Motywowanie do
nauki – rola
rodzica
Spotkanie z rodzicami uczniów
klasy IVa Szkoły Podstawowej Nr
11 w Przemyślu
Motywowanie do
nauki – rola
rodzica
Spotkanie z rodzicami uczniów
klasy IVa Szkoły Podstawowej Nr
11 w Przemyślu
Na brak motywacji
ucznia do nauki
wpływają różne
czynniki
Związane
z
uczniem
Związane
z
domem
Związane
ze
szkołą
Motywacja
to stan gotowości człowieka do
podjęcia określonego działania,
czyli w tym przypadku chęć
dziecka do uczenia się.
Najbardziej skuteczna jest
motywacja wewnętrzna,
czyli stan, w którym
dziecko samo widzi, że
warto jest się uczyć (ze
względu na późniejsze
korzyści).
Brak motywacji może być
spowodowany różnymi
czynnikami:
Zniechęceniem spowodowanym
brakiem sukcesów
Przekonaniem, że nauka jest nudna i do
niczego się nie przyda
Przeżywanymi trudnościami
emocjonalnymi, spowodowanymi trudną
sytuacją życiową
Zadaniem rodzica chcącego
wzbudzić motywację do nauki jest
zapewnienie dziecku odpowiednich
warunków oraz pokazywanie
dziecku, że warto się uczyć
Czynniki środowiska
rodzinnego sprzyjające
motywacji do nauki:
Postawa rodzicielska – kochająca i
stanowcza
Duże znaczenie wykształcenia i
nauki dla rodzica
Rozwijanie zainteresowań i
uzdolnień dziecka
Stawianie adekwatnych wymagań
Współpraca ze szkołą
Nagrody
Czynniki środowiska
rodzinnego - postawa
rodzicielska
Akceptujący, kochający,
stanowczy rodzic to taki,
który zapewnia poczucie
bezpieczeństwa, zaspokaja
podstawowe potrzeby
dziecka. Może ono skupić
się na nauce i przyswajaniu
wiedzy. Nie musi zwracać
na siebie uwagi
nietypowym zachowaniem.
Rodzic kochający
Rodzic kochający
i stanowczy
i stanowczy
Akceptuje
Akceptuje
Współdział
Współdział
a
a
Uznaje
Uznaje
prawa
prawa
Daje dziecku
Daje dziecku
rozumną
rozumną
swobodę,
swobodę,
właściwą dla jego
właściwą dla jego
wieku
wieku
Ma jasno określone zasady, wartości, normy i ograniczenia.
Ma jasno określone zasady, wartości, normy i ograniczenia.
Poświęca czas, by nauczyć tego dzieci, udziela jasnych
Poświęca czas, by nauczyć tego dzieci, udziela jasnych
komunikatów (ostrzeżeń), gdy dziecko przekracza ustalone
komunikatów (ostrzeżeń), gdy dziecko przekracza ustalone
granice. Jednocześnie okazuje dzieciom wsparcie (gesty
granice. Jednocześnie okazuje dzieciom wsparcie (gesty
miłości, spędzanie z nimi czasu, słuchanie ich).
miłości, spędzanie z nimi czasu, słuchanie ich).
Jest elastyczny i gotowy na
Jest elastyczny i gotowy na
wysłuchanie dziecka, jego
wysłuchanie dziecka, jego
punktu widzenia – także w
punktu widzenia – także w
sytuacji, gdy naruszono
sytuacji, gdy naruszono
pewne ograniczenia.
pewne ograniczenia.
Nawiązuje dialog z
Nawiązuje dialog z
dzieckiem.
dzieckiem.
Rodzic stanowczy i kochający
akceptuje
Dziecko przyjmowane jest takim, jakim jest –
ze wszystkimi cechami fizycznymi,
usposobieniem, możliwościami umysłowymi.
Tacy rodzice naprawdę kochają swoje dziecko
i okazują mu to, obiektywnie je oceniają,
jawnie aprobują, uważając je za godne
pochwał, ale też stosują kary, jeżeli dziecko
zachowało się nagannie.
Rodzic kochający i stanowczy
współdziała
Dziecko jest angażowane w zajęcia
rodziców i domowe - w zależności
od możliwości rozwojowych.
Rodziców cechuje aktywność w
nawiązywaniu wzajemnych
kontaktów.
Rodzic kochający i stanowczy
uznaje prawa
Dziecko jest uznawane za równe,
nie jest przeceniane ani
niedoceniane. Rodzice w swobodny
sposób dostosowują się do
poziomu rozwoju dziecka,
pozwalają na odpowiedzialność za
własne działanie, mają szacunek
dla jego indywidualności.
Rodzic kochający i stanowczy
daje dziecku rozumną
swobodę
Dziecku pozostawiana jest
swoboda, rodzice jednak
utrzymują swój autorytet. Dziecko
wtedy trzeźwo ocenia sytuacje,
jest pewne siebie, przystosowuje
się do różnych sytuacji
społecznych, jest uspołecznione,
pomysłowe, zdolne do
współdziałania z rówieśnikami.
