Zjednoczenie Włoch i Niemiec

Rola premiera Prus

Bismarcka w jednoczeniu.

 Ograniczył rolę opozycji liberalnej, rządził bez zgody parlamentu

poprzez dekrety;

 Rozbudował armię, rozwój przemysłu związany z zamówieniami

wojskowymi – reformy w armii przeprowadzał hen. Helmut von

Moltke, wykorzystujący sieć kolejową i telegraficzną w działaniach

wojennych,

 Dążył do zjednoczenia, prowadząc aktywną politykę zagraniczną -

wykorzystanie kryzysu w Austrii w wojnie we Włoszech, konwencja

Alvenslebena w czasie powstania styczniowego; - wojna Prus i

Austrii z Danią o Szlezwik-Holsztyn (1864) (Dania utraciła

księstwa) - konflikt Prus i Austrii o podział wpływów; -wojna

austriacko-pruska (walki trwały 7 tygodni), zwycięstwo Prus pod

Sadową pokój w Pradze: Austria zrzekła się prawa do Szlezwiku-

Holsztynu na rzecz Prus i wystąpiła ze Związku Niemieckiego,

który został rozwiązany; utworzono Związek Północnoniemiecki na

czele z królem pruskim Wilhelmem I, - dążenie Bismarcka do wojny

z Francją, która była przeciwna zjednoczeniu, miała wpływy w

katolickich państwach południowoniemieckich.

ZJEDNOCZNIE WŁOCH

20.09.1870r.

 Rozbicie polityczne Włoch po kongresie wiedeńskim
 Wpływ Austrii w Lombardii, Wenecji, Parmie, Toskanii;

utworzono Królestwo Obojga Sycylii, Państwo Kościelne,

Królestwo Sardynii;

 Włoski ruch narodowy – idea karbonariuszy Młode

Włochy G. Mazziniego – żądania zjednoczenia Włoch,

wystąpienia antyaustriackie

 Żądania swobód konstytucyjnych, likwidacji feudalizmu,

zjednoczenia ekonomicznego wprowadzenia republiki

 Nieudana próba zjednoczenia Włoch w Wiośnie Ludów w

1848: utworzono Republikę Wenecji i Republikę

Rzymską; Karol Albert (król Sardynii i Piemontu)

wypowiedział wojnę Austrii – klęski pod Custozzą i

Novarą; klęska spowodowała ponowne rządy reakcji,

odebranie swobód demokratycznych

Rola Królestwa Sardynii i

Piemontu w jednoczeniu

Włoch.

 Rozwój gospodarki; handel zagraniczny, flota handlowa –

burżuazja dążyła do zjednoczenia, aby uzyskać większe

możliwości rozwoju gospodarczego;

 Polityka W Emanuela II i premiera Cavoura (od 1852) –

udział w wojnie krymskiej (1853-1856) w koalicji

antyrosyjskiej; tajny układ z Napoleonem III w Plombieres

przeciw Austrii (1859); Piemont miał uzyskać Lombardię,

Wenecję i utworzyć federację na czele z Wiktorem

Emanuelem II, a Francja miała otrzymać Niceę i Sabaudię;

 1859 wojna z Austrią (zwycięstwa pod Magentą i Soferino)

pokój w Villafranca – Austria utraciła Lombardię, którą

Francja przekazała Sardynii za Niceę i Sabaudię; - po tej

wojnie Szwajcar H. Dunant założył Czerwony Krzyż, w 1864

zawarto Konwencję Genewską – oznaczone czerwonym

krzyżem oddziały medyczne uznano za neutralne i

podlegające ochronie.

Ruchy narodowe – pod

wpływem klęski Austrii

 Powstanie w Toskanii, Parmie, Modenie i części Państwa

Kościelnego – po plebiscycie w 1860 przyłączenie do Sardynii;

 Rewolucja w Królestwie Obojga Sycylii przeciw Burbonom w

1860 „wyprawa tysiąca” ochotników ubranych w czerwone

koszule pod przewodnictwem G. Garibaldiego, który uznał

zjednoczenie Neapolu z Piemontem pod berłem króla W

Emanuela.;

 1861 oficjalne ogłoszenie powstania Królestwa Włoskiego ze

stolicą w Turynie.

 Przyłączenie Wenecji po przegranej przez Austrię wojnie z

Prusami w 1866

 Likwidacja Państwa Kościelnego w 1871 – po klęsce Francji z

Prusami odwołano oddziały francuskie – papież Pius IX ogłosił

się „więźniem Watykanu”; Rzym zastał stolicą zjednoczonych

Włoch.

Włochy po zjednoczeniu

 Państwo monarchistyczne; - parlament 2-

izbowy – Senat mianowany dożywotnio przez

króla, Izba Deputowanych pochodząca z

wyborów opartych na cenzusie majątku i

wykształcenia.

