Chory
nieprzytomny
Chory
nieprzytomny
Stan nieprzytomności
Brak reakcji na bodźce głosowe
Brak reakcji na polecenia
Niemożność utrzymania pozycji ciała
Brak kontroli nad czynnościami fizjologicznymi
Zaburzenia napięcia mięśniowego
Zaburzenia drożności dróg oddechowych
W zmiennym stopniu zachowana reakcja na ból
Skala AVPU/PGBA
(P)
rzytomny, w kontakcie,prawidłowo
reagujący, zorientowany
Reaguje na głos
(G)
Reaguje tylko na ból
(B)
Brak reakcji, areaktywny
( A)
Skala
Glasgow
Skala
Glasgow
Otwieranie oczu
Samoistne
4
Na polecenie
3
Na ból
2
Brak
1
Reakcja na głos
Świadoma/ mowa dziecinna/uśmiech/wodzenie
oczami
5
Splątana/ płacz ustępujący po przytuleniu
4
Niewłaściwa/ niespokojne w odp. na bodźce
3
Niezrozumiała- jedynie dźwięki/ pobudzone ,
niespokojne
2
Brak
1
Reakcja ruchowa
Spełnia polecenia
6
Lokalizuje ból
5
Cofa kończynę
4
Reakcja zgięciowa
3
Reakcja wyprostna
2
Brak reakcji
1
Pierwsza pomoc
Udrożnienie dróg oddechowych
Zabezpieczenie wymiany gazowej
Ułożenie w pozycji bezpiecznej
Wstępne rozpoznanie
Wezwanie pomocy
Podstawowe zabiegi lecznicze
Ocena wstępna SOS
S- stan ogólny, stan świadomości (też
ułożenie)
O-oddech- obecność , częstość , wysiłek
oddechowy
S-skóra , szybkość powrotu włośniczkowego
Przyczyny
ZUPA NIC
1.
Zatrucie
2.
Uraz
3.
Padaczka
4.
Amoniak (hiperamonemia)
5.
Niedokrwienie ,niedotlenienie (wstrząs)
6.
Infekcja (posocznica)
7.
Cukier (hipoglikemia, hiperglikemia)
wywiad
a) choroby przewlekłe :
choroby nerek,
cukrzyca, padaczka ,choroba serca , nadciśnienie,
niewydolność nadnerczy, choroby tarczycy itp.
b) bezpośrednie okoliczności :
leki ,
alkohol, uraz, gorączka, porażenie prądem, ból głowy
Wywiad, a przyczyna
Schorzenie w wywiadzie
Prawdopodobna
przyczyna
Cukrzyca
Hipo-, hiperglikemia
Padaczka
Stan po drgawkach,
przedawkowanie leków
Choroba nerek
Mocznica ,encefalopatia
nadciśnieniowa, ew. zator
tętnicy płucnej
Choroba serca
wstrząs kardiogenny
zaburzenia krzepnięcia
Krwawienie do OUN
Zastawka komorowo-
otrzewnowa
Blokada zastawki
Niespójny wywiad, brak
ciepła dla dziecka
Dziecko maltretowane
objawy, a przyczyna
objaw
przyczyna
gorączka, drgawki
drgawki gorączkowe, infekcja, udar
cieplny, zapalenie opon
m-rdz. , mózgu
brak oddechu
uraz, ciało obce, nzk, zespół nagłej
śmierci niemowlęcia
obrażenia głowy, krew z ucha ,
nosa , krwiak podskórny
uraz czaszkowo-mózgowy
odwodnienie, drgawki
zatrucie salicylanami
poty, bladość , drgawki
hipoglikemia
sucha skóra , hiperwentylacja,
owocowy zapach z ust
hiperglikemia. śpiączka ketonowa
hiopowentylacja, obniżone
napięcie mięśniowe, wąskie
źrenice
opioidy, barbiturany
stare blizny, krwawienie z nosa
uraz zadany przez opiekuna zespół
dziecka
maltretowanego/potrząsanego
objawy ogniskowe, ednostronne
drgawki ,nierówność źrenic
krwawienie, guz mózgu
przyczyny
Mózgowe
:
efekt masy: krwiak , guz, ropień, obrzęk mózgu
proces zapalny zapalenie opon, mózgu
Pozamózgowe:
wtórne niedokrwienie , niedotlenienie , zaburzenia jonowe,
RKZ, glikemii , amoniaku , substancji toksycznych
Ośrodkowe przyczyny utraty
świadomości
Napad padaczki
Przejściowe obkurczenie naczyń
Krwawienie podpajęczynówkowe
Krwawienie domózgowe
Stany zapalne ośrodkowego układu
nerwowego
Nowotwór
Napad padaczki
Poprzedzony często objawami prodromalnymi
Pacjent może mieć przy sobie informację o
chorobie
„Zamyślenia” (petit mal)
Utrata świadomości z drgawkami (grand mal)
Powrót świadomości na ogół następuje
samoistnie
Stan drgawkowy –powyżej 30 minut lub
nawracające
drgawki
Drgawki gorączkowe : 6 m-cy do 3 lat ,
Pozycja boczna , tlen , ew.odessanie
Diazepam 0,2 mg/kg i.v. lub 0,5 mg/kg
p.r.
