Obszary aktywności dziecięcej

1.Aktywność matematyczna

Edukacja matematyczna – obszar, dziedzina aktywności
w przedszkolu.
Skupia się na:
 rozwijaniu aktywności i stymulowaniu rozwoju

operacyjnego rozumowania na poziomie konkretnym

Nauczanie tego obszaru opiera się na :
 kształtowaniu pojęć
 dostrzeganiu, rozumieniu i przyswajaniu ich własności
 opanowaniu określonych umiejętności w toku

zorganizowanej

aktywności intelektualnej, werbalnej, emocjonalnej i
sensomotorycznej dziecka.
Aktywność dzieci może być podyktowana przez operacje

tkwiące

w matematyce.
Wyraża się poprzez: wykonywanie czynności konkretnych,
wyobrażonych oraz pomyślonych – abstrakcyjnych.

Aktywność matematyczną dziecka można określić jako
ogół jego działań związanych z kształtowaniem pojęć i
rozumowań typu matematycznego, stymulowanych
przez różnego rodzaju sytuacje i zadania.
Aktywność matematyczna obejmuje czynności
myślowe, ujawniające się w różnych sytuacjach
wychowania i nauczania
oraz te nakierowane na tworzenie lub badanie pojęć
oraz rozumowań.
Dziecko w wieku przedszkolnym wchodzi w etap
rozumowania
operacyjnego na poziomie konkretnym.
Myślenie związane jest z działaniem na konkretach.
Dzieci osiągają poziom rozumienia operacyjnego w
różnym czasie nie zawsze w momencie rozpoczęcia
edukacji szkolnej.

Wskaźniki dojrzałości dziecka do uczenia się
matematyki (płaszczyzna matematyczna, społeczna i
emocjonalno-motywacyjna)
Płaszczyzna matematyczna:
 zdolność do rozumowania operacyjnego na poziomie
konkretnym (porównywania liczebności zbiorów,
łączenie elementów zbioru w pary)
 porządkowanie elementów zbioru
 zdolność do rozumowania operacyjnego w zakresie
ustalania stałości masy
 zdolność do rozumowania operacyjnego w zakresie
ustalania objętości cieczy
 zdolność do rozumowania operacyjnego na poziomie
konkretnym w zakresie czasu i przestrzeni
 umiejętność liczenia przedmiotów

Ważne:

 pozytywne nastawienie dzieci do matematyki, do
samodzielnego rozwiązywania zadań matematycznych
 pokonywanie trudności typu intelektualnego
 zdolność do integrowania oraz syntetyzowania
czynności poznawczych i motorycznych
 odporność emocjonalna na stres i inne emocje
ujemne
Niektóre przedszkolaki:
 nie są dostosowane społecznie i emocjonalnie do
przedszkola
 nie potrafią wysiedzieć na dłuższych zajęciach, skupić
się na nich
 są wystraszone, zalęknione, płaczliwe
 mogą być nadpobudliwe, zbyt ruchliwe
 należy zwracać uwagę na odporność dziecka na stres

Istotne:

 oswajanie dzieci w wieku przedszkolnym z
matematyką
 stwarzanie sytuacji w których pojawia się ona w
sposób naturalny
 porządkowanie, robienie zakupów, gry i zabawy
matematyczne

Praca ucznia organizowana w dobrej atmosferze.
„Dasz sobie radę’’
„Wiem, że potrafisz’’
„Pomogę Ci, jak będziesz potrzebował pomocy”

Doceniamy:najmniejsze osiągnięcia dzieci
Niedopuszczalne: złośliwe uwagi na temat dziecka,
krytykowanie go za popełnione błędy

Organizowanie edukacji

matematycznej:

- poznanie doświadczeń dziecka
- określenie dotychczasowych predyspozycji

matematycznych

Dzieci 5,6 letnie mogą posiadać doświadczenia z

zakresu:
• klasyfikowania, porównywania i porządkowania

przedmiotów na podstawie wyróżnionych właściwości

jakościowych przedmiotów
- koloru, kształtu, wielkości, ciężaru, objętości
• stosunków przestrzennych i wielkościowych
np. bliżej-dalej, niżej-wyżej, z prawej-z lewej, większy-

mniejszy, wyższy-niższy
• rozpoznawania i nazywania niektórych kształtów

geometrycznych
• posługiwania się liczbami: ustalania liczebności

przedmiotów w zakresie 10, znajomości liczebników i

cyfr, dodawania i odejmowania na poziomie konkretnym

w zakresie 10.

