PTAKI PRZYLATUJĄCE NA WIOSNĘ- ZWIASTUNY WIOSNY

BOCIAN

•

Bocian Biały– pierwotnie był gatunkiem bardziej

związanym z terenami leśnymi. Obecnie

zamieszkuje tereny trawiaste, stepy, sawanny,

tereny uprawne (często blisko zbiorników

wodnych), tereny bagienne, wilgotne lub

okresowo zalewane łąki i pastwiska, okolice

jezior i laguny. Lubi rozproszone drzewa, na

których może gniazdować lub nocować. Unika

terenów zimnych, o częstych opadach

atmosferycznych, obszarów wysoko położonych

i o gęstej roślinności (np trzcinowisk i gęstych

lasów).

SKOWRONEK

•

W Polsce bardzo liczny ptak lęgowy

krajobrazu rolniczego. Choć związany jest

głównie z mozaiką pól, łąk i pastwiskach

spotkać go można na biebrzańskich

torfowiskach i wysoko położonych łąkach w

Karkonoszach. Sylwetka wysmukła. Dziób ma

dość krótki, ale ogon jest długi. Ten

największy ze słowików rozmiarami

przewyższa wróbla. Wabi krótkim, płynnym

"prrit". Śpiewa przede wszystkim w długim

locie tokowym nad łąkami i polami, rzadziej

siedząc na ziemi.

SZPAK

•

Nieco mniejszy od kosa, upierzenie czarne z

metalicznym połyskiem i licznymi białymi

plamkami, w pierwszych miesiącach życia ich

upierzenie jest szare. Jesienią upierzenie prawie

czarne z połyskiem fioletowym na głowie i

zielonkawym na grzbiecie; tylko samica

zachowuje nieco białych plam. Osiedla ludzkie

sady, ogrody, parki, zadrzewienia śródpolne,

obrzeża drzewostanów. Pierwotnie ptak typowo

leśny. Potrafi naśladować odgłosy innych ptaków,

również przy częstym kontakcie z ludźmi, ludzki

głos.

DUDEK

•

W Polsce można go spotkać we wszystkich

regionach, zarówno na niżu, jak i w niższych

częściach gór, lecz na ogół nie występuje licznie,

lokalnie rzadko, szczególnie w górach i na

Pobrzeżu Bałtyckim. Większe skupiska dudka

spotkamy na Podlasiu, Mazurach oraz nad

środkowym Bugiem. Dudek dorównuje wielkością

turkawce i jest nieco większy od szpaka. Ptak jest

łatwo rozpoznawalny, zwłaszcza w locie, bo jako

jedyny europejski ptak łączy w upierzeniu rdzawą,

czarną i białą barwę.

KUKUŁKA

•

W Polsce średnio liczny, miejscami nieliczny, ptak

lęgowy. Spotkać i usłyszeć można go na całym

niżowym obszarze Polski i w różnych typach

krajobrazów - w lasach, zadrzewieniach, na

mozaikowo porośniętych drzewami i krzewami

terenach rolniczych, ale i w pobliżu trzcinowisk

wokół zbiorników wodnych. Samiec po przylocie

na tereny lęgowe rozpoczyna, bardzo

charakterystyczne i powszechnie znane, 2- lub 3-

sylabowe kukanie "kukuku", które jest pieśnią

godową. Od tego odgłosu w wielu krajach wzięła

się nazwa gatunkowa ptaka.

ŻURAW

•

Sylwetka wysmukła, wyprostowana. Większy od

bociana i łatwo od niego odróżnialny po długich,

zwisających w kształcie pióropusza ozdobnych piórach

na ogonie i grzbiecie. Są to wydłużone, pokarbowane

lotki III rzędu. W upierzeniu godowym żuraw ma

popielate upierzenie, końcówki skrzydeł czarne. Górna

część głowy koloru karminowego, boki białe, czoło i

przód długiej szyi czarne. Latem często wierzch ciała

robi się brązowawy od wcieranego szlamu lub

żelazistej wody torfowisk. Młode są brunatne bez plam

na głowie i ozdobnych piór. Podczas przelotów stada

lecą w kluczach lub skośnych szeregach i wydają

donośny głos zwany klangorem, przypominający głos

trąbki. Jest on słyszalny w promieniu kilku kilometrów.

RANIUSZKA

•

W Polsce nieliczny lub średnio liczny ptak

lęgowy . W niektórych latach pojawia się

masowo podczas przelotów. Raniuszki

czarnobrewe obserwuje się poza sezonem

lęgowym w całym kraju, ale zwłaszcza na

zachodzie. Objęty ochroną gatunkową.

Powabny ptak pod względem zachowania i

upierzenia. Zachowaniem przypomina sikorę,

ale różni się od niej wyraźnie puszystą

sylwetką i długim schodkowatym ogonem.

WILGA

•

W Polsce średnio liczny ptak lęgowy. Unika

wyższych terenów górskich. To jeden z

najbarwniejszych ptaków spotykanych w kraju. W

Polsce przebywa krótko - od maja do września.

Żywe upierzenie wilgi jednoznacznie wskazuje na

tropikalne pochodzenie. Samce tego gatunku

uważa się za jedne z najpiękniejszych ptaków w

Europie. Wilgi latają szybko i falistym torem.

Samiec w powietrzu przypomina czarnożółtą

strzałę. To ptak płochliwy, rzadko schodzący na

ziemię. Jest ruchliwy - często przelatuje z drzewa

na drzewo.

JERZYK

•

W Polsce średnio liczny ptak lęgowy, miejscami

liczny. Występuje na terenie całego kraju – najliczniej

w dużych miastach oraz na Mazurach. Na wschodzie

Polski gnieździ się też w starych lasach, a na

południu – w skalistych partiach gór: Karkonoszy, Gór

Bystrzyckich oraz Ojcowskim Parku Narodowym.

Jerzyki to ptaki często mylone z jaskółkami, z którymi

nie są w ogóle spokrewnione. W przeciwieństwie do

jaskółek, jerzyki mają jednolicie ciemne ubarwienie

(ich jasne podgardle nie jest widoczne z oddali), a w

locie często szybują i szybko, głęboko uderzają

skrzydłami, nie zginając ich. Polują często

gromadnie. Jaskółki natomiast mają jasne fragmenty

upierzenia, a w locie szybko trzepoczą skrzydłami.

JASKÓŁKA

•

W Polsce bardzo liczny ptak lęgowy. Wędrowny na duże

dystanse, przeloty w kwietniu i do końca maja i powroty

na zimowiska od września do października. Najdłużej

zwlekające do migracji osobniki widywano jeszcze w

listopadzie. Nie stwierdzono prób zimowania (prócz

pojedynczego przypadku). W Polsce spotyka się jej

gniazda w całym kraju przy zabudowaniach. Większość

dnia spędza w powietrzu, bo to tam znajduje dla siebie

pożywienie. W tym czasie przelatuje wiele kilometrów.

Lata zwinnie, szybko (z prędkością dochodzącą do 300

km/h) często nisko nad ziemią, robiąc w powietrzu nagłe

zwroty i przekręcając się na boki. Chętnie odpoczywa na

drutach lub antenach. Prawie nigdy nie siada na ziemi -

jedynie w czasie budowy gniazda, po to aby zebrać

błoto jako budulec.

Document Outline