PowerPoint Presentation

PLAN PREZENTACJI



Polskie akty prawne w zakresie ochrony

konsumenta



Urzędy zajmujące się ochroną konsumenta



Co to jest Urząd Ochrony Konsumenta i czym się

konsumenta zajmuje



Organizacja UOKiK



Historia Urzędu Ochrony Konkurencji i

Konsumentów



Federacja Konsumentów



Stowarzyszenie Konsumentów Polskich



Zadania Stowarzyszenia Konsumentów Polskich



Dyrektywa ONZ w świetle ochrony konsumenta



Ochrona konsumenta w świetle prawa UE oraz jak

to wygląda w państwach członkowskich

POLSKIE AKTY PRAWNE W

ZAKRESIE OCHRONY

KONSUMENTA (16)



Ustawa z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz.U. Nr 97 Poz. 1050)



Ustawa z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu

nieuczciwym praktykom rynkowym (Dz U 2007, nr 171, poz.

1206)



Ustawa z dnia 28 lipca 2005 o zmianie Ustawy Kodeks

Postępowania Cywilnego w art. 1154 do art. 1217. (Dz.U. Nr

178, poz. 1478 ze zm.)



Regulamin Organizacji i Działania Stałych Polubownych

Sądów Konsumenckich, stanowiący załącznik do

rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 25 września

2001 r. w sprawie określenia regulaminu organizacji i

działania stałych polubownych sądów konsumenckich (Dz. U.

Nr 113, poz.1214).



Ustawa z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim (Dz.

U. Nr 100, poz.1081 ze zm.)



Ustawa z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą

elektroniczną (Dz.U. 2002 Nr 144, poz. 1204)



Ustawa z dnia 13 lipca 2000 r. o ochronie nabywców prawa korzystania z

budynku lub pomieszczenia mieszkalnego w oznaczonym czasie w każdym roku

oraz o zmianie ustaw Kodeks cywilny, Kodeks wykroczeń i ustawy o księgach

wieczystych i hipotece (Dz. U. 2000 Nr 74, poz. 855 ze zm.)



Ustawa z dnia 5 lipca 2002 r. o ochronie niektórych usług świadczonych drogą

elektroniczną opartych lub polegających na dostępie warunkowym (Dz. U. Nr

126, poz. 1068 ze zm.)



Ustawa z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz

odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz. U.

Nr 22, poz. 271 ze zm.)



Ustawa z 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. 2001 r. Nr 55,

poz. 578. ze zm.)



Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30

stycznia 2003 r. w sprawie terminów zawiadomienia sprzedawcy o stwierdzeniu

niezgodności towaru żywnościowego z umową (Dz. U. Nr 31, poz. 258)



Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U.

2003 r. Nr 153, poz. 1503 ze zm.)



Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 lipca 2000 r. w sprawie wzoru

rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone (Dz. U. Nr 62,

poz. 723)



Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r.– Kodeks postępowania cywilnego, (wyciąg,

Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.)



Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (wyciąg, Dz. U. Nr 16, poz.

93 ze zm.)



Ustawa z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży

konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu Cywilnego (Dz. U. Nr 141, poz. 1176, ze

zm.)

URZĘDY ZAJMUJĄCE SIĘ

OCHRONĄ KONSUMENTA



Urząd Ochrony Konkurencji i

Konsumentów



Organizacje pozarządowe



Federacja Konsumentów



Stowarzyszenie Konsumentów

Polskich

CO TO JEST URZĄD

OCHRONY KONSUMENTA I

CZYM SIĘ ZAJMUJE?

Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

(UOKiK)

– polski urząd antymonopolowy,

obsługujący Prezesa Urzędu Ochrony

Konkurencji i Konsumentów, który jest

centralnym organem administracji państwowej

(rządowej), działający na podstawie

ustawy z

dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i

konsumentów

(Dz. U. z 2007 r. Nr 50, poz. 331).

Organizację Urzędu określa statut nadany, w

drodze zarządzenia, przez Prezesa Rady

Ministrów (M.P. z 2007 r. Nr 39, poz. 451).

Organizacja



Prezes Urzędu

Prezes Urzędu jest centralnym organem administracji rządowej właściwym w
sprawach ochrony konkurencji i konsumentów. Prezes Rady Ministrów sprawuje
nadzór nad działalnością Prezesa Urzędu.