Poziom doświadczenia dzieci może być różny
Zadania nauczyciela:

- rozpoznanie doświadczeń, określenie dojrzałości do

nabywania umiejętności matematycznych
- wyrównywanie szans edukacyjnych dzieci
- stymulowanie ich potrzeb w zakresie edukacji

matematycznej

Podstawa programowa

Trójetapowy plan działania:
I etap (2 miesiące) Indywidualna diagnoza

doświadczeń matematycznych dziecka
- gry i zabawy matematyczne
- gotowość do aktywności matematycznej
- indywidualizacja
- właściwe zaplanowanie procesu wychowawczo-

dydaktycznego

II etap (2,3 miesiące) – przejściowy – zabiegi

dydaktyczno – wyrównawcze
• ustalenie działań wyrównujących braki
• opracowanie zabiegów dydaktyczno –

wyrównawczych ukierunkowanych na wyrównanie

kompetencji matematycznych dzieci
III etap – stymulowanie rozwoju kompetencji

matematycznych
• rozwijanie i stymulowanie poprzez gry i zabawy

doświadczeń matematycznych ucznia (osiągnięcie

zakładanych kompetencji)
• dalsze rozwijanie kompetencji matematycznych

Planowanie pracy:

 określenie umiejętności, którą uczeń ma zdobyć
 powiązanie umiejętności z aktywnością

matematyczną
 dobranie czynności, które wyrażają tę aktywność
 dobranie sytuacji dydaktycznych, formułowanie

pytań i poleceń

Klasyfikacja

- ważna w edukacji matematycznej.

Czynności klasyfikowania – wstępny etap tworzenia
pojęć matematycznych i ich definiowania,
wprowadzenie do rozważań o zbiorach i ich elementach.
Dziecko: układa, klasyfikuje obiekty, tworzy kolekcje –
zwierzęta, zabawki, rzeczy do ubrania itd.
Etap I Diagnoza doświadczenia ucznia w zakresie
klasyfikowania
 działania spontaniczne, bliskie dziecku związane z
otaczającą go rzeczywistością
 naturalna motywacja działań związanych z
klasyfikacją
 porządkowanie przedmiotów – wykorzystanie
codziennych sytuacji
Sytuacja znana dziecku i nowa
Nieznana – fałszowanie obserwacji dotyczącej
aktywności matematycznej

Uwzględniamy sytuacje, w których występuje:
 wybór dwóch przedmiotów posiadających wspólną
cechę, np. kolor, kształt, wielkość
 klasyfikacja na poziomie wielu par, np. ołówek,
piórnik, tornister (ołówek nosi się w piórniku, a piórnik w
tornistrze)
 tworzenie kolekcji, np. przedmioty wykorzystywane w
życiu codziennym w określonej sytuacji, np. przybory do
higieny ciała (mydło, gąbka, szampon…)
Sytuacja dydaktyczna 1 – organizowanie sali zajęć
Dzieci przynoszą do przedszkola ulubione zabawki –
piłki, misie, lalki, samochodziki, książki, skakanki,
maskotki itd.
Nauczyciel proponuje ułożyć je w regale.
Przedszkolaki przedstawiają propozycje :
 zabawki dla dziewczynek na jednej półce (lalki,
skakanki)
 zabawki dla chłopców na drugiej półce (piłki,
samochodziki)

Ale czy miśki i ksiązki da się rozdzielić ?

Wspólne dla chłopców i dziewczynek:
- misie
- maskotki
- książki
Inna propozycja uporządkowania przedmiotów:
Ze względu na inną wybraną cechę na jednej półce

wszystko do zabawy w sali (lalki, miśki, maskotki,

samochodziki), na drugiej książki do czytania, na

trzeciej wszystko do zabaw sportowych (piłki, skakanki).
Dzieci mogą zasugerować by osobno:
 ułożyć lalki
 miśki i maskotki
 książki
 samochodziki itd.
Obserwujemy wnikliwie przedszkolaków

Uzyskujemy informacje o :

 sposobie myślenia dzieci
 zachowaniach w grupie rówieśniczej
 przedstawianiu propozycji, porządkowaniu rzeczy
 ustalaniu czy dany przedmiot pasuje do pozostałych
 sposobie uporządkowania biorąc pod uwagę inne
cechy przedmiotów
 dojrzałości lub jej braku do uczenia się matematyki
Etap II Wspomaganie rozwoju dziecka poprzez
dopasowanie zabiegów do jego indywidualnych potrzeb
Diagnoza problemów dzieci (I etap)
Problemy mogą dotyczyć:
 matematyki
 klasyfikowania (tworzenie pary, wielu par, kolekcji)
 sfery emocjonalno – motywacyjnej lub społecznej

