background image

Europejski Komitet 
Ekonomiczno - 
Społeczny

Wykonała:

Paulina Protasiewicz

background image

Europejski Komitet Ekonomiczno - Społeczny 
(ang. European Economic and Social Committee, 
fr: Comité économique et social européen) jest 
organem doradczym Unii Europejskiej, którego 
głos ma za zadanie wspomagać główne instytucje 
unijne. W jego skład wchodzą przedstawiciele 
najważniejszych grup interesu - organizacji 
pracodawców, pracowników oraz stowarzyszeń 
reprezentujących szeroko pojęte europejskie 
społeczeństwo obywatelskie

background image

Geneza

W Traktacie ustanawiającym Europejską Wspólnotę Węgla i Stali 

(1951) mowa jest o Komitecie Konsultacyjnym przy Wysokiej 

Radzie, który miał składać się z przedstawicieli „pracodawców, 

pracowników, konsumentów i sprzedawców”. Wzorem dla takiego 

rozwiązania była działająca przy rządzie francuskim Rada 

Społeczno - Ekonomiczna (fr. Conseil économique et social). 

Ostatecznie Komitet Ekonomiczno-Społeczny został powołany na 

mocy Traktatów Rzymskich (1957) jako instytucja doradcza 

Europejskiej Wspólny Gospodarczej, by na mocy Konwencji o 

niektórych wspólnych instytucjach stać się organem wszystkich 

wspólnot. Kolejne traktaty zwiększały znaczenie Komitetu, 

rozszerzając jego kompetencje konsultacyjne na politykę 

regionalną, ochronę środowiska, politykę zatrudnienia, politykę 

społeczną oraz zagadnienia związane z równym statusem kobiet i 

mężczyzn. Ponadto, Traktat Amsterdamski dołączył Parlament 

Europejski do listy instytucji konsultujących się, zaś Traktat Nicejski 

dookreślił skład Komitetu jako reprezentantów „różnych, 

ekonomicznych i społecznych składników zorganizowanego 

społeczeństwa obywatelskiego”.

 

background image

Sposób działania

Komitet wydaje opinie na żądanie jednej z 

instytucji określonych w traktatach lub z własnej 

inicjatywy, dlatego też zwoływany jest przez 

przewodniczącego albo na wniosek tej instytucji 

lub na wniosek własnego Prezydium i za zgodą 

większości członków. Organem przygotowującym 

opinię jest jedna z sekcji, która powołuje w tym 

celu grupę analityczną. Wynik ich pracy trafia do 

przewodniczącego, który przedkłada go 

Prezydium, a następnie całemu Komitetowi. Tam 

opinie są poddawane głosowaniu podczas sesji 

plenarnej całego Zgromadzenia, które stanowi 

większością głosów przy obecności połowy 

członków (w przypadku braku kworum 

przewodniczący zamyka posiedzenie). 

background image

Funkcje

1)

Komitet przedstawia swoją opinię Radzie, Komisji i 

Parlamentowi Europejskiemu albo na ich wniosek, albo z 

własnej inicjatywy. Przeciętnie EESC opiniuje 170 dokumentów 

rocznie (około 15% z własnej inicjatywy). W niektórych 

kwestiach instytucje są zobowiązane do zasięgania opinii 

Komitetu np. wtedy gdy chodzi o swobodny przepływ ludzi, 

swobodę osiedlania się, współpracę w kwestiach socjalnych, 

zagadnieniach związanych z oświatą, ochroną zdrowia i praw 

konsumenta, a także ochroną środowiska i rozwoju 

regionalnego, polityką zatrudnienia, ustawodawstwem 

społecznym i równouprawnieniem płci. Opinie Komitetu nie są 

dla nich wiążące, mają wyłącznie charakter doradczy. Często są 

traktowane jako miernik społecznej akceptacji danego projektu. 