Fenytoina 20 mg/kg lub fenobarbital
(luminal)
Poniżej 18 m-ca-niedobór vit. B6-
100mg i.v. (efekt po 10-20 min.)
Obkurczenie naczyń mózgowych
Nagła lub powolna utrata świadomości
Utrata przytomności może być
poprzedzona zaburzeniami psychicznymi,
widzenia, afazją
Wymaga szybkiej hospitalizacji, gdyż od
sprawności leczenia zależy całkowity
powrót do zdrowia
Krwawienie podpajęczynówkowe
Pęknięcie tętniaka t. szyjnej wewnętrznej
Ostry ból głowy, często podczas wysiłku
Wymioty, sztywność karku
Obkurczenie naczyń mózgowych
Krew w płynie mózgowo-rdzeniowym
W pierwszej pomocy zabezpieczenie
wymiany gazowej i ciśnienia tętniczego
Konieczna operacja
Stany zapalne OUN – opon
mózgowo-rdz, mózgu
Częściej u dzieci
Choroba gorączkowa, sztywność karku,
wymioty
Bardzo różny obraz kliniczny
Zależne od infekcji zmiany w płynie m-r
Resuscytacja oddechowa
Leczenie przeciwzapalne
Steroidy
Nowotwory
Zmienny obraz kliniczny: od
bólów głowy do nagłej utraty
świadomości
Lateralizacja objawów, drgawki
Resuscytacja oddechowa
Pilna diagnostyka
Przyczyny krążeniowe
Omdlenie
Ostre zaburzenia rytmu
Wstrząs
Zatrzymanie krążenia
Omdlenie
Nagłe, krótkotrwałe niedokrwienie OUN na
skutek rozszerzenia naczyń i bradykardii
Płytkie zaburzenia świadomości
Przy zaburzeniu drożności dróg oddechowych
może mieć groźne następstwa
Umożliwić swobodne oddychanie
Unieść nogi do góry, ułożyć głową w dół
Wykluczyć przyczyny somatyczne
Przyczyny metaboliczne i
endokrynne
Hipoglikemia
Hiperglikemia z kwasicą
Hipokalcemia
Przełom tarczycowy
Ostra niewydolność nadnerczy
Kwasica ketonowa
Objawy narastają stopniowo
Pragnienie i wielomocz w wywiadzie
Głęboki, wolny oddech
Kwasica metaboliczna
Charakterystyczny zapach z ust
Brak ostrej niewydolności oddechowej
Leczenie szpitalne
Kwasica ketonowa cukrzycowa- DKA
Cukrzycowa kwasica ketonowa (diabetic ketoacidosis
– DKA) jest najczęstszą przyczyną zgonów dzieci
spowodowanych cukrzycą.
Najwięcej zgonów w przebiegu DKA następuje w
wyniku obrzęku mózgu.
Śmiertelność i występowanie powikłań
neurologicznych można ograniczyć przez:
zapobieganie kwasicy ketonowej: (1) możliwie
najwcześniejsze ustalanie rozpoznania cukrzycy; (2)
odpowiednie leczenie cukrzycy podczas ostrych chorób
towarzyszących; (3) zrozumienie, że nawracająca DKA
jest często wynikiem nieregularnego stosowania
insuliny (zapominania o konieczności wstrzyknięcia).
optymalne leczenie DKA
Potwierdzenie rozpoznania
Charakterystyczny wywiad:
polidypsja,
wielomocz.
