KWAŚNE DESZCZE

Czym są kwaśne deszcze?

Kwaśne deszcze, to opady atmosferyczne

zawierające w kroplach wody zaabsorbowane gazy -

dwutlenek siarki (SO2), tlenki azotu i inne

bezwodniki kwasowe oraz produkty ich reakcji w

atmosferze - słabe roztwory kwasu siarkowego (IV),

znacznie groźniejszego kwasu siarkowego (VI),

kwasu azotowego (V).

Powstawanie kwaśnych deszczy

Kwaśne deszcze powstają głównie na obszarach, gdzie atmosfera

jest narażona na długotrwałą emisję dwutlenku siarki i tlenków

azotu. Powstają głównie wskutek reakcji chemicznych między

gazami SO2 i NOx i wodą. Większość SO2 i NOx jest emitowana

do atmosfery wskutek spalania paliw kopalnych. 

Skutki występowania kwaśnych deszczy

Kwaśne deszcze wywierają negatywny wpływ na faunę i

florę. Są niewątpliwą przyczyną licznych chorób układu

oddechowego. Znacznie przyspieszają korozję różnego

rodzaju konstrukcji metalowych oraz zabytków.

Transport drogowy,

morski i lotniczy jest

znaczącym źródłem em

isji NOx; źródła

naturalne to wybuchy

wulkanów, pioruny i

rozkład materii

organicznej. Naturalne

źródła SO2 to wybuchy

wulkanów, oceany

(siarczek metylu),

rozkład materii

organicznej i pożary

lasów. Kwaśne deszcze

to jednak głównie

skutek emisji

antropogenicznych

(budowle, huty,

fabryki… )

Ochrona przed kwaśnymi

deszczami

Zapobieganie występowania

kwaśnych deszczy polega na

budowaniu instalacji

wyłapujących tlenki siarki i

azotu ze spalin emitowanych do

atmosfery oraz ograniczaniu

spalania paliw zawierających

siarkę i jej związki, głównie

węgla brunatnego i kamiennego.

Przeciwdziałanie występowaniu

kwaśnych deszczy powinno mieć

charakter międzynarodowy,

ponieważ nierzadko opady

kwaśnego deszczu trafiają na

obszary znacznie oddalone od

źródeł zanieczyszczeń

atmosfery.

DZIURA OZONOWA

Na początku lat 80. Satelita meteorologiczny

przesłał na Ziemię zastanawiające zdjęcia

Dziurą ozonową nazywa się zjawisko zmniejszania

się stężenia ozonu w stratosferze atmosfery

ziemskiej.

W 1982 roku dr Farman w czasie badań na

Antarktydzie Zachodniej odkrył, że

znaczna część pokrywy ozonowej nad

biegunem zanikła. Przez następne lata

dziura ozonowa nad biegunem

powiększała się tak, że w październiku

1987 roku ilość ozonu była tam o 50%

mniejsza niż przed jej odkryciem, w 1989

roku w wyższych warstwach zniknęło

nawet ponad 95% ozonu.

Wzrost temperatury ziemi



zmiana klimatu

wzmożone parowanie

wzrost powierzchni

obszarów suchych

Niszczenie chlorofilu



zmniejszenie ilości

roślin na lądzie

Niszczenie planktonu



przerwanie łańcucha

pokarmowego

Osłabienie układu odpornościowego

zwierząt



wzrost zachorowań i

śmiertelności

Oddziałowywanie na atmosferę



powstanie smogu fotochemicznego w

miastach

Skutki powstania dziury ozonowej:

Dziura ozonowa powstaje wskutek

niszczenia warstwy ozonowej

przez związki chemiczne, zwane

freonami.

Pod wpływem promieniowania

ultrafioletowego freony ulegają

fotolizie, w wyniku czego

uwalniane zostają atomy chloru.

Chlor wchodzi w reakcję z

ozonem, tworząc równie aktywny

tlenek chloru (ClO) oraz zwykły

tlen (O2). Następnie reakcja

dwóch cząsteczek tlenku chloru

prowadzi do powstania

cząsteczki dwutlenku chloru

(ClO2) oraz uwolnienia kolejnego

atomu chloru, który rozbija

następne cząsteczki ozonu.

Oprócz tego dwutlenek chloru

może ulegać rozpadowi na atom

chloru oraz dwuatomową

cząsteczkę tlenu.

Wśród gazów

wywierających niszczący

wpływ na warstwę

ozonową największy

udział mają freony,

halony oraz tlenki azotu.

Pod względem

chemicznym freony

(CFC) są pochodnymi

chlorowcowymi

węglowodorów

nasyconych. W

cząsteczce zawierają

atomy chloru i fluoru,

niekiedy również bromu.

Reakcje chemiczne zachodzące

podczas niszczenia ozonu:

CnClxFy CnFy + x Cl

Cl + O3 ClO + O2

2 ClO ClO2 + Cl

ClO2 Cl + O2

Dziura ozonowa nad biegunem południowym (niebieski

obszar).

EFEKT CIEPLARNIANY

Efekt cieplarniany - wzrost temperatury planety

spowodowany zwiększoną koncentracją dwutlenku

węgla (lub innych gazów nieprzezroczystych dla

podczerwonego promieniowania - tzw. gazów

cieplarnianych), jeden z negatywnych skutków

skażenia środowiska naturalnego.

Wycinanie lasów, wielkie

pożary, spalanie paliw



CO2

para wodna

Chłodnictwo, pożarnictwo,

pianki, aerozole



freony

halony

Motoryzacja, elektro

ciepłownie, nawozy

azotowe



CO2

tlenki azotu

Działalność powodująca

wzrost stężenia tlenków

azotu i węglowodorów



ozon w przyziemnych

warunkach atmosfery

Procesy gnilne,

uszkodzenia gazociągów,

górnictwo



metan i inne węglowodory,

CO2

tlenki azotu

Gospodarstwa domowe,

wzrost hodowli bydła

Ryżowiska, bagna, tereny

podmokłe, wysypiska

śmieci

PRZYCZYNY Efektu Cieplarnianego:

SKUTKI Efektu

Cieplarnianego

:

Topienie się lodowców,

podniesienie się poziomu

mórz



Utrata terenów mieszkalnych,

zatopienie wysp i lądów

wysychanie rzek i jezior oraz

wzrost ilości terenów suchych



Niedostatek żywności, głód

Zwiększone parowanie,

wzrost opadów na północy



Powodzie, huragany, oberwanie

chmury, wzrost zachmurzenia

Zmiana środowiska na kuli

ziemskiej



Przemieszczanie się roślin i

zwierząt, wymieranie gatunków