2)

zachęca społeczeństwo obywatelskie do większego 

angażowania się w kształtowanie polityki UE 

3)

wzmacnia rolę społeczeństwa obywatelskiego w krajach 

nienależących do UE oraz pomaga tworzyć struktury doradcze. 

background image

Komitet ma trzy główne 

zadania: 

1)

Pełnienie funkcji doradczej przy trzech wielkich instytucjach 

(Parlament Europejski, Rada, Komisja Europejska),

2)

Umożliwienie organizacjom społeczeństwa obywatelskiego 

wnoszenie wkładu i uczestnictwa w proces integracji Europy i 

zbliżanie jej obywatelom,

3)

Umacnianie roli zorganizowanego społeczeństwa obywatelskiego 

w krajach i regionach geograficznych leżących poza Wspólnotą. 

W celu wypełnienia swoich zadań Komitet może wydawać trzy 

rodzaje opinii: 

1)

Opinie obligatoryjne, na wniosek Komisji, Rady i Parlamentu 

Europejskiego,

2)

Opinie z inicjatywy własnej, które pozwalają Komitetowi 

wypowiadać się we wszystkich przypadkach, w których uzna to 

za stosowne,

3)

Opinie rozpoznawcze, w których, na wniosek Komisji 

Europejskiej, Parlamentu Europejskiego czy nawet prezydencji 

Unii, Komitet ma za zadanie rozważyć określony temat i 

przedstawić do niego swoje sugestie, mogące później prowadzić 

do powstania wniosku Komisji. 

background image

Skład Komitetu

Zgodnie z art. 300 ust. 2 TFUE, w skład KES 

wchodzą:

„przedstawiciele organizacji pracodawców, 

pracowników oraz inni przedstawiciele podmiotów 

reprezentujących społeczeństwo obywatelskie, w 

szczególności z dziedzin społeczno-ekonomicznej, 

obywatelskiej, zawodowej i kultury”. 

Kandydatów na członków wskazują rządy Państw 

Członkowskich, zaś pełną ich listę po konsultacji z 

Komisją zatwierdza Rada. Może ona też zwrócić się 

po opinię do organizacji reprezentujących 

europejską gospodarkę i społeczeństwo 

obywatelskie.

Głównym kryterium wyboru jest zapewnienie 

równej reprezentacji wszystkich grup społecznych. 

background image

Mandat członka

Trwa 5 lat i może być odnawiany. 

Wygasa on po upływie pięcioletniej kadencji lub też w 

wypadku :

śmierci, 

dymisji, 

odejścia ze stanowiska

w wyniku siły wyższej. 

Nie można łączyć mandatu z funkcją członka:

rządu, 

parlamentu, 

instytucji unijnej, 

Komitetu Regionów, 

Rady Dyrektorów EBI

stanowiskiem czynnego urzędnika lub pracownika Unii. 

background image

Członkowie KES

Niezależność członków Komitetu gwarantują:

1.

Zapisy traktatowe, 

2.

Wolny charakter mandatu,

3.

Prawo do diet, których wysokość ustala Rada.

Traktaty nie określają szczegółowej liczby 

członków KES, choć jej limit został ustalony na 

350.

Liczbę członków ustala jednomyślnie Rada na 

wniosek Komisji. 

Obecnie, zgodnie z Protokołem nr 36 w 

sprawie postanowień przejściowych, Komitet 

ma 344 członków.

background image

Skład narodowościowy KES 

w kadencji 2010-2015: 

background image

Członkowie EKES

Zorganizowani są w trzech głównych 
grupach:

grupa I tzw. „Pracodawców” 

grupa II tzw. „Pracobiorców”

grupa III tzw. „Interesów różnych” 

background image

Grupa I

Do grupy pracodawców należą prywatni i publiczni 
przedsiębiorcy z sektora przemysłowego (w tym z 
sektora małych i średnich przedsiębiorstw), z 
sektorów bankowego, ubezpieczeń, transportu i 
rolnictwa, hurtownicy, sprzedawcy detaliczni oraz 
przedstawiciele izb handlowych i gospodarczych. 
Polityka tej grupy odzwierciedla opinie europejskich 
federacji przemysłowych wspierających rozwój 
wolnego rynku w obrębie Unii Europejskiej, swobody 
przepływu siły roboczej, dóbr i usług, popierających 
wzrost zatrudnienia oraz poprawę konkurencyjności 
gospodarki europejskiej na arenie międzynarodowej. 