Deficyty mogą dotyczyć:
 klasyfikacji na poziomie par i wielu par (łańcuszków) –
zabawy kartami obrazkowymi, budowanie z kart
obrazkowych historyjek
 tworzenia kolekcji – porządkowanie kart obrazkowych,
zestawiania tych spośród nich, które łączą wspólne cechy
 tworzenia oddzielnych grup – organizowanie zabawy
klockami, segregowanie ich ze względu na kolor, kształt,
wielkość
Od dziecka wymagamy:
• wykonywania działań wzajemnie odwrotnych,
wyrażanych poprzez gest, słowa, rysunek na konkretnych,
materialnych przedmiotach (faza I manipulacyjna)
Sytuacja dydaktyczna 2 – historyjki obrazkowe
 nauczyciel opowiada o pracy lekarza
 dziecko wybiera spośród kart obrazkowych te, które
pasują do opowiadania
 samo proponuje jakąś historyjkę obrazkową

Sytuacja dydaktyczna 3 – wycieczka do parku
 nauczyciel idzie z dziećmi do parku
 dzieci obserwują drzewa – badają ich wielkość, kształt

liści, kolor kory
 klasyfikują je, wyróżniając, np.
• drzewa niskie, średnie i wysokie
• drzewa o białej korze (brzozy)
• pozostałe różne gatunki drzew (kasztanowce,

jarzębiny, dęby, lipy itd.)
Etap III Stymulowanie i rozwijanie kompetencji

matematycznych dziecka
Przyśpieszenie przejścia (5, 6 latki) na poziom

operacyjnego klasyfikowania:
 segregowanie na wiele sposobów (giętkość

rozumowania) – kształt, grubość, wielkość
 ustalenie kryterium segregowania (konsekwencja) –

według wielkości, a potem że względu na inną cechę.

 przestrzeganie kryterium porządkowania (wyróżnione

i określone cechy ) – rozstrzyganie, czy dany przedmiot

pasuje do ustalonych kolekcji.
Działania stymulujące aktywność matematyczną

(przyśpieszenie etapu operacyjnej klasyfikacji), dziecko:

 wydziela cechy przedmiotu i segreguje przedmioty

według danej cechy

 wydziela zbiór z daną cechą

 określa kryterium przynależności przedmiotu do

danej klasy

 ustala, czy przedmiot ma daną cechę czyli czy należy

do danego zbioru.
Zadania:

• Poukładaj (posegreguj, porozdzielaj ) przedmioty, tak

aby był porządek.

• Co wspólnego mają przedmioty X i Y ?

• Czy się różnią od przedmiotu Z ? Dlaczego ?

• Podzieliłeś przedmioty na grupy względem pewnej

cechy. Do której grupy zaliczyłbyś przedmiot X ?

Dlaczego ?

Sytuacja dydaktyczna 4 – zabawa klockami
Klocki LEGO różnej wielkości: grube, cienkie, z różną
liczbą wypustek, w różnych kolorach, etykiety –
kartoniki z rysunkami różnych klocków, różnobarwne.
 nauczyciel mówi: proszę tylko czerwone (kładzie
przed dzieckiem kartonik o barwie czerwonej
egzekwując od przedszkolaka wypowiadanie branych
pod uwagę cech.
Zabawę dowolnie modyfikujemy
np.wybrać klocek i poprosić dziecko o wybranie tych
kartoników, które najlepiej go charakteryzują.
Obserwujemy zachowania dzieci, czy zbyt długie
operowanie klockami znużyło ich
„Schowany klocek’’ – zabawa E.Gruszczyk – Kolczyńskiej
Dorosły chowa klocek a druga strona zadaje pytania
dotyczące jego wyglądu – kolor, grubość, itd.
Celem jest ustalenie wyglądu schowanego klocka.