Dowody biochemiczne:
glukozuria,
ketonuria,
stężenie glukozy we krwi,
pH.
Stabilizacja stanu chorego dziecka
(resuscytacja)
Choremu we wstrząsie ze słabym wypełnieniem tętna
na obwodzie i(lub) w stanie śpiączki:
podać do oddychania 100% tlen przez maskę twarzową;
przetoczyć 0,9% roztwór NaCl w ilości 10 ml/kg w ciągu
10–30 min (jeśli wypełnienie tętna na obwodzie jest
niewystarczające, wlew należy powtórzyć [można podać
4–5% roztwór albuminy w ilości 10 ml/kg, ale nie ma
dowodów, że jest to korzystniejsze postępowanie];
wprowadzić zgłębnik do żołądka przez nos, jeśli
występują wymioty ± zaburzenia przytomności.
Jeśli dziecko znajduje się co najmniej 1 godzinę drogi
od specjalistycznego ośrodka, należy kontynuować
dożylny wlew 0,9% NaCl przez 1–2 h z szybkością 10
ml/kg/h (a następnie 5 ml/kg/h).
Obserwacja kliniczna i
monitorowanie
Bardzo ważne jest dokładne i częste monitorowanie stanu
klinicznego chorego w celu uchwycenia objawów
ostrzegawczych powikłań.
Oceniać co godzinę:
częstotliwość tętna i oddechów oraz ciśnienie tętnicze;
dokładną objętość podawanych i wydalanych płynów – bilans
wodny (u chorego z zaburzeniami przytomności wymaga to
wprowadzenia cewnika do pęcherza moczowego); w każdej porcji
moczu oznaczyć stężenie glukozy i związków ketonowych.
Co najmniej co godzinę oceniać stan neurologiczny chorego.
W ciężkiej DKA monitorować EKG w celu oceny załamka T
(logiczne wydaje się, że po ustabilizowaniu stanu chorego
korzystne jest uniesienie wezgłowia łóżka w celu
zmniejszenia ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego, chociaż
nie ma dowodów, że jest to postępowanie skuteczne).
leczenie
Płyny
-ocena stopnia odwodnienia: 3% – słabo zaznaczone objawy;
5% – suche błony śluzowe, zmniejszona elastyczność skóry;
10% – wypełnienie naczyń włosowatych trwa co najmniej 3
sekundy, gałki oczne zapadnięte; 10% + wstrząs – osłabienie
tętna na obwodzie (kliniczna ocena odwodnienia może być
trudna zwłaszcza u małych dzieci; stopień odwodnienia jest
często przeceniany);
obliczenie objętości płynów wystarczającej do zaspokojenia
zapotrzebowania podstawowego + 10% deficytu, którą należy
podawać równomiernie w ciągu 48 h zależnie od masy ciała
(we wszystkich grupach wiekowych):
dla dzieci o masie ciała 3-9 kg – 6 ml/kg/h;
dla dzieci o masie ciała 10-19 kg – 5 ml/kg/h;
dla dzieci o masie ciała >20 kg - 4 ml/kg/h (maks. 250 ml/h);
leczenie
Insulina
Wodorowęglan sodu
Potas-
niezwłocznie po ustabilizowaniu stanu chorego
(zakończeniu resuscytacji), jeśli nie stwierdzono wysokich,
namiotowatych załamków T (lub gdy badanie stężenia
potasu w surowicy nie wykazało hiperkaliemii).
40 mmol KCl na każdy litr roztworu soli
Leczenie przeciwobrzękowe
insulina
DKA jest spowodowana względnym lub bezwzględnym niedoborem insuliny.
Insuliny nie należy podawać przed opanowaniem wstrząsu za pomocą
intensywnej resuscytacji płynowej i przed rozpoczęciem wlewu roztworu NaCl
z potasem (pozwoli to uniknąć gwałtownego przesunięcia potasu z osocza do
wnętrza komórek i ryzyka wystąpienia zaburzeń rytmu serca).
