Modele opieki zdrowotnej

  

(WHO)

                                        

         

1. Oparty o zasadę pomocy 

publicznej,

2. Oparty o system ubezpieczeń 

chorobowych,

3. Model Narodowej Służby 

Zdrowia w wersji:

            - brytyjskiej (Beveridge’a)
            - radzieckiej (Siemaszki)
4. Oparty o ubezpieczenia 

prywatne,

1. Model oparty o zasadę 

pomocy publicznej

• Typowy dla krajów rozwijających się, w  

roku 1987 – 108 krajów świata.

• Większość obywateli ma zagwarantowaną 

opiekę ale ograniczoną do minimum.

• Baza szpitalna głównie w dużych 

miastach

• Ubezpieczenia chorobowe  w 

ograniczonym zakresie i tylko dla wąskiej 
grupy funkcjonariuszy publicznych

2. Model oparty o system 

ubezpieczeń chorobowych

• Zwany modelem Bismarcka, powstał na 

przełomie  XIX i XX w. w Niemczech

• Finansowanie z obowiązkowego 

ubezpieczenia (składki pracowników i 

pracodawców)

• Funduszem zarządzają instytucje 

niezależne (zawierają kontrakty)

• Zakres obejmuje opiekę ambulatoryjną, 

szpitalną, leki i artykuły medyczne

• Występuje, oprócz składki, zasada 

udziału własnego

• Sektory publiczny i niepubliczny 

konkurują

3.

 

Model Narodowej Służby 

Zdrowia w wersji brytyjskiej 

(Beveridge’a

)

• Dominuje państwowa forma własności, 

ograniczony sektor prywatny,

• Finansowanie z budżetu (podatki) 

centralnego (GB, Włochy) lub lokalnego 

 (Szwecja) lub mieszane (Finlandia)

• System pozostaje pod kontrolą 

państwa, dopuszczalna decentralizacja,

• Zakłady opieki zdrowotnej posiadają 

znaczną autonomię,

• Obowiązuje równość dostępu do opieki

3.

 

Model Narodowej 

Służby Zdrowia w wersji 

radzieckiej (Siemaszki)

 

Finansowanie wyłącznie z 

budżetu  
   centralnego,
 Centralne planowanie,
 Powszechny, bezpłatny 
dostęp,
 Brak sektora prywatnego,
 Ograniczenie autonomii 
zakładów,

4. Model oparty o 

ubezpieczenia prywatne

• Nie występuje nigdzie w 

czystej postaci,

• Konkurencja instytucji 

ubezpieczeniowych,

• Takie rozwiązanie uzupełnia 

istniejące systemy w krajach 
(Holandia, UK, Francja, Niemcy, 
Belgia,) lub dominuje (USA)

DWIE METODY OPŁACANIA 

ŚWIADCZEŃ

• Zwrot kosztów leczenia (Francja, 

Belgia, Luksemburg), nie 
obowiązują skierowania,

• Dostarczanie świadczeń w 

naturze (Austria, Niemcy, 
Holandia), na leczenie 
specjalistyczne obowiązuje 
skierowanie z POZ                     

W państwach UE dwa 

modele:

• Narodowy system ochrony zdrowia,  

przeważa w:  (UK, Irlandia, Norwegia, 
Szwecja, Finlandia, Dania, Portugalia, 
Hiszpania, Włochy, Grecja)

• System oparty na ubezpieczeniach 

zdrowotnych (model Bismarck’a) w 
Niemczech, Francji, Belgii, Holandii, 
Austrii, Luksemburgu – jest co raz 
bardziej wspomagany subwencjami 
federalnymi i stanowymi