CHORY PRZEWLEKLE

CHORY PRZEWLEKLE

– to określenie stanu

chorego z chorobą przewlekłą, u którego w

różnym okresie i przedziale czasu występują

objawy, w konsekwencji których mogą powstać

nieodwracalne zmiany w budowie i

funkcjonowaniu narządów i układów co

uniemożliwia prawidłowe funkcjonowanie

organizmu



Mogą występować okresy;



remisji

– jest to okres, w którym choroba została

opanowana, a objawy nie są wyraźnie uchwytne,



zaostrzeń

– występuje, gdy choroba uczynnia się i

powoduje powrót objawów,



U chorego przewlekle proces leczenia jest długi,

potrzeba dużo czasu, aby objawy i dolegliwości ustąpiły,

najczęściej jednak nie można cofnąć skutków choroby.



RODZAJE CHORÓB PRZEWLEKŁYCH

;



· CHOROBA PRZEWLEKŁA O POMYŚLNYM

ROKOWANIU /chorobę można wyleczyć- np.;

gruźlica/



· CHOROBA PRZEWLEKŁA, KTÓREJ NIE MOŻNA

WYLECZYĆ TRWALE, ALE CHOREGO MOŻEMY

UTRZYMAĆ W DOBRYM STANIE OGÓLNYM PRZEZ

DŁUGI CZAS / cukrzyca/



· CHOROBA PRZEWKEKLA, W KTÓREJ STAN

CHOREGO STALE POGARSZA SIĘ I NAJCZĘŚCIEJ

KOŃCZY SIĘ ZEJŚCIEM ŚMIERTELNYM / marskość

wątroby/



CHOROBA OSTRA

– POWODUJE WYSTĄPIENIE

OBJAWÓW W CIĄGU KRÓTKIEGO CZASU.



Objawy i dysfunkcje trwają krótko i kończą się

całkowitym powrotem do zdrowia, albo przejściem w

chorobę przewlekłą lub szybkim zgonem.



CHOROBA PRZEWLEKŁA

- jako powikłanie, mogą

dołączyć się objawy choroby ostrej.



CHORY O NIEPOMYŚLNYM ROKOWANIU

;



Jest to chory, u którego przewiduje się niepomyślny

przebieg procesu chorobowego i brak szans powrotu do

zdrowia.



Proces chorobowy ma charakter postępujący i pomimo

leczenia nie można go powstrzymać.



Ostry przebieg

;



gwałtowne nasilenie

występujących objawów

wywołanych intensywnością

procesu chorobowego



występuje bezpośrednie

zagrożenie życia- pacjent

wymaga często stałej

obserwacji i specjalistycznej

opieki na OIOM



- stan pacjenta może ulec

gwałtownemu pogorszeniu

do wystąpienia nagłej

śmierci



Przewlekły;



- przebieg łagodny



- mogą występować

okresy

remisji i

zaostrze

ń,



- pacjent wymaga

opieki

profesjonalnej w

szpitalu

domu opieki

społecznej lub

osób

bliskich



- stan chorego

stopniowo pogarsza się

aż do wystąpienia

śmierci



CZAS TRWANIA

od kilku godzin, dni, tygodni do kilku lat.



Zależy on od intensywności rozwoju procesu chorobowego i

stopnia dysfunkcji podstawowych układów życiowych.



PROBLEMY PACJENTA O NIEPOMYSLNYM ROKOWANIU

;



· Postępujące osłabienie i wyczerpanie sił fizycznych i

psychicznych,



· Ból, cierpienie,



· Niepokój, lęk, obawa przed przyszłością,



· Stany zniechęcenia, apatii, depresji,



· Konieczność stałego leczenia,



· Utrudnienie lub uniemożliwienie zaspakajania w naturalny

sposób potrzeb biologicznych / odżywianie, oddychanie,

wydalanie/,



· Postępujące ograniczenie aktywności i samodzielności

pacjenta,



· Uzależnienie od otoczenia,



POST

POWANIE Z CHORYM O NIEPOMY

LNYM

ROKOWANIU;



· Pomoc w utrzymaniu dobrego samopoczucia

fizycznego i psychicznego,



· Łagodzenie skutków choroby,



· Zapobieganie powikłaniom /odleżyny, zaniki

mięśniowe/,pomoc w uzyskaniu samodzielności i

podjęciu aktywnego życia,



· Spokojna śmierć,



CHORY UMIERAJĄCY;



MIERĆ

- jest to fakt mający miejsce w przyrodzie jako

kres życia i funkcjonowania organizmu.



