Znaczenie kliniczne β2 – mikroglobuliny w chorobie nowotworowej

Znaczenie

kliniczne

β2 –

mikroglobuliny

w chorobie

nowotworowej

β2 – mikroglobulina

(β2-M)

• Niskocząsteczkowe białko o masie 11800

daltonów.

• Zbudowanym z pojedynczego łańcucha

polipeptydowego zawierającego 100
aminokwasów, połączonych jednym wiązaniem
dwusiarczkowymw pozycji 25–81

• Sekwencja aminokwasów wykazuje uderzające

podobieństwo do stałej części ciężkiego łańcucha
immunoglobuliny IgG, zwłaszcza fragmentuCH3

• Jej powstawanie zależy od aktywacji antygenów

głównego układu zgodności tkankowej (HLA) klasy
I oraz stanu odpornościowego organizmu

• Obecnść β2-M stwierdzono na powierzchni

większości komórek ustroju, w tym w szczególnie
duże ilości na limfocytach T, B oraz makrofagach

• Stężenie tego białka w surowicy ludzi

zdrowych nie przekracza zwykle

2,5 mg/l

• Nie zależy od płci
• Poza surowicą, niewielkie ilości β2-M wykrywa

się również w:



Moczu,



Płynie mózgowo-rdzeniowym,



Płynie maziówkowym,



Płynie otrzewnowym,



Ślinie.

• Ze względu na małą masę cząsteczkową tego

białka, jest ono filtrowane przez nerki i następnie

wchłaniane zwrotnie w cewkach

• Powoduje to wzrost stężenia B2-mikroglobuliny w

przypadkach zmniejszenia filtracji kłębuszkowej i

niewydolności nerek.

• Zwiększenie wydalania tego białka z moczem

może wskazywać na uszkodzenie kanalików

nerkowych.

• Podniesiony poziom B2-mikroglobuliny w surowicy

przy prawidłowej filtracji kłębuszkowej sugeruje

wzrost produkcji lub uwalniania tego białka

Wzrostu stężenia β2-M w

surowicy:



ciąża



starszy wiek



upośledzenie przesączania kłębuszkowego



celiakia



układowy toczeń rumieniowaty



choroba Leśniowskiego-Crohna



choroba Gravesa-Basedowa



wole Hashimoto



mononukleoza zakaźna



cytomegalia



AIDS



ostrym wirusowym zapaleniem wątroby typu A, B, C



niektóre nowotwory

Znaczenie

β2-M w

diagnostyce choroby

nowotworowej

• Wzrost stężenia β2-M w surowicy występuje głównie w

chorobach limfoproliferacyjnych, takich jak :



Chłoniaki ziarnicze i nieziarnicze



Szpiczak mnogi



Przewlekła białaczka limfoblastyczna B-komórkowa



Białaczka T-komórkowa dorosłych

• Wzrost stężenia może również występować w niektórych

guzach litych t.j.:



Rak nosogardła



Rak krtani



Rak sutka



Rak trzustki

• Poziom wyjściowy β2-M koreluje z klinicznym stadium

zaawansowania chłoniaków ziarniczych i nieziarniczych

• Wśród chorych z ziarnicą złośliwą podwyższone

wartości β2-M w momencie diagnozy stwierdzono u

8–15% pacjentów w stadium I i II choroby i 47–50 % w

stadiach zaawansowanych (III i IV)

• Podobne zależności zaobserwowano w przypadku

chłoniaków nieziarniczych, w których zarówno średnie

stężenia β2-M, jak i odsetek nieprawidłowych jej

wartości, były znacząco wyższe wśród chorych ze

stadium III i IV, w porównaniu do chorych z procesem

zlokalizowanym

Znaczenie prognostyczne

β2-M

• Wyjściowy poziom B2-M stanowi niezależny czynnik

prognostyczny,związany z odsetkiem uzyskiwanych remisji oraz

długością całkowitego przeżycia u chorych z różnymi typami

schorzeń limfoproliferacyjnych.

• Na podstawie grupy chorych z chłoniakiem nieziarniczym

wykazano, iż podwyższony wstępny poziom B2-M związany był z

większym ryzykiem wznowy oraz średnią długością przeżycia.

• Kliniczną remisję choroby osiągnęło 70 % chorych z

prawidłowym stężeniem β2-mikroglobuliny w momencie

diagnozy oraz 37 % pacjentów z poziomem badanego markera

przekraczającym 3 mg/l

• Wśród pacjentów z rozpoznaniem ziarnicy złośliwej różnice w

odsetku uzyskanych CR były mniejsze, jednak statystycznie

znamienne (93%, gdy B2-M nie przekraczało 2,5 mg/l oraz 79%,

gdy poziom markera był większy od 2,5 mg/l)

Znaczenie prognostyczne

β2-M

• Poziom B2- M pełni bardzo istotna

rolę prognostyczną w szpiczaku
mnogim (wraz z CRP i LDH)

• Wyznacza on grupę ryzyka,

warunkuje prawdopodobieństwo
przeżycia oraz implikuje wybór
postępowania terapeutycznego.

Monitorowanie przebiegu

choroby i odpowiedzi na

leczenie

• Poziom B2-M obniża się podczas chemioterapii w

przypadku chłoniaków

• Brak postępu leczenia wiąże się ze stale podwyższonym

poziomem B2-m w surowicy

• W okresie wznowy choroby stwierdza się istotny wzrost

stężenia tego markera

• W przypadku raka sutka podwyższone wyjściowe

wartości B2-M obniżają się znacząco wraz z uzyskiwaną

kliniczną odpowiedzią na leczenie, jednak nie powracają

do poziomu charakterystycznego dla ludzi zdrowych

• Wystąpienie progresji procesu nowotworowego wiąże się

ze wzrostem wartości B2-M do poziomu podobnego do

obserwowanego na wstępie leczenia

Document Outline