Co to takiego kraj biedny i bogaty?
Należy na samym początku zastanowić się
bardzo dokładnie, gdyż to pozwoli nam dobrze
zrozumieć istotę problemu. Tymi pojęciami
operujemy bardzo często, ale do końca nie mamy
świadomości, jakie elementy czynią dany kraj
biednym i bogatym. Nie istnieje do końca
sprecyzowana definicja biedy i bogactwa.
Najprostsza definicja biedy to «brak
wystarczających środków materialnych».
Przekładając to na potrzebne nam pojęcia: kraj
biedny to kraj, w którym brakuje wystarczających
środków materialnych. Zatem kraj bogaty to
przeciwieństwo kraju biednego – to kraj, w
którym są wystarczające środki materialne.
I. Kraj biedny – kraj, w którym brakuje
wystarczających środków materialnych - mało
ludzi żyje w dobrych warunkach materialnych, a
wielu żyje poniżej poziomu minimum egzystencji.
II. Kraj bogaty – kraj, w którym są wystarczające
środki materialne, wielu ludzi - żyje w
dobrobycie, a większość żyje powyżej poziomu
minimum egzystencji
Te proste definicje możemy uzupełnić o bardziej
naukowe elementy, przede wszystkim wskazując
na odpowiednie wskaźniki ekonomiczne:
a) Produkt Krajowy Brutto (PKB) – miara wielkości
gospodarki
b) PKB per capita – miara zamożności
społeczeństwa mieszkającego w danym państwie
Ameryka Północna
Wysoka wartość
PKB ,
Dominują usługi ,
Niewielki udział
rolnictwa ,
Wysoki poziom
mechanizacji
rolnictwa ,
Przemysł wysokiej
technologii .
Ameryka Południowa
Niższy poziom rozwoju
gospodarczego ,
Niski poziom rozwoju
przemysłu ,
Rolnictwo jest
podstawą utrzymania
połowy mieszkańców ,
Niekorzystne warunki
naturalne .
Kolonializm ,
różnice kulturowe ,
działania stref wpływów ,
Międzynarodowy handel, którego niesprawiedliwe
zasady, regulowane przez Światową Organizację
Handlu (WTO) wyraźnie faworyzują kraje bogate i
korporacje międzynarodowe, z oczywistą szkodą dla
krajów ubogich, np. niesprawiedliwe ceny ich
produktów na rynkach światowych nawet poniżej
kosztów produkcji czy też utrudnienia w dostępie do
rynków krajów bogatej północy.
Niesprawiedliwe zadłużenie zagraniczne zmuszające
biedne kraje do spłat olbrzymich odsetek, które
wielokrotnie przekraczają ich wydatki na służbę
zdrowia, szkolnictwo oraz inne usługi społeczne
•
Wojna secesyjna – wojna domowa, która miała miejsce
w latach 1861-1865 w Stanach Zjednoczonych Ameryki,
pomiędzy stanami wchodzącymi w skład Stanów
Zjednoczonych (tzw. Unią lub "północą") i
Skonfederowanymi Stanami Ameryki (tzw. Konfederacją
lub "południem"), które wystąpiły z Unii.
Nazwa "wojna secesyjna" pochodzi od secesji
(wystąpienia) stanów skonfederowanych z Unii.
Powszechną nazwą, stosowaną zwłaszcza w USA, jest
także "amerykańska wojna domowa" (ang. American Civil
War). Znana jest także jako "wojna pomiędzy stanami" i
"wojna o niepodległość południa". Zapoczątkowało ją
ostrzelanie Fortu Sumter w zatoce Charleston w Karolinie
Południowej przez konfederatów 12 kwietnia 1861. Trwała
do 26 maja 1865, kiedy poddały się ostatnie oddziały
konfederackie. W wyniku wojny śmierć poniosło 620
tysięcy ludzi, zniszczono mienie o wartości 5 mld dolarów,
wolność odzyskały 4 mln niewolników
W wyniku zdecydowanej przewagi, jaką uzyskały wojska Północy,
wojska Konfederacji zaczęły w 1865 roku skłaniać się do
kapitulacji. Taktyka spalonej ziemi skutecznie osłabiała
gospodarkę Południa i zaopatrzenie ich wojsk. 9 kwietnia 1865 r.
w Appomattox generał Lee podpisał akt kapitulacji Konfederacji.
Oznaczało to koniec wojny secesyjnej - prawie 5-letniego
konfliktu, który pochłonął życie kilkuset tysięcy ludzi. Dużą rolę
w zwycięstwie Unii odegrał niewątpliwie prezydent Lincoln.
Jednak 5 dni po podpisaniu pokoju został on zastrzelony przez
zamachowca związanego z południowcami.
Zwycięstwo Unii w wojnie secesyjnej przyspieszyło zmiany
zachodzące w USA. Następował szybki rozwój przemysłu, a
rolnicze południe traciło na znaczeniu. Zniesiono niewolnictwo,
chociaż w stanach południowych los murzynów nadal był bardzo
ciężki. Amerykańska wojna domowa nie spowodowała jednak
trwałych podziałów i animozji w społeczeństwie. Po wojnie
secesyjnej USA wstąpiło na ścieżkę szybkiego rozwoju, dzięki
czemu w kolejnym stuleciu stało się największym światowym
mocarstwem.
Kraje wysoko rozwinięte zaczęły się
poczuwać do reakcji na zaistniałą sytuację
i rozpoczęły działania zmierzające do
wyciągnięcia biednych krajów z krawędzi
ubóstwa. Wyróżniamy dwie kategorie
pomocy. Pierwsza kategoria – pomoc
doraźna – to pomoc krótkotrwała w
konkretnych sytuacjach, np. dostawa
żywności, leków, środków czystości w
okresie klęsk żywiołowych. Druga
kategoria to pomoc długofalowa. Pomoc
długofalowa odbywa się na rożne sposoby:
