Wyższa Szkoła Bankowa 

w Toruniu

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  KONFERENCJA  PRASOWA 

cz.1 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                                            dr  Barbara  Bielicka 

 

 

 

b2b2@poczta.onet.pl

                                                                                                                    

 

 

Toruń  2010 

 

 

Organizacja konferencji prasowej  

(1)

 

 

Spotyka się trzy podstawowe rodzaje konferencji prasowych: 

-  konferencję reporterską, 

-  briefing, 

-  przyjęcie prasowe. 

 

Konferencja reporterska 
     Konferencja reporterska jest krótką konferencją prasową, zwołaną w celu przedsta-

wienia  aktualnych  faktów.  Jej  tematem  może  być  na  przykład  poinformowanie              

o podpisaniu ważnej umowy handlowej lub ogłoszenie dużego projektu inwestycyjnego. 

 

Briefing 
     Briefing jest konferencją prasową, wyjaśniającą kontekst i spodziewane konsekwen-

cje określonych wydarzeń. Zwoływana jest w celu przedstawienia dodatkowych faktów, 

które mogą zapewnić pożądaną interpretację głównego wydarzenia. W konferencji tej 

uczestniczą dziennikarze - fachowcy w danej dziedzinie, i to na ich opinii nam zależy. 

Briefing  ma  przede  wszystkim  charakter  fachowej  dyskusji,  nie  jest  jedynie 

przekazywaniem suchych faktów, jak w przypadku konferencji reporterskiej 

 

 

Organizacja konferencji prasowej  

(2)

 

 

Przyjęcie prasowe 
     Przyjęcie  prasowe  jest  wykorzystywane  przede  wszystkim  w  celu  pozyskania 

przybyłych dziennikarzy na rzecz określonego przedsięwzięcia. Przed stawia się na 

nim  fakty,  które  nie  muszą  nosić  znamion  nowości,  jak  w  przypadku  poprzednio 

wymienianych  typów  konferencji,  ale  ukazują  przedsiębiorstwo  w  korzystnym 

świetle. Przyjęcie prasowe może być organizowane na przykład z okazji wejścia na 

nowy rynek zbytu, wprowadzenia nowego towaru lub usługi, wyboru nowej dyrekcji 

przedsiębiorstwa, rocznicy powstania firmy itp. 

 

Generalnie, konferencje prasowe zapewniają firmie:

 

-  oszczędność czasu, wynikającą z faktu informowania wszystkich zainteresowa-

nych w tym samym momencie, 

 

-  możliwość użycia wykresów, rysunków, filmów i innych środków wizualnych 

podczas prezentacji trudniejszej czy istotniejszej części omawianego zagadnienia, 

 

- 

bezpośredni kontakt pomiędzy prowadzącym konferencję a dziennikarzami, co 

pozwala  na  dokładne  wyjaśnienie  poszczególnych  aspektów  omawianych 

problemów.

 

 

 

Organizacja konferencji prasowej  

(3)

 

 

 

 

Harmonogram przedsięwzięć przy organizacji konferencji prasowej: 

 

 Koncepcja: 

-  ustalenie tematu i problematyki, 
-  ustalenie, kto ma udzielać informacji, 
-  sporządzenie listy gości (VIP-ów), 
-  sporządzenie listy dziennikarzy, 
-  ustalenie prowadzącego, 
-  ustalenie terminu, miejsca i godziny konferencji, 
-  sprawdzenie, czy termin nie koliduje z terminem innych imprez, absorbują-

cych dziennikarzy. 

 

 

 

 

Organizacja konferencji prasowej  

(4) 

 

 

Harmonogram przedsięwzięć przy organizacji konferencji prasowej: 

 

 Zaproszenie dziennikarzy: 

-  zredagowanie zaproszeń (imiennie lub ogólnie), 
-  dostarczenie zaproszeń (pocztą, faxem, posłańcem, osobiście do redakcji – 

minimum 6-8 dni przed konferencją). 

 

 Zaproszenie gości. 
 Opracowanie materiałów informacyjnych dla dziennikarzy (nie powinno 

przekraczać l strony). 

 

 Przygotowanie materiałów promocyjnych, które można przekazać dzien-

nikarzom przy okazji konferencji, np. foldery, drobne upominki. 

 

 Ponowienie zaproszenia dziennikarzy (telefonicznie), poinformowanie jacy 

gości potwierdzili swój udział. 

 

 

Organizacja konferencji prasowej  

(5) 

 

 

 

Harmonogram przedsięwzięć przy organizacji konferencji prasowej: 

 

Przygotowanie sali: 

-  przygotowanie miejsca dla osób udzielających informacji (na podwyższeniu), 
-  instalacja mikrofonu, 
-  przygotowanie tabliczek kartonowych z nazwiskami osób udzielających 

informacji, 

 

-  przygotowanie tabliczek z napisem „konferencja prasowa” do umieszczenia 

przed wejściem do sali. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Organizacja konferencji prasowej  

(6)

 

 

 Ewentualne  przygotowanie  poczęstunku  (kawa,  herbata,  zimne  napoje, 

kanapki, ciastka). 

 

 Przygotowanie  stolika  recepcyjnego  (przed  wejściem na salę lub w sali).  

Na ok. pół  godziny  przed  konferencją  wyznaczona  osoba powinna ocze-

kiwać na gości. Na stoliku – materiały  dla  dziennikarzy, lista - imię i na-

zwisko, redakcja, telefon, fax. 

 

 Recepcja dziennikarzy (rozdanie materiałów). 

 

 

 

 

 

 

 

Organizacja konferencji prasowej

  

(7) 

 

Przebieg konferencji: 

-  powitanie przez prowadzącego konferencję i podziękowanie za przybycie, 

-  przedstawienie osób udzielających informacji, 

-  przedstawienie specjalnych gości, 

-  omówienie przebiegu konferencji, 

-  informacja zasadnicza - może ją przedstawiać jedna lub dwie osoby, 

-  pytania, 

-  odpowiedzi, 

-  zakończenie konferencji - podziękowanie za udział. 

 

Wykorzystanie czasu po konferencji: 

-  wywiady radiowe i telewizyjne, 

-  dodatkowe pytania, 

-  zwiedzanie firmy lub krótki film o firmie, 

-  spotkanie towarzyskie (przy kawie lub lampce wina). 

 

 

 

 

System informacji bieżącej dla prasy

 

 

(1) 

 

 Notatka prasowa (press release). 

 

 Informacja bieżąca (news release): 

 

-  bezpośrednio do druku, 
-  krótka aktualna informacja (l strona w formacie A4), 
-  dostosowana do charakteru gazety. 

 

 Oświadczenie prasowe (background release): 

 

-  cel: szersze zapoznanie z tematem, 
-  kompleksowa informacja, 
-  materiał źródłowy do artykułów. 

 

 

 

System informacji bieżącej dla prasy

 

 

(2)

  

 

 

 Notatka towarzysząca (accompanying release): 

 

-  załącznik do opracowania prasowego, 
-  streszczenie tekstu, 
-  ma „sprzedać” opracowanie redakcji. 

 

 Oświadczenie prasowe (press statemeni): 

 

-  cel: rozproszenie wątpliwości, 
-  oficjalna odpowiedź na zarzuty, 
-  bez komentarza i innych informacji, 

 

 

 

 

 

 

System informacji bieżącej dla prasy  

(3)

 

 

 Informacja specjalistyczna (feature release}: 

-  dla stałych kolumn specjalistycznych np. o sponsorowaniu imprezy 

sportowej, 

 

-  dla kolumny sportowej. 

 

 Komunikat informacyjny (Information release): 

 

-  cel: utrzymanie kontaktu z prasą, 
-  zamiary produkcyjne, imprezy firmowe, 
-  nie przeznaczona do druku. 

 Serwis fotograficzny z opisem. 
 Artykuły/wywiady (w tym sponsorowane). 
 Opracowania na zlecenie prasy. 

 

Zasady współpracy z prasą  

(1) 

 

1. Traktuj dziennikarzy nie jako zagrożenie, lecz jako szansę. Dziennikarz nie chce 

cię zniszczyć. Chce mieć materiał - to jego praca. Od ciebie zależy czy tę szansę 

wykorzystasz. Dziennikarz potrzebuje ciebie, a ty potrzebujesz dziennikarza. 

 

2.  Buduj sieć kontaktów z właściwymi dziennikarzami. Dbaj o kontakty osobiste 

(profesjonalne lub przyjacielskie). Pamiętaj o wysyłce listów mailingowych. 

 

3.  Sam  podejmuj  kontakty  z  prasą  (notatka  prasowa,  konferencje  prasowe, 

briefingi). Opracuj program kontaktów z prasą i realizuj go. 

