Badanie narządu ruchu

Badanie narządu ruchu

Seminarium

Agnieszka Markowicz

Wywiad

Wywiad chorobowy nie jest
zestawem rutynowych pytań, ale
jest zróżnicowany
w zależności od typu schorzenia.
Prowadzenie wywiadu musi być
uzależnione od typu schorzenia i
dlatego zróżnicowane.

Wywiad c.d.

Każda z grup chorobowych, a także

skutki urazów, wymagają wyjaśnienia

szczegółów etiologicznych,

patomechanicznych, patogenetycznych.
W przypadku urazu- ustalenie

mechanizmu.
Uszkodzenie n.obwodowych- kiedy

wystąpiły objawy: w czasie urazu, po

pewnym czasie?

Wywiad c.d.

W schorzeniach zapalnych- początek,

objawy, charakter bólu (tętniący,

rozpierający, stały,nocny), jego zależność od

ruchu.
W chorobach przewlekłych- kiedy objawy,

początek, nasilenie dolegliwości, leczenie,

wywiad rodzinny.
W wadach wrodzonych- czas ujawnienia

(zaraz po urodzeniu, przy rozpoczęcie

chodzenia, później), występowanie w

rodzinie itd..

Oglądanie i badanie

palpacyjne

Rozpoczyna się w chwili wejścia do

gabinetu

(sposób chodzenia, trzymani się,

siadania itp.)
- zniekształcenia
- kolor skóry ( plamy koloru kawy z
mlekiem- neurofibromatosis)
- sinica z obrzękami

Badanie palpacyjne

Podstawą skuteczności badania- znajomość
anatomii, topografii, procesów
patologicznych. Badamy: - temperaturę
powierzchni ciała
               - wrażliwość tkanek
               - napięcie mięśni
               - zgrubienia i tarcia tkankowe
               - ocena topograficzna

- wyczuwanie małych ruchów

Ocena zmian statyczno-

dynamicznych

Statyka ciała jest wypadkową

działania sił grawitacyjnych i
antygrawitacyjnych.

Siłom ciężkości przeciwstawiają się

siły czynne mm.tułowia i kończyn.

Poznanie tych czynników pozwala na

rozpoznanie i zrozumienie odchyleń
narządu ruchu.

Zmiany statyczno-

dynamiczne c.d.

W symetrycznej pozycji stojącej

środek ciężkości ciała znajduje się
na wysokości S2, pada w środek
czworoboku

podparcia.

Czworobok ten stanowi powierzchnia
nakreślona przez linie łączące obie pięty z
tyłu, końce palców obu stóp z przodu oraz
brzegi boczne obu stóp.

Zmiany statyczno-

dynamiczne c.d.

Narząd ruchu może w różnych

okolicznościach stracić swe
zdolności podporu, lokomocji i
chwytania np.
• niedomoga mm.pośladkowych
średniego i małego powoduje
objaw Trendelenburga i
Duchenne’a.

Pomiar długości kończyn

Stosujemy pomiar długości orientacyjnej,
funkcjonalnej, bezwzględnej i względnej
kończyny.
-orientacyjny- optyczne porównanie
długości
- funkcjonalny- w pozycji stojącej- za
pomocą deseczek, aż miednica ustawi się
poziomo – kolce przednie górne na równej
wysokości, albo czworobok Michaelisa
ustawi się symetrycznie.

Pomiar długości kończyn c.d.

- pomiar taśmą centymerową- w
pozycji leżącej

- bezwzględna długość kończyn

- względna
- pomiar obwodów kończyn

Pomiary długości kończyn c.d.

Rodzaj pomiaru

Kończyna górna
przez
porównanie

Kończyna dolna
przez
porównanie

Funkcjonalny

Porównanie
skr.

deseczkami

Względny

Kolec biodrowy
przedni górny

do kostki p.lub
b.

Bezwzględny

Cała: wyrostek
barkowy do

wyr.
rylcowatego

k.łokciowej.

Cała: szczyt
krętarza

większego do
kostki bocznej

Ocena chodu

Chód jest jedną z doskonałych
funkcji człowieka, będącą cechą
charakteryzującą go osobniczo.
Podstawowym warunkiem rozwoju
chodu jest niezawodnie działający
system kontroli nerwowo-
mięśniowej.

Ocena chodu c.d.

Odchylenia od chodu
prawidłowego:

Ból spowodowany procesem chorobowym
lub urazem kończyny dolnej czy tułowia.

Zmiany patologiczne w układzie kostno-
stawowym: - skrócenie > 3 cm

- przykurcze i sztywność stawów.

3. Zmiany ukł. nerwowo- mięśniowego.

Warianty chodu

Od patologicznego chodu należy

odróżnić jego warianty w granicach

fizjologicznych.

Steindler odróżnia kilka typów

tzw.fizjologicznej przesady w

normalnym chodzie: - chód kołyszący

                  - marynarski
                  - majestatyczny
                  - sztywny
                  - chód drobnym krokiem.

Zakres ruchomości w stawach

Punktem wyjścia do pomiarów ruchu jest
pozycja pośrednia, czyli zerowa, stawów.
Odpowiada ona normalnemu,
anatomicznemu położeniu stawów u
człowieka, gdy stoi prosto, patrząc przed
siebie. Nogi są zbliżone do siebie, a stopy
ustawione równolegle. Kończyny górne
zwisają w stawach ramiennych wzdłuż
tułowia, a kciuki rąk są zwrócone ku
przodowi.