Rola środowisk

Rola środowisk

wychowawczych w

wychowawczych w

procesie wychowania w

procesie wychowania w

czasie wolnym

czasie wolnym

Środowisko wychowawcze

Środowisko wychowawcze

Środowisko wychowawcze jest częścią

obiektywnego środowiska społecznego

człowieka, które stwarzają osoby, grupy

społeczne i instytucje pełniące zadania

wychowawcze, pobudzające

(zachęcające) jednostki i grupy dzieci,

młodzieży, dorosłych do przyswajania

wartości moralnych i zgodnych z nimi

zachowań społecznych,

odpowiadających ideałowi

wychowawczemu społeczeństwa.

Trzy teorie środowiska

Trzy teorie środowiska

wychowawczego

wychowawczego



Naturalistyczna – środowisko wychowawcze jest

traktowane jak kompleks warunków sprzyjających

naturalnemu wzrostowi, rozwojowi człowieka, jest

podłożem z którego czerpie człowiek niezbędne dla

swojego rozwoju składniki: materię, energię, informację.



Pozytywistyczna - środowisko wychowawcze jest

źródłem bodźców stymulujących rozwój człowieka,

modelujących ten rozwój poprzez kreowanie pożądanych

wzorów, sytuacji wychowawczych, stawianie

odpowiednich zadań, stosowanie ocen i zachęt, głównie

za pośrednictwem instytucji środowiskowych.



Humanistyczna metodologia – środowisko

wychowawcze pojmowane jest jako układ interakcji

świadomych podmiotów społecznych. Mowa tu o

środowisku określonego człowieka czy grupy społecznej

widzianym jego oczami. Takie ujecie środowiska widzi

obrzędy, zwyczaje, przepisy prawne, a nawet mity.

Typy

Typy

środowisk

środowisk

Ze względu na zamiar (intencję)

oddziaływania na osobowość

człowieka w procesie jego

wychowania i socjalizacji

rozróżniamy środowiska

intencjonalne i naturalne.

Intencjonalne środowisko

Intencjonalne środowisko

wychowawcze

wychowawcze

Intencjonalne środowisko wychowawcze –

środowisko społeczne celowo wydzielone do

oddziaływania wychowawczego na osobowość

jednostki w procesie wychowania i socjalizacji oraz

do organizowania tego procesu.

Placówki i instytucje, w statutach których zawiera się

cel wychowawczy: szkoły, związki młodzieży, kluby,

świetlice, ośrodki socjalne, domy społeczne, domy

kultury, uniwersytety powszechne, domy dziecka,

rodzinne domy dziecka, rodziny zastępcze, domy

wczasowe, kolonie i obozy. Funkcje te pełnią także

parki, ogrody jordanowskie, parki kultury i

wypoczynku.

Naturalne środowisko

Naturalne środowisko

wychowawcze

wychowawcze

Naturalne środowisko wychowawcze – to ta część

środowiska wychowawczego, która nie jest celowo

powołana, lecz pełni funkcje dydaktyczne,

wychowawcze, opiekuńcze, społeczne, kulturalne,

towarzyskie w sposób niezamierzony i spontaniczny.

Zaliczamy tu: rodzinę, zakłady pracy, organizacje i

stowarzyszenia społeczne, szpitale i sanatoria,

zakłady karne, kluby sportowe.

Środowisko lokalne i jego

Środowisko lokalne i jego

znaczenie wychowawcze

znaczenie wychowawcze

Środowiskiem lokalnym nazywamy teren przestrzennie

wydzielony wraz z mieszkańcami, wszelkimi urządzeniami i

instytucjami służącymi organizacji życia zbiorowego, takimi jak

kościół, szkoła, instytucje usługowe, urządzenia socjalne i

rekreacyjne oraz mechanizmy regulujące zachowania

pojedynczych ludzi i stosunki międzyludzkie, a więc

obyczajowość, normy moralne, autorytety i wzory zachowań.

Środowisko lokalne wywiera przemożny wpływ na sposoby

spędzania czasu wolnego. Umożliwia wypoczynek czynny

dzieci i młodzieży, ponieważ zazwyczaj dysponuje niezbędną

infrastrukturą, do której należą także placówki i urządzenia jak:

tereny zieleni, place zabaw i wielofunkcyjne boiska sportowe.

Dużą rolę spełnia też środowisko lokalne w stosunku do

dorosłych, przesądzając w znacznym stopniu o wyborze pracy

zawodowej i sposobie spędzania czasu po pracy oraz w dni

wolne od pracy.