Sytuacja dydaktyczna 5 – dzieci urządzają sklep
 dziecko dostaje 4 duże kartoniki z rysunkami regałów
sklepowych i mniejsze kartoniki z rysunkami towarów (po kilka
każdego rodzaju) – chleb, dwa rodzaje bułek, rogal,
obwarzanek, trzy rodzaje jabłek, gruszka, banan, winogron,
cytryna, marchewka, pietruszka, pomidor, ziemniak, por,
mleko, śmietana, kefir, jogurt
 zadaniem przedszkolaków jest rozłożyć towar na półkach, tak
aby w sklepie panował porządek
Czynności oddzielania jednych grup przedmiotów od innych
(odsuwanie, gromadzenie w różnych ustalonych miejscach
konkretnych przedmiotów).
 dyskusja ukierunkowana na wydzielenie cech wspólnych
towarów, pozwalających na ustawienie ich na jednej półce.
 dzieci określają cechy przedmiotów nadając ich kolekcjom
określone nazwy – owoce, nabiał, pieczywo, warzywa
 nauczyciel informuje, że do sklepu przywieziono towar –
chleby, mandarynki i kiełbasę, prosi aby dzieci ustawili je na
swoich półkach
 przedszkolak dostaje odpowiednie przedmioty (rysunki)
 rozmowa (uzasadnienie rozmieszczonych towarów)

Podstawa programowa – 23 XII 2008 r.
Wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z
edukacją matematyczną
Dziecko kończące przedszkole:
 liczy obiekty i rozróżnia błędne liczenie od
poprawnego
 wyznacza wynik dodawania i odejmowania,
pomagając sobie liczeniem na palcach lub na innych
zbiorach zastępczych
 ustala równoliczność dwóch zbiorów, posługuje się
liczebnikami porządkowymi
 rozróżnia lewą i prawą stronę, określa kierunki i
ustala położenie obiektów
 wie na czym polega pomiar długości, zna proste
sposoby mierzenia: krokami, stopa za stopą
 zna stałe następstwo dni i nocy, pór roku, dni
tygodnia, miesięcy w roku

2.Aktywność artystyczna
Sztuka i związana z nią działalność artystyczna to
ważne elementy wszechstronnego rozwoju dziecka.
Sztukę należy rozumieć, wzbogaca ona nasze życie,
czyni je piękniejszym, pełnym radości i poczucia
szczęścia.
Należy od wieku przedszkolnego:
 organizować kontakt z dziełami sztuki
 rozwijać zainteresowania działalnością artystyczną
Proces wychowania estetycznego nie może ograniczać
się do przypadkowych kontaktów ze sztuką,
Języka sztuki należy się uczyć aby zrozumieć przesłanie
artystyczne dzieł z wielu jej dziedzin.

Okres dzieciństwa nie tylko przygotowuje jednostkę do

dorosłego życia, ale ma wartość autonomiczną, którą

jest aktywność.
Wychowanie estetyczne to nie tylko organizowanie

kontaktów dzieci ze sztuką oraz jej percepcja ale także

własna twórczość artystyczna oraz wykonawstwo czyli

odtwórczość
Kształtowanie postawy twórczej  aktywność

artystyczna
Nauczyciel  autorytet, przedstawiciel realnie

istniejącego świata
Wychowanie estetyczne  głębokie poznanie

rozumienie oraz
przeżycie wartości dzieł sztuki

Gry i zabawy dziecięce

Zabawy umuzykalniające (słuch, poczucie rytmu)
Zabawy z piosenką
Zabawy taneczne

Plastyczna ekspresja twórcza

Przedszkole powinno dzieciom:
 stworzyć możliwości kontaktu ze sztuką
 pozwolić na to, by mogły wyrażać siebie, swoje stany
emocjonalne
 pozwolić rozwijać różne formy ekspresji artystycznej, np. taniec,
śpiew, teatr, plastykę itd.
Dziecko uczestniczące w działalności artystycznej:
• rozładowuje swoje napięcia emocjonalne
• rozwija kreatywność i wyobraźnię
• odkrywa nowe wartości estetyczne
• przyjemnie spędza czas
Zajęcia plastyczne przedszkolaków:
 zaspakajają potrzeby dziecka
 mogą być wyrażone za pomocą gestu, manipulacji,
odkrywania, przekształcania, układania, wycinania, inwencji,
naśladownictwa przy wykorzystaniu różnych technik i materiałów.

Nauczyciel w przedszkolu inspirując twórczość plastyczną dzieci
prezentuje techniki:
- wycinanie                           - modelowanie
- grawerowanie                    - przybijanie
- lepienie

- rysowanie

materiały:
- papier - kora
- słoma

- metal

- tkanina - sznurek itd.