 

4.  Zachowaj jednak umiar - nie zalewaj prasy informacjami. 

 

5.  Pamiętaj, że media żądają informacji: news  to  ich  „mięso”.  Zabójcze  pytania 

padają tylko dlatego, że mogą dostarczyć lepszego materiału. Sam dostarcz takiego 

materiału, decydując co można ujawnić, a może uda ci się wtedy ukryć to, czego nie 

chcesz powiedzieć. Nie nawiązuj kontaktu z dziennikarzem, gdy nie masz nic do 

powiedzenia. 

 

6.  Bądź  otwarty,  gotowy  do  współpracy,  rzetelny  i  wiarygodny.  Spraw,  aby 

dziennikarz  mógł  na  ciebie  liczyć  (co  nie  oznacza,  że  musisz  mu  wszystko 

powiedzieć). 

 

Zasady współpracy z prasą

  

(2)

 

 

7.  Musisz  być  wiarygodnym  źródłem  szerokiego  zakresu  informacji 

(szczególnie branżowej) - nie tylko promotorem własnej firmy. Inicjuj kontakt 

także po to, aby przekazać news branżowy, nie związany bezpośrednio z twoją 

firmą. 

 

8.  Bądź konkretny i szybki w przekazie. Jeśli  poczekasz  z newsem  do  jutra  - 

pójdzie on zapewne do kosza. 

 

9.  Macie z dziennikarzem wspólny cel - zainteresować czytelnika, dziennikarz - 

informacją, ty - swoją firmą lub produktem. Wczuj się w rolę czytelnika - mów    

i pisz o tym, o czym chciałbyś czytać jako czytelnik. 

 

10. Nie  chwal  się  wprost,  że  twoja  firma  jest    najlepsza.  Zrób  to  pomiędzy 

wierszami,  daj  do  takiego  wniosku  dojść  czytelnikowi.  Pozbaw  materiał  lub 

wypowiedź  reklamy,  a  dziennikarz  nie  odrzuci  jej  twierdząc,  że  to  krypto-

reklama. 

 

11. Poznaj zasady dziennikarstwa - zrozumiesz dziennikarza i lepiej  zrealizujesz 

swoje cele. Spraw, by twoje materiały i wypowiedzi były profesjonalne z dzien-

nikarskiego punktu widzenia. 

 

Zasady współpracy z prasą 

 

(3) 

 

12. Znaj swoje prawa we współpracy z dziennikarzem. Poznaj prawo prasowe - 

dowiedz się czego możesz się domagać. 

 

13. Nie daj się teroryzować dziennikarzowi. To, że on chce mieć informację nie 

oznacza, że musisz zaniedbać swoją pracę. Oczekuj od dziennikarza szacunku. 

Nie musisz rozmawiać z tym, który cię obraża. Unikaj wywiadu, który ma tylko 

potwierdzić z góry przyjętą przez dziennikarza, niekorzystną dla ciebie tezę. 

 

14. Bądź  przygotowany  do  kontaktu  z  dziennikarzem.  Wiedz,  co  chcesz 

powiedzieć.  Nie  licz  na  improwizację.  Miej  przygotowane  rekwizyty  - 

dokumenty potwierdzające twoją tezę. 

 

15. Prowadź lub zleć (np. agencji) monitoring mediów. Obserwuj reakcję prasy. 

Poznaj sfery zainteresowania prasy w twojej branży. 

 

16. Bądź zwięzły - prasa może ci poświęcić bardzo mało miejsca, a jeszcze mniej 

czasu antenowego. Zbyt dużo informacji zatrze najważniejszą myśl. Lepiej ty 

skróć informację, niż ma to zrobić dziennikarz. O więcej informacji - sam cię 

zapyta. 

 

 

 

Zasady współpracy z prasą  

(4)

 

 

17. Zawsze  zacznij  od  najważniejszej  informacji  -  więcej  możesz  nie  zdążyć 

powiedzieć. 

 

18. Posługuj  się  prostym  językiem  -  bez  żargonu  technicznego,  bez 

skomplikowanych szczegółów - czytelnik lub słuchacz może ich nie zrozumieć. 

Pisz, jakbyś mówił. 