W ciągu pierwszych 60-90 minut od rozpoczęcia nawadniania stężenie
glukozy we krwi może się znacznie zmniejszyć nawet bez podawania insuliny.
Optymalne jest podawanie małych dawek insuliny w ciągłym wlewie
dożylnym (nie zaleca się natomiast bolusu insuliny przed rozpoczęciem
wlewu).
Krótko działającą insulinę rozpuszczalną w roztworze NaCl (1 j./ml) najlepiej
podawać za pomocą elektronicznej pompy infuzyjnej.
Zalecana początkowa dawka insuliny wynosi 0,1 j./ /kg/h (niektórzy zalecają
dawkę 0,05 j./kg/h, zwłaszcza dla najmłodszych dzieci).
Jeśli pompa infuzyjna nie jest dostępna, insulinę można podawać w wolnym
dożylnym wlewie kroplowym (np. jako roztwór 50 j. insuliny krótko działającej
w 500 ml 0,9% NaCl, czyli 1 j. insuliny na 10 ml roztworu), pojemnik z
roztworem należy jednak wymieniać co 24 h, aby zapobiec inaktywacji
insuliny.
Jeśli niemożliwe jest podawanie leku we wlewie, można co godzinę
wstrzykiwać insulinę krótko lub szybko działającą podskórnie lub
domięśniowo w dawce 0,1 j./kg.
Wodorowęglan sodu
Brak dowodów naukowych uzasadniających konieczność i
bezpieczeństwo stosowania wodorowęglanu sodu w leczeniu
DKA. Nie należy go używać w początkowym okresie stabilizacji
stanu chorego (resuscytacji).
Potencjalne zagrożenia związane ze stosowaniem
wodorowęglanu to:
nasilenie kwasicy w ośrodkowym układzie nerwowym;
hipokaliemia i zaburzenia jonizacji wapnia;
nadmierny ładunek osmolarny;
hipoksja tkankowa.
Utrzymująca się kwasica jest prawdopodobnie spowodowana
niedostateczną resuscytacją płynową, niewystarczającym
działaniem insuliny lub posocznicą.
Podanie wodorowęglanu sodu można rozważyć w leczeniu
zaburzeń kurczliwości serca w przebiegu przedłużającego się,
ciężkiego wstrząsu (należy go stosować ostrożnie, podając 1-2
mmol/ /kg w ciągu 60 min).
Obrzęk mózgu
U około 0,4-1% dzieci w przebiegu DKA występuje obrzęk mózgu,
powodując dużą śmiertelność.
Obrzęk mózgu występuje najczęściej w ciągu pierwszych 24 godzin
nawadniania, kiedy ogólny stan dziecka zdaje się poprawiać. Nie
można więc zmniejszyć intensywności monitorowania chorego
przez całą dobę.
U wielu chorych występują objawy ostrzegawcze, które są
wskazaniem do niezwłocznego podania mannitolu.
Objawy ostrzegawcze obrzęku mózgu to:
ból głowy i zmniejszenie częstotliwości rytmu serca;
nieswoiste zaburzenia neurologiczne (niepokój, drażliwość, zwiększona
senność, bezwiedne oddawanie moczu) lub swoiste objawy
neurologiczne (porażenie nerwów czaszkowych);
zwiększenie ciśnienia tętniczego, zmniejszenie saturacji hemoglobiny
tlenem.
Bardziej dramatyczne zaburzenia, takie jak drgawki, obrzęk tarcz
nerwów wzrokowych, zatrzymanie oddechu, są późnymi objawami
obrzęku mózgu i świadczą o bardzo złym rokowaniu.
Postępowanie
Wykluczyć hipoglikemię.
Jeśli tylko pojawią się jakiekolwiek objawy ostrzegawcze, w ciągu 20 min
podać dożylnie mannitol w dawce 1 g/kg (tj. 20% roztwór w dawce 5 ml/kg).
Zmniejszyć szybkość wlewu nawadniającego o połowę, aż do poprawy stanu.
Unieść wyżej wezgłowie łóżka (głowę chorego).
Przenieść chorego jak najszybciej na oddział intensywnej opieki medycznej.
Zaalarmować zespół anestezjologiczny i starszego rangą pediatrę (jeśli
konieczne jest wspomaganie oddechu, należy utrzymywać pCO2 >3,5 kPa).