Jednostki organizacyjne

Prezes Urzędu wykonuje swoje zadania przy pomocy Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów. Prezes kieruje Urzędem przy pomocy
wiceprezesów, dyrektora generalnego, dyrektorów komórek organizacyjnych
wymienionych w § 4 ust. 1 (komórki organizacyjne Centrali) załącznika do
zarządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie
nadania statutu Urzędowi Ochrony Konkurencji i Konsumentów (Dz. U. z 1987 r.
Nr 3, poz. 18) oraz dyrektorów delegatur Urzędu.

Przy Urzędzie działa też Gospodarstwo Pomocnicze, jako jednostka

wyodrębniona pod względem organizacyjnym i finansowym.

Historia Urzędu Ochrony

Konkurencji i

Konsumentów

Pierwszym organem antymonopolowym w rodzącej się polskiej gospodarce

wolnorynkowej był Minister Finansów, który swoje działania w zakresie

ochrony krajowego rynku oraz jego uczestników przed praktykami

monopolistycznymi jednostek gospodarczych realizował, korzystając z

przyznanych mu kompetencji przez ustawę z 28 stycznia 1987 r. o

przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym w gospodarce narodowej (Dz.

U. z 1987 r. Nr 3, poz. 18).

W celu zapewnienia rozwoju konkurencji, ochrony podmiotów gospodarczych

narażonych na stosowanie praktyk monopolistycznych oraz ochrony interesów

konsumentów, ustawą z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom

monopolistycznym (Dz. U. z 1990 r. Nr 14, poz. 88) powołano Urząd

Antymonopolowy, jako centralny organ administracji państwowej w sprawach

przeciwdziałania praktykom monopolistycznym, podległy Radzie Ministrów.

Uchylona została poprzednia ustawa, tym samym Minister Finansów utracił

kompetencje organu antymonopolowego na rzecz Urzędu Antymonopolowego.

W 1996 nastąpiła zmiana nazwy Urzędu na Urząd Ochrony Konkurencji i

Konsumentów. Obecnie funkcję organu antymonopolowego pełni Prezes

Urzędu.

Federacja Konsumentów

jest niezależną

organizacją pozarządową, której głównym

celem jest ochrona indywidualnego

konsumenta w Polsce.

Obejmuje swoim zasięgiem całe terytorium

Polski poprzez sieć 48 oddziałów terenowych,

które wykonują pracę poradni konsumenckich

oraz zrzeszają wolontariuszy chcących z nami

współpracować. Zajmuje się także edukacją

konsumencką, testami produktów, lobbingiem

na rzecz konsumentów.

Stowarzyszenie

Konsumentów Polskich



Stowarzyszenie Konsumentów Polskich (SKP) zostało założone

w marcu 1995 roku, a za cel stawia sobie rozwijanie

świadomości konsumentów w zakresie posiadanego przez nich

prawa do bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, informacji,

edukacji i reprezentacji, jak również ochrony ich interesów

ekonomicznych i prawnych.



W Polsce najważniejszym partnerem dla Stowarzyszenia

Konsumentów Polskich jest Urząd Ochrony Konkurencji i

Konsumentów (UOKiK); przedstawiciele Stowarzyszenia

pracują m. in. w Radzie ds. Dobrych Praktyk Gospodarczych,

Radzie Arbitra Bankowego czy Radzie przy Rzeczniku

Ubezpieczonych.



Stowarzyszenie jest grupą ekspercką, a nie organizacją o

masowym członkostwie, nie tworzy oddziałów terenowych,

ściśle współpracuje natomiast z powiatowymi (miejskimi)

rzecznikami konsumentów.

Zadaniami Stowarzyszenia

są:



dostarczanie konsumentom informacji w postaci

różnego rodzaju ulotek, broszur, prezentacji w

mediach;



wpływanie na system prawnej ochrony

konsumentów poprzez analizy istniejącego

ustawodawstwa, poradnictwo prawne, udział w

dyskusjach dotyczących systemu prawnego i

inne;



zmiana stosunków pomiędzy konsumentami a

profesjonalistami poprzez zachęcanie do

tworzenia dobrowolnych kodeksów

postępowania, czy organizację szkoleń dla

sprzedawców.

Stowarzyszenie:



Przeprowadza własne badania towarów i

usług, bądź zleca ich wykonanie niezależnym

placówkom;



Przeprowadza badania rynku;



Opracowuje materiały edukacyjne i

informacyjne;



Upowszechnia wiedzę o prawach

konsumentów;



Występuje w obronie konsumentów przed

władzami i organami wymiaru sprawiedliwości.

