Organizacje inteligentne

Organizacje inteligentne

W teorii organizacji inteligentnej wyróżnia się cztery

podstawowe cykle funkcjonowania i struktury organizacji

inteligentnej, tj. poznanie, adaptację, innowacyjność,

realizację stanowiące sieć wzajemnych sprzężeń

dziewięciu

podstawowych

elementów,

takich

jak:

przyswajanie,

zrozumienie,

nauczanie,

rozwiązywanie, komunikacja, myślenie, wartość,

zachowanie i wiedza.

Sieć występuje tu jako uświadomienie sobie dziewięciu

podstawowych.

składowych

istniejących

każdej

organizacji. Można powiedzieć, że w każdej organizacji

występuje określony stopień inteligencji, tak jak każda

istota ludzka posiada określony zasób inteligencji

społecznej

Organizacja inteligentna obejmuje swoim

zakresem następujące działania:

Systematyczne rozwiązywanie problemów – w oparciu o filozofię oraz

metody podnoszenia jakości;

podstawę tworzą naukowe metody, takie jak na przykład cykl Deming’a

(planowanie, wykonanie, sprawdzenie), a także na technikach

hipotetycznych,

korzysta z prostych statystycznych narzędzi jak: wykresy Pareto,

diagramy dla uporządkowania danych prezentacji graficznej.

Eksperymentowanie – pociąga ono za sobą systematyczne badania,

poszuki-wania oraz testowanie nowej wiedzy metodą (“kaizen” – program

ciągłego do-skonalenia jest bardzo ważnym czynnikiem w samouczącej

się organizacji).

Uczenie się na podstawie zdobytych wcześniej doświadczeń - organizacja

do-konuje przeglądu swoich sukcesów i porażek, systematycznie je

archiwizuje w sposób prosty, łatwo dostępny dla pracowników. Proces ten

został nazwany za-sadą Santayana – filozofa, który stwierdził “Ci, którzy

nie potrafią zapamiętać przeszłości, są skazani na jej powtarzanie”.

Uczenie się od innych – penetracja, patrzenie poza własne otoczenie, aby

do-strzec nową perspektywę. Proces ten nazwano SIS (Steal Ideas

Shamelessly) “Kradnij pomysły bezwstydnie” (benchmarking).

Przekazywanie wiedzy szybko i efektywnie poprzez organizacje – czyli

eksper-tyzy, programy szkoleniowe, treningi.

Model organizacji inteligentnej

wykorzystującej wiedzę

Według Kandall’a i Fullerton’a organizacja inteligentna to:

1. Wspólna wizja – umożliwiająca identyfikowanie z organizacją,

odpowiednie korzystanie z przyszłych okazji

2. Wspierająca kultura – zachęca do podejmowania wyzwań, tworzenia

nowych założeń.

3. Podział uprawnień – delegowanie uprawnień oraz praca zespołowa co

daje rezultat w lepszym wykonaniu.

4. Motywowanie pracowników

5. Zwiększony zakres uczenia się – procesy istniejące w formie mają

zachęcić do ciągłego uczenia się pracowników.

P. Senge skupia się z kolei na wspólnym rozwiązywaniu problemów

istniejących wewnątrz organizacji, używając do tego zespołów

samouczących się. Mają one za zadanie przybliżyć możliwe powody

problemu oraz zdefiniować w bardziej jasny sposób, czy może być

rozwiązany czy też nie.

Procesy zarządzania wiedzą wg OECD

PRoDUKCJA WIEDZY (production)

Okoliczności, w jakich jednostki, grupy i organizacje generują nową wiedzę. Ponieważ tworzenie nowej wiedzy od

podstaw może być bardzo kosztowne i czasochłonne, często bardziej racjonalnym działaniem jest nabywanie wiedzy z

zewnątrz np. poprzez zakup licencji, przejęcie innej firmy, zawarcie aliansu strategicznego lub zatrudnienie ekspertów.

