Wykład
1
Wykład
1
1.
Bank centralny nie ma wpływu na to
ile pieniędzy gospodarstwa domowe
chcą trzymać w postaci wkładów w
bankach.
2.
To nie bank centralny decyduje o
wartości kredytów udzielanych przez
banki.
2
Do prognozowania przyszłej inflacji
bank centralny potrzebuje modelu
teoretycznego rzeczywistości.
3
Model, w którym w długim okresie
inflacja jest zjawiskiem pieniężnym,
czyli pokazuje związek między ilością
pieniądza a inflacją.
Model, który pokazuje że inflacja zależy
od poziomu bezrobocia czy stopnia
wykorzystania mocy produkcyjnych.
4
Problemem jest oszacowanie
parametrów modelu oraz jakość
samych danych.
5
Chodzi o produkt potencjalny,
naturalną stopę bezrobocia czy lukę
popytową
Są wyliczane na podstawie szacunków.
6
Kluczową rolę odgrywają oczekiwania.
7
W różnych krajach występuje różny
stopień niepewności prowadzenia
polityki pieniężnej.
8
Rozsądek podpowiada, że należy stopniowo
zmieniać stopy procentowe.
Nowe teorie powstałe na początku XXI wieku
wskazują, że zmiany stóp procentowych
muszą być bardziej zdecydowane. Pozwala
to zminimalizować tzw. funkcję straty.
Zwiększa się dobrobyt społeczny poprzez
ustabilizowanie oczekiwań i obniżenie
zmienności zarówno inflacji, jak i produkcji.
9
10
Przedstawia drogę – kanał, poprzez który
polityka banku centralnego wpływa na
decyzje cenowe i produkcyjne
podmiotów ekonomicznych.
11
1.
Reakcja banków komercyjnych na
zmiany w instrumentach polityki
pieniężnej.
2.
Reakcja podmiotów gospodarczych
(przedsiębiorstw i gospodarstw
domowych) na zmiany
oprocentowania kredytów i depozytów
w bankach komercyjnych.
12
Ponieważ to banki są pośrednikami
impulsów polityki pieniężnej do
realnego sektora gospodarki, to brak
odpowiedniej reakcji z ich strony
oznacza znaczne opóźnienia
dostosowań makroekonomicznych.
13
Jedną z przyczyn braku oczekiwanej
przez bank centralny reakcji banków
komercyjnych na zmiany w
instrumentach polityki pieniężnej jest
nadpłynność krajowego sektora
bankowego.
14
a)
tradycyjny,
b)
kredytowy,
c)
kursowy,
d)
giełdowe.
15
Dotyczy wpływu stóp procentowych
rynku międzybankowego na poziom
oprocentowania kredytów i depozytów
w bankach, a z kolei ich wysokość
wpływa na decyzje dotyczące
konsumpcji, oszczędności i inwestycji,
podejmowanych przez podmioty
gospodarcze.
16
Wzrost podaży pieniądza do
gospodarki, czyli wzmożona ekspansja
kredytowa sektora bankowego,
prowadzi przy danym popycie do
spadku stóp procentowych w sferze
realnej. Spadek ten jest konsekwencją
obniżenia ceny pieniądza na rynku
międzybankowym i wynika ze wzrostu
płynnych rezerw banków.
17
Niższy koszt kapitału zachęca do
inwestowania i wzrostu konsumpcji
finansowanej kredytem, co z kolei
przyczynia się do wzrostu produkcji i
zatrudnienia, zniechęcając
jednocześnie do oszczędzania.
18
Odwrotne skutki wywołuje ograniczenie
podaży pieniądza przez bank centralny.
Hamuje działalność kredytową banków,
co prowadzi do wzrostu ceny pieniądza
i skutkuje spadkiem PKB, a zarazem
zwiększa atrakcyjność oszczędzania.
19
Bank centralny oddziałując na
koszt pozyskania pieniądza
wywiera wpływ na poziom
popytu konsumpcyjnego i
inwestycyjnego.
