Prawne podstawy resocjalizacji

Przestępstwo

Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto popełnia

czyn zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą

w czasie jego popełnienia.
Nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego

społeczna szkodliwość jest znikoma.
Nie popełnia przestępstwa sprawca czynu zabronionego,

jeżeli nie można mu przypisać winy w czasie czynu.
Przestępstwo jest zbrodnią albo występkiem.

– Zbrodnią jest czyn zabroniony zagrożony karą

pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3 albo

karą surowszą.

– Występkiem jest czyn zabroniony zagrożony grzywną

powyżej 30 stawek dziennych, karą ograniczenia wolności

albo karą pozbawienia wolności przekraczającą miesiąc.

Wykroczeniem jest czyn zagrożony karą aresztu od 5 do 30 dni,
ograniczenia wolności do miesiąca, grzywny do 5 000 złotych lub
nagany

Wina

Czyn zabroniony popełniony jest umyślnie, jeżeli sprawca ma
zamiar jego popełnienia, to jest chce go popełnić albo przewidując
możliwość jego popełnienia, na to się godzi.

Czyn zabroniony popełniony jest nieumyślnie, jeżeli sprawca nie
mając zamiaru jego popełnienia, popełnia go jednak na skutek
niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach,
mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł
przewidzieć.

– Zbrodnię można popełnić tylko umyślnie;
– Występek można popełnić także nieumyślnie, jeżeli ustawa tak

stanowi.

– Wykroczenie można popełnić zarówno umyślnie, jak i

nieumyślnie, chyba że ustawa przewiduje odpowiedzialność tylko
za wykroczenie umyślne.

Wyłączenie odpowiedzialności

karnej

Obrona konieczna:

– Nie popełnia przestępstwa, kto w obronie koniecznej odpiera

bezpośredni, bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro chronione

prawem.

Stan wyższej konieczności:

– Nie popełnia przestępstwa, kto działa w celu uchylenia bezpośredniego

niebezpieczeństwa grożącego jakiemukolwiek dobru chronionemu

prawem, jeżeli niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć, a dobro

poświęcone przedstawia wartość, która nie jest oczywiście wyższej od

dobra ratowanego.

Eksperyment:

– Nie popełnia przestępstwa, kto działa w celu przeprowadzenia

eksperymentu poznawczego, medycznego, technicznego lub

ekonomicznego, jeżeli spodziewana korzyść ma istotne znaczenie

poznawcze, medyczne lub gospodarcze, a oczekiwanie jej osiągnięcia,

celowość oraz sposób przeprowadzenia eksperymentu są zasadne w

świetle aktualnego stanu wiedzy.

– Eksperyment jest niedopuszczalny bez zgody uczestnika, na którym

jest przeprowadzany, należycie poinformowanego o spodziewanych

korzyściach i grożących mu ujemnych skutkach oraz

prawdopodobieństwie ich powstania, jak również o możliwości

odstąpienia od udziału w eksperymencie na każdym jego etapie.

Wyłączenie odpowiedzialności

karnej

Błąd:

– Nie popełnia umyślnie czynu zabronionego, kto pozostaje

w błędzie co do okoliczności stanowiącej jego znamię.

– Nie popełnia przestępstwa, kto dopuszcza się czynu

zabronionego w usprawiedliwionej nieświadomości jego
bezprawności.

Niepoczytalność:

– Nie popełnia przestępstwa, kto, z powodu choroby

psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego
zakłócenia czynności psychicznych, nie mógł w czasie
czynu rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swoim
postępowaniem.

Ryzyko sportowe
Zwyczaj
Karcenie małoletnich

Niepoczytalność

Art. 31

1 kodeksu karnego:

Nie popełnia przestępstwa, kto z powodu choroby psychicznej,

upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności

psychicznych, nie mógł

w czasie czynu

rozpoznać jego znaczenia

lub pokierować swoim postępowaniem.

Art. 31

2 kodeksu karnego:

Jeżeli w czasie popełnienia przestępstwa zdolność rozpoznania

znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem była w znacznym

stopniu ograniczona, sąd może zastosować nadzwyczajne

złagodzenie kary

Art. 31

3 kodeksu karnego:

Przepisów

1 i 2 nie stosuje się, gdy sprawca wprawił się w stan

nietrzeźwości lub odurzenia powodujący wyłączenie lub

ograniczenie poczytalności, które przewidywać lub mógł

przewidzieć.

Art. 324. kodeksu postępowania karnego:

Jeżeli zostanie ustalone, że podejrzany dopuścił się czynu w stanie

niepoczytalności, a istnieją podstawy do zastosowania środków

zabezpieczających, prokurator po zamknięciu śledztwa lub

dochodzenia kieruje sprawę do sądu z wnioskiem o umorzenie

postępowania i zastosowanie środków zabezpieczających.

Obowiązywanie w czasie i

przestrzeni

Czyn zabroniony uważa się za popełniony w czasie, w
którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego
był obowiązany.

– Jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w

czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę
nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą
poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.

Czyn zabroniony uważa się za popełniony w miejscu, w
którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego
był obowiązany, albo gdzie skutek stanowiący znamię
czynu zabronionego nastąpił lub według zamiaru sprawcy
miał nastąpić.
Ustawę karną polską stosuje się do sprawcy, który popełnił
czyn zabroniony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
jak również na polskim statku wodnym lub powietrznym.

Przestępstwa popełnione za

granicą

Ustawę karną polską stosuje się do obywatela polskiego, który popełnił
przestępstwo za granicą, pod warunkiem podwójnej przestępności czynu.
Ustawę karną polską stosuje się do cudzoziemca, który popełnił za granicą
czyn zabroniony skierowany przeciwko polskiemu pokrzywdzonemu oraz
do cudzoziemca, który popełnił za granicą przestępstwo o charakterze
terrorystycznym – pod warunkiem podwójnej przestępności czynu.

– Chyba że chodzi o polskiego funkcjonariusza lub teren bezpaństwowy

Niezależnie od przepisów obowiązujących w miejscu popełnienia czynu
zabronionego, ustawę karną polską stosuje się do obywatela polskiego
oraz cudzoziemca w razie popełnienia przestępstwa:

– przeciwko bezpieczeństwu wewnętrznemu lub zewnętrznemu

Rzeczypospolitej Polskiej, polskim urzędom lub funkcjonariuszom
publicznym, istotnym polskim interesom gospodarczym,

– fałszywych zeznań złożonych wobec urzędu polskiego,
– z którego została osiągnięta, chociażby pośrednio, korzyść majątkowa

na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

–

do którego ścigania Rzeczpospolita Polska jest zobowiązana na mocy

umów międzynarodowych

Formy popełnienia

przestępstwa

Formy stadialne:

– zamiar – niekaralny

– przygotowanie – karalne, jeśli ustawa tak stanowi (niższa kara)

– usiłowanie – karalne zawsze, z zagrożeniem karą, jak za dokonanie

(przy wykroczeniu – karane, jeśli ustawa tak stanowi)

– dokonanie

Formy zjawiskowe – karane tak samo:

– sprawstwo:

kto wykonuje czyn zabroniony sam

kto wykonuje czyn zabroniony wspólnie i w porozumieniu z inną

osobą,
kto kieruje wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę
kto wykorzystując uzależnienie innej osoby od siebie, poleca jej

wykonanie takiego czynu.

– podżeganie - kto chcąc, aby inna osoba dokonała czynu

zabronionego, nakłania ją do tego.

– pomocnictwo - kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu

zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w

szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając

rady lub informacji; odpowiada za pomocnictwo także ten, kto

wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do

popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia

innej osobie jego popełnienie.

Document Outline