Przewodzenie

Zarządzanie jest relacją władzy między przynajmniej

jednym menedżerem i jednym podwładnym, która to
relacja koordynuje ich aktywność dla realizacji celów
firmy.

Przewodzenie to realizacja określonych celów firmy

poprzez określony wpływ na zwolenników
(np.wyznawców, pracowników itp.) w sposób nadający
kierunek ich opinii i działania.

• Przywódca intelektualny

• Przywódca polityczny

• Przywódca religijny

• Przywódca związkowy

• Przywódca w biznesie

itp..

Przywódca – lider

- to osoba stwarzająca wizję skupiającą uwagę pracowników,
- to twórca prawdziwej komunikacji (dla realizacji celów),
- to osoba rozumiejąca ludzi, pracowników takimi jakimi są,
- to osoba ufająca inspirująca innych i poszukująca rozwiązań

osiągnięcia konsensusu.

Każdy przywódca powinien uzależnić sposób kierowania personelem od
stopnia koncentracji na obowiązkach wobec organizacji oraz na problemach
podwładnych.

Stylem kierowania jest względnie utrwalony całokształt sposobów
oddziaływania kierownika na podwładnych w celu skłonienia ich do
realizacji zadań stojących przed organizacją.

Styl kierowania jest odzwierciedleniem określonego zbioru relacji
istniejących między przełożonymi a podwładnymi. Te relacje
przejawiają się w sposobie sprawowania władzy.

Przewodzenie to proces oddziaływania na zachowania
członków grupy w celu ich dobrowolnego uczestnictwa w
realizacji celów organizacji

Podstawowe uwarunkowania wyboru stylu

kierowania

Styl

kierowani

Umiejętnoś
ci i
osobowość
kierownika

Styl
kierowania
zwierzchnika

Kultura

organizacyjna

firmy

Sytuacja
firmy

Wymogi
otoczenia
zewnętrznego

Specyfika pracy

(charakter

realizowanych zadań)

Kwalifikacje i
charakter
podwładnych

Cechy osobowościowe kierownika

Mistrz dobrej

roboty

• Decyzje podejmuje sam.

• Preferuje i forsuje te, które

wiążą się z realizacją wysokich

celów.

• Mobilizuje do dobrej roboty

swoim przykładem

(zachowaniem).

• Pogłębia w pracowniku poczucie

odpowiedzialności.

• Daje dużo swobody, mało

ingeruje pozostawiając własną

odpowiedzialność pracownikom.

• Osobiście angażuje się w

pomoc tylko w trudnej sytuacji.

Autokrata

• Decyduje sam i na własną

odpowiedzialność.

• Nie konsultuje się z niższym

pracownikiem.

• Opiera się na groźbach i karach

oceniając pracę, ocenia

człowieka.

• Utrzymuje dystans.

• Wymaga informacji, sprawozdań

o realizacji nawet bardzo

szczegółowych poleceń,

przestrzega ścisłego podziału

zadań i odpowiedzialności.

• Udziela pochwał w wypadku

bardzo sumiennej i dobrej

realizacji jego poleceń.

Trener

• Samodzielnie podejmuje

decyzje nastawione na
realizację wysokich
standardów.

• Informuje o sposobie realizacji

Operuje nagrodami za
osiąganie wysokich
standardów.

• Namawia do doskonalenia

umiejętności pracowników,
rozwijania zdolności.

• Kładzie nacisk na sukcesy

pracowników i możliwości ich
zwiększenia.

• Doradza, przekazuje swoje

sugestie i stara się mieć
kontakt ze wszystkimi
stanowiskami pracy.

Demokrata

• Podejmuje decyzje po

konsultacji i uwzględnieniu
sugestii swoich podwładnych.

• Nie podejmuje decyzji

samodzielnie, na własną rękę.

• Podział nagród jest wynikiem

konsultacji całej grupy.

• Nie przywiązuje wagi do

sztywnej organizacji grupy, do
ścisłego podziału zadań.

• Daje pracownikom duży

zakres samodzielności.

• Udziela informacji o

atmosferze i sytuacji w
grupie.

Podstawowe uwarunkowania wyboru stylu

kierowania

Styl

kierowani

Umiejętnoś
ci i
osobowość
kierownika

Styl
kierowania
zwierzchnika

Kultura

organizacyjna

firmy

Sytuacja
firmy

Wymogi
otoczenia
zewnętrznego

Specyfika pracy

(charakter

realizowanych zadań)

Kwalifikacje i
charakter
podwładnych

Style kierowania

•

Styl dyrektywny

Podejmuję decyzję, co należy robić
i mówię grupie, co i jak ma wykonać.

•

Styl konsultatywny

     Wyjaśniam sytuację, pytam o informacje
     i opinie grupy, a następnie decyduję
     co należy zrobić.

•

Styl uczestniczący

     Wyjaśniam sytuację, proszę grupę
     o jej pomysły, następnie ustalamy
     co należy zrobić.

•

Styl delegujący

     Wyjaśniam sytuację, ograniczenia
     Nakładam na grupę odpowiedzialność
     za decyzję.

