Rdzeń kręgowy

 

 

Rdzeń kręgowy

Znajduje się w kanale 
kręgowym i jest częścią 
ośrodkowego układu 
nerwowego
Rozpoczyna się bez wyraźnej 
granicy od rdzenia 
przedłużonego i rozciąga na 
przestrzeni ok. 45 cm, od I 
kręgu szyjnego do górnej 
krawędzi II kręgu 
lędźwiowego, gdzie kończy 
się stożkiem rdzeniowym oraz 
nitka rdzeniową
Otoczony trzema oponami- 
twarda, podpajęcza, miękka. 
Długość wynosi ok. 45 cm.

 

 

W odcinkach, z których wychodzą 
korzenie nerwów przeznaczonych dla 
kończyn, rdzeń ma dwa 
wrzecionowate 

zgrubienia: szyjne i 

lędźwiowe.

Budowa segmentowa : 

31 

par 

odcinków, tzw. 

neuromerów:

 8 

szyjnych (C1-C8), 12 piersiowych 
(Th1-Th12), 5 lędźwiowych (L1-L5), 5 
krzyżowych (S1-S5) i 1 guziczny (C0), 
z którymi łączy się 31 par nerwów 
rdzeniowych - szyjnych, piersiowych, 
lędźwiowych, krzyżowych i 
guzicznego.
Nerwy łączą się z rdzeniem za 
pomocą tzw. 

korzeni nerwowych - 

brzusznych i grzbietowych

. Każdy 

z nich składa się z 5-10 nici 
korzeniowych, będących pęczkami 
nerwowymi. W korzeniach tylnych, 
niedaleko od powierzchni rdzenia, 
już poza blaszką opony twardej, w 
otworach międzykręgowych znajdują 
się 

zwoje rdzeniowe

. Korzenie 

nerwów lędźwiowych, krzyżowych i 
nerwu guzicznego tworzą gruby 
pęczek, otoczony oponą twardą, 
biegnący ku dołowi, zwany 

końskim 

ogonem

.

 

 

Od rogów przednich 
odchodzi 

korzeń 

przedni (brzuszny)

 z 

rogiem tylnym połączony 
jest 

korzeń tylny 

( grzbietowy

) te 

korzenie łączą się ze sobą 
w okolicach otworu 
międzykręgowego tworzą 

pień nerwu 
rdzeniowego,

 jest on 

krótki i rozdziela się na 4 
gałęzie:
a) gałąź przednia 
(brzuszna), jest częścią 
nerwu, która niesie 
impulsy do mięśni 
szkieletowych, gałęzie 
łączą się ze sobą tworząc 
sploty: szyjny, lędźwiowy, 
krzyżowy.
b) gałąź tylna jest to 
gałąź czuciowa niesie 
impulsy do wszystkich 
ośrodków,
c) gałąź oponowa, 
unerwia opony mózgowo-
rdzeniowe, 
d) gałąź łącząca biała 
m.in. jest częścią układu 
nerwowego 
autonomicznego.

 

 

Na powierzchni zewnętrznej rdzenia 
widnieją w linii przyśrodkowej dwie 
bruzdy: głębsza 

szczelina 

pośrodkowa przednia

 oraz płytsza 

bruzda pośrodkowa tylna

. Dzielą one 

rdzeń na dwie symetryczne połowy: 
prawą i lewą. Dodatkowo na 
powierzchni każdej połowy rdzenia 
zaznacza się: - od przodu podłużna 
linia, zwana 

bruzdą boczną przednią,

 

z której wychodzą korzenie ruchowe 
nerwów rdzeniowych - od tyłu 

bruzda 

boczna tylna,

 wzdłuż której wchodzą 

do rdzenia korzenie czuciowe nerwów 
rdzeniowych. Wymienione bruzdy 
dzielą każdą połowę rdzenia trzy 

sznury: przedni, boczny i tylny

, 

utworzone przez pęczki włókien 
nerwowych, przebiegających podłużnie 
w rdzeniu.

 

 

Charakterystyczny jest w 
przekroju poprzecznym 
wygląd 

istoty szarej:

 

przypomina ona dużą literę 
H. Ramiona tej litery to tzw. 

rogi rdzenia

, które w 

trójwymiarowej 
rzeczywistości tworzą 
słupy: z przodu - dwa 
(symetryczne) 

rogi (słupy) 

przednie

, z tyłu - dwa 

rogi 

(słupy) tylne.

 Pomiędzy 

nimi leży 

istota szara 

pośrednia,

 której 

zewnętrzna, obwodowa 
część tworzy niewielkie 
uwypuklenie, zwane 

rogiem (słupem) 
bocznym.

Przez środek rdzenia 
przebiega cienki 

kanał 

środkowy

 który konczy się 

u dołu 

komorą krańcową

Budowa wewnętrzna

 

 

 

Rogi (słupy) przednie 
zawierają 

neurony 

ruchowe,

 których aksony, 

tworzą korzenie przednie, te 
zaś - nerwy. Rogi (słupy) 
tylne zawierają 

neurony 

czuciowe. 
Istota biała

 rdzenia to 

drogi nerwowe, wstępujące i 
zstępujące, łączące rdzeń 
wstępująco i zstępująco z 
wszystkimi strukturami 
mózgowia.

Sznury:

 

przednie połączone 
spoidłem białym
boczne, 
tylne dzielące się w odcinku 
szyjnym na pęczek smukły i 
klinowaty