20
Punktem wyjścia tego kanału
przepływu jest założenie, że polityka
pieniężna ma wpływ na bilanse banków
komercyjnych, w tym na podaż
kredytów oraz, że uczestnicy gry
rynkowej nie mogą w pełni uniezależnić
swojego popytu konsumpcyjnego i
inwestycyjnego od zmian dostępności
kredytu bankowego.
21
Stopy procentowe banku centralnego
oddziałują w tym przypadku na podaż
kredytu bankowego w gospodarce.
W wyniku zmniejszenia ilości płynnych
rezerw banków rosną stawki na rynku
międzybankowym. Towarzyszy temu zmiana
struktury aktywów banków komercyjnych
(wzrost papierów wartościowych oraz spadek
wolnych środków na rachunkach w banku
centralnym).
22
W razie braku możliwości
skompensowania spadku płynnych
rezerw banków poprzez dostosowanie
portfela papierów wartościowych
niezbędne staje się ograniczenie
podaży kredytów.
23
Impulsy polityki monetarnej,
powodujące zmianę stóp
procentowych, uruchamiają procesy
dostosowawcze wartości waluty
krajowej w stosunku do walut
zagranicznych.
24
Spadek stóp procentowych zmniejsza
atrakcyjność inwestowania w aktywa
nominowane w walucie krajowej, co
powoduje odpływ kapitału za granicę w
poszukiwaniu bardziej rentownych
przedsięwzięć. Skutkiem jest spadek
wartości waluty krajowej.
25
Warunkiem sprawnego funkcjonowania
kanału kursowego jest istnienie
płynnego kursu walutowego.
26
Zakłada się, że w wyniku impulsów
polityki pieniężnej następuje wzrost lub
spadek cen aktywów giełdowych.
Polityka pieniężna wpływa na ceny
akcji, a to wpływa na inwestycje
przedsiębiorstw finansowane emisją
akcji.
Wzrost cen akcji przekłada się na
wzrost wydatków konsumpcyjnych.
27
RYNEK PIENIĄDZA
RYNEK PIENIĄDZA
A SZOKI PODAŻOWE
A SZOKI PODAŻOWE
28
nieurodzaje,
strajki,
klęski żywiołowe,
zawirowania polityczne,
wzrost cen ropy naftowej.
29
30
1.
Stopę procentową i produkt.
2.
Nakład pracy (mierzony czasem
wolnym lub wielkością zatrudnienia).
3.
Poziom cen.
31
Ujecie graficzne
32
Zakłócenie w postaci przejściowego
pogorszenia funkcji produkcji prowadzi
do zmniejszenia wielkości produktu i
wzrostu stopy procentowej.
33
Zmniejszenie dochodu (majątku)
zwiększa nakład pracy i ogranicza czas
wolny.
Przejściowy szok podażowy ostatecznie
zwiększa nakład pracy.
34
Ujecie graficzne
35
Przejściowe pogorszenie funkcji
produkcji powoduje wzrost poziomu cen.
Spadek bieżącej konsumpcji i
zmniejszenie produktu, w połączeniu ze
wzrostem stopy procentowej,
zmniejszają realny popyt na pieniądz.
Przy stałej podaży pieniądza, poziom cen
musi wzrosnąć do wysokości zrównującej
popyt na pieniądz z jego stałą ilością.
36
Przejściowe pogorszenie funkcji
produkcji powoduje:
37
p
i
NP
C
PKB
Skutek trwałego szoku podażowego na
rynku dóbr – ujecie graficzne
38
Trwałe pogorszenie funkcji produkcji
powoduje:
39
p
i
NP
C
PKB
Stopy procentowe posiadają istotną
cechę, mianowicie ulegają zmianie, gdy
występują zakłócenia ekonomiczne
prowadzące do przekształcenia
warunków obecnych względem
warunków przyszłych.
Natomiast trwałe szoki podażowe nie
prowadzą do zmian stóp procentowych.
40