Zdolne jest do pokonywania
różnych przeszkód, spełniania
trudnych zadań.
Jak rodzic może pomóc
dziecku w nauce
1. Interesuj się postępami dziecka.
2. Wspieraj, ale nie wyręczaj.
3. Mądrze motywuj.
5. Doceniaj osiągnięcia dziecka.
6. Nie pozwól dziecku, by źle mówiło
o sobie.
7. Buduj w dziecku poczucie własnej
wartości.
Czynniki środowiska
rodzinnego- znaczenie
wykształcenia i nauki
Dobrze jest, gdy sami rodzice pokazują
dziecku jak ważne jest wykształcenie i
uczenie się, chociażby przez rozmowy o
tym. Rodzice są najważniejsi dla dziecka, są
dla niego przykładem, dlatego też dobrze
kiedy o wartości nauki rozmawiają z
własnymi dziećmi.
Czynniki środowiska
rodzinnego-rozwijanie
zainteresowań
Na samoocenę składa się wiedza,
jaką mamy sami o sobie – im
więcej o sobie wiemy, tym lepiej
się oceniamy. Dlatego warto
rozwijać zainteresowania dziecka
i jego uzdolnienia, by poznało ono
swoje mocne strony, wiedziało w
czym jest dobre.
Czynniki środowiska
rodzinnego- adekwatne
wymagania
Ważne jest rozpoznanie na ile
dziecko radzi sobie w nauce, jakie
są jego możliwości. Zniechęcenie
nauką wynikać może nie z lenistwa,
lecz z osłabionych umiejętności
.
Czynniki środowiska
rodzinnego-współpraca ze
szkołą
Zainteresowanie
rodzica szkolnymi
poczynaniami
dziecka to znak, że
jego nauka i
osiągnięcia szkolne
są ważne, że nauka
jest
pozytywną wartością
Czynniki środowiska
rodzinnego-współpraca ze
szkołą
Jak rodzic może pokazać
swoje zainteresowanie
nauką szkolną? Np.,
przez pomoc w lekcjach,
sprawdzanie jak dziecko
sobie radzi z
samodzielnym
odrabianiem
lekcji, czy odrabia
zadane prace
domowe
– przez
codzienną
kontrolę.
Czynniki środowiska
rodzinnego -współpraca ze
szkołą
Ważny jest także
kontakt rodzica z
wychowawcą, Dobrze
jeśli rodzice na
bieżąco są
zorientowani w
sytuacji szkolnej
dziecka, nie tylko przy
okazji zebrań.
Czynniki środowiska
rodzinnego-współpraca ze
szkołą
Rodzice, nawiązując pozytywną
współpracę z wychowawcą i innymi
nauczycielami, pokazują dziecku, że są
to kolejne osoby, dla których warto mieć
szacunek. Podkreślają w ten sposób
także wartość szkoły i nauki.
Czynniki środowiska
rodzinnego -współpraca ze
szkołą
Częste spotkania z nauczycielami oraz
kontrola obowiązków szkolnych
sprawiają, że dzieci szybciej zaczynają
się z nich wywiązywać.
Czynniki środowiska
rodzinnego-nagroda
Ważne, by nagrodę ustalić
razem z dzieckiem, gdyż to
dla dziecka ta nagroda ma
być atrakcyjna, by chciało
mu się starać. Można
starać się jednak
ograniczać kupowanie np.,
kolejnej zabawki, a
wprowadzić nagrodę w
postaci np. wspólnej
rodzinnej wycieczki, wyjścia
gdzieś, uzyskania
dodatkowego przywileju.
Motywacja do nauki -
podsumowanie
Rozwijaj samoocenę własnego dziecka –
często chwal i dostrzegaj jego sukcesy,
zachęcaj do pokonywania trudności np.
przez stosowanie nagród
Rozwijaj jego talenty i wykorzystuj je do
nauki nowych umiejętności
Uatrakcyjniaj naukę – przez
pokazywanie jaka jest ważna i przydatna
Motywacja do nauki -
podsumowanie
Akceptuj dziecko i szanuj je, za to
jakie jest
Bądź również stanowczy i ustalaj
konsekwencje
Służ własnym przykładem
Współpracuj ze szkołą, także w celu
kontroli dziecka
Stosuj nagrody
RODZIC - SZKOŁA
Rodzic powinien pamiętać, że
nauczyciel jest jego
sprzymierzeńcem w wychowaniu,
a nie wrogiem. Dlatego też
rodzice powinni utrzymywać stały
kontakt ze szkołą, współpracować
z nauczycielami i wychowawcą,
bez względu na to czy ich dzieci
osiągają sukcesy czy też porażki.
