Fizjologia
Część V
Fizjologia
Część V
Układ oddechowy
ODDYCHANIE
Istotą procesu oddychania jest wyzwolenie
energii zgromadzonej w organizmie poprze
spalanie pewnych składników pokarmowych
przy udziale tlenu atmosferycznego.
Oddychanie dzieli się na:
oddychanie zewnętrzne - polega na
doprowadzeniu cząsteczek tlenu do
atmosferycznego do wnętrza komórek;
oddychanie wewnętrzne (wewnątrzkomórkowe)
- w czasie którego cząsteczki tlenu wchodzą w
reakcje chemiczne;
ODDYCHANIE
ZEWNĘTRZNE
Proces złożony, w którym biorą udział:
a) układ oddechowy:
drogi oddechowe;
płuca;
b) m. poprzecznie prążkowane szkieletowe;
c) krew i układ sercowo-naczyniowy;
d) ośrodki nerwowe (sterują oddychaniem).
Istotą procesu jest doprowadzenie tlenu
atmosferycznego do komórek zgodnie z
gradientem ciśnienia parcjalnego
ODDYCHANIE
ZEWNĘTRZNE
Jednoczesne usuwanie z komórek
dwutlenku węgla zgodnie z gradientem
ciśnienia parcjalnego, (powstaje w
wyniku utleniania komórkowego
związków organicznych);
Droga gazów :
wentylację płuc;
dyfuzję gazów między powietrzem
pęcherzykowym a krwią
transport gazów za pośrednictwem krwi;
dyfuzję gazów pomiędzy krwią i
komórkami.
Wentylacja płuc
a) Fazy: wdech i wydech:
b) Pojemność płuc:
pojemność płuc całkowita (TLC) -jest objętością
powietrza w płucach na szczycie maksymalnego
wdechu, dzieli się na:
1. pojemność wdechową (IC) - stanowi powietrze
wciągane do płuc w czasie najgłębszego wdechu
po spokojnym wydechu, dzieli się na:
objętość oddechową (TV) - wdychana i
wydychana w czasie swobodnego wdechu i
wydechu;
objętość zapasową wdechową (IRV) - wciągana do
płuc w czasie maksymalnego wdechu
wykonywanego na szczycie swobodnego wdechu;
TV i IRV łącznie tworzą lC (pojemność wdechową).
Wentylacja płuc
Pojemność zalegająca czynnościowa (FRC) - jest
to powietrze pozostające w płucach po
spokojnym wydechu, dzieli się na:
objętość zapasową wydechową (ERV) - po
spokojnym wdechu można wykonać swobodny
wydech usuwając z płuc właśnie ERV;
objętość zalegająca (RV) - zawsze pozostaje w
płucach;
ERV i RV łącznie tworzą FRC.
Pojemność życiowa (VC) - ilość powietrza, które
można usunąć z płuc po maksymalnym wdechu
w czasie maksymalnego wydechu;
Wentylacja płuc
Objętość zalegająca (RV) - obejmuje powietrze
znajdujące się w pęcherzykach płucnych i
przewodzikach pęcherzykowych (tam, gdzie istnieją
anatomiczne warunki do wymiany gazów):
W czasie swobodnego wdechu wprowadzane jest do
dróg oddechowych ok. 500 ml powietrza, które
stanowi objętość oddechową (TV);
Do pęcherzyków płucnych dostaje się ok. 350 ml
powietrza, pozostałe 150 ml wypełnia przestrzeń
martwą anatomiczną
przestrzeń martwą tworzą drogi oddechowe, w
których nie ma warunków anatomicznych do
wymiany gazów pomiędzy krwią a powietrzem
jama nosowa, gardło, krtań, tchawica, oskrzela i
oskrzeliki;
Wentylacja płuc
W czasie spoczynku jest wdychane i wydychane
ok. 8l. powietrza na minutę - 16 oddechów x 500
ml powietrza objętości oddechowej;
Jest to wentylacja płuc minutowa (może ona
znacznie zwiększyć się podczas wykonywania
szybkich i głębokich oddechów);
Maksymalna wentylacja płuc (MVV) może być od
kilkunastu do dwudziestu kilku razy większa od
wentylacji płuc minutowej w czasie spoczynku;
W celach diagnostycznych do badania sprawności
ukł. oddechowego stosuje się pomiar objętości
powietrza wydychanego w czasie pierwszej
sekundy po najgłębszym wdechu, czyli natężonej
objętości wydechowej w pierwszej sekundzie (FEV
1.o);
Wentylacja pęcherzyków
Suche powietrze atmosferyczne, bez pary
wodnej, wciągane do płuc zawiera 21% 0
2
. 78%
N i 0.04% C0
2
powietrze wciągane do płuc, stanowiące
objętość oddechową (TV) miesza się z
