE

Zapobieganie

Jest wiele sposobów, dzięki

którym możemy uniknąć

zarażenia jajami glisty ludzkiej.

Są to m.in.:



dokładne płukanie owoców i

warzyw przed ich spożyciem;



mycie rąk przed każdym posiłkiem;



mycie rąk po skorzystaniu z

toalety;



kąpanie się w dużych zbiornikach

wodnych, gdzie istnieje małe

prawdopodobieństwo istnienia jaj

glist;



zachowywanie ostrożności przy

pracy w ziemi ( np. prace

w ogródku).

LECZENIE

Leki przeciwglistnicze

podaje się zarówno w

przypadkach rozpoznanych

glistnic, jak i

podejrzanych o inwazję:



stosuje się jednorazowe dawki

pirantelu (Combantrin),

mebendaloz (Vermox) oraz

albendazol (Zentel);



odsysanie treści żołądka,

parenteralne podawanie płynów,

leki rozkurczające,

przeciwbólowe;



używanie lewamizolu i pirantelu.

DOROSŁA SAMICA GLISTY

LUDZKIEJ

LEK ZENTEL

Włosień spiralny ( Trichinella

spiralis )



Włosień jest tak zwanym pasożytem

bezwzględnym, prowadzącym we

wszystkich stadiach swego rozwoju

pasożytniczy tryb życia. Cykl ten odbywa się

tylko w dwóch narządach zwierząt i ludzi – w

przewodzie pokarmowym i w mięśniach

prążkowanych ( włosień nie osadza się

tylko w mięśniu sercowym). Larwy w stanie

życia utajonego, po zamknięci się w

kapsułach w mięśniach żywiciela mogą nie

tracić żywotności i zdolności do

zakażenia innych przez wiele lat.



Samica osiąga kilka mm długości, samiec

jest przeważnie o połowę mniejszy. Przód

ciała mają węższy niż tył. Otwór płciowy

samicy położony jest mniej więcej w

odległości ¼ od przodu ciała, samiec nie ma

szczecinek kopulacyjnych.

Cysty włośnia krętego

Larwy włośnia krętego

Sposoby zarażania się

1. Zarażenie następuje wyłącznie

przez zjedzenie wraz z mięsem

inwazyjnej larwy osadzonej w

mięśniach prążkowanych.

Człowiek zaraża się, jedząc surową

lub niedogotowaną, zakażoną

larwami wieprzowinę lub

dziczyznę, a także jedząc wędliny

wędzone w zbyt niskiej

temperaturze.

2. Mięso zwierząt najczęściej

zarażone włosieniem spiralnym:



w Polsce to mięso świń i dzików;



w Niemczech i Szwajcarii - mięso

psów i nutrii;



w Ameryce Północnej – mięso

z borsuków i niedźwiedzi;



mięso zwierząt leśnych.

DZIK

Cykl rozwojowy

W żołądku człowieka, pod wpływem

enzymów trawiennych, otorbione larwy

(znajdujące się wcześniej w mięśniach

zwierzęcia) wydostają się z otoczki, i

wędrują do jelita cienkiego, gdzie w ciągu

2-3 dni osiągają dojrzałość płciową

i rozmnażają się. Samce giną, a samice

rodzą żywe larwy. Nowo narodzone larwy

dostają się do krwi, a wraz z nią do mięśni

poprzecznie prążkowanych. Gdy wnikną już

do włókna mięśniowego zwijają się w

spiralę i otorbiają. Niektóre giną, inne

zachowują zdolność do zarażania nawet do

50 lat.

OBJAWY

OBRZĘK PŁUC

Początek zakażenia włośnicą jest zwykle
bezobjawowy. U niektórych osób
występują jednak bóle brzucha i biegunka.
Rzadko, ale pojawiają się również nudności
i wymioty.

Charakterystyczne objawy włośnicy:
- bóle mięśni;
- po kilku dniach wysoka gorączka, z
dreszczami
- nudności, wymioty, biegunki;
- przemijający obrzęk twarzy i powiek;
- osłabienie;
- niekiedy wysypka na skórze, bowiem
wędrówka larw nicienia (włośni) wewnątrz
organizmu wywołuje objawy podobne do
alergii.

Natychmiastowego kontaktu z lekarzem
wymaga ostry zespół objawów:

- temperatura powyżej 39°C;
- duszność, kaszel;
- obrzęki wokół kostek.

Śmiertelność 3-
30%

Zapobieganie zarażeniu

Szerzeniu się włośnicy zapobiega



przeprowadzenie badań trychinoskopowych,

czyli badań na obecność włośni, przed

wypuszczeniem mięsa na rynek;



kupowanie mięsa pochodzącego z pewnego

źródła, kupowanie w sklepach;



nie nabywanie mięsa z niepewnego źródła

np. z bazaru (dostawcy bazarowi nie

zawsze legitymują się zaświadczeniem

badania poubojowego);



unikanie mięsa i przetworów mięsnych

niedogotowanych, surowych np. befsztyku

tatarskiego;



szybkie mrożenie mięsa w temperaturze od

-25 do -30 stopni Celsjusza;



gotowanie (

czas gotowania minimum 30 minut

na 1 kg masy poszczególnych kawałków mięsa)

smażenie i pieczenie mięsa.

