Die Puppe

Przeczytaj proszę,

warto!.

Z Muzyką

Aby dojść do nowej strony

proszę kliknąć!

Jak zwykle w wielkim pośpiechu i jak zawsze

w ostatnim momencie przed Bożym

Narodzenie

pojechałam do

Shopping Center,

abym mogła zakupić wszystkie prezenty.

Jak zwykle o tej porze

roku, wszystko było przepełnione i złościło

mnie, że zawsze wykonuję moje zakupy w

ostatnim momencie.

“

To będzie trwało

godziny a przecież mam jeszcze tak wiele do

zrobienia

!”

Zamyślona pomyślałam: „żeby ten stres

się wreszcie zakończył!” Zamyślona

biegałam w kółko i nagle znalazłam się w

dziale zabawek i złościłam się zaraz w

związku z dużymi cenami i myślałam czy

dzieci muszą naprawdę być rozpieszczane

tak drogimi zabawkami?

Rozglądając sie wkoło zauważyłam małego

około pięcio letniego, ciemnowłosego

chłopca, który zrozpaczony przyciskał do

siebie małą Lalkę. Głaskał włosy lalki a

jego wzrok był nieskończenie smutny. W

myślach pytałam się siebie, dla kogo ma

być ta lalka, którą chłopiec tak serdecznie

do siebie przyciskał.

Chłopiec obrócił się do starszej kobiety i

zapytał ja: Babciu jesteś pewna, że nie mamy

wystarczająco pieniędzy aby kupić tę lalkę?

Starsza pani odpowiedziała z dobrocią

: “

wiesz przecież , że nie masz wystarczającej

ilości pieniędzy aby kupić tę lalkę,

kochanie.!” Potem zakomunikowała mu, że

ona udaje się do działu z ubraniami i żeby on

tutaj na nią

zaczekał.

Ten mały czarnowłosy chłopiec został na

swoim miejscu i przyciskał dalej do siebie

lalkę.

Podeszłam więc do niego i zapytałam

go, dla kogo ma być ta przepiękna lalka.

Smutno odpowiedział mi

: “

To jest lalka, którą

moja siostra się tak zachwycała i którą sobie

tak bardzo wewnętrznie życzyła jako

podarunek na Noże Narodzenie. Ona była

przekonana, że dostanie tę lalkę od tatusia!”

Zachęcająco powiedziałam mu: „Jestem

przekonana, że twój tatuś podaruje jej tę

lalkę.” Łzy poleciały z jego oczu i

odpowiedział

: “Nie

tatuś nie może tej lalki

przynieść tam, gdzie moja siostra teraz

przebywa. Ja muszę tę lalkę koniecznie dać

mojej mamusi; ona może wtedy ją mojej

siostrze dać gdy też tam dotrze.”

I znowu potoczyły się łzy z jego oczu: Moja

siostra musiała na zawsze odejść. Mój tatuś

mówi, że i moja mamusia wnet odejdzie do

mojej siostry. Tak więc pomyślałem sobie, że

może mamusia mogłaby tę lalkę zabrać i

przekazać mojej siostrze.”

Moje serce wydawało się, że stanie!! Smutno

patrzało na mnie to dziecko i zaszeptało

„powiedziałem tatusiowi, aby powiedział

mamusi, aby jeszcze nie odchodziła dopóki ja

nie wrócę z

Shopping Center

abym mógł jej

tę lalkę przekazać a teraz się okazało, że nie

mogę tej lalki kupić. Pokazał mi też zdjęcie

ze sobą i swoją siostrą, uśmiechnięta, ładną

dziewczynką i powiedział: „Moja mamusia

weźmie ze sobą też to zdjęcie aby mnie nigdy

nie zapomniała.”

“

Kocham moją mamusię bardzo i nie chciałbym

aby ona odeszła, ale mój tatuś powiedział że ona

musi odejść, aby moja siostra nie była taka

samotna.

„

I znowu popatrzał tak smutno na tę

małą lalkę. Szybko sięgnęłam do mojej torebki i

wyciągnęłam kilka banknotów. Zachęcająco

powiedziałam do chłopczyka: „Czy nie

zechciałby jeszcze raz ze mną przeliczyć te

pieniądze, może jednak wystarczy na tą lalkę?”

Niespostrzeżenie dołożyłam swoje banknoty

do jego pieniędzy, i rozpoczęłam razem z nim

liczyć. Oczywiście miał teraz wystarczająco

pieniędzy a nawet zostało jeszcze trochę!

Uwolniony śmiał się i powiada: dziękuję,

dziękuję kochany Panie Boże, że dałeś mi

wystarczająco pieniędzy abym mógł kupić tę

lalkę.”

Popatrzył na mnie szczęśliwy i powiedział:

“

Jeszcze

wczoraj przed zaśnięciem modliłem się do

Pana Boga, aby mi pomógł, abym miał

wystarczająco pieniędzy , żeby mógł kupić tę

lalkę. Teraz może mamusia wziąć tę lalkę i

przekazać mojej siostrze. Pan Bóg mnie

wysłuchał... Teraz mam nawet pieniądze i

mogę nawet kupić żółtą różę dla mojej

mamusi.”

“

oja mamusia lubi żółte różę ponad

wszystko.” Wkrótce pojawiła się jego babcia,

a ja wycofałam się niezauważalnie.

Zakończyłam swoje zakupy, moja złość mi

przeszła i nie mogłam tego małego chłopca

oddalić ze swoich myśli.

W domu przypomniałam sobie nagle, że przed

dwoma dniami czytałam w lokalnej gazecie

artykuł , pijany kierowca ciężarówki z całą siłą

najechał mały samochód. W aucie znajdowały

się młoda kobieta i dziewczynka .

Dziewczynka zmarła jeszcze na miejscu

wypadku a matka została w beznadziejnym

stanie przewieziona do szpitala i była

podtrzymywana przy życiu przez różną

aparaturę

Rodzina zadecydowała, aby aparaty

odłączyć, ponieważ nie było absolutnie

jakiejkolwiek szansy że obudzi się

kiedykolwiek z komy.

Pytałam się siebie, czy nie chodzi tu o rodzinę

tego małego chłopca?

Kilka dni później

dowiedziałam się z gazety o śmierci tej Młodej

kobiety. Impulsywnie zdecydowałam się kupić

kilka żółtych róż i pojechałam na cmentarz,

gdzie w otwartej jeszcze trumnie leżała ta

młoda kobieta....... Na jej ręce zauważyłam

żółtą różę a na jej piersi leżała lalka i zdjęcie ,

które pokazał mi ten mały chłopiec.

Płacząc opuściłam cmentarz! Czułam, że coś

zmieniło na zawsze moje życie. Ta głęboka

miłość tego chłopca do swojej mamy i siostry

pozostała w mojej pamięci do dzisiaj. To jest

takie twarde stwierdzić, że w ciągu paru

sekund jakiś pijany mógł wyrwać to wszystko

temu małemu chłopcu.

Macie teraz dwie możliwości :

Poślijcie tę opowieść swoim kolego i

koleżankom!

Albo, zmazać ją i pokazać przez to, że

uczucia są wam czymś obcym

Pomyślcie o

tym że jeżeli poślecie tę opowieść dalej,

zastanowi się może jeden czy drugi jak głupio

i nieodpowiedzialnie jest siadać po pijaku za

kierownicę!

Bądź pełen odpowiedzialności, i zareaguj

jak widzisz pijanego który siada za

kierownicą, weź mu kluczyki, zawieź go do

domu! Przez to ratujesz może jakieś życie!

Autor:

Nieznany

Tłumaczenie: Gustlik

Document Outline