 Brak reform, zwłaszcza rolnej; niska sprawność

administracji państwowej, korupcja, mafia;

 Różnice w rozwoju gospodarczym północy

(przemysł) a biednym rolniczym południem,

wysoki procent analfabetyzmu.

 Miały ambicje zostać potęgą światową,

zbliżenie polityki zagranicznej do Niemiec.

Podobieństwa obu

procesów

1. Na każdym z terenów (Włochy, Niemcy ŕ współcześnie) pojawił się

człowiek, silna i wpływowa osobowość chcąca zająć się

problemem zjednoczenia.

2. Obydwa przyszłe państwa chciały się już zjednoczyć przy okazji

Wiosny Ludów.

3. W jeden i drugi proces zamieszana była Austria (pośrednio i

bezpośrednio).

4. Ludzie na terenach zjednaczanych chcieli być zjednoczeni.
5. Każde z państw-inicjatorów (Piemont-Sardynia, Związek

Niemiecki) posiadało silnego protektora.

6. Działania zjednoczeniowe wiązały się z działaniami wojennymi.
7. Procesy zostały podzielone na dwa okresy: zjednoczenie

pierwotnie i dołączanie nowych terenów do istniejącego już

państwa.

8. Na każdym z omawianych terytoriów (na każdym z osobna)

istniały więzi kulturowe, tradycja bycia jednym, potężnym

państwem i wspólny język.

Cechy różniące te dwa

procesy

1. W Niemczech istniały już organizacje przed

zjednoczeniowe o charakterze związkowym, we

Włoszech nie.

2. Przyszłe Włochy miały dualizm gospodarczy,

podział na bogatych i biednych. W przyszłych

Niemczech ten problem nie istniał.

3. Kraje w Niemczech były powiązane silnie

gospodarczo co ułatwiło proces. We Włoszech

powiązania były słabe i niewiążące.

4. Zjednoczenie Włoch zostało wypracowane przez

lud, w Niemczech zaś narzucone odgórnie.

5. Włochy przyjęły statut królestwa, a Niemcy

Cesarstwa.

Napoleon III Bonaparte

Karol Ludwik Napoleon

Bonaparte (ur. 20 kwietnia
1808 w Paryżu, zm 9
stycznia 1873). Uczestnik
zjednoczenia Włoch.
Prezydent Francji w latach
1848-1852, cesarz
Francuzów w latach 1852-
1870. Syn Ludwika -
krótkotrwałego króla
Holandii i Hortensji de
Beauharnais - córki Józefiny,
z jej pierwszego małżeństwa
z hrabią de Beauharnais.

Otto von Bismarck

Otto Eduard Leopold von

Bismarck-Schönhausen (ur. 1

kwietnia 1815 w

Schönhausen, zm. 30 lipca

1898 w Friedrichsruh). Książę

von Bismarck-Schönhausen,

książę von Lauenburg;

niemiecki polityk, premier

Prus, kanclerz Rzeszy zwany

Żelaznym Kanclerzem.

Przyczynił się do zjednoczenia

Niemiec. W polityce

wewnętrznej zwolennik

ewolucyjnego

konserwatyzmu.

Giuseppe Garibaldi

Włoski rewolucjonista, żołnierz i

polityk, działacz i bojownik na

rzecz zjednoczenia Włoch, do

czego w znacznym stopniu się

przyczynił. Postać barwna i

kontrowersyjna, tworząca swą

własną legendę za życia. Wróg

papiestwa i Austrii, niechętny

legendzie napoleońskiej, choć

na tej legendzie wychowany.

Zawodowy marynarz, a zarazem

żołnierz obeznany z taktyką

walk partyzanckich. Bohater

narodowy Włoch, twórca ich

odrodzenia znanego jako

Risorgimento[1]. Szczególnie

aktywny podczas walk na

Sycylii i w bojach o Rzym.

Franciszek II Burbon

 Franciszek II Burbon, wł.

Francesco d'Assisi Maria Leopoldo

(16 stycznia 1836 – 27 grudnia

1894) - król Obojga Sycylii w

latach 1859-1861.

 Syn i następca Ferdynanda II

Burbona, oraz jego żony Marii

Krystyny Sabaudzkiej. Franciszek

II był ostatnim królem Neapolu z

dynastii Burbonów. Rodzice

zaniedbali jego edukację, a dorosły

Franciszek okazał się człowiekiem

słabego charakteru i podatnego na

wpływy jego macochy - Marii

Teresy Habsburg, arcyksiężniczki

austriackiej; księży i stronnictwa

reakcyjnego na dworze sycylijskim.

Związek Północnoniemiecki

(Norddeutscher Bund)

Związek Północnoniemiecki – związek państw utworzony przez

Prusy w 1866, po wojnie austriacko-pruskiej i rozwiązaniu

Związku Niemieckiego. Na początku był to związek wojskowy a

od 1. lipca 1867 państwo federalne.

Do Związku Północnoniemieckiego weszły 22 państwa niemieckie

położone na północ od linii Menu oraz Wielkie Księstwo

Poznańskie, jako część Prus. Do Związku nie weszła Austria,

Bawaria, Wirtembergia, Badenia, Luksemburg, Liechtenstein i

część Hesji.

Przewodniczącym Związku Północno-Niemieckiego był król Prus.

Kolegialnymi organami Związku były Sejm Rzeszy (Reichstag) i

Rada Związku (Bundesrat). Sejm realizował kompetencje

ustawodawcze i ratyfikował umowy międzynarodowe. Rada

Związku realizowała uprawnienia przy pomocy wydziałów.

Powoływała także Prezydium Rady, do którego należała władza

wykonawcza. Na czele Prezydium stał kanclerz (pierwszym był

Otto von Bismarck).

Królestwo Sardynii

Królestwo Sardynii – państwo historyczne istniejące

już od średniowiecza, od 1720 pod rządami dynastii
sabaudzkiej, w 1743 połączone z Księstwem
Sabaudii-Piemontu.

Na początku XIX wieku Królestwo Sardynii

obejmowało Piemont, Ligurię, Sardynię i Sabaudię
stanowiąc jedno z najsilniejszych i
najzamożniejszych państw na Półwyspie
Apenińskim, w latach 60. XIX wieku rozpoczęło
proces zjednoczenia Włoch (Risorgimento).

04.03.1848r./1852r./185

9r./

1864r/1901r.

 Od 04.03.1848r. Królestwo Sardynii (Piemontu) było

jedyną monarchią konstytucyjną na ziemiach włoskich.

 Burżuazja uważała zjednoczenie ze niezbędny warunek

dalszego ich rozwoju gospodarczego. Camillo Cavour,
który w 1852r. został premierem, uznał plan
zjednoczenia Włoch za realny.

 Dowodzone przez Napoleona III wojska francuskie i

sardyńskie pokonały Austriaków w bitwach pod
Magentą i Solferino w 1859r.

 W 1864r. w Genewie została podpisana Konwencja.
 W 1901r. Dunantowi przyznano pokojową Nagrodę

Nobla.

1860r./1861r./1866r./183

4r./ 1859r.

 Kiedy Napoleon III zgodził się na wydanie plebiscytów

dotyczących dalszych losów ziem włoskich, w 1860r.
nagle wybuchła w Królestwie Obojga Sycylii rewolucja.

 W marcu 1861r. parlament włoski ogłosił powstanie

zjednoczonego Królestwa Włoskiego ze stolicą w
Turynie.

 Państwo włoskie przyłączyło Wenecję w 1866r., a

Rzym zajęło w 1870r., po likwidacji Państwa
Kościelnego.

 Utworzenie związku Celnego w 1834r.
 W 1859r. wprowadzono jednolitą monetę pruską, co

umocniło pozycję Prus. Burżuazja domagała się
obalenia niemieckich granic politycznych i
gospodarczych.

1861r./1866r./1867r./187

0r.

 W 1861r. królem Prus został Wilhelm I.
 Działania wojenne w 1866r. rozstrzygnęły się pod

Sadową, gdzie Austria poniosła klęskę. Na mocy pokoju

w Pradze w tym samym roku Austria zrzekła się praw

do Szlezwika i Holsztynu na rzecz Prus oraz wystąpić ze

Związku Niemieckiego, który jednocześnie rozwiązano.

 Do Niemczech przyłączono Hanower i część Hesji, a w

1867r. utworzono pod przewodnictwem pruskim
Związek Północnoniemiecki (w miejsce Związku
Niemieckiego).

 1870r.-Spór Prus z Francją gdy Francja sprzeciwiła się

temu, by na tronie hiszpańskim zasiadł pruski książę
Leopold von Hohenzollern.

01.09.1870r./10.05.1871

 Francja wypowiedziała Prusom wojnę. Do

decydującej bitwy doszło 01.09.1870r. pod

Sedanem, gdzie armia francuska skapitulowała, a

Napoleon III dostał się do niewoli. 18.01.1871r. w

Wersalu dokonano zjednoczenia Niemiec, koronę

cesarską ofiarowano Wilhelmowi I i powstała II

Rzesza Niemiecka.

 Na mocy pokoju we Frankfurcie nad Menem

10.05.1871r. Francja straciła Alzację i Lotaryngię,
a także zobowiązała się do zapłacenia
odszkodowania w wysokości 5 mld franków w
złocie.

Document Outline