background image

Grupa II

Pracownicy reprezentowani są w grupie II 

głównie przez przedstawicieli wywodzących się 

z organizacji afiliowanych przy Europejskiej 

Konfederacji Związków Zawodowych (ETUC). 

Grupa ta szczególną uwagę poświęca walce z 

bezrobociem, kwestiom poprawy warunków 

życia i pracy, problematyce dialogu społecznego 

i obywatelskiego, ochrony praw podstawowych, 

z czym wiąże się promocja polityki 

antydyskryminacyjnej, promocji postępu 

cywilizacyjnego, społecznego i kulturalnego. 

Członkowie grupy prowadzą szeroką współpracę 

międzynarodową wychodzącą poza kontynent 

europejski dzieląc się doświadczeniami i wiedzą 

z krajami i społeczeństwami rozwijającymi się. 

background image

Grupa III

Z kolei grupę III reprezentują członkowie 

wywodzący się z szerokiego wachlarza organizacji 

reprezentujących grupy rolników, małą 

przedsiębiorczość, rzemiosło, wolne zawody, 

spółdzielczość, organizacje pozarządowe i non-

profit, organizacje konsumenckie, ekologiczne, 

reprezentujące interesy rodzin, kobiet, osób 

niepełnosprawnych, środowisk naukowych i 

akademickich oraz wolontariat. W ten sposób 

reprezentowane jest całe społeczeństwo 

europejskie, a to pozwala osiągać główny cel 

grupy jakim jest zapewnienie prawdziwej i pełnej 

demokracji ekonomicznej i społecznej w Unii 

Europejskiej. 

background image

Organy Komitetu 

Zgromadzenie, składające się ze wszystkich jego 

członków. Zbiera się ono podczas sesji plenarnych, 

który odbywają się 9 razy do roku. W czasie ich trwania 

zapadają główne decyzje dotyczące wydania opinii, 

przyjęcia raportu oraz obsadzenia Prezydium Komitetu. 

Prezydium KES jest kolektywnym organem 

przewodniczącym Komitetowi. W jego skład wchodzą 

przewodniczy wraz z wiceprzewodniczącymi, 

przewodniczący grup, przewodniczący sekcji 

specjalistycznych oraz reprezentanci poszczególnych 

krajów. Prezydium określa zasady i procedury działania 

Komitetu, sprawuje piecze nad wykonaniem budżetu 

oraz ponosi odpowiedzialność polityczną za jego 

funkcjonowanie.

 

background image

Przewodniczący Komitetu

Wybierany jest przez Zgromadzenie. 

Jego kadencja trwa 2,5 roku i przy czym obowiązuje 

zasada rotacji, tzn. na stanowisko to wybierani są kolejno 

przedstawiciele różnych grup. 

Przewodniczącemu towarzyszą dwaj wiceprzewodniczący, 

którzy reprezentują pozostałe dwie grupy. 

Do jego zadań należy organizacja prac Komitetu i 

zdawanie mu spraw z zadań podejmowanych między 

sesjami oraz reprezentowanie go w kontaktach z innymi 

instytucjami Unii.