Śmierć człowieka



Nazywana zejściem śmiertelnym, zgonem – oznacza

ustanie zasadniczych dla życia procesów fizjologicznych,



Śmierć kliniczna,



Śmierć biologiczna,



UMIERANIE

jest to proces rozciągnięty w czasie,



ŚMIERĆ kończy umieranie lub może wystąpić;



SMIERĆ NAGŁA bez umierania /NZK, wypadek/,



ŚMIERĆ NIE ZWIĄZANA Z UMIERANIEM

występuje w

wyniku trwającego przez długi okres czasu utajonego

procesu chorobowego, nie znanego, nie uświadomionego

przez jednostkę,



UMIERANIE

jest to trwająca w czasie świadomość zbliżającej

się śmierci



· Łączy się z istnieniem jakiejś choroby,



· Rozpoczyna się wtedy, gdy choroba zostaje rozpoznana

jako nieuleczalna środkami dostępnymi w medycynie a

rokowanie oznacza śmierć chorego w określonym czasie,



· Może obejmować ostatnie godziny, dni, tygodnie życia

chorego,



ŚWIADOMO

ŚĆ

UMIERANIA

dla chorego to przygotowanie do

rozstania z życiem i odejścia w bólu i cierpieniach,



Dla pracowników Sł. Zdrowia – jak pomóc pacjentowi, gdy

choroby

wyleczyć nie można.



Problemy chorego dotyczące sfery psychicznej i fizycznej

to niepewność, osamotnienie, izolacja, lęk, cierpienie fizyczne



Niepewno

ść

związana najczęściej z brakiem informacji na

temat stanu zdrowia i rokowania.



W praktyce szpitalnej występują dwa stanowiska;



· Pacjent nie powinien znać prawdy o swoim stanie,



· Pacjent ma prawo do pełnej informacji o swoim stanie

zdrowia,



FAZY UMIERANIA

wg psychiatry Elisabeth Kubler- Ross,



Etapy, przez które przechodzi chory zanim zaakceptuje fakt

bliskiej śmierci;



ZAPRZECZENIE I IZOLACJA

– chory nie dopuszcza do

świadomości myśli o ciężkości choroby i rokowania,



· Zaprzecza prawdzie o kresie życia, aby uniknąć

niebezpieczeństwa potwierdzenia tej prawdy, unika kontaktów

z ludźmi.



· Nie można pozostawić chorego samego sobie



GNIEW I ROZDRAŻNIENIE

– pytanie; dlaczego właśnie ja ?