Rozważyć kontynuowanie wlewu mannitolu z szybkością 0,25 g/kg/h, aby
zapobiec zwiększeniu ciśnienia wewnątrzczaszkowego „z odbicia” (lub
powtarzaj bolusy co 4-6 h).
Badanie obrazowe mózgowia można rozważyć dopiero po ustabilizowaniu
stanu dziecka. Mogą bowiem występować inne powikłania
wewnątrzczaszkowe, takie jak: krwawienie wewnątrzczaszkowe, zakrzepy i
zawały mózgu.
W czasie leczenia chorego z DKA należy zapewnić natychmiastowy dostęp do
mannitolu.
Hipoglikemia
Zwykle u chorych na cukrzycę, leczonych
insuliną
Nagła utrata przytomności, drgawki
Czasem objawy prodromalne
Na ogół będzie bransoletka lub legitymacja
Podanie glukozy może uratować życie
Poniżej 40 mg% - noworodki ,(2,2 mmol/l)
Poniżej 60 mg% -pozostałe dzieci
hipoglikemia
Hipoglikemia jest najczęstszym ostrym powikłaniem
cukrzycy typu 1.
Łagodna hipoglikemia może wywoływać różne odwracalne
objawy charakterystyczne dla dysfunkcji neurologicznej –
od przejściowych zawrotów głowy czy zaburzeń funkcji
poznawczych do pobudzenia nerwów obwodowych czy
nawet przemijającego porażenia połowiczego.
Ciężka przedłużająca się hipoglikemia z towarzyszącymi
drgawkami może powodować, zwłaszcza u małych dzieci,
trwałe uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego.
Hipoglikemia wywołuje znaczny niepokój u dzieci,
młodzieży, rodziców i innych opiekunów.
Hipoglikemia jest ważnym czynnikiem utrudniającym
próby utrzymania prawie normoglikemii.
hipoglikemia
Aktywacja układu autonomicznego: uczucie głodu, drżenie
rąk i nóg, kołatanie serca, niepokój, bladość, pocenie się.
Wartość progowa stężenia glukozy we krwi powodująca
aktywację (kontrregulacyjną) układu autonomicznego:
jest większa u dzieci niż u dorosłych, co udowodniono w
badaniach doświadczalnych;
różni się zależnie od stopnia kontroli metabolicznej cukrzycy:
zła kontrola metaboliczna – większa wartość progowa
stężenia glukozy; dobra kontrola metaboliczna – mniejsza
wartość progowa stężenia glukozy;
może ulegać zmniejszeniu przez poprzednie epizody
hipoglikemii;
zmniejsza się w czasie snu.
Neuroglikopenia: zaburzenia myślenia, zmiana nastroju,
rozdrażnienie, zawroty głowy, ból głowy, zmęczenie,
splątanie, a w końcu drgawki i śpiączka
Hipoglikemia-stopnie
Lekka hipoglikemia (stopień 1.)
Dziecko lub młodociany chory jest przytomny, odpowiada na
pytania i sam potrafi sobie pomóc.
Hipoglikemii u dzieci w wieku do 5-6 lat rzadko można przypisać
stopień 1., ponieważ zwykle dzieci te nie potrafią same sobie
pomóc.
Umiarkowanie nasilona hipoglikemia (stopień 2.)
Dziecko lub młodociany chory nie reaguje samodzielnie na objawy
hipoglikemii i wymaga pomocy osoby drugiej, ale skuteczne jest
leczenie doustne.
Ciężka hipoglikemia (stopień 3.)
Dziecko lub młodociany chory ma ograniczoną przytomność, jest
nieprzytomny lub w stanie śpiączki, mogą również występować
drgawki. Chory wymaga leczenia pozajelitowego (glukagon lub
glukoza i.v.).
Hipoglikemia-następstwa
Dysfunkcja mózgu
Przedłużające się epizody ciężkiej hipoglikemii z
towarzyszącymi drgawkami u małych dzieci są potencjalnym
zagrożeniem dla rozwijającego się mózgu, włącznie z ryzykiem
rozwoju wtórnej padaczki.