W ekspresji plastycznej dziecka pojawiają się takie elementy
jak:
- rola kreski, jej sens
- rola światła w pojawianiu się przestrzeni i ujmowaniu dzieł
przestrzennych
- rola koloru (nasycenie, odcień)
Rzeczowa ocena dziecięcych rysunków i malowanych obrazków.

Kryteria oceny:
 temat pracy
 graficzne ukształtowanie przedmiotów, postaci
 kompozycja, rozmieszczenie i powiązanie różnych

elementów plastycznych
Dziecko często przejawia tendencje do:
- uproszczonego
- zgeometryzowanego
- schematycznego przedstawiania rzeczy i istot
Przechodzi ono w przedszkolu od nieudolnego

gryzmolenia do przedstawienia bardziej poprawnych

wizji postaci, rzeczy, scen
i zdarzeń.
Ekspresja muzyczna dzieci w wieku przedszkolnym
Muzyka – sztuka uniwersalna, posługująca się głosem i

instrumentem. Przemawia do dziecka poprzez zjawiska

słuchowe, jest nośnikiem ludzkich: uczuć, emocji,

nastrojów i potrzeb estetycznych.

Zajęcia muzyczne w przedszkolu:
 powinny kształcić słuch, głos dziecka, poczucie

rytmu, wrażliwość na piękno muzyki artystycznej
 mają umożliwić ekspresję odtwórczą, twórczą i

percepcyjną
Należy:
- rozwijać zainteresowania muzyczne dzieci
- przygotować je do percepcji muzyki, uczestnictwa w

koncertach
Organizowanie kontaktów przedszkolaka ze sztuką

odbywa się poprzez:
• śpiewanie piosenek
• opanowanie podstaw techniki gry na dziecięcych

instrumentach muzycznych
• ćwiczenia muzyczno – ruchowe
• tworzenie melodii, rytmu, form muzycznych
• słuchanie muzyki

Podstawowa forma aktywności muzycznej dziecka –
śpiew, muzyka wokalna
Kryteria wyboru piosenek w przedszkolu:
- treść
- melodia dostosowana do możliwości głosowych i
słuchowych dziecka
- walory artystyczne piosenki (czynność śpiewania,
tematyka o charakterze zabawowym).

Dziecko śpiewa chętnie, jeśli towarzyszy temu:
 ruch
 taniec
 pantomima

Instrumenty muzyczne
Ekspresja ruchowa przy muzyce
-rozwój muzykalności dziecka, estetycznej wrażliwości,

kreatywności muzycznej
Twórczość muzyczna przedszkolaków powinna

przybierać formę improwizacji:
 wokalnej
 instrumentalnej
 wokalno – instrumentalnej
 ruchowej
4 grupy muzycznych zadań twórczych:
• improwizowanie ruchu
• tworzenie melodii
• tworzenie rytmu
• tworzenie form muzycznych z elementów improwizacji

wokalnej, rytmicznej i ruchowej.

Twórczość muzyczna – cała grupa, nie pomijamy

żadnych dzieci
Umiejętność aktywnego słuchania muzyki kształcimy u

dziecka poprzez różne ćwiczenia i techniki

wspomagające.
Ćwiczenia:
 pamięciowego opanowania głównej melodii utworu
 spostrzegania rytmów czy brzmienia instrumentów
 rozwijające spostrzegawczość kontrastów

dynamicznych
Techniki:
 słuchanie interpretujące, programowe – opisywanie

muzyki za pomocą treści pozamuzycznych
 słuchanie programowo – analityczne – interpretacja

treści zgodnie z tytułem, przeżywanie
Słuchanie muzyki bywa też czynnością mimowolną
Płytoteka, podręczniki – przewodniki dla nauczycieli,

melodyczna intuicja.

Dzieciom prezentujemy utwory:
• wokalne
• instrumentalne
• rytmiczne
• taneczne (szybkie – wolne)
• programowe (15-30 sekund, krótkie)
Ekspresja teatralna przedszkolaków
Inscenizacja, drama edukacyjna, sztuka teatralna

Podstawa programowa 23 XII 2008 r.
Wychowanie przez sztukę – muzyka i śpiew, pląsy i taniec.
Dziecko kończące przedszkole :
 śpiewa piosenki z dziecięcego repertuaru, łatwe piosenki

ludowe, chętnie uczestniczy w zbiorowym śpiewie, tańcach,

muzykowaniu
 dostrzega zmiany dynamiki, tempa, wysokości dźwięku utworu

muzycznego, wyraża je, pląsając lub tańcząc
 tworzy muzykę, korzysta z instrumentów perkusyjnych,

improwizuje ją ruchem
 słucha muzyki, muzyki poważnej.