SMAŻONE MIĘSO

LECZENIE

Postępowanie lecznicze we włośnicy zależy

w dużej mierze od ciężkości

zarażenia:



obowiązkowe podanie anthelmintyków przeciwko

postaciom jelitowym włośnia;



stosowanie środków przeczyszczających oraz

alkoholu (w ciągu kilku godzin po spożyciu

zarażonego mięsa przez pacjenta);



w przypadkach ciężkich i średnio ciężkich stosuje

się leczenie kortykosteroidami (zwiększa liczbę

larw mięśniowych);



pacjentów z lekkim przebiegiem choroby leczy

się lekami objawowymi (salicylany, leki

przeciwgorączkowe i przeciwbólowe).

LEK CARDIOPIRIN

Owsik ludzki ( Enterobius

vermicularis)



Pasożytuje w jelicie grubym

człowieka i rozpowszechniony

jest częściej u dzieci niż u

dorosłych. Występuje na

wszystkich kontynentach, ale

pospolicie w strefie

klimatu umiarkowanego.

Wielkość samicy wynosi około

1 cm, samiec jest o 1/3

krótszy. Tył ciała samicy jest

prosty, silnie wydłużony i ostro

zakończony, a u samca

zawinięty na stronę brzuszną.

Otwór płciowy samicy znajduje

się mniej więcej w 1/3

długości jej ciała.

JAJCZKA OWSIKA LUDZKIEGO

OWSIKI

Sposób zarażania się

Przy braku przestrzegania

higieny zarażenie jest bardzo

łatwe (następuje w wyniku

połknięcia jaj pasożyta). Źródłem

zakażenia są:



niedezynfekowane ustępy;



zanieczyszczone warzywa;



baseny kąpielowe;



samozakażenie.

Zarażeniu sprzyjają brudne ręce,

ssanie palców, obgryzanie

paznokci, brak nawyków

higienicznych oraz zarażone

przedmioty (ręczniki, bielizna,

produkty żywnościowe, kurz).

TOI TOI NIE ZAWSZE

CZYSTE

Cykl rozwojowy

Z połkniętych jaj uwalniają się larwy, które dojrzewają
w  jelicie  cienkim,  a  następnie  wędrują  do  jelita
grubego.  Samice  składają  jaja  w  pobliżu  odbytu  w
ilości ok. 11 000.                   W przypadku kobiet –
niekiedy  w  przedniej  części  pochwy.  Chorzy  dotykając
palcami  okolic  krocza,  odbytu  i  bielizny  osobistej
zbierają  na  swoje  ręce  jajeczka.  Znajdują  się  one
również  w  pościeli,  co  zagraża  innym  członkom
rodziny. Jeżeli nie są przestrzegane zasady higieny cykl
życiowy  zamknie  się  nowa  generacją  osobników  i
ponownym  samozakażeniem  pierwotnego  nosiciela.
Pełny  cykl  rozwojowy  owsika,  tzn.  od chwili  połknięcia
jajeczka  aż  do złożenia  nowych  jaj  przez  dojrzałe
samice, trwa 3 – 4 tygodnie.

OBJAWY

Objawy owsicy zależą od

intensywności inwazji, czasu jej

trwania i indywidualnej wrażliwości

osoby zarażonej:



najczęściej występuje swędzenie okolic

odbytu, szczególnie w nocy (tam

składane są jaja owsików, co wywołuje

świąd), niepokój bez powodu i

podniecenie (zgrzytanie zębów),

bezsenność, brak apetytu;



niekiedy w okolicach odbytu występują

swędzące zmiany wypryskowe i

uszkodzenia naskórka;



u dzieci owsica może być przyczyną

niepokoju i podniecenia ruchowego .

Zmiany nieżytowe w

okolicy odbytu i narządów

rodnych

Sposoby zapobiegania

zarażeniu

Ważnym sposobem

zapobiegania owsicy jest

przestrzeganie higieny:



częste mycie rąk;



zmiana bielizny osobistej;



mycie zabawek dziecka;



dezynfekowanie przedmiotów

codziennego użytku;



gotowanie pościeli i

ręczników;



obcinanie krótko paznokci.

CZĘSTE MYCIE RĄK

LECZENIE

Leczenie owsicy jest

wskazane w

przypadkach objawowych

lub ze wskazań

epidemiologicznych:



stosuje się jednorazowe dawki pirantelu

(Combantrin), mebendazolu (Vermox) oraz

albendazol (Zentel

)

;



niezależnie od stosowania chemioterapii

ogromne znaczenie mają zabiegi

higieniczne i dieta;



wskazane jest również stosowanie maści

anestezynowej.

LEK VERMOX

BIBLIOGRAFIA

„

Zoologia”

Praca zbiorowa pod redakcją Jolanty Hempel- Zawitkowskiej

Wydawnictwo Naukowe PWN

Warszawa 1998

„

,,Choroby zakaźne i pasożytnicze”

prof.dr.hab.med.Zdzisław Dziubka

Wydawnictwo Lekarskie

PZWL

Warszawa



www.wikipedia.org



www.portalwiedzy.onet.pl



www.resmedica.pl



www.pfm.pl

Document Outline