 

19. Ze spokojem przyjmij krytykę lub niekompetencję dziennikarza, a także 

złą prasę. Postaraj się załatwić sprawę polubownie - jedna nieścisła informacja 

to  jeszcze  nie  powód,  aby  psuć  sobie  kontakty  z  dziennikarzem.  Najpierw 

skontaktuj  się  z  dziennikarzem,  a    później  zadecyduj,  czy    warto    wystąpić         

z oficjalnym sprostowaniem do redaktora naczelnego. 

 

20. Przygotuj się na wszelkie niespodzianki. Sporządź listę potencjalnych sytuacji 

kryzysowych  i  plan  postępowania.  Zawsze  zastanów  się,  jakie  mogą  paść 

pytania - przygotuj się do odpowiedzi nawet na najtrudniejsze. 

 

 

 

 

 

Tekst sponsorowany

  

(1)

 

 

 

Tekst sponsorowany powinien spełniać następujące warunki: 

 

1.  Przejrzysta  konstrukcja.  Nadtytuł  (podtytuł),  tytuł,  lead,  śródtytuły,  ramki, 

infografiki, dobre zdjęcia (ale bez przesady). 

 

2.  Najważniejsze informacje (news  faktyczny  albo  wykreowany)  –  na  samym 

początku. 

 

3.  Dobrze napisany. Bez profesjonalnego slangu, bez długich opisów, bez nic nie 

znaczących cytatów. Wywiad sponsorowany nie może sprawiać wrażenia, że 

jest  zrobiony  na  siłę,  że  pytania  powstały  już  po  odpowiedziach,  że  są  one 

zbędne. 

 

4.  Unikanie sformułowań-frazesów typu:  najlepszy, na  czasie,  konkurencyjny, 

czy też nadmiernej liczby przymiotników wartościujących - najlepszy itp. 

 

5.  Jasno sformułowany cel. Co promujemy? Firmę, produkt, usługę czy prezesa? 

Błędem jest tekst wychwalający prezesa lub nadmiernie go eksponujący (!). 

 

 

Tekst sponsorowany

  

(2) 

 

 

Tekst sponsorowany powinien spełniać następujące warunki: 

 

6.  Ukierunkowany na odpowiednią grupę docelową, do której chcemy dotrzeć. 

Szczególnie prasę fachową muszą czytać odbiorcy, a nie prezes. 

 

7.  Konkretne informacje. Jeśli sponsor nie chce ujawnić nawet podstawowych 

danych o sobie, nie ma sensu pisać. 

 

8.  Powinien iść w parze z klasyczną reklamą, uzupełniać ją o szczegóły. 

 

9.  Właściwa    objętość.    Czytelnik    zniechęci    się  zbyt  długim  tekstem  (na  

kolumnie A4 mieści się 10 tys. znaków, ale nie należy przekraczać 3 tys.) 

 

10. Umiar. W zachwalaniu przedmiotu artykułu; wskazanie realnych problemów 

uwiarygadnia tekst. 

 

 

 

Przemawianie publiczne   

 

 to komunikacja wypływająca z jednej strony i skierowana do wielu ludzi.  

      Jedna  osoba,  czasami  też  grupa  osób,  prezentuje  komunikat  lub  komunikaty 

większej grupie ludzi, którzy zwykle nie zabierają głosu poza zadawaniem pytań 

na końcu prezentacji. 

 

 przemowy publiczne można sklasyfikować według ich celów oraz sposobu 

prezentacji wystąpienia. 

 

 według celów: 

1)   wystąpienie informacyjne (mowa informacyjna) 

- przekazać publiczności informację, nauczyć czegoś

 

2)   wystąpienie perswazyjne (mowa perswazyjna) 

- wezwać do zmiany postaw, zachowań, wartości

 

3)   wystąpienie nieformalne ( mowa nieformalna) 

-  głównym celem jest zabawić publiczność 

 

 według sposobu prezentacji: 

1)   improwizacja 

2)   wystąpienie przygotowane 

3)   odczyt 

4)   wystąpienie z pamięci 

Lęk przed wystąpieniami  

publicznymi

  

 

 tzw. trema 
 występują dwa rodzaje lęków: 

1.  Lęk fizjologiczny – najczęściej przed rozpoczęciem wystąpienia: 
                                    drżenie rąk, nóg poty, łamiący głos, słabość. 
2.  Lęk psychiczny – jest  to  najwyższy  poziom  lęku;  pojawia  się  w  okresie  

przygotowawczym  

                                  czyli  za każdym razem kiedy mówca myśli o przyszłym  

                                   wystąpieniu. 

