Stanowi połączenie miednicy z
kończyną dolną,
Buduje go panewka kości miedniczej i
głowa kości udowej,
W jamie stawu przebiega więzadło
głowy kości udowej,
wzmocnieniami torebki stawowej są
trzy długie więzadła, rozpoczynające
się na kościach budujących kość
miedniczą.
Są to:
•
więzadło łonowo-udowe,
•
więzadło biodrowo-udowe,
•
więzadło kulszowo-udowe.
wynik działania czynnika zewnętrznego
wywołującego w organizmie zmiany
anatomiczne i czynnościowe
(uszkodzenia),
Jego wielkość i charakter zależy od:
•
rodzaju i siły urazu,
•
odporności tkanek,
•
stopień naruszenia czynności danego
odcinka i całości narządów ruchu,
•
wieku, płci, zawodu
ograniczenie ruchu w stawie w
określonej płaszczyźnie,
Może występować jako:
•
zgięciowy,
•
odwiedzeniowy,
•
wyprostny- rzadko,
•
przywiedzeniowy,
•
mieszany.
Bodźce bólowe zmuszają chorego do
przyjmowania takich pozycji stawu, aby
zmniejszyć w nim ciśnienie.
Prowadzi to do:
•
ograniczenia jego funkcji i stopniowego
zaniku mięśni,
•
do zaburzeń odżywiania chrząstki stawowej,
•
zmian w torebce stawowej,
•
zrostów wewnątrz- i zewnątrzstawowych,
•
zesztywnienia stawu.
Przykurcz odwiedzeniowy prawego
biodra powoduje:
•
czynnościowe wydłużenie prawej nogi,
skrócenie lewej oraz skośne ustawienie
miednicy,
•
kompensacyjne boczne ruchy kręgosłupa,
powodując rozwój lewostronnej skoliozy
lędźwiowej, lędźwiowo-piersiowej lub
lędźwiowo-krzyżowej.
Rozwój przykurczu zależy od:
•
Przyczyny pierwotnej,
•
Zdolności regeneracyjnych zajętych
tkanek,
•
Możliwości adaptacyjnych stawu,
•
Zmian troficznych otaczających tkanek.
Częstymi skutkami urazu są:
•
przykurcze mięśniowe,
(wywołane zmianami zanikowo-degeneracyjnymi w mięśniach),
•
przykurcze bliznowate,
(utworzone przez blizny skóry, tkanki podskórnej, mięśni i ścięgien)
•
przykurcze stawowe,
(wywołane zmianami zanikowymi w tkankach okołostawowych powstającymi w
rezultacie unieruchomienia)
ZROSTY są to stany, w których skóra
zrasta się z tkanką łączną i
podwięziami tracąc swoją elastyczność.
ZESZTYWNIENIA to stany, w których
dochodzi do całkowitej utraty
ruchomości stawu na skutek procesów
chorobowych.
Zniekształcenia pourazowe wynikają z
ubytków tkanki kostnej lub stawowej, z
trwałym przemieszczeniem końców
kostnych lub końców stawowych lub/i
przykurczów i usztywnień
powodowanych naprawczym bujaniem
tkanki włóknistej w uszkodzeniach
stawowych i przystawowych.
Tkanki różnicowane w organizmie nie
regenerują się po przebytym
uszkodzeniu. Jedyną możliwością
naprawy ubytków jest ich zastąpienie
tkanką łączną włóknistą, która
odznacza się skąpym unaczynieniem i
skłonnością do przykurczów w miarę
postępów bliznowacenia.
Jeśli ubytek w miejscach fizjologicznie
ruchomych (np. torebka stawowa)
wypełniony zostanie tkanką łączną,
liczyć się trzeba nie tylko z utratą lub
ograniczeniem ruchów, lecz i
skłonnością do postępującego
przykurczu bliznowego.
Zwichnięcie stawu biodrowego
( powstaje najczęściej na skutek upadku na przywiedzione i zgięte udo),
Złamania szyjki kości udowej (odwiedzeniowe,
przywiedzeniowe)
(powstaje na skutek upadku na bok),
Złuszczenie głowy kości udowej idiopatyczne
(po urazie przebiega gwałtownie),
Złamania okolicy górnej przynasady (pozakrętarzowe,
międzykrętarzowe, podkrętarzowe)
(powstaje na skutek upadku z wysokości),
Złamania trzonu kości udowej
( powstaje w następstwie urazu bezpośredniego).
Zrost kostny w wadliwym ustawieniu odłamów,
(prowadzi to do zaburzenia funkcji i statyki kończyn. Sąsiednie a
nawet odległe stawy od miejsca złamania pracują i są obciążone
w warunkach dla nich szkodliwych)
Przedwczesne zdjęcie wyciągu lub opatrunku
gipsowego,
Przedwczesne obciążanie kończyny mimo
stwierdzonego braku zrostu,
Zbyt późna repozycja,
Zbyt słaby lub zbyt silny wyciąg,
Brak unieruchomienia opatrunkiem gipsowym
chorych leczonych na wyciągu i szynach,
Wtórne przemieszczenie w opatrunku
gipsowym na skutek zejścia obrzęku z
kończyny i niedostatecznego unieruchomienia,
Brak kontroli rentgenowskiej po założeniu
opatrunku gipsowego.
Ból w obrębie stawu biodrowego,
Ograniczenie, bądź całkowity brak
ruchów w stawie,
Ograniczenie sprawności chodu-
utykanie,
Zgrubienia na udzie,
Patologiczne ustawienie uda,
Skrót kończyny,
Zanik mm pośladka i uda,
Nieprawidłowe ustawienie miednicy.
Redresja
(
nie stosujemy jej w przypadku zesztywnień),
Ćw. Wzmacniające siłę mięśni,
Ćw. Czynne w odciążeniu,
Ćw. Czynne w odciążeniu z
dawkowanym oporem,
Ćw. Czynne z oporem kontrlateralnym i
ipsilateralnym,
Ćw. Czynne stawu kolanowego i
skokowego,
Nauka chodu o kulach
Jonoforeza jodowa,
Pole magnetyczne małej częstotliwości,
Zbiegi cieplne,
Ultradźwięki, fonoforeza,
Diatermia
Masaż wirowy, podwodny
Masaż klasyczny
(wolno wykonywane ruchu głaskania, rozcierania i ugniatania w miejscach z
odruchowo wzmożonym napięciem mięśniowym. Masaż wykonujemy w okolicach
ud, stawów biodrowych, pośladków)
BIBLIOGRAFIA:
•
„Ortopedia i rehabilitacja” – Dega,
•
„Podstawy ortopedii i traumatologii” - Żuk,
Dziak, Gusta,
•
„Ortopedia i traumatologia” – Gaździk,
•
„Podstawy masażu leczniczego” –
Prochowicz.