Diagnoza pielęgniarska 

Diagnoza pielęgniarska 

podstawą prawidłowego 

podstawą prawidłowego 

planowania opieki 

planowania opieki 

pielęgniarskiej

pielęgniarskiej

 

 

 

Diagnoza pielęgniarska

 

•  

to wnioski z danych o 

pacjencie, wskazujące stan bio-
psycho-społeczny człowieka, 
wymagający /lub nie 
wymagający pielęgnowania, z 
uwzględnieniem genezy i 
prognozy tego stanu. 

 

 

Diagnoza 

Diagnoza 

pielęgniarska musi 

pielęgniarska musi 

uwzględniać:

uwzględniać:

 

 

• diagnozę  lekarską  (rozpoznanie  lekarskie  często 

wywołuje  wiele  skutków  pielęgnacyjnych,  jak  np. 
przy  cukrzycy,  nadciśnieniu,  wyjaśnia  aktualny  stan 
pacjenta, 

pozwala 

prognozować, 

przewidywać 

zmiany  jakie  w  przyszłości  mogą  nastąpić  w  stanie 
pacjenta  –  np.  SM,  znajomość  tego  rozpoznania 
lekarskiego 

będzie 

istotnym 

elementem 

długoterminowego  planowania  działań  pielęgniarki, 
uwzględniając także przyszłe stadia rozwoju choroby 
i  utraty  sprawności,  a  nie  tylko  stan  aktualny 
pacjenta), 

• wiedzę o zdrowiu i chorobie, jaką dysponuje pacjent 

(nabiera  to  znaczenia  gdy  możliwe  jest  przekazanie 
pacjentowi  lub  jego  rodzinie  części  działań  w 
zakresie  pielęgnowania  zdrowia,  jego  umacniania 
lub ochrony).

 

 

Diagnoza  ustalana  jest  na  podstawie 
analizy  materiału  zebranego  za  pomocą 
naukowych  metod  (obserwacja,  wywiad, 
badanie 

dokumentów, 

proste 

testy 

psychologiczne).  Diagnoza  pielęgniarska 
jest  punktem  wyjścia  dla  pielęgnowania 
w sposób zorganizowany. 

 

 

Cechy diagnozy 

Cechy diagnozy 

pielęgniarskiej

pielęgniarskiej

 

 

1. diagnoza powinna być zwięzła i jasna, a 

więc czytelna i zrozumiała;

2. diagnoza powinna uwzględniać: 
 stan  negatywny  lub  stan  zagrożenia 

zdrowia 

osoby 

diagnozowanej, 

wymagający 

podjęcia 

działań 

pielęgnacyjnych 

polegających 

na 

ograniczaniu,  likwidowaniu  zagrożeń  i 
wspomaganiu zdrowia,

 stan 

pozytywny, 

pozwalający 

na 

aktywizowanie  podopiecznych  (lub  jego 
rodziny)

 

 

3.  formułowaniu  diagnozy  służyć  może 

stosowanie następujących określeń:

• zmiana 

w 

...., 

uszkodzenie, 

nadwerężenie 

...., 

zagrożenie 

...., 

niezdolność  do  ....,  brak  ....,  zaniechanie, 

niemożność ...., deficyt ...., ograniczenie ...., 

obniżenie,  osłabienie  ....,  przerwanie  ...., 

zakłócenie 

w 

...., 

trudność 

w 

...., 

zmniejszenie, 

zredukowanie 

...., 

brak 

udziału  ....,  niestosowanie  się  do  ...., 

nieodpowiedni  ....,  niewystarczający  ...., 

lęk, obawa ...., zdolność do ...., zachowanie 

(czego)  ....,  utrzymanie  ....,  akceptacja  ...., 

chęć, motywacja do....;

        np.  zmniejszenie  łaknienia,  niestosowanie 

się do zaleceń związanych z dietą

 

 

4. 

diagnoza 

powinna 

w 

swoim 

sformułowaniu  koncentrować  się  na 

człowieku – osobie diagnozowanej;

      np. zakłócenia snu pacjenta ze względu 

na hałas i włączoną telewizję

5.  diagnoza  może  być  przedstawiona  w 

formie  opisowej,  zwłaszcza  wtedy  gdy 

nie  ma  pełnych  informacji  o  czynnikach 

sprawczych  lub  gdy  różne  elementy 

stanu pacjenta mogą wzajemnie na siebie 

oddziaływać i warunkować się;

      np. niezdolność zasypiania, brak wiedzy 

o 

prawidłowych 

warunkach 

snu, 

niestosowanie  reżimu  leczenia,  brak 

samoakceptacji, kryzys psychologiczny

 

 

6.  diagnoza  powinna  być  wyrażona  jako 

zestaw  przyczyn,  zwłaszcza  wtedy  gdy 
trudno  oddzielić  wyraźną  pojedynczą 
przyczynę.  Likwidacja  tylko  jednej 
przyczyny 

może 

nie 

spowodować 

zmiany w stanie pacjenta ze względu na 
pozostawienie pozostałych przyczyn ten 
stan wywołujących;

            np.  niezdolność  do  zasypiania 

wynikająca 

z 

bólu, 

lęku 

przed 

zbliżającym  się  zabiegiem,  hałasu  w 
otoczeniu i osamotnienia

 

 

7.  diagnoza,  jeśli  to  możliwe  powinna 

zawierać  nie  tylko  określenie  stanu 
pacjenta,  osoby  diagnozowanej,  ale 
także jego uwarunkowania. Wyjaśnienie 
genezy  stanu,  który  wymaga  pomocy 
pielęgniarki  i  daje  wskazania  do  planu 
działania pielęgniarki.

            np.  inne  będą  decyzje  i  działania 

pielęgniarki  przy  utracie  przytomności 
pacjenta,  jeśli  wynika  ona  u  osoby  z 
cukrzycą, 

a 

inne, 

gdy 

utrata 

przytomności  nastąpi  w  chwili  upadku 
ze schodów

 

 

Błędy diagnozy

Błędy diagnozy

 

1.błędy 

powstałe 

na 

etapie 

gromadzenia danych 

2.błędy dotyczące wnioskowania
3.błędy wynikające z braku wiedzy

 

 

Opis przypadku 

• Imię i nazwisko pacjenta, wiek,
• Powód przybycia do szpitala, 
• Sytuacja społeczna pacjenta,
• Historia choroby,
• Objawy niepokojące,
• Wynik badania fizykalnego, badania 

podstawowe,

• Diagnoza lekarska