 

 przyczyny lęku: 

1. Psychologiczne zagrożenie dla poczucia własnej wartości  związane z nega-

tywnym doświadczeniem  w  przeszłości;   

2. Identyfikacja ze złymi mówcami jako modelami;  

3. Tendencje do przyjmowania nierealistycznych postaw i oczekiwań odnośnie  

do publicznego wystąpienia  jako procesu oraz siebie jako mówcy 

               

Lęk przed wystąpieniami publicznymi: 

przyczyny, reakcje i rozwiązania   

 

 

Która z następujących trzech przyczyn lęku przed wystąpieniami publicznymi oraz 

reakcji na lęk stanowi dla ciebie największy problem? Przyjrzyj się bliżej propozy-

cjom poradzenia sobie ze swoimi negatywnymi reakcjami 

 

PRZYCZYNA  I  REAKCJA 

MOŻLIWE  ROZWIĄZANIA 

Przyczyna 1. Uprzednie  negatywne doświad-

czenia  z  wystąpieniami  publicznymi. 

Reakcja: Unikanie wystąpień publicznych      

i tym sposobem unikanie bycia postrzeganym 

jako osoba śmieszna, głupia, unikanie 

narażania się na wyśmianie. 

Spróbuj zapomnieć o przeszłości i nie 

pozwól jej, by kształtowała 

teraźniejszość. 

Przyczyna 2.  Identyfikacja ze złymi mo-

delami. 

Reakcja: Unikanie wystąpień publicznych      

i tym sposobem unikanie bycia postrzeganym 

jako osoba śmieszna, głupia, unikanie 

narażania się na wyśmianie. 

Podejmij świadomy wysiłek, by ziden- 

tyfikować się  z mówcami, którzy wy-

dają się pewni siebie i skontrolowani. 

Obserwuj tych ludzi i pomyśl o sobie 

jako mówcy publicznym, który jest 

właśnie taki jak oni. 

 

Lęk przed wystąpieniami publicznymi: 

przyczyny, reakcje i rozwiązania

 

(c.d.)  

 

 

 

PRZYCZYNA  I  REAKCJA 

MOŻLIWE  ROZWIĄZANIA 

Przyczyna 3. Cztery nierealistyczne 

postawy i oczekiwania dotyczące 

wy-stąpień publicznych. 

Reakcja: Unikanie wystąpień 

publicznych  z powodu  obawy przed 

tym, że prawdopodobnie nie 

wypadniesz dobrze: 

1.  Przeczucie nieszczęścia lub 

katastroficznej porażki. 

2.  Przeczucie absolutnej 

akceptacji. 

3.  Pragnienie osiągnięcia 

całkowitej Perfekcji. 

4.  Pragnienie absolutnej pewności  

      siebie 

 

Stań  się  świadom,  które  z  twoich  nierealistycznych 

postaw wpływają na ciebie jako mówcę: 

1. Zdaj sobie sprawę, że jest mało prawdopodobne, że 

wydarzy  się  jakaś  katastrofa.  Nawet  jeśli  coś  nie 

pójdzie tak jak trzeba. nie jest to koniec świata. 

2. Zdaj sobie sprawę, że niemożliwe jest, byś zadowo-

lił  wszystkich  jednocześnie,  tak  samo  jak  jest  to 

niemożliwe  dla  kogokolwiek  innego.  Bądź  sobą       

i  rób to, co robisz, najlepiej jak możesz. 

3. Nie oczekuj perfekcji. Zdaj sobie sprawę, że żadne 

wystąpienie  nie  jest  doskonale,  a  następnie  za-

akceptuj swoje niedoskonałości i ucz się na błędach. 

Nie roztrząsaj zbyt długo tego. co zrobiłeś źle. 

4. 

Przewiduj swój lęk. Zdaj sobie sprawę, że lęk jest 

rzeczą    naturalną  i  że  wszyscy  go  doświadczają. 

Zaakceptuj swoją niepewność, wiedząc, że członko-

wie widowni nie widzą twojego lęku i prawdopodo-

bnie są bardziej wspierający niż sobie z tego zdajesz 

sprawę.