powietrzem stanowiącym pojemność zalegąjącą
czynnościową (FRC),
jednocześnie ogrzewa się i wysyca parą wodną
w czasie każdego wdechu do pęcherzyków
płucnych dostaje się ok. 350 ml powietrza
oddechowego, pozostała część wypełnia
przestrzeń martwą anatomiczną
Wentylacja pęcherzyków
Tak wymieszane powietrze styka się ze ścianą
pęcherzyków płucnych i przewodzików
pęcherzykowych, których łączna powierzchnia
wynosi ok. 70 m
2
i jest to powierzchnia, przez
którą dyfundują gazy;
podczas wdechu napięcie powierzchniowe w
pęcherzykach wzrasta, a w czasie wydechu
maleje, zapobiega to zlepianiu się ścian
pęcherzyków na szczycie wydechu;
napięcie powierzchniowe w pęcherzykach
zmniejsza czynnik powierzchniowy (surfaktant),
jest on wydzielany przez komórki pęcherzyka
oddechowego duże (pneumocyty II rz.);
Budowa ściany
pęcherzyka płucnego
Dyfuzja gazów w płucach
Wymiana gazowa zachodzi w pęcherzykach
płucnych pomiędzy powietrzem i krwią stale
przepływającą przez sieć naczyń otaczających te
pęcherzyki;
W naczyniach tych znajduje się stałe ok. 100 ml
krwi, przepływa ona przez naczynia włosowate w
czasie ok. 0,8 s;
Podczas zwiększonej pojemności minutowej serca
(np. podczas wysiłku), krew przepływa znacznie
szybciej przez naczynia włosowate pęcherzyków
płucnych;
Dyfuzja gazów przez ścianę pęcherzyków odbywa
się zgodnie z gradientem prężności cząsteczek
gazów;
Dyfuzja gazów w
pęcherzykach płucnych
Cząsteczki 0
2
, dyfundując do krwi, muszą
pokonać ścianę pęcherzyka płucnego i ścianę
naczynia włosowatego; grubość tej przegrody nie
przekracza 1μm;
Cząsteczki 0
2
po przejściu przez nią rozpuszczają
się w osoczu wypełniającym naczynia włosowate
(na zasadzie rozpuszczalności fizycznej);
Z osocza 0
2
natychmiast dyfunduje do
erytrocytów
Cząsteczki C0
2
dyfundują z osocza krwi
przepływającej przez naczynia włosowate do
światła pęcherzyków (w kierunku odwrotnym niż
cząsteczki 0
2
)
Transport tlenu
Cząsteczki 0
2
rozpuszczone w osoczu dyfundują
przez otoczkę do erytrocytów i wiążą się z
hemolobiną, tworząc hemoglobinę utlenowaną
(oksyhemoglobinę);
Dzięki występowaniu hemoglobiny zdolność
krwi do transportu tlenu wzrasta ok. 70 razy;
Krew w zbiorniku żylnym płucnym ma prężność
= 12,7 kPa i hemoglobina jest wysycona tlenem
w 97%;
Krew zawierająca hemoglobinę wysyconą
tienem odpływa z płuc, kierując się przez
zbiornik żylny płucny, lewy przedsionek serca,
lewą komorę serca, trafia do krążenia dużego
Transport dwutlenku
węgla
C0
2
dyfundujący z tkanek do krwi
przepływającej przez naczynia włosowate jest
transportowany do płuc:
• ok. 6% w postaci C0
2
rozpuszczonego na
zasadzie rozpuszczalności fizycznej w osoczu i
w cytoplazmie
• ok. 88% w postaci jonów HC0
3
związanych
przez wodorowęglanowy układ buforowy osocza
i erytrocytów;
• ok. 6% w postaci karbaminianów, C0
2
związanego z wolnymi grupami aminowymi
białek osocza i hemoglobiny
REGULACJA ODDYCHANIA
Ośrodek oddechowy:
za jego pośrednictwem odbywa się regulacja
oddychania (czyli częstotliwość i głębokość
oddechów);
znajduję się on w rdzeniu przedłużonym
W jego skład wchodzą dwa rodzaje ośrodków
neuronów tworzące dwa ośrodki o przeciwnej
funkcji;
ośrodek wdechu
ośrodek wydechu
Ośrodek wydechu pobudza zaś neurony ruchowe
unerwiające m. wydechowe
Ośrodek wdechu wysyła impulsy nerwowe do
neuronów ruchowych unerwiających m. wdechowe,
REGULACJA ODDYCHANIA
Neurony ośrodka wdechu stanowią
rozrusznik dla czynności
oddechowej; średnio 16 razy na
minutę, neurony ośrodka wdechu
pobudzają się i wysyłają salwę
impulsów nerwowych;
Rytmiczność oddechów związana
jest z występującymi po sobie
kolejno okresami pobudzania i
hamowania ośrodka wdechu.