PLAN DZIAŁAŃ
NAPRAWCZYCH
NA II SEMESTR ROKU SZKOLNEGO
2010/2011
W KLASIE IVA SZKOŁY PODSTAWOWEJ
NR11 W PRZEMYŚLU
po analizie wyników nauczania za I
semestr
WSTĘP
Po analizie wyników nauczania w kl. IVa Rada
Pedagogiczna SP Nr 11 w Przemyślu postanowiła w II
semestrze roku szkolnego 2010/2011 wdrożyć w życie
„Plan Naprawczy” obejmujący swym zasięgiem przede
wszystkim sferę dydaktyczną. Zaobserwowano duże
braki edukacyjne z poprzedniego etapu kształcenia
oraz trudności w opanowywaniu nowych wiadomości i
umiejętności wielu uczniów tej klasy. Szczególnie
niepokojący jest fakt, że dotychczasowe działania
mające na celu poprawę sytuacji w tej klasie dały
znikome efekty. Oceny semestralne uczniów oraz
średnie klasy z poszczególnych przedmiotów
potwierdzają potrzebę wprowadzenia takiego
programu.
CEL GŁÓWNY
poprawa efektywności kształcenia
w klasie IVa
poprawa wyników
końcoworocznych
CELE SZCZEGÓŁOWE
kształcenie i doskonalenie umiejętności kluczowych,
zmniejszenie liczby uczniów mających słabe wyniki w
nauce,
świadome działanie nauczycieli, rodziców i uczniów w
zakresie skuteczności działań dydaktycznych i
wychowawczych, które wpłyną na sukcesy uczniów i
zminimalizują dydaktyczne porażki,
doskonalenie metod nauczania, czynny udział nauczycieli
w pracach zespołów przedmiotowych,
systematyczne śledzenie i analizowanie skuteczności
podjętych działań oraz wyciąganie wniosków i ewaluacja
działań,
systematyczne i konsekwentne wprowadzanie zmian w
pracy dydaktycznej, wychowawczej w celu poprawy
wyników nauczania,
pedagogizacja rodziców, uświadomienie im potrzeby
ścisłej współpracy szkoły i domu w celu osiągnięcia
lepszych wyników.
ZAŁOŻENIA PLANU
zintegrowanie działań wychowawcy, nauczycieli, rodziców
i uczniów,
systematyczna analiza wyników nauczania z
poszczególnych przedmiotów,
wdrażanie nowych programów i metod, mających na celu
poprawę efektów kształcenia,
motywowanie uczniów do nauki,
wyrabianie wzorców, cech i postaw, skierowanych na
osiągnięcie sukcesu,
współdziałanie nauczycieli w zespołach przedmiotowych,
uświadomienie rodzicom i uczniom celowości
podejmowanych działań dydaktycznych i wychowawczych,
motywowanie rodziców do wspólnego działania
wspierającego realizowanie programu naprawczego.
Aby „Plan
Naprawczy”
dał pozytywne efekty
potrzebne są:
Działania
wychowawców,
nauczycieli,
pedagoga
Działania
uczniów
Działania
rodziców
Działania wychowawców, pedagoga,
nauczycieli i zespołów
przedmiotowych:
w stosunku do uczniów:
systematyczne diagnozowanie wiedzy
uczniów,
motywowanie do pracy przez
stosowanie systemu nagród i kar,
dbanie o dobre relacje z uczniami,
wspieranie dzieci w ich dążeniach –
zajęcia pozalekcyjne, konsultacje,
pomoc doraźna.
Działania wychowawców,
pedagoga, nauczycieli i zespołów
przedmiotowych:
w stosunku do rodziców:
ustalenie jasnych zasad komunikowania
się z wychowawcą i nauczycielami,
przekazywanie spostrzeżeń o uczniu,
oczekiwanie od rodziców informacji
zwrotnej o przeczytanej uwadze, stały
kontakt z rodzicami,
wspieranie rodziców w indywidualnej
pracy wyrównawczej z dzieckiem w domu.
Działania uczniów:
w stosunku do samych siebie:
organizowanie pomocy koleżeńskiej,
wdrażanie do samooceny,
wdrażanie do systematycznej pracy w
domu,
uczenie się organizacji czasu wolnego,
czasu pozalekcyjnego.
Działania uczniów:
w stosunku do nauczycieli:
systematyczność w nauce,
systematyczne odrabianie zadań,
aktywny udział w lekcjach,
zachowanie spokoju na lekcjach,
aktywny udział w dodatkowych
zajęciach,
systematyczne uzupełnianie braków
spowodowanych nieobecnością w szkole.
Działania rodziców:
w stosunku do własnych dzieci:
tak zorganizować zajęcia własne, by mieć czas
na rozmowę i pomoc dziecku,
określenie systemu wymagań wobec dziecka
oraz konsekwentne przestrzeganie ich,
dbałość o właściwą organizacją czasu
pozalekcyjnego dziecka,
systematyczne kontrolowanie osiągnięć
dziecka,
okazywanie zainteresowania poczynaniami
dziecka.
Działania rodziców:
w stosunku do nauczycieli i
wychowawcy:
systematyczne kontakty,
odpowiadanie na uwagi nauczycieli
zamieszczone w zeszytach,
dzienniczkach,
systematyczne usprawiedliwienia
nieobecności dziecka w szkole.
Dziękujemy za uwagę!!!!!