 

 

Pokonywanie trudności w czasie wystąpień publicznych   

 

Tremę można skutecznie zredukować na wiele sposobów: 

1)  Systematyczna  desensytyzacja – to  proces,  w  którym  dokonuje  się 

     „odwrażliwienie”  uczuć  i  reakcji  emocjonalnych  jednostki  na  wystąpienia 

publiczne poprzez pozytywne wizualizacje oraz zachęcanie osoby do zrelak-

sowania się podczas oglądania przykładowego publicznego wystąpienia. 

 

2) Modyfikacja poznawcza – to proces, który zmienia, modyfikuje 

nierealistyczne poglądy na temat wystąpień publicznych. 

 

3) Wyznaczanie  celów  –  to  proces  łagodzenia  lęku,  który  opiera  się  na 

ustrukturowanym  planie  zmiany  zachowań  jednostki  związanych  z  pub-

licznym  wystąpieniem.  Mówca  formułuje  swoje  osobiste  cele  względem  

wystąpienia  publicznego, określa pożądane zachowania i kryteria  sukcesu w 

zakresie realizacji każdego z tych celów, a następnie realizuje kolejne kroki 

konieczne  dla  osiągnięcia celów.  Wyznaczanie  celów  jest  przeprowadzane    

w następujący sposób. 

          

Pokonywanie trudności w czasie wystąpień publicznych 

(c.d.)

 

 

Tremę można skutecznie zredukować na wiele sposobów: 

          

     Od identyfikacji ogólnego obszaru, w którym chce wprowadzić udoskonalenia, na 

przykład redukcję swojego ogólnego poziomu obaw związanych z komunikowaniem 

się.  W  tym  ogólnie  nakreślonym  obszarze  formułuje  konkretne  stwierdzenia 

dotyczące  celów,  wskazując  określone  zachowania,  takie  jak  częstsze  i  bardziej 

pewne  siebie  uczestnictwo  w  dyskusjach  grupowych  podczas  zajęć,  częstsze 

uczestnictwo    w  dyskusjach  w  małych  grupach oraz  prowadzenie  dyskusji np.  ze 

swoim  wykładowcą  na  temat  swoich  pomysłów  związanych  z  wystąpieniami            

w bardziej komfortowy sposób. Następnie zapisuje, jakie zachowania i kryteria są 

wyznacznikami sukcesu dla każdego z tych stwierdzeń, co daje punkt odniesienia dla 

oceny osiągnięcia każdego z celów. 

 

          Kryteriami sukcesu mogą być na przykład przynajmniej jeden głos dziennie     

w  dyskusji  w  czasie  zajęć,  przedstawienie  dwóch  komentarzy  w  każ-dej  dyskusji 

grupowej, w której będzie uczestniczył mówca oraz omówienie  swoich pomysłów    

z wykładowcą, np. raz w tygodniu. 

Etyka w przemawianiu publicznym 

(najważniejsze zalecenia)  

 

 

Przeprowadź  staranne  badanie  i  przedstaw  wszystkie  istotne  informacje  oraz 

punkty widzenia. Czy informacje, które przedstawiasz, dokładnie i prawdziwie 

opisują temat? Ukrywanie informacji lub używanie zniekształconych danych 

lub dowodów w swoim wystąpieniu jest nieetyczne. 

 

Udokumentuj starannie swoje źródła i wyraź uznanie wobec tych, którym jest on 

należne. Czy odpowiednio zacytowałeś źródła informacji w swoim wystąpieniu? 

Nieetyczne jest dokonywanie plagiatu czyjejś pracy i prezentowanie jej jako 

swojej. 

 

Bądź szczery w tym, kim jesteś, jakie są twoje opinie i postawy. Pomoże ci to 

zarówno ustanowić swoją wiarygodność, jak i kompetencje wobec publiczności. 

Czy przedstawiasz siebie i swoje poglądy dokładnie     i prawdziwie? Fałszywe 

prezentowanie  uwierzytelniających  cię  informacji,  kwalifikacji  lub  opinii 

nie jest zachowaniem etycznym. 

 

 

Etyka w przemawianiu publicznym 

(c.d.)

 

(najważniejsze zalecenia)  

 

 

Unikaj przymusu i manipulowania emocjami i reakcjami ludzi wobec tego, co 

mówisz. Czy przedstawiłeś całkowicie emocjonalne dowody tylko po to, żeby 

osiągnąć  cel  swojego  wystąpienia?  Nieetycznym  jest  denerwowanie  lub 

obrażanie członków audytorium bez potrzeby, jedynie po to, by osiągnąć 

swój cel. 

