Róża

• Róża (erysipelas) jest chorobą bakteryjną skóry, 

powodowaną przez paciorkowce -hemolizujące z 

grupy A. 

• Zakażenie dotyczy powierzchniowych warstw 

skóry i tkanki podskórnej, zajęte też są naczynia 

limfatyczne objętego chorobą obszaru.

• Najczęściej zmiany występują na skórze podudzi, 

twarzy (często obustronnie) i ramion. Zmiany są 

czerwone, lśniące, dobrze odgraniczone, mają 

charakter obrzękowy. Są bolesne. Okoliczne węzły 

chłonne są powiększone. Objawom skórnym 

towarzyszą objawy ogólne takie jak: wysoka 

gorączka, dreszcze, złe (lub bardzo złe) 

samopoczucie, poczucie „rozbicia”.

 

 

Róża

• Rozpoznanie najczęściej jest stawiane na podstawie 

charakterystycznego obrazu choroby. Posiewy ze 

zmian skórnych nie zawsze wykazują obecność 

paciorkowców, 

• W leczeniu wykorzystuje się antybiotyki – penicyliny, 

antybiotyki makrolidowe, cefalosporyny. Komfort 

pacjenta poprawiają leki z grupy niesterydowych 

przeciwzapalnych - obniżają gorączkę i działają 

przeciwbólowo.

• Źródłem zakażenia mogą być zmiany grzybicze stóp 

(„torujące” drogę paciorkowcom). W takich 

przypadkach kontynuuje się leczenie 

przeciwgrzybicze jednym z leków 

przeciwgrzybiczych.

• Często róża ma charakter nawrotowy. Dolegliwości 

mogą się pojawiać nawet wielokrotnie, nawet po 

szybkim wyleczeniu pierwotnej infekcji.

 

 

 

 

 

 

Czyrak

• Czyraki (czyraczność, czyrak gromadny) - choroba 

skóry wywoływana przez gronkowce lub paciorkowce.

• Typowy czyrak - bardzo bolesny guzek o podstawie 

zapalnej, powstający wokół mieszka włosowego na 

twarzy, szyi, klatce piersiowej, pośladkach. 

Szczególnie bolesne - czyraki umiejscowione w okolicy 

o małej ilości tkanki podskórnej - np. na nosie czy 

małżowinie usznej.

• Początkowo czerwony, napięty guzek przekształca się 

w „krostę” - na nacieczonej, czerwonej, obrzękłej 

podstawie wykształca się czop ropny zawierający 

martwiczo zmienione tkanki i ropnokrwistą wydzielinę. 

Wielkość zmiany może być dość znaczna - nawet do 3 

cm średnicy! Nieleczony czyrak ewakuuje się 

samoistnie (czyli pęka z wydzieleniem zawartości). W 

przypadku pojedyńczych zmian stosuje się leczenie 

miejscowe, nacięcie i drenaż ropnia. 

 

 

Czyrak

• W przypadku zmian mnogich (czyrak gromadny), u 

pacjentów z obniżoną (np. w przypadku przyjmowania 

leków lub z powodu choroby) odpornością oraz wtedy, 

gdy czyrak umiejscowił się w obrębie nosa i środkowej 

części twarzy, stosuje się antybiotyki (ogólnie).

• Najczęściej stosowane antybiotyki należą do grupy 

opornych na pelicylinazy pelicylin oraz do 

cefalosporyn.

• Czyraki mogą nawracać. Powtarzające się 

zakażenia są wskazaniem do zastosowania 

antybiotykoterapii, kontynuowanej nieraz nawet 

ponad miesiąc. Szczególnie narażeni na nawroty 

choroby są chorzy na cukrzycę, osoby otyłe, pracujące 

(lub żyjące) w złych warunkach higienicznych. 

 

 

Zanokcica (paronychia)

• Zanokcica należy do zakażeń tkanek 

budujących osadzenie paznokcia i rozwija się 
tuż przy jego podstawie. Początkowo 
obejmuje okolicę pod obrąbkiem 
naskórkowym lub też między macierzą 
paznokcia, a samym paznokciem. W 
cięższych przypadkach zakażenie 
umiejscawia się między macierzą a 
paliczkiem.

 

 

Zanokcica

• Objawy, postępowanie

Początkowo pojawia się tylko niewielkie 

zaczerwienienie i wrażliwość na dotyk.

• Przy ropniu rozprzestrzeniającym się poniżej podstawy 

paznokcia dochodzi do szybkiego narastania ciśnienia 

tkankowego, co powoduje znaczną bolesność zajętego 

paliczka. Wymaga to drenażu przestrzeni 

podpaznokciowej. 

• Postępowanie: częściowe usunięcie paznokcia, 

niekiedy z wycięciem zwłókniałego fałdu 

okołopaznokciowego połączone z usunięciem 

podstawy paznokcia. 

• Miejscowo – środki przeciwbakteryjne. 

Ogólnoustrojowe podawanie antybiotyków jest 

zarezerwowane dla pacjentów o wzmożonym ryzyku 

zakażenia.