Tasiemiec uzbrojony

Radosław Podolak gr. 5

Występowanie:



Kosmopolityczny tasiemiec występujący w 

jelicie cienkim człowieka



Kraje o niskim poziomie higieny: Meksyk, 

Nikaragua, Honduras, Ekwador, Peru, Boliwia, 

Chile, Indie, Tajlandia, Tajwan, Korea i Gwinea



Człowiek może być zarówno żywicielem 

ostatecznym jak i pośrednim



Żywiciel ostateczny: gibbon, pawian, chomik 

złocisty, człowiek



Żywiciel pośredni: małpy szeroko i wąskonose, 

dzik, świnia, niedźwiedź brunatny, lis, pies, 

tchórz, kot, królik, zając, mysz i szczur

Występowanie:

Budowa i rozwój:



Długość: 2 – 8m (najczęściej 4m)



Szerokość: 5 – 6mm



Strobila: 800 – 1000 proglotydów



Skoleks: niemal kulisty, zaopatrzony w 4 przyssawki i 

wysuwalny ryjek uzbrojony w podwójny wieniec 22 – 32 

haków (haki pierwszego wieńca są dłuższe niż 

drugiego)



Człony hermafrodytyczne zawierają 150 – 200 

pęcherzyków jądrowych, a jajnik jest trójpłatowy



Człony maciczne zawierają 30 000 – 50 000 jaj, 

odrywają się od reszty strobili po 5 - 6 , a pozbawione 

zdolności samodzielnego poruszania się biernie 

wydostają się z odchodami na zewnątrz



Macica zawiera 7 – 15 bocznych odgałęzień po każdej 

stronie (przeciętnie 9)

zatoka

 

płciowa

macica

Budowa i rozwój:



Większość jaj nie wydostaje się zwykle z macicy, 

stanowiąc źródło jednoczesnego zarażenia 
żywiciela pośredniego dużą liczbą jaj inwazyjnych



Onkosfera czynnie przebija się przez ścianę jelita 

do krwioobiegu i po 3 – 4 miesiącach przekształca 
się w wągier (cysticercus cellulosae)



Wągry umiejscawiają się najczęściej w języku, 

następnie w mięśniach żuchwy, szyi, lędźwi, 
łopatki, serca i przepony



W wyniku reakcji na obecność pasożyta organizm 

żywiciela otacza larwę cienką łącznotkankową 
osłonką

Jajo z zewnętrzną 

osłonką embrionalną

Jajo bez zewnętrznej 
osłonki embrionalnej

onkosfera

embriofor

zewnętrzna 
osłonka 
embrionalna

Budowa i rozwój:



Człowiek może zarazić się jajem inwazyjnym 

(onkosfera + osłonki embrionalne) na drodze 

egzoinwazji i autoendoinwazji



EGZOINWAZJA: polega na spożyciu pokarmu 

zanieczyszczonego jajami inwazyjnymi lub 

całym proglotydem macicznym



AUTOENDOINWAZJA: jeśli jaja inwazyjne 

pochodzą od tasiemca, którym człowiek jest 

aktualnie zarażony; do autoendoinwazji może 

dojść, jeżeli proglotydy maciczne tasiemca 

dostają się do żołądka (np. podczas ruchów 

antyperystaltycznych) i uwalniają tam jaja 

inwazyjne

Budowa i rozwój:



Onkosfera uwolniona z jaja zachowuje się jak 

u żywiciela pośredniego – przebija ścianę jelita 
i z dużym i małym obiegiem krwi zostaje 
rozrzucona po całym organizmie



Najbardziej niebezpieczne jest osiedlenie się 

larwy w gałce ocznej i w OUN



Jaja zachowują żywotność w środowisku 

zewnętrznym przez ponad rok

Cykl rozwojowy:

Chorobotwórczość: 

Tenioza

Cysticerkoza 



Wywołana inwazją 
postaci dojrzałych



Bóle brzucha i nudności



Osłabienie



Chudnięcie i zaburzenia 
łaknienia



Biegunka lub/i zaparcia



Niedokrwistość i 
niedrożność jelita



Wywołana inwazja larw



Objawy w zależności od 
umiejscowienia wągrów



Żywe wągry nie wywołują 
zwykle w mięśniach 
żadnych gwałtowniejszych 
odczynów



Martwe wągry powodują 
wyraźny odczyn 
komórkowy, którego 
efektem może być 
serowacenie, zwapnienie, 
częściowa resorpcja lub 
zbliznowacenie larwy

Wągrzyca mózgu:



Wyróżnia się 3 grupy mózgowej cysticerkozy:



I obejmuje 42% chorych z inwazją pojedynczymi larwami 

i objawami powoli rozwijającego się guza mózgu (zmiany 

ogniskowe, napady epileptyczne, wzrost ciśnienia 

śródczaszkowego); śmiertelność 23%



II obejmuje 26% chorych z mnogą inwazją i szybko 

rozwijającymi się symptomami rozległego uszkodzenia 

mózgowia (gwałtowny wzrost ciśnienia śródczaszkowego, 

zaburzenia widzenia dochodzące do utraty wzroku, 

zaburzenia psychiczne typu organicznego);   śmiertelność 

33%



III obejmuje 32% chorych z wągrami umiejscowionymi w 

podstawie mózgu, czemu towarzyszy przewlekłe 

zapalenie opon miękkich, wyściółki i wodogłowie 

wewnętrzne; śmiertelność 67%

Wykrywanie



 mikroskopowa identyfikacja proglotydów 

przejrzałych (7-13 odgałęzień macicy po 
każdej stronie) w próbach kału



badania biopsyjne, CT, NMR, Rtg 



testy immunologiczne (np. ELISA)



Badanie histopatologiczne wycinków z mięśni 

szkieletowych lub tkanki podskórnej

Zwalczanie:



Niklosamid jest lekiem, który usuwa postać dojrzałą       T. 

solium 



Prazykwantel stosowany doustnie i jednorazowo w dawce 

5 – 10mg/kg masy ciała



zapobieganie tasiemczycy polega na: leczeniu zarażonych 

osób, zachowaniu odpowiedniego poziomu higieny 

sanitarnej podczas chowu świń, kontroli weterynaryjnej 

wieprzowiny w kierunku obecności larw cysticerkus, 

zamrażaniu lub gotowaniu wieprzowiny



w ramach zapobiegania cysticerkozy należy przestrzegać 

zasady higieny osobistej (możliwe jest samo-zarażenie), a 

także wczesne wykrycie taeniozy i leczenie



Mrożenie w temp. -10°C zabija większość larw już po 5 

dniach, a po 10 także w najgłębszych partiach mięsa



Temp. powyżej 70°C zabija wągry już po 5 min.