· Występuje agresja skierowana do ludzi z otoczenia,



· Nie reagować impulsywnie na gniew, bo to wzmaga jego

napięcie,



Gniew jest sygnałem, że pacjent potrzebuje pomocy i należy

poświęcić mu więcej uwagi,



. POGODZENIE SIĘ - -spokojne oczekiwanie na

zbliżającą się śmierć. Etapu pogodzenia nie należy

uważać za szczęśliwy. Jest on pozbawiony uczuć,



· Chory jest wyczerpany, bardzo słaby, odczuwa

potrzebę snu i wypoczynku,



· Krąg zainteresowań zmniejsza się, chory gestem

prosi by siedzieć przy nim,



· Kontakty odbywają się bez słów,



NEGOCJACJE Z LOSEM, TARGOWANIE SI

– pacjent

próbuje zawrzeć pewnego rodzaju układ z otoczeniem lub z

Bogiem w zamian za przedłużenie życia i odroczenie śmierci,



· Etap ten przebiega w tajemnicy przed otoczeniem,



· Chory jest cichy, zamknięty w sobie, osamotniony w

swoim nieszczęściu,



· W tym etapie nasze słowa nie docierają, ale trzeba

przy chorym być,



DEPRESJA

– związana jest z poczuciem straty, żalu jaki

przeżywa chory, aby przygotować się do rozstania z życiem,



· Należy umożliwić choremu wypowiedzenie się, wyrazić

żal, wówczas łatwiej będzie pogodzić się z rzeczywistością,



· Chory nie oczekuje wyjaśnień, chce by życzliwie go

wysłuchać,



POGODZENIE SIĘ

- -spokojne oczekiwanie na

zbliżającą się śmierć. Etapu pogodzenia nie należy

uważać za szczęśliwy. Jest on pozbawiony uczuć,



· Chory jest wyczerpany, bardzo słaby, odczuwa

potrzebę snu i wypoczynku,



· Krąg zainteresowań zmniejsza się, chory gestem

prosi by siedzieć przy nim,



· Kontakty odbywają się bez słów,



POSTĘPOWANIE Z CHORYM UMIERAJĄCYM



1. Higiena osobista, higiena jamy ustnej, oczu( gdy

chory nie mruga powiekami),



2. odżywianie – zgodnie z życzeniami chorego, posiłki

przynoszone z domu. Często podawać napoje. Zwilżać

wargi( należy zainteresować członków rodziny),



3. Ścielić łóżko i często poprawiać pościel,

zabezpieczyć chorego w łóżku przed wypadnięciem,



4. Leki podawać zgodnie ze zleceniami lekarskimi:

dostateczna ilość leków p/ bólowych,



5. Obserwacja chorego;



· Tachykardia, bradykardia, słabe niemiarowe tętno,



· Spadek RR,



· Duszność, ewentualnie oddech Cheyne- Stokesa,

płytkie krótkie oddechy,



· Wzrost temperatury ciała a następnie spadek,



· Zimne poty,



· Bladość, ewentualnie sinica skóry,

przebarwienia( plamy na skórze),



· Niepokój, senność,



· Agonia,



OBJAWY ŚMIERCI;



· Chory jest nieprzytomny, nie oddycha, nie ma tętna

a źrenice są szerokie i nie reagują na światło,



· Nie ma akcji serca, w badaniu EKG linia zerowa



· Plamy opadowe- przebarwienia ciemnoczerwone do

sinych w nisko położonych częściach ciała,



· stężenie śmiertelne zaczyna się około 1 godziny po

śmierci i trwa do 3 dni( zależnie od temperatury

otoczenia)



POSTĘPOWANIE PO ŚMIERCI CHOREGO;



· czas śmierci określić z dokładnością do 1 minuty,



· wezwać lekarza, zawiadomić rodzinę,



· rodzinę wyprowadzić do innego pomieszczenia,

chyba, że zamierza pozostać przy zaopatrzeniu zwłok,



OPATRZENIE ZMARŁEGO;



· założyć fartuch ochronny, rękawiczki,



· ze zmarłym obchodzić się delikatnie, ułożyć

płasko, ramiona przyłożyć do tułowia,



· usunąć poduszkę i kołdrę,



· usunąć urządzenia( rurki, cewniki, kaniule),



· zamknąć oczy, położyć wilgotne gaziki,



· szczękę umocować za pomocą bandaża,



· przykryć czystym prześcieradłem,



· usunąć ozdoby, przedmioty wartościowe,



· umieścić kartę identyfikacyjną – nazwisko, data i

godzina zgonu, oddział,



· wezwać rodzinę by pozostała chwilę przy zmarłym

( jeżeli jest takie życzenia)



RUCH HOSPICJÓW



Działalność nowoczesnych hospicjów rozwinęła się

w latach sześćdziesiątych naszego stulecia.



W związku z działalnością Irlandzkich sióstr

miłosierdzia, które już od połowy XIX wieku

prowadziły hospicja,



Dzięki działalności i po0szukianiom naukowym

hospicja stały się ośrodkami badań i nauczania w

zakresie zwalczania bólu oraz łagodzenia objawów

nieuleczalnych chorób.



Celem jest opanowanie sposobów łagodzenia

objawów chorobowych , aby umożliwić godne życie

osobie nieuleczalnie chorej oraz stopniowe

przygotowanie się rodziny na nieuchronny koniec



OPIEKA TERMINALNA



To działania całego zespołu medycznego, świadczone

na rzecz pacjenta w takim stanie zdrowia, w którym

leczeniem nie można uzyskać już istotnego wpływu

nie tylko na przebieg choroby, ale i na przedłużenie

życia.



Opieka terminalna to towarzyszenie, czuwanie, bycie

z człowiekiem nieuleczalnie chorym lub umierającym.



Na opiekę terminalną składają się;



· oddziaływanie psychoterapeutyczne na

pacjenta i rodzinę,



· stworzenie właściwych warunków do przeżycia

ostatniej fazy życia,



· umiejętność wykonania zabiegów

pielęgnacyjnych,



Do sprawowania opieki terminalnej nie jest potrzebna

żadna złożona aparatura ani narzędzia, ale gotowość

niesienia pomocy i szacunku dla drugiego człowieka.



Opieka nad człowiekiem umierającym nie może pomijać

rodziny.



Są to osoby z reguły najbardziej zaangażowane w

sytuację chorego, jego cierpienie.



Dlatego przygotowanie do godnej śmierci pacjenta

powinno łączyć się także z przygotowaniem rodziny na

śmierć najbliższej osoby.

Document Outline