PowerPoint Presentation



Istotą promocji zdrowia są

długofalowe działania na rzecz

zdrowia.



Najskuteczniejszym narzędziem

pozwalającym na realizację jest

budowanie programów zdrowotnych

Uwaga!



Nie ma znaczenia czy program

przeznaczony jest dla dużej grupy

odbiorców( mieszkańców miasta,

gminy, pracowników, uczniów szkoły,

pacjentów szpitala), czy rodziny czy

tylko jednej osoby –

metodologia

tworzenia jest taka sama

W literaturze możemy spotkać różne przykłady

budowy programów ( Fetlińska, Zagroba 2000)

AKTUALNE WYMAGANIA



Orientacja na system



Interdyscyplinarność,



Orientacja na rozwiązanie problemu



Orientacja na zdrowie,



Międzysektorowość,



Uczestnictwo,



Wymiana międzynarodowa

Orientacja na system



Człowiek biorący udział w programie

promocji zdrowia to osoba realizująca własne

potrzeby ale też członek społeczeństwa

realizujący określone role społeczne.



Zdrowie zależy od płci, wieku, dochodu,

wykształcenia jak też od osobistej hierarchii

wartości i umiejscowienia w niej zdrowia.

Każdy program musi uwzględniać interakcje pomiędzy

człowiekiem a jego uczestnictwem w rolach

społecznych( członek rodziny, student pracownik…)

Interdyscyplinarność,



Zróżnicowane spostrzeganie

człowieka przez pryzmat wiedzy

medycznej psychologicznej,

społecznej, ekonomicznej.



W tworzeniu programów powinni

brać udział różni specjaliści

Orientacja na rozwiązanie

problemu



Program poprzedzony dokładną

diagnozą problemów zdrowotnych.



np. brak sensu w realizacji programu

promocji dotyczącego redukcji masy

ciała wśród osób które nie mają

nadwagi.



Najważniejsze - dokładne rozpoznanie

potrzeb i możliwości uczestników

programu

Orientacja na zdrowie



Ważne!



Unikać koncentracji na chorobie i

czynnikach ryzyka.



Zdrowie punktem wyjścia w

nowoczesnych programach

Międzysektorowość, uczestnictwo

wymiana międzynarodowa



Współpraca pomiędzy służbą zdrowia

a innymi sektorami życia np.

społecznymi – szkoły politycznymi –

urzędy miasta gminy….



W budowie programów powinni

uczestniczyć przedstawiciele

odbiorców programu.



Program może być wykorzystany w

innych krajach.

Zasady planowania

programów



Zasada

realności

(cel realny do osiągnięcia)



Zasada

otwartości

(szeroka konsultacja

zamierzeń programu)



Zasada

ewolucji

( strategia małych pewnych

kroków..)



Zasada

uczenia się poprzez działanie

(,,

powiedz mi a zapomnę, pokaż mi a zapamiętam,

pozwól mi zrobić a zrozumiem’’)

Schemat planowania

programu



Nazwa programu (krótka jasna

przemyślana oddająca cele

programu),np.

,,Aktywni dla zdrowia’’



Uzasadnienie realizacji programu

Ważne!



Zawsze poparte diagnozą problemu!

Diagnoza problemu



Diagnoza demograficzna – opis grupy – wiek płeć

miejsce zamieszkania, stan cywilny,

wykształcenie.



Diagnozę epidemiologiczną uwzględniającą

podstawowe wskaźniki epidemiologiczne –

smiertelność, zachorowalność inwalidztwo.



Diagnozę społeczną określającą zjawiska które

maja wpływ na zdrowie – bezrobocie.przemoc,

alkoholizm, narkomania, przestepczość.



Diagnozę behawioralną – określającą zachowania

prozdrowotne i antyzdrowotne.

Z diagnozy wynika cel główny i

cele szczegółowe



Cel główny odpowiada na pytanie

..jakiej zmiany oczekujemy po

realizacji tego programu i kogo ma

dotyczyć ta zmiana?

Powinien zawsze wskazywać na efekt

programu nie na działania!



Cele szczegółowe na kierunki działania

a realizacja prowadzi do osiągnięcia

celu głównego

Kryterium SMART – metoda

budowy celów szczegółowych



S – Specyficzne

- precyzyjne określenie

celów szczeg. Tzn.: zmniejszenie,

zredukować, zwiększyć, wyeliminować.



M – Mierzalne

– można określić to co

chcemy osiągnąć.



A – Aprobowane

– akceptowane przez

odbiorców.



R – Realne

w momencie startu jest 50%

szansy na ich powodzenie.



T – Terminowe

– można określić czas, w

jakim cel zostanie zrealizowany.

Opis programu



Zawiera informacje o odbiorcach

programu, przyjęte sposoby i metody

działania, etapy realizacji programu z

uwzględnieniem podziału na

określone zadania.

Plan pracy



Opracowany i zapisany w precyzyjny

sposób, umożliwiający ewaluację,

czyli sprawdzenie jak przebiegała

realizacja zadań – ewaluacja procesu,

czy osiągnięto cel - ewaluacja

wyniku.

Harmonogram programu



Graficzne przedstawienie opisu

programu.

Zawiera:



Zadanie,



Metody realizacji,



Termin, wykonawców, środki,



Sposób sprawdzenia wykonania

zadania ( jak kto i kiedy sprawdzi)

Budżet programu



Rzeczywisty koszt realizacji np..:

Koszty personelu sprzętu druku z

podziałem na koszty posiadane i te które

są potrzebne do realizacji programu.

Program powinien zawierać



Informacje o osobach i instytucjach

współpracujących przy realizacji

programu

Sposoby oceny



NIEZWYLE TRUDNE

! W odniesieniu do

zachowań, postaw, przekonań ludzi.



Prowadzone na trzech poziomach:



Ewaluacja procesu

– jak realizowano, kto

brał udział, ilu było uczestników co budziło

kontrowersje..?



Ewaluacja wyniku

– jakie cele zostały

zrealizowane?



Ewaluacja wpływu

– jakie program

przyniósł efekty?

Najczęściej popełniane

błędy



Niejasno określone cele,



Nieprawidłowy dobór metod i form

oddziaływania,



Zbyt trudne lub zbyt proste treści kształcenie

– niedostosowanie do poziomu rozwoju

odbiorcy,



Koncentrowanie się na czynnikach ryzyka a

nie na czynnikach chroniących kształtowanie

umiejętności.



Brak narzędzi służących do oceny programu,



Wdrażanie programu bez wstępnej diagnozy

Pytania?



Przedstaw zasady budowania

programów dla potrzeb promocji

zdrowia?



Przedstaw zarys projektu programu z

zakresu promocji zdrowia dla

wybranej populacji.

Literatura



Karski J.B.: Praktyka i teoria promocji

zdrowia, CeDeWu, 2003.



Andruszkiewicz A. ; Promocja Zdrowia,

Wyd. Czelej, 2008.



Życińska J.: Problemy metodologiczne

w planowaniu i ewaluacji programów

promocji zdrowia, nauki społeczne i

medycyna, 1995.

Document Outline