3.Aktywność ruchowa dzieci

Wychowanie fizyczne – priorytetowa rola
Zadaniem edukacji fizycznej jest: przygotowanie
przedszkolaka do trwałych zachowań, do uczestnictwa
w kulturze fizycznej, przez całe dalsze życie do
twórczego jej wzbogacania i rozwijania.
Kultura fizyczna to sfera wartości autotelicznych i
instrumentalnych.
Autoteliczny – będący celem samym w sobie, wartość
sama w sobie, naczelna, centralna, zajmuje
najważniejsze miejsce w hierarchii wartości.
Dzieci swoje zachowania podporządkowują potrzebom
hedonistycznym, utylitarnym i agonistycznym.
Potrzeby hedonistyczne – odczuwanie przyjemności
udziału w zabawach i grach ruchowych i tym samym
zaspokajanie głodu ruchu.

Utylitarny charakter zachowań daje korzyści
praktyczne: wiedzę, umiejętności ruchowe, rozwój
zdolności motorycznych.
Rywalizacja sportowa, współzawodnictwo daje
możliwości kształtowania i doskonalenia sprawności
fizycznej, jest przejawem wzoru agonistycznego
agonistyczny – związany z walką, rywalizacją.
Powinnością pedagogiczną nauczyciela jest troska o
prawidłowy rozwój i zdrowie dzieci
Dziecko w wieku przedszkolnym charakteryzuje ciągła
gotowość do ruchu, systematyczne doskonalenie
naturalnej motoryczności, której towarzyszą jeszcze
synkinezje, ruchy niedostosowane do tempa pracy,
zamaszyste, silne.
Dzieci w tym wieku szybko się męczą, wykonując
monotonny wysiłek i zniechęcają do czynności
wymagających dokładności i precyzji. Są niecierpliwe.

Należy zapewnić przedszkolakom warunki do rozwoju
aktywności, stymulacji i właściwego ukierunkowania
umiejętności ruchowych.
Ważne są:
 różnorodność zajęć ruchowych
 częstotliwość
 czas trwania
 intensywność wysiłku
Aktywność ruchowa – jedna z podstawowych potrzeb
człowieka
w każdym okresie życia, znaczenia nabiera w
dzieciństwie, kiedy jest niezbędna dla prawidłowego
rozwoju.
Rodzice i nauczyciele powinni zdawać sobie sprawę, iż
odpowiednio dobrany i stymulowany wysiłek fizyczny
warunkuje prawidłową pracę i rozwój wszystkich
narządów i układów młodego organizmu. Zwiększa on
odporność na infekcje poprzez korzystny wpływ na układ
immunologiczny, rozwija i kształtuje kościec, układ
mięśniowy, układ krążenia i oddechowy.

Aktywność ruchową gwarantującą stosowanie
różnorodnych ruchów w nieskrępowanej formie,
sprawiających przyjemność, dających odprężenie
psychiczne, będących ważnym zabiegiem higieniczno –
zdrowotnym rozwijającym sprawność fizyczną
zapewniają gry i zabawy ruchowe.
Gry i zabawy ruchowe – przejaw aktywności i pasji
działania, podstawowa i dominująca forma działalności
dziecka w przedszkolu.
Ćwiczenia gimnastyczne o charakterze zwinnościowo –
akrobatycznym, skoki przez niskie przyrządy, ćwiczenia
kształtujące.
Muzyka, taniec, śpiew – kształtuje sprawność,
osobowość, oddziałują wychowawczo, wyrabia poczucie
rytmu ,harmonii, estetycznych nawyków ruchowych
,koordynację i piękną prawidłową postawę.

Podstawa programowa 23.XII.2008 r.
5.Wychowanie zdrowotne i kształtowanie
sprawności fizycznej dzieci.
Dziecko kończące przedszkole :
 dba o swoje zdrowie, zaczyna orientować się w
zasadach zdrowego żywienia
 dostrzega związek pomiędzy chorobą a
leczeniem, poddaje się leczeniu
 jest sprawnie fizycznie lub sprawne w miarę
swoich możliwości
 uczestniczy w zajęciach ruchowych, w zabawach,
grach w ogrodzie przedszkolnym, w parku

Document Outline