DYREKTYWA ONZ W

ŚWIETLE OCHRONY

KONSUMENTA

Ochronę Konsumenta w ONZ kształtuje

Rezolucja Zgromadzenia ogólnego ONZ z

09.04.1985 roku, w której zawarte są

„Wytyczne

Sprawie Ochrony Konsumentów”. W świetle

tego dokumentu konsumenci mają prawo do:



Ochrony przed produktami i usługami

niebezpiecznymi dla zdrowia i życia,



Dostępu do towarów i usług, których

cena odpowiada jakości, rzetelnej

informacji, zaspokojenia

podstawowych potrzeb,



Wyrażania opinii o działaniach

sprzedawców i producentów,



Efektywnego załatwiania reklamacji

oraz składania skarg i roszczeń,



Edukacji,



Funkcjonowania w zdrowym

środowisku naturalnym.

OCHRONA KONSUMENTA

W ŚWIETLE PRAWA UE

ORAZ JAK TO WYGLĄDA W

PAŃSTWACH

CZŁONKOWSKICH



w 1972 roku, na szczycie w Paryżu Komisja

Wspólnot Europejskich przedstawiła pierwszy

Program działań na rzecz ochrony i informacji

konsumentów, który został przyjęty przez Radę

w 1975 r. W programie tym po raz pierwszy

zdefiniowano pięć głównych kierunków

wspólnej polityki na rzecz konsumentów,

zbieżnych z pięcioma podstawowymi prawami

konsumentów, za jakie uznano:



prawo do bezpieczeństwa i ochrony

zdrowia



prawo do ochrony interesów

ekonomicznych



prawo dostępu do efektywnego

systemu dochodzenia roszczeń



prawo do informacji i edukacji



prawo do zrzeszania się i

reprezentacji

Ochrona konsumenta w

Niemczech



W Federalnym Ministerstwie Wyżywienia, Rolnictwa i

Ochrony Konsumentów polityka wobec konsumentów

łączona jest z ochroną konsumentów. Ryzyko dla

konsumenta, które może się pojawić, ma być w porę

rozpoznane, a wiążące się z nim niebezpieczeństwa -

oszacowane. Dzięki temu możliwe są już działania

zapobiegawcze, a w wypadku wystąpienia

niebezpieczeństwa - szybka i roztropna reakcja.



Aby osiągnąć ten cel utworzono niezależny Federalny

Instytut Oceny Ryzyka oraz Federalny Urząd Ochrony

Konsumentów i Bezpieczeństwa Artykułów

Spożywczych.



Kraje związkowe (landy) odpowiedzialne są za

przestrzeganie aktów prawnych dotyczących ochrony.

Kontrolę przeprowadza się z pomocą organów

nadzorujących, będących zarazem dla obywateli

partnerami, z którymi mogą się oni kontaktować.



Kontrola dotyczy przede wszystkim artykułów

spożywczych, ale także między innymi: kosmetyków, pasz

stosowanych w rolnictwie i przedmiotów codziennego

użytku. Do tych należą na przykład zabawki dziecięce lub

szklanki.



Kontroli podlegają wszystkie fazy wytwarzania,

przetwarzania, składowania, transportu i sprzedaży

produktów. Firmy kontrolowane są regularnie i bez

uprzedzenia.

OCHRONA KONSUMENTA W

PAŃSTWACH

CZŁONKOWISKICH

- OGÓŁEM



w poszczególnych Państwach

Członkowskich obowiązują przepisy

prawne lub regulacje dotyczące

niektórych produktów, których wygląd

wskazuje na przeznaczenie inne niż

rzeczywiste, zagrażających zdrowiu lub

bezpieczeństwu konsumentów.



Przepisy te różnią się od siebie pod

względem treści, zakresu i obszaru

stosowania;



Większość państw członkowskich

wdrożyło

DYREKTYWĘ 1999/44/WE

PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I

RADY z dnia 25 maja 1999 r. w

sprawie niektórych aspektów

sprzedaży towarów

konsumpcyjnych i związanych z

tym gwarancji

BIBLIOGRAFIA



http://www.uokik.gov.pl/



http://www.federacja-

konsumentow.org.pl/



http://www.pfpz.pl



mikro.univ.szczecin.pl/bp/index.php?

a=h18f12

Document Outline