KIEROWNIK

GRUPA

Podstawy władzy kierowniczej w firmie tworzą:
                                      - porządek prawny,
                                      - własność zasobów,
                                      - formalny autorytet.

Władza kierownicza oparta jest na:
nagrodach, karach, przymusie legalnym,

kwalifikacjach,

wiedzy, doświadczeniu oraz na jej akceptacji przez
podwładnych.

Uniwersalna przesłanka władzy kierownika zakłada, że podwładni

akceptują

formalne prawo kierownika do wydawania poleceń i działają w ramach
struktury hierarchicznych podporządkowań.

Zachowania reakcja stany pożądane

przywódcy grupy dla organizacji

Trzy główne style kierowania

Styl autokratyczny

• Przywódca zachowuje całą władzę i odpowiedzialność.
• Decyzje podejmowane są bez konsultacji z podwładnymi.
• Zadania i sposób ich wykonania są określane przez przywódcę
• Dokonywane przez kierownika oceny są arbitralne.
• Komunikowanie się z pracownikami ma charakter głównie

jednokierunkowy.

• Następuje monopolizacja informacji w celu umocnienia władzy

kierownika.

Zalety:

Zapewnia porządek i przewidywalność wyników działań w

organizacji.

Wady:

Krępuje inicjatywę i samodzielne myślenie podwładnych.
Wykonywanie zadań często odbywa się pod przymusem (kary).

Styl demokratyczny

• Przywódca deleguje znaczący zakres władzy, ale zatrzymuje

ostateczną odpowiedzialność za wykonanie zadań oraz środki
kontroli i interwencji, które mają zapewnić realizację celów zespołu.

• Podział zadań między poszczególnymi członkami jest zależny od

decyzji całej grupy (w zespole nie ma ostrego podziału na
rządzących i rządzonych).

• Dominuje komunikacja dwukierunkowa pomiędzy szczeblem

kierowniczym i wykonawczym.

• Sprzyja zaangażowaniu pracowników poprzez stworzenie

możliwości udziału w podejmowaniu decyzji.

Zalety:

Zwiększa motywację do pracy i sprzyja wytworzeniu dobrych

stosunków

między członkami grupy zadaniowej.

Wady:

Partycypacyjny sposób podejmowania decyzji jest czasochłonny

Styl liberalny

• Kierownik dąży do jak najdalej idącej delegacji władzy i

odpowiedzialności.

• Pozostawia podwładnym całkowitą swobodę decydowania o

podziale zadań i sposobach ich wykonania.

• Dominuje komunikacja pozioma między członkami grupy.
• Odpowiedzialność za realizację zadań spada na grupę.
• Kierownik udziela informacji tylko wtedy, gdy jest pytany i

zmuszany do odpowiedzi.

• Kierownik nie ingeruje w działania grupy i nie ocenia pracowników.

Zalety:

Umożliwia rozwiązywanie niektórych problemów bez niepotrzebnej
ingerencji kierowników.

Wady:

Grupa narażona jest na niebezpieczeństwo działania w złym kierunku

lub

anarchii.

R.Likert wyróżnił dwie przeciwstawne orientacje w kierowaniu:

Orientacja na zadania
Lider skupia się na precyzyjnym określeniu metod pracy i

systematycznej

kontroli podwładnych.

( styl

autokratyczny)

Orientacja na ludzi
Lider stara się stworzyć dobre stosunki pomiędzy pracownikami,

troszczy się

o pracowników i stale ich motywuje.

(styl

demokratyczny)

Prof. Jerzy Kisielnicki w książce „Zarządzanie” przedstawia
charakterystykę najczęściej stosowanych stylów ( uzupełnienie stylów
podstawowych).

Jest to styl separujący

– menedżer nie angażuje się w kontakty z

pracownikami

i realizację zadań organizacji.

Styl dyrektywny, poświęcający

–menedżer jest wysoko nastawiony na

cele, a

nisko na pracownika.

Styl towarzyski, integratywny

– menedżer jest nastawiony wysoko na

pracownika

a nisko na cele.

Styl idealny, zintegrowany

– menedżer jest zarówno nastawiony na

pracowników

jak i na realizację celów.

Styl

towarzyski

Styl

idealny

Styl

separują
cy

Styl
dyrektywny

autokratycz
ny

Troska

ludzi

Duża

Mała

Niskie
Duże

Troska o cele

Siatka kierownicza

Podsumowanie

• Nie ma jednego najbardziej efektywnego stosowanego do

wszystkich okoliczności stylu kierowania!

• Konieczna jest umiejętność dopasowywania sposobu kierowania

pracownikami do sytuacji.

• Ważne jest uwzględnianie cech indywidualnych pracowników

(stopnia ich dojrzałości – pragnienie osiągania dobrego poziomu

wykonania zadań i ponoszenia odpowiedzialności).

• Należy określić jaka tak naprawdę jest władza kierownika i

charakter jego stosunków z pracownikami.

• Należy określić cechy wykonywanego zadania (głównie stopnia

jego jasności).

• Należy zwrócić uwagę na pełnione role i posiadane umiejętności

(zwłaszcza interpersonalne) kierownika.

Document Outline