Mężczyzna, lat 60, został przyjęty do Kliniki Chirurgii
Onkologicznej z powodu nowotworu złośliwego płuc. Pacjent został
zakwalifikowany do zabiegu operacyjnego, postanowiono wykonać
u

niego

resekcję miąższu płucnego objętego

zmianami

nowotworowymi.
Po wykonaniu tego typu zabiegu następuje radykalne zmniejszenie
powierzchni wymiany gazowej co sprawia, że zwiększa się ryzyko
wystąpienia pooperacyjnej niewydolności oddechowej. W celu
zmniejszenia ryzyka wystąpienia powikłań oddechowych zaleca się
w ramach fizycznego przygotowania do zabiegu operacyjnego
wdrożenie programu rehabilitacji oddechowej.
Naszym zdaniem zastosowanie rehabilitacji oddechowej u
pacjenta spowoduje poprawę wyników badania spirometrycznego i
przyspieszy rekowalescencję oraz powrót do codziennego życia po
zabiegu operacyjnym.

•

Czy zastosowanie u pacjentów z nowotworem

złośliwym płuc, zakwalifikowanych do zabiegu

resekcji miąższu płucnego rehabilitacji

oddechowej w porównaniu z pacjentami, którzy nie

mieli wdrożonego programu rehabilitacji

oddechowej przed zabiegiem spowoduje poprawę

wyników badania spirometrycznego i zmniejszy

ryzyko wystąpienia pooperacyjnej niewydolności

oddechowej?

P

(pacjent,

populacja,

problem)

I

(interwen

cja/ekspo

zycja)

C

(element

porównawcz

y)

O

(punkt

końcowy)

Czy
zastosowanie

u pacjentów z
nowotworem

złośliwym
płuc,

zakwalifikowa
nych do

zabiegu
resekcji

miąższu
płucnego

rehabilitac
ji

oddechow
ej

w
porównaniu z

pacjentami,
którzy nie

mieli
wdrożonego

programu
rehabilitacji

oddechowej
przed

zabiegiem

pozwoli na
poprawę

wyników
badania

spirometryczn
ego i zmniejszy

ryzyko
wystąpienia

pooperacyjnej
niewydolności

oddechowej?

W języku polskim:



resekcja miąższu płucnego,



rehabilitacja pulmonologiczna,



wartości badania spirometrycznego

W języku angielskim:



resection of lung parenchyma,



pulmonary rehabilitation,



spirometry values

Przegląd Medyczny Uniwersytetu Rzeszowskiego Rzeszów 2007, 3, 211–

217

Cel badania:



Celem podjętych badań była ocena programu 10-
dniowej fizjoterapii układu oddechowego stosowanej u
pacjentów z granicznymi wartościami spirometrycznymi
w celu przygotowania ich do zabiegów chirurgicznych w
obrębie klatki piersiowej

.

Grupa badawcza:



Badaniem objęto 26 pacjentów (21 mężczyzn, 5 kobiet)
kwalifikowanych do resekcji miąższu płucnego, u
których stwierdzono graniczne wartości spirometryczne
(VC, FEV1 ok. 60% normy).

Wyniki:



Dzięki

przeprowadzonej

rehabilitacji

uzyskano

poprawę wartości spirometrycznych u 21 chorych.

Wnioski:



Szeroko pojęta, kompleksowa i umiejętnie dobrana
fizjoterapia układu oddechowego powinna być
nieodzownym elementem leczenia zarówno w
przebiegu pooperacyjnym, ale także w
przygotowaniu chorych do planowanych operacji.

Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska 2009; 6 (2): 191–197

Cel badania:



Ocena poprawy wydolności oddechowej
chorych

z

granicznymi

wartościami

spirometrycznymi,

którzy

byli

przygotowywani do zabiegów operacyjnych
resekcji

miąższu

płucnego,

objętymi

jednakowym

programem

ćwiczeń

fizjoterapeutycznych

w

warunkach

domowych i w pracowni fizjoterapii.

Grupa badawcza:



Grupę badawczą stanowiło 50 losowo wybranych
chorych. Czas badania trwał 10 dni. Chorzy ci mieli
ograniczone wartości spirometryczne w pierwszym
badaniu kwalifikującym do zabiegu operacyjnego.
Podzielono ich losowo na dwie równe grupy – A i B –
w każdej po 25 osób. Grupę A stanowili pacjenci
przygotowywani przez terapeutę w pracowni
fizjoterapii w trakcie pobytu w szpitalu. Grupę B
stanowili chorzy samodzielnie wykonujący program
ćwiczeń w warunkach domowych. Postępowanie w
tak zaplanowanym schemacie było prowadzone
przez

okres

10

dni

w

obu

grupach

przygotowywanych chorych 3 razy dziennie.