Obecnym przewodniczącym jest Szwed Staffan Nisson, 

reprezentujący Grupę III, zaś jego zastępcami: Anna Maria 

Darmanin (Malta, Grupa II) zajmująca się komunikacją 

oraz Jacek Krawczyk (Polska, Grupa I) odpowiedzialny za 

budżet. 

background image

Organami odpowiedzialnymi za działalność merytoryczną 

Komitetu są sekcje specjalistyczne. Jest ich sześć, a każda z nich 

zajmuje się innym obszarem integracji i funkcjonowania Unii:

1)

unia gospodarcza i walutowa, spójność gospodarcza i społeczna 

(sekcja ECO);

2)

jednolity rynek, produkcja i konsumpcja (sekcja INT);

3)

transport, energia, infrastruktura i społeczeństwo informacyjne 

(sekcja TEN);

4)

zatrudnienie, sprawy społeczne i obywatelstwo (sekcja SOC);

5)

rolnictwo, rozwój obszarów wiejskich i środowisko (sekcja NAT);

6)

stosunki zewnętrzne (sekcja REX).

Członkostwo w sekcjach jest obowiązkowe dla każdego członka 

KES, przy czym nie można należeć do więcej niż dwóch (a w 

przypadku państw mniejszych - trzech) sekcji. Członków sekcji 

na dwuipółletnią kadencję wybiera Komitet. Zadaniem sekcji 

jest przyjmowanie opinii i raportów w powierzonych sprawach. 

W tym celu mogą one powoływać grupy analityczne oraz 

sprawozdawców. Sekcje powołują też własne prezydia. Obok 

sekcji tematycznych Komitet ma prawo powołać podkomitet, 

mający na celu przyjęcie raportu w pojedyncze kwestii o 

charakterze ogólnym lub przekrojowym. 

background image

Centra monitorowania 

(obserwatoria) 

Są to organy działające w ramach KES.

Powoływane są one przez Zgromadzenie w 
celu badania bardziej złożonych kwestii 
związanych z realizacją polityk europejskich. 

Centra związane są z poszczególnymi sekcjami 
i mogą przygotowywać dokumenty 
informacyjne na potrzeby Komitetu.

 Obecnie działają trzy obserwatoria, 
poświęcone jednolitemu rynkowi, 
zrównoważonemu rozwojowi, rynkowi pracy 
oraz strategii lizbońskiej. 

background image

Komisja Konsultacyjna ds. Zmian 

w Przemyśle.

 

Jest to osobny element struktury organizacyjnej KES.

Powstała ona w roku 2000, kiedy po wygaśnięciu 

Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Węgla i 

Stali Komitetowi powierzono badanie kwestii związanych 

z transformacją przemysłu, z uwzględnieniem 

doświadczeń sektorów stalowego i węglowego.

 W jej skład wchodzi 48 członków KES oraz 48 delegatów 

zewnętrznych, podzielonych na trzy grupy interesu 

podobnie jak w przypadku samego Komitetu. Ponadto, w 

ramach programu Europa2020 funkcjonuje Komitet 

Sterujący, którego zadaniem jest koordynacja prac 

organów KES i zapewnienie ich zgodności z założeniami 

programu, jak również organizacja spotkań i debat 

poświęconych programowi w ramach europejskiego 

społeczeństwa obywatelskiego. 

background image

Sekretariat Generalny

Zajmuje się obsługą administracyjną KES.

Na czele stoi sekretarz generalny, który jest 

odpowiedzialny za umożliwienie Prezydium i 

Zgromadzeniu pełnienia jego funkcji oraz 

wykonywane jego decyzji, z których to czynności co 

trzy miesiące zdaje sprawozdanie. W wypełnianiu 

tych zadań wspierają go urzędnicy Sekretariatu, 

zajmujący się m. in. bieżącą obsługa poszczególnych 

sekcji tematycznych, komunikacją i informacją, 

kadrami, budżetem i finansami, tłumaczeniami i 

logistyką. Obecnym sekretarzem generalnym jest 

Martin Westlake. 

background image

Bibliografia

J. Maliszewska-Nienartowicz, System 
instytucjonalny i prawny Unii 
Europejskiej
, Toruń 2010;

J. Barcz (red.), Ustrój Unii Europejskiej
tom 1, wyd. 2, Warszawa 2010;

 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii 
Europejskiej 

 Traktatu o Unii Europejskiej z 1992r. 


Document Outline