Przemijające epizody hipoglikemii są ważnym czynnikiem
determinującym jakość funkcjonowania dziecka w szkole i
społeczeństwie, powodują bowiem:
zmniejszenie zdolności rozumienia i pogorszenie funkcji
poznawczych;
ryzyko urazu lub spowodowania wypadku podczas epizodu
hipoglikemii;
lęk przed hipoglikemią, a w konsekwencji pogorszenie kontroli
glikemii.
Wystąpienie hipoglikemii nieuświadomionej powinno nasuwać
podejrzenie występowania wcześniejszych epizodów
nierozpoznanej hipoglikemii, zwłaszcza w nocy.
Hipoglikemia-leczenie
Lekka i umiarkowanie nasilona hipoglikemia (stopień 1. lub 2.)
Niezwłoczne podać szybko przyswajalne węglowodany proste,
na przykład:
5-15 g glukozy lub sacharozy (tabletki/kostki cukru);
100 ml słodkiego płynu (napoje słodzone glukozą/sacharozą, Coca-
Cola itp.).
Odczekać 10-15 min, a jeśli nie ma poprawy – powtórzyć
powyższe postępowanie.
Jeśli objawy ustąpiły lub uzyskano normoglikemię, należy podać
następny posiłek lub węglowodany złożone (np. owoce, chleb,
płatki, mleko).
Badanie stężenia glukozy we krwi jest jedyną metodą
pozwalającą potwierdzić rozpoznanie hipoglikemii, jeśli
diagnoza nie jest pewna, np. u dzieci, które symulują objawy
hipoglikemii, aby otrzymać słodycze. Pomiary stężenia glukozy
we krwi są również niezbędne, aby potwierdzić powrót glikemii
do normy
Hipoglikemia -leczenie
Ciężka hipoglikemia (stopień 3.)
Wymaga natychmiastowego leczenia.
Ciężką hipoglikemię z utratą świadomości ± drgawkami
(szczególnie jeśli towarzyszą jej wymioty) można
najszybciej i najbezpieczniej przerwać wstrzyknięciem
(najlepiej i.m., ewentualnie głęboko s.c.) glukagonu w
dawkach:
0,5 mg u dzieci <12. roku życia;
1,0 mg dla chorych >=12. roku życia
lub 0,1-0,2 mg/10 kg masy ciała.
Jeśli glukagon jest niedostępny lub poprawa jest
niedostateczna, doświadczona pielęgniarka lub lekarz
powinien podać glukozę dożylnie w wolnym wstrzyknięciu
(przez kilka minut):
glukoza w postaci 10-30% roztworu w dawce 200-500 mg/kg
(10% roztwór zawiera 100 mg glukozy w 1 ml).
Hipoglikemia-leczenie
Jeśli hipoglikemii nie towarzyszą wymioty czy zaburzenia
przełykania lub odruchowe zaciśnięcie ust, skuteczne jest
zwykle doustne podanie koncentratu cukru w postaci żelu
lub syropu zawierającego glukozę, miodu lub dżemu (brak
wystarczających dowodów, że masaż zewnętrzny policzka
ułatwia wchłanianie glukozy z błony śluzowej jamy ustnej;
prawdopodobnie pewna ilość podanego cukru zostaje
połknięta i wchłania się w przewodzie pokarmowym).
W fazie ustępowania ciężkiej hipoglikemii konieczna jest
staranna obserwacja chorego i monitorowanie stężenia
glukozy we krwi, ponieważ często występują wymioty i
hipoglikemia może nawracać.
Po epizodzie hipoglikemii dziecko zwykle wymaga:
podania dodatkowych porcji węglowodanów doustnie
i(lub) dożylnego wlewu glukozy, np. 10% roztworu w dawce 2-5
mg/kg/min (1,2-3,0 ml/kg/h).