 

Co  najważniejsze,  rozważ  konsekwencje  i  potencjalne  efekty,  jaki  może 

wywrzeć  twoja  przemowa.  Czy twoje  cele naruszają  czyjeś  prawa i  interesy? 

Jeśli zachęcasz swoich słuchaczy do podążania za twoimi radami, które nie 

służą ich interesom, to jest to zachowanie nieetyczne. 

 

 

 

 

 

Ocena poziomu kompetencji w przemawianiu publicznym 

 

 

Sytuacje publicznego przemawiania  Motywacja  Wiedza  Umiejętności 

1. Prezentacja wystąpienia wobec grupy 

ludzi  o  zupełnie  różnym  niż twój 

pochodzeniu  kulturowym. 

 

 

 

2.  Rozmowa  z  grupą  starszych  osób, 

których masz przekonać, by wspierali 

sprawę, której jesteś zwolennikiem. 

 

 

 

3.  Wzniesieni  toastu  za  pana  młodego    

i pannę młodą na weselu. 

 

 

 

4. Prezentacja  projektu  grupowego  na 

zajęciach w szkole lub pełnienie roli 

mówcy  przemawiającego  w  imieniu 

grupy. 

 

 

 

 

 

Ocena poziomu kompetencji w przemawianiu publicznym 

(c.d.) 

Sytuacje publicznego przemawiania 

Motywacja  Wiedza  Umiejętności 

5.  Prezentacja  podsumowania  projektu   

w  nowym  miejscu  pracy  wobec  kie-

rownictwa. 

 

 

 

6. Prezentacja przemowy studenckiej na 

zakończenie szkoły. 

 

 

 

7.  Wygłoszenie  improwizowanego  wy-

stąpienia  na  spotkaniu politycznym,  

którego celem jest  zyskanie wsparcia   

dla  sprawy,  w  którą  naprawdę  wie-

rzysz. 

 

 

 

8.  Udział  w  rozmowie  kwalifikacyjnej     

w  sprawie  pracy  i    prezentacja  wy-

stąpienia  na  temat swoich doświad-

czeń oraz przyczyn, dla których jesteś 

odpowiednią osobą do pracy,  o którą  

się  starasz. 

 

 

 

ŁĄCZNY WYNIK 

 

 

 

 

Ocena poziomu kompetencji w przemawianiu publicznym 

 

Samoocena:  Pomyśl  o  tym,  co  potrafisz  osiągnąć  lub  zwykle  osiągasz  i  na  tej 

podstawie oceń swój poziom kompetencji w zakresie każdego z tych zadań. Do oceny 

użyj skali od l do 4, gdzie l oznacza minimalny poziom kompetencji, zaś 4 - wysoki 

poziom  kompetencji.  Oceń  dany  element  (motywacja)  w  kontekście  wszystkich 

podanych sytuacji, następnie oceń drugi (wiedza) i trzeci (umiejętności).  

 

MOTYWACJA 

1 = Zdenerwowany, niezainteresowany, niezmotywowany do bycia kompetentnym. 

2 = Trochę zaniepokojony, ale przejawiający pewną motywację do bycia  

      kompetentnym. 

3 = W pewnym stopniu pewny i zmotywowany do bycia kompetentnym. 

4 = Bardzo pewny i zmotywowany do bycia kompetentnym. 

 

 

 

 

 

Ocena poziomu kompetencji w przemawianiu publicznym 

(c.d.)

 

 

WIEDZA 

1 = Kompletnie niedoświadczony i nie mający wiedzy na temat tego, jak się 

      zachować. 

2 = Mający minimalne doświadczenie i wiedzę na temat tego, jak się zachować. 

3 = Mający pewne doświadczenie i wiedzę na temat tego, jak się zachować. 

4 = Mający dużą wiedzę na temat wszystkich aspektów tego, jak się zachować. 

 

UMIEJĘTNOŚCI 

1 = Kompletnie niezdolny do kompetentnego zachowania się w tej sytuacji. 

2 = Ledwo zdolny do kompetentnego zachowania się w tej sytuacji w minimalnym 

      zakresie. 

3 = W pewnym stopniu zdolny do kompetentnego zachowania się w tej sytuacji. 

4 = Wysoce zdolny do kompetentnego zachowania się w tej sytuacji.