Układ krążenia
Układ krążenia
1. Krew wypełniająca łożysko
krwionośne
2. Serce i układ naczyniowy
Krew - tkanka płynna,
odgraniczona od innych tkanek co
najmniej jedną warstwą komórek
(śródbłonkiem naczyniowym.
l/20 - l/13 masy ciała
Krew
Skład krwi
1. Elementy upostaciowane (<50%)
erytrocyty, leukocyty, trombocyty
2. Składniki nieupostaciowane: np.
białka, w tym czynniki krzepnięcia,
elektrolity, hormony, lipidy, glukoza,
woda
Hematokryt: iloraz składników
upostaciowanych do całkowitej objętości
krwi.
Rola krwi w organizmie
utrzymanie stałości środowiska
wewnętrznego
• transport tlenu do tkanek
• transport dwutlenku węgla do płuc
transport składników odżywczych i
budulcowych
• transport produktów materii do nerek
• transport hormonów i witamin
• magazyn hormonów tarczycowych i
nadnerczowych
Rola krwi w organizmie
(c.d.)
• wyrównywanie ciśnienia osmotycznego
• wyrównywanie stężeń jonów
wodorowych we wszystkich tkankach
• wyrównywanie temperatury pomiędzy
narządami
• udział w krzepnięciu krwi
• zapora przed inwazją drobnoustrojów
(przeciwciała)
• eliminacja substancji obcych np. toksyn
bakteryjnych
Czynność tkanek
krwiotwórczych
1. Centralne tkanki krwiotwórcze
(hematopoetyczne)
• Szpik kostny i grasica
2. Obwodowe tkanki
krwiotwórcze
• węzły chłonne, grudki chłonne
w błonach śluzowych i śledzionie
Szpik kostny
Jest zasadniczym narządem
krwiotwórczym w życiu pozapłodowym.
Stanowi 5% masy ciała, a połowa z tego
to szpik czerwony, w którym powstają
elementy morfotyczne krwi.
Znajduje się w istocie gąbczastej kości
płaskich, mostku, żebrach, kości
biodrowej, trzonach kości kręgowych
oraz jamach szpikowych w przynasadach
kości długich.
Pozostałą część - szpik żółty.
Elementy szpiku
Komórki hematopoetyczne, o różnym stopniu
zróżnicowania,
zrąb łącznotkankowy, komórki ścian zatok i
komórki bariery.
W skład zręby wchodzą komórki siateczki,
tworzące sieć, w której zawieszone są inne
komórki.
Wszystkie elementy szpikowe pochodzą od
komórki pluripotencjalnej hematopoetycznej które
pod wpływem czynników hematopoetycznych
CSF-G i interleukin (1,6,7,10,11,12) różnicuje się
na komórki macierzyste nieukierunkowane (CFU-
GEMM) oraz progenitorowe komórki limfoidalne.
Elementy szpiku (c.d.)
Komórki macierzyste nieukierunkowane (CFU-
GEMM) przekształcają się w:
Komórki ukierunkowane linii erytrocytów -
komórki tworzące kolonie rozsadzające
eytroidalne (BFU-E), a nastepnie komórki
macierzyste linii erytrocytów (CFU-E)
Komórki ukierunkowane granulocytów i
makrofagów (CGU-GM)
Komórki macierzyste linii eozynofilów (CFU- Eos)
Komórki macierzyste linii bazofilów (CFU- Baso)
Komórki ukierunkowane linii megakariocytów -
(BFU-Mk), a następnie komórki macierzyste
megakariocytów ukierunkowane (CFU-Mk)
Elementy szpiku (c.d.)
Komórki ukierunkowane granulocytów i
makrofagów (CFU-GM) przekształcają się
następnie w komórki macierzyste linii
neutrofilów (CFU-G) i linie macierzyste i
makrofagów (CFU-M.)
Różnicowanie stymulują wymienione
czynniki wzrostowe
Progenitowowe komórki limfoidalne w
szpiku przekształcają się w
limfocyty pre B, i pre T
limfocyty naturalni niszczyciele (NK)
Erytropoeza
Z komórek macierzystych linii erytrocytów
(CFU-E)powstają kolejno:
Proerytroblast,
Erytroblast zasadochłonny I i II,
Erytroblast polichromatoflny - zaczynają
wypełniać się hemoglobiną
Erytroblast ortochromatyczny - przenikając do
zatok szpikowych pozostawia w jamie
szpikowej piknotyczne jądro, pożerane przez k-
ki siateczki.
Retikulocyt -pula rezerwy szpikowej.
Cykl ten trwa 5 dni.
Erytropoeza
Erytropoetyna (EPO) - czynnik wzrostowy,
pobudzający erytropoezę . Białko powstające w
nerkach (85%) i wątrobie (15%). Czynnik
zwiększający wydzielanie EPO - zmniejszenie
prężności tlenu w nerkach.
Żelazo
Transferyna dostarcza - Fe - do erytroblastów.
(synteza Hb). Stężenie