Opracowała: Karolina Apinyan
Opracowała: Karolina Apinyan
Budowa żółwia
Cechą wyróżniającą żółwie spośród innych gadów,
zarówno współczesnych jak i kopalnych, jest mocny
pancerz okrywający ciało. Ten osobliwy produkt ewolucji
jest jedynym w świecie kręgowców przykładem szkieletu
zewnętrznego.
Powstał
z
przekształconych
w płyty żeber i kościstych wyrostków kręgów. Dolną
częścią pancerza stanowią zmodyfikowane obojczyki i
żebra brzuszne. Właściwy pancerz zbudowany jest z
płytek
kostnych
ściśle
ze
sobą
zrośniętych
i u większości gatunków pokrytych rogowymi tarczkami.
Są one wytworem naskórka, którego cienka warstwa,
dobrze
unerwiona
i zaopatrzona w naczynia krwionośne leży pomiędzy
warstwami pancerza: kostną i rogową.
Choroby żywieniowe
Choroby żywieniowe spowodowane są niewłaściwym
karmieniem żółwia. Profilaktycznie należy żywić naszego
zwierzaka pokarmami zawierającymi duże ilości składnika
(mineralno-witaminowych), którego niedobór powoduje
choroby. Pokarm żółwia powinien być jak najbardziej
zróżnicowany.
•
odbywa od końca kwietnia do początku czerwca. Jaja
najczęściej składa na przełomie maja i czerwca, w porze
zakwitania żółtych kosaćców. Żółwica wychodzi wtedy na ląd, by
szukać odpowiedniego miejsca do ich złożenia. Można ją spotkać
nawet 4 do 5 km od macierzystego zbiornika. Gdy odnajdzie
właściwe, odpowiednio nasłonecznione i suche miejsce,
przystępuje do budowy gniazda. Tylnymi łapami kopie dołek w
twardej ziemi, głęboki na 12–16 cm, który w swoim przekroju jest
podobny do
, o średnicy ok. 10 cm, z prowadzącym doń
tunelem o średnicy 5 cm. Kształt komory, w której zostaną
złożone jaja, swoim wyglądem przypomina
sklepienie.
Wykopanie komory lęgowej zajmuje żółwicy co najmniej 2
godziny. Następnie wprowadza ona do tunelu łapę, po której
staczają się jaja. Złożone jajo jest przesuwane do ściany komory,
zanim zostanie złożone następne. Składanie jaj trwa kilkadziesiąt
minut.
Młode żółwiki po wykluciu
Pokarm żółwi
Żółw błotny odżywia się głównie pokarmem pochodzenia
zwierzęcego. Pobiera go tylko w wodzie, co wielokrotnie
obserwowano zarówno w środowisku naturalnym jak i w
niewoli. Gruby język oraz mało rozciągliwy przełyk jak
również brak gruczołów ślinowych utrudnia żółwiom
połykanie pokarmu poza wodą. W skład jego diety wchodzą
głównie organizmy wodne: (mięczaki, owady, płazy jak i ich
kijanki oraz ryby), jak również lądowe: przeważnie owady,
których tryb życia związany jest ze środowiskiem wodnym.
Skład ten różnicuje się w zależności od obszaru
występowania,
pory
roku,
specyficznych
warunków
środowiskowych jak i dostępności różnorodnych ofiar. W
drobnych zbiornikach wodnych położonych na otwartej
przestrzeni poza wodnymi mięczakami w diecie żółwia
mogą dominować owady lądowe, które przypadkowo
wpadają do wody (np. prostoskrzydłe).
W ciekach wolno płynących, starorzeczach i innych
zbiornikach rozsianych wśród bagien i lasów będą to poza
mięczakami
również
owady,
jednak
związane
ze
środowiskiem wodnym , np. ważki, chruściki, jętki,
pluskwiaki, chrząszcze oraz ich larwy. Kijanki płazów mogą
sezonowo (wczesną wiosną) stanowić dominującą składową
pokarmu, w okresie późniejszym płazy, podobnie jak ryby i
inne kręgowce. Żółwie błotne mają dobrze rozwinięty zmysł
węchu i wzroku, które w dużym stopniu wykorzystywane są
podczas polowań. Dzięki dobremu wzrokowi zwierzę szybko
reaguje na potencjalną ofiarę poruszającą się po
powierzchni wody lub w jej głębszych warstwach.
Z kolei wrażliwy węch pomocny jest przy poszukiwaniach
pokarmu
w najbliższym otoczeniu.
Występowanie
Ciepłe rejony półkuli północnej:
, południowo-wschodnia Azja, północna
Afryka, Ameryka Południowa. Brak w Australii. Ich
największe skupisko w Europie, znajduje się w Poleskim
Parku Narodowym.