WERYFIKACJA WIEDZY (validation)

Wiedza po jej stworzeniu musi być zweryfikowana. Sposób tej weryfikacji zależy od sektora, w którym ona powstała. W

przypadku przedsiębiorstw komercyjnych najlepszym kryterium weryfikacji jest rynek. Wiedza, pomysły i innowacje,

które się sprawdzają, generują wartość dodaną dla firmy. Ponieważ proces ten jest często długotrwały, wiele

przedsiębiorstw musi podejmować ryzyko i wykorzystywać ją bez weryfikacji.

ZEBRANIE WIEDZY WYJŚCIOWEJ (collation)

Zanim przystąpi się do rozwiązywania skomplikowanych problemów (np. rozwój nowego produktu) należy zebrać znaną

już wiedzę w formie skodyfikowanej. W różnych sektorach istnieją różne podejścia do kwestii zbierania wiedzy

wyjściowej i różne techniki przezwyciężania trudności w jej pozyskiwaniu.

PRZESYŁANIE WIEDZY (dissemination)

Jest wiele sposobów przesyłania wiedzy (na przykład: media, kursy i szkolenia, osobisty kontakt z posiadaczem wiedzy).

Każda z powyższych form ma duży potencjał do zakłócania przepływów wiedzy. Przyczyną tego zjawiska mogą być

podmioty zaangażowane w przesyłanie lub proces komunikacji.

ADAPTACJA WIEDZY (adoption)

Aby jednostka lub organizacja przyswoiła nową wiedzę, musi istnieć ku temu określony powód lub bodziec. Jej

przyswojenie często oznacza rezygnację z już posiadanej. Nowa wiedza i nowe praktyki mogą być właściwie

przesłane, lecz bez adaptacji przez odbiorcę nie zostaną wykorzystane w praktyce.

IMPLEMENTACJA WIEDZY (implementation)

Adaptacja jest koniecznym, lecz nie wystarczającym warunkiem zastosowania wiedzy. Nie każda wiedza nadaje się do

natychmiastowego zastosowania.

INSTYTUCJONALIZACJA WIEDZY (institutionalisation)

Jest to według OECD proces prawdopodobnie najbardziej złożony. Dotyczy on przekształcenia innowacji w rutynową,

„normalną” praktykę. Instytucjonalizacja następuje wówczas, gdy innowacja uniezależni się od obecności osoby, która

ją wprowadziła.

Formułowan

ie celów

zarządzania

wiedzą

Identyfikowa

nie wiedzy

Stosowanie

wiedzy

Kreowanie

wiedzy

Procesy

biznesowe

Kreowanie

wartości

Dystrybucja

wiedzy

Gromadzeni

e wiedzy

Czynniki

wpływające na

efektywność

procesów

zarządzania

wiedzą

Controlling

Procesy

organizacyjne

Technologia

informatyczna

Przywództwo

Kultura

organizacyjna

Zarządzanie

zasobami

ludzkimi

PROCESY ZARZĄDZANIA

WIEDZĄ

Założenia stosowania systemu

zarządzania wiedzą

CEL: przełożenie strategii zarządzania wiedzą na formalne

rozwiązania organizacyjne. System wskazuje kadrze

kierowniczej obszary, decydujące o powodzeniu lub porażce

zarządzania wiedzą.

Ogólne zasady dotyczące systemu zarządzania wiedzą:

wdrożenie systemu zarządzania wiedzą jest kosztowne

(ale jego brak może być jeszcze bardziej kosztowny),

system zarządzania wiedzą musi być wypadkową strategii

zarządzania wiedzą, a strategia zarządzania wiedzą musi

być podporządkowana strategii całej organizacji,

zarządzanie wiedzą powinno się rozpocząć od programu

pilotażowego,

ważne jest też zgromadzenie odpowiednich środków do jej

wdrożenia, a później prawidłowego funkcjonowania

Document Outline