Wyniki:



Zastosowanie

10-dniowego

programu

fizjoterapii

przedoperacyjnej w grupie A przyniosło poprawę wartości
spirometrycznych. Wzrost w przypadku VC% wyniósł 25,6%,
a FEV1 wzrosło o 23,9%, co pozwoliło na ponowną analizę
wydolności oddechowej i umożliwiło zakwalifikowanie 25
pacjentów z tej grupy do zabiegu. Natomiast w grupie B taka
poprawa nie zaistniała. VC% wzrosło o 7,8%, a FEV1 o
10,9%. Tylko 11 chorych z tej grupy zakwalifikowało się do
zabiegu, natomiast pozostali zostali ponownie objęci
programem ćwiczeń w warunkach pracowni fizjoterapii
szpitala.

Wnioski:

1.

Przeprowadzone badanie wykazało zasadność stosowania
fizjoterapii przedoperacyjnej w warunkach szpitalnych.

2.

Nie uzyskano planowanej poprawy wartości
spirometrycznych w grupie chorych przygotowywanych do
zabiegu w warunkach domowych z powodu braku
systematyczności lub zaniechania ćwiczeń bez nadzoru.

3.

W grupie A chorych przygotowywanych w warunkach
szpitalnych zanotowano znaczną poprawę wartości
oddechowych kwalifikującą ich do leczenia operacyjnego, co
wskazuje na znaczną wartość prezentowanego programu.

Kyobu Geka. 2016 Jan; 69(1):47-52.

Cel badania:



Udokumentowanie zmian w funkcjonowaniu układu
oddechowego w wyniku okołooperacyjnym intensywnej
rehabilitacji płucnej u pacjentów z rakiem płuca, którzy przeszli
chemioradioterapię.

Grupa badawcza:



Przebadano 82 pacjentów poddanych resekcji płucnej po
przejściu indukcyjnej chemioradioterapii. Program rehabilitacji
rozpoczęto w tym samym czasie, co chemioterapią indukcyjną.
Standardowe badania czynnościowe układu oddechowego
przeprowadzono przed i po indukcji chemioterapią.

Wyniki:



U wszystkich chorych wykonano program
rehabilitacji oddechowej przez średnio 10
tygodni, zaobserwowano poprawę wartości
badania spirometrycznego u 72 pacjentów.

Wnioski:



Badania potwierdziły postawioną przez nas
tezę, że rehabilitacja oddechowa poprawia
wydolność układu oddechowego.

Eur J Cardiothorac Surg (2008) 33(1): 95-98

Cel badania:



Ocena wpływu przedoperacyjnej
rehabilitacji oddechowej na wydolność
oddechową pacjentów poddanych resekcji
miąższu płucnego.

Grupa badawcza:



Grupę badawczą stanowiło 200 pacjentów
ze stwierdzonym nowotworem złośliwym
płuc.

Wyniki:



Po zakończeniu rehabilitacji oddechowej
spoczynkowe badanie czynności płuc i
rozlane pojemność płuc pacjentów dały
zadowalające wyniki. Pooperacyjne
powikłania płucne odnotowano u 8
pacjentów.

Wnioski:



Krótkotrwała przedoperacyjna rehabilitacja
oddechowa może poprawić wydolność
fizyczną pacjentów z nowotworem złośliwym
płuc , którzy są kandydatami do resekcji
miąższu płucnego.

Przeanalizowane badania potwierdzają skuteczność

rehabilitacji oddechowej w okresie przedoperacyjnym
u pacjentów z chorobą nowotworową płuc. Program
rehabilitacji

oddechowej

prowadzonej

przed

zabiegiem operacyjnym zwiększa bezpieczeństwo
prowadzenia samego zabiegu, poprawia wartości
parametrów

oddechowych

w

badaniu

spirometrycznym oraz zapobiega powikłaniom w
postaci niewydolności oddechowej.

Rehabilitacja oddechowa jest formą uzupełnienia

całego leczenia onkologicznego i dlatego jest
szczególnie wskazana u chorych przed i po zabiegach
resekcji płuc.