Hipokalcemia
Nieprawidłowa czynność przytarczyc
Nagła utrata przytomności i drgawki
Trudne do rozpoznania bez oznaczenia stężenia
wapnia w surowicy
Podanie chlorku wapnia
Diagnostyka
Przełom tarczycowy
Objawy:
tachykardia,wysoka gorączka ,zlewne
poty,zaburzenia rytmu, zaburzenia zachowania od
pobudzenia do śpiączki ,hipotensja, biegunka
,drgawki
Płyny ,chłodzenie
Podawanie leków przeciwtarczycowych, jodu i
beta-blokerów
Ostra niewydolność nadnerczy-objawy
Osłabienie
Powierzchowny kontakt
Zaburzenie koordynacji psychicznej i ruchowej
Bóle brzucha
Odwodnienie
Zaburzenia elektrolitowe
Sterydy,płyny,kateholaminy,leczenie zaburzeń
elektolityowych
Hiperamonemia-ostra niewydolność
wątroby
Wrodzone zaburznie cyklu mocznikowego,
toksyczne lub infekcyjne uszkodzenie
wątroby(aspiryna)
Objawy-gdy poziom amoniaku pow. 100 mcg
%,
wzrost poziomu białka w diecie
Noworodki:pobudzenie, apatia, tachypnoe z
alkalozą, niechęć do ssania, bezdechy,
hipotermia ,drgawki
Starsze-głównie śpiączka i wymioty
Wypadki, upadki, pobicia
Wysoka śmiertelność
Uraz głowy może być izolowany,
może być składową większego urazu
Uraz głowy może być maskowany
przez alkohol
U nieprzytomnego człowieka należy
zawsze szukać śladów urazu
Urazy głowy
Urazy głowy
Nawet niewielki uraz może wywołać
groźną dla życia utratę świadomości
i odruchów obronnych
Wstrząśnienie mózgu może powodo-
wać wzrost ciśnienia
śródczaszkowego i pogorszenie
przepływu krwi w naczyniach
mózgowych
Resuscytacja oddechowo-krążeniowa
Oddech zastępczy jak najwcześniej
Sedacja
Diagnostyka
Interwencja neurochirurgiczna
Zapobieganie obrzękowi mózgu
Urazy głowy
Postępowan
ie
Zatrucia
Przypadkowe
Celowe bez zamiarów samobójczych
Samobójcze
Zatrucia przypadkowe
Dzieci
Tlenek węgla (łazienki)
Wypadki w domu
Dzieci
Tlenek węgla (łazienki)
Wypadki w domu
Zatrucia u dzieci
Wszystko możliwe
Nieprzytomne dziecko zawsze musi być
podejrzewane o zatrucie
Rodzice rozmijają się z prawdą, bądź nie są
świadomi sytuacji
Resuscytacja oddechowa
Zebranie wszystkich leków i substancji chemicznych
Leczenie zależne od sytuacji
Tlenek węgla
Piece węglowe, gazowe, łazienkowe
Pożary
Bezbarwny, bezwonny
Karboksyhemoglobina nie jest wykrywalna
pulsoksymetrem ani badaniem
gazometrycznym
Nieznana dostępność tlenu w tkankach
Nagłe utraty świadomości
Ciężkie następstwa neurologiczne
Oddychanie 100% O
2
pod ciśnieniem
Wypadki w domu
Przypadkowe spożycie trujących substancji
Pomylenie rodzaju i dawek leków
Środki owadobójcze
Resuscytacja oddechowa
Leczenie zależne od zatrucia
Informacja kluczem powodzenia
Zatrucia celowe
Na ogół leki nasenne, antybiotyki, witaminy, itp.
Ma wywrzeć wrażenie
Nie przewiduje skutków nieodwracalnych
Ograniczona utrata świadomości, nierzadko
symulowana
Zabezpieczenie leków
Leczenie szpitalne
Zatrucia samobójcze
Silnie działające leki, środki chemiczne,
gaz
Chorzy głęboko nieprzytomni
Możliwe dodatkowe samookaleczenia
Resuscytacja oddechowo-krążeniowa
Zabezpieczenie trucizny
Alkohol
Jedna z najczęstszych przyczyn braku
świadomości
Wiek i płeć nie wykluczają tej przyczyny
Głębokie upojenie alkoholowe jest bezpośrednim
zagrożeniem życia poprzez:
zaburzenia drożności dróg oddechowych
wychłodzenie organizmu
Możliwe zatrucie alkoholem metylowym!
Pacjent głęboko zatruty powinien być leczony w
szpitalu!
Reakcja nerwicowa
Łatwo jest mylona z utratą świadomości
Charakterystyczne:
zaciskanie powiek
celowe ruchy obronne
brak zaburzeń drożności dróg oddechowych
Bardziej lub mniej łagodna perswazja
Podskórne wstrzyknięcie