Rozwój fizyczny i motoryczny oraz
potrzeby dziecka w młodszym wieku
szkolnym
Zadania:
1. Poznanie charakterystyki młodszego
wieku
szkolnego
oraz
zmian
w
rozwoju fizycznym i motorycznym w
tym okresie.
2. Uświadomienie
znaczenia
prawidłowego zaspakajania potrzeb
dziecka w młodszym wieku szkolnym.
3. Przybliżenie problematyki dojrzałości
szkolnej.
4.
Uświadomienie
możliwości
wykorzystania w domu i w szkole
„ochoty”
dzieci
do
aktywności
fizycznej – korzyści.
Pomoce: prezentacja multimedialna, folie, arkusze
papieru na plakaty, kolorowe pisaki.
Czas: 60 min.
Oczekiwania
–
uczestnik
będzie:
znał
charakterystykę młodszego wieku szkolnego oraz
zmiany w rozwoju fizycznym i motorycznym w tym
okresie,
problematykę
dojrzałości
szkolnej;
rozumiał znaczenia prawidłowego zaspakajania
potrzeb dziecka w młodszym wieku szkolnym;
uświadomienie
korzyści
wynikających
z
możliwości wykorzystania w domu i w szkole
„ochoty” dzieci do aktywności fizycznej.
Przebieg zajęć:
1. Prezentacja zadań przygotowanych przez
studentów i po każdej grupie uzupełnienie
prowadzącego (slajdy: 4 – 13)
2. Prezentacja tematu i celów zajęć (slajd 1)
3. Burza mózgów: Co to jest dojrzałość
szkolna?; Dyskusja z zapisaniem na planszy
propozycji
definiowania
tego
pojęcia;
uzupełnienie prowadzącego ( folie – zał. 1, 1a,
1b, 1c, 1d).
4. Praca w grupach: Korzyści wynikające z
wykorzystania „ochoty” do aktywności fizycznej
dzieci w młodszym wieku szkolnym w domu i w
szkole.
a. Dzielimy uczestników na dwie grupy: gr. 1 –
korzyści wynikające z aktywności fizycznej w
środowisku domowym; gr. 2 – korzyści
wynikające z aktywności fizycznej w szkole –
grupy w formie plakatu mają zrealizować to
zadanie.
b. Prezentacja pracy obu grup.
c. Uzupełnienie prowadzącego ( slajdy: 14 – 18)
5. Ewaluacja: Torba i kosz – narysuj torbę i
zapisz w niej co wynosisz z tych zajęć oraz kosz
i w nim napisz co było wiadome i zbędne
( zebranie ewaluacji do koperty przez grupową i
podanie prowadzącemu). Przypomnienie zadań.
Młodszy wiek szkolny
Młodszy
wiek
szkolny
(okres
wczesnoszkolny) przypada na pierwsze lata
nauki w szkole - 6–10/12 lat.
Jego
granice
biologiczne
wyznaczają:
początek – wyrżnięcie się pierwszego
zęba stałego (pierwszy trzonowiec,
„szóstka”);
koniec
–
wystąpienie
pierwszych,
oznak
dojrzewania
płciowego.
Charakterystyczne
cechy
młodszego
wieku szkolnego:
1. Najwolniejsze w całym dzieciństwie tempo
wzrastania wysokości ciała.
2. Zmniejszające się przyrosty obwodu głowy
i zakończenie wzrastania rozmiarów mózgu.
3. Szczyt rozwoju tkanki limfatycznej,
stopniowa wymiana uzębienia mlecznego na
stałe.
4. Dalszy dynamiczny rozwój motoryczny w
zakresie tzw. motoryki dużej; łatwość
opanowywania
nowych
umiejętności
ruchowych i sportowych.
5. Stopniowe doskonalenie motoryki małej.
Rozwój fizyczny w młodszym wieku
szkolnym
Tempo wzrastania wysokości ciała jest
najwolniejsze w całym okresie rozwoju
progresywnego – roczne jej przyrosty wynoszą
ok. 5 cm, Jest to „wyciszenie przed burzą”,
czyli okresem dojrzewania płciowego.
Roczne przyrosty masy ciała wynoszą 3–3,5
kg i są większe niż w okresie przedszkolnym,
co
powoduje,
że
dziecko
staje
się
„pulchniejsze”. Pod koniec tego okresu
dziewczęta mają nieco większą niż
chłopcy wysokość i masę ciała (wcześniej
dojrzewają).
Zmiany w proporcjach i budowie ciała to
wydłużenie
kończyn
dolnych,
zmniejszanie się przyrostów obwodu
głowy; pod koniec tego okresu mózg osiąga
swoją ostateczną wielkość. Zmniejsza się
koślawość kolan, lordoza lędźwiowa.
Zmniejsza się koślawość kolan, lordoza
lędźwiowa,
uwypuklenie brzucha, ale postawa ciała
wydaje się „niedbała”, co niepokoi rodziców
i nauczycieli.
Wypadają zęby mleczne i w ich miejscu
wyrzynają się zęby stałe (ok. 4 zębów
na rok).
Na młodszy wiek szkolny przypada „szczyt”
rozwoju tkanki limfatycznej, co objawia
się
m.in.
przerostem
migdałków
podniebiennych
i
powiększeniem
węzłów chłonnych.
Jest to związane z dojrzewaniem układu
immunologicznego i reakcją na często
występujące infekcje.
Rozwój motoryczny w młodszym wieku
szkolnym
W rozwoju motorycznym młodszy wiek
szkolny nazywany jest pełnią dzieciństwa
lub
etapem
dziecka
doskonałego
ruchowo.
Dziecko charakteryzuje doskonałość ruchów
lokomocyjnych, celowość i większa ekonomia
ruchów.
Z
okresu
przedszkolnego
„przetrwała”:
• potrzeba („głod”) ruchu: dzieciom trudno
jest
„wysiedzieć”
dłużej
na
lekcji
i
rekompensują to sobie ogromną ruchliwością
w czasie przerw międzylekcyjnych; stopniowo
zmniejsza się niepokój ruchowy,
• mała jeszcze sprawność manualna
utrudniająca
pisanie,
konstruowanie;
stopniowo jednak zwiększa się precyzja
ruchów dłoni.
W
młodszym
wieku
szkolnym
nową
„zdobyczą” w motoryczności jest zdolność
do opanowania nowych, wielostronnych i
specyficznych umiejętności ruchowych.
Większość dzieci osiąga wysoki (niemal
„dorosły”) poziom podstawowych
zdolności (cech) motorycznych, zwłaszcza
zwinności i gibkości. Jest to okres szczegolnie
korzystny
dla
rozwijania
umiejętności
sportowych (zwłaszcza w tzw. sportach
wczesnych: gimnastyka, jazda figurowa na
łyżwach, pływanie).
W okresie tym zaznacza się wyraźny
dymorfizm płciowy w rozwoju motorycznym.
Chłopcy mają większą siłę i moc, są
zainteresowani grami sportowymi, wynikiem
sportowym i rywalizacją. Dziewczęta mają
lepszą rownowagę, preferują gimnastykę,
gry ruchowe (np. „w klasę”, w „gumę”).
Dzieci wolą zajęcia w grupach tej
samej płci, ale chętnie uczestniczą wspolnie
w zawodach.
W młodszym wieku szkolnym nową
„zdobyczą”
w
motoryczności
jest
zdolność
do
opanowania
nowych,
wielostronnych
i
specyficznych
umiejętności ruchowych.
Większość dzieci osiąga wysoki (niemal
„dorosły”) poziom podstawowych zdolności
(cech)
motorycznych,
zwłaszcza
zwinności i gibkości.
Jest to okres szczególnie korzystny dla
rozwijania
umiejętności
sportowych
(zwłaszcza w tzw. sportach wczesnych:
gimnastyka, jazda figurowa na łyżwach,
pływanie).
W okresie tym zaznacza się wyraźny
dymorfizm
płciowy
w
rozwoju
motorycznym. Chłopcy mają większą
siłę i moc, są zainteresowani grami
sportowymi, wynikiem sportowym i
rywalizacją.
Dziewczęta mają lepszą równowagę,
preferują gimnastykę, gry ruchowe (np.
„w klasę”, w „gumę”).
Dzieci wolą zajęcia w grupach tej samej
płci, ale chętnie uczestniczą wspólnie w
zawodach.
Sposoby zaspokajania potrzeb
biologicznych dziecka w młodszym
wieku szkolnym
W związku z rozpoczęciem nauki w szkole i
pobytem dziecka poza domem pojawiają się
nowe, specyficzne potrzeby biologiczne.
Dorośli powinni zwrócić uwagę na:
• Zaspokajanie potrzeby ruchu i pomoc
w przystosowaniu motorycznym do
szkoły przez umożliwienie uczestnictwa
we
właściwie
prowadzonych
lekcjach
wychowania fizycznego w klasach I – III,
ćwiczeniach śródlekcyjnych, zabawach
dydaktyczno-ruchowych
w
ramach
pozostałych
obszarów
edukacji
zintegrowanej, aktywizowanie fizyczne w
czasie przerw, zadawanie ruchowych
zadań domowych.
Należy
zachęcać
rodziców
do
zwiększenia
własnej
aktywności
fizycznej oraz tworzenia wzorców dla
dzieci
i
wspólnych
z
nimi
ćwiczeń,
zapewnienia im pobytu na powietrzu.
•
Zapewnienie
zbilansowanego
śniadania w domu oraz posiłku i
napojów w szkole.
• Zapewnienie miejsca do pracy w domu
– meble dostosowane do wysokości ciała,
odpowiednie oświetlenie pokoju i miejsca
pracy, pomoc w organizacji czasu
wolnego i odrabianiu lekcji; ograniczanie
czasu korzystania z komputera i oglądania
telewizji.
• Edukację do bezpieczeństwa, w tym:
bezpieczne poruszanie się po drodze i
ulicy, używanie kasków w czasie jazdy na
rowerze,
nartach,
używanie
sprzętu
ochronnego w czasie jazdy na wrotkach i
deskorolce,
nauczenie
pływania
i
nurkowania, nadzór nad dzieckiem w
domu i w szkole.
Okres młodszy szkolny – zalecenia i
korzyści wynikające z aktywności
fizycznej w tym okresie życia
1
.
Duża
dynamika
rozwoju
motorycznego
oraz
podatność
na
stymulację ruchową dzieci w młodszym
wieku szkolnym nakładają na szkołę
obowiązek zapewnienia im aktywności
ruchowej,
w
tym
odpowiednio
zorganizowanych lekcji wychowania
fizycznego. Niewykorzystanie tej „szansy”
rozwojowej może mieć wpływ na dalszy ich
rozwój i zdrowie.
2. Rozpoczęcie nauki w szkole i nowe
zadania
wpływają
na
zmianę
dotychczasowego trybu życia dziecka,
w tym rytmu posiłków. Może to
przejściowo
powodować
zaburzenia
łaknienia i snu.
3.
Dziecko
stopniowo
staje
się
świadomym
współtwórcą
swego
zdrowia
(etap
autoedukacji
w
wychowaniu
zdrowotnym).
Powinno
rozumieć zmiany zachodzące w jego
rozwoju fizycznym i motorycznym oraz
poznać
podstawowe
zagadnienia
związane
z
nadchodzącym
dojrzewaniem płciowym.
Funkcje aktywności fizycznej
w dzieciństwie :
• Stymulacja i wspomaganie rozwoju:
– fizycznego – stymuluje wzrastanie ciała
(m.in.
przez
mechaniczny
nacisk
na
chrząstki
wzrostowe,
zwiększenie
wydzielania hormonu wzrostu), sprzyja
rozwojowi mięśni i funkcji zaopatrzenia
tlenowego,
– motorycznego – umożliwia uzyskanie
wysokiego poziomu sprawności fizycznej i
umiejętności ruchowych, dzięki którym
dziecko może radzić sobie w rożnych
sytuacjach i unikać zagrożeń,
– intelektualnego – umożliwia poznawanie
najbliższego
środowiska,
przedmiotów,
zjawisk,
– psychicznego – stwarza sytuacje, w których
dziecko uczy się pokonywać trudności, radzić
sobie ze zmęczeniem, przeżywać sukcesy i
porażki, kontrolować emocje,
– społecznego – sprzyja kształtowaniu relacji
z
innymi,
umiejętności
współpracy,
negocjacji, samokontroli.
• Adaptacja do różnorodnych bodźców i
zmian środowiska fizycznego (np. zmian
temperatury, hartowanie) i społecznego.
• Kompensacja niekorzystnych zjawisk
współczesnego
życia:
nadmiernego
unieruchomienia związanego z nauką w
szkole,
odrabianiem
lekcji,
oglądaniem
telewizji, pracą przy komputerze.
Zapobieganie zaburzeniom rozwoju i
zdrowia, w tym zwłaszcza otyłości,
zaburzeniom układu ruchu, oraz wczesne
zapobieganie osteoporozie, miażdżycy, w
których proces chorobowy rozpoczyna się w
dzieciństwie, a kliniczne objawy ujawniają
się w wieku średnim i starszym.
• Terapia wielu zaburzeń – otyłości,
cukrzycy, astmy oskrzelowej, mózgowego
porażenia dziecięcego, zaburzeń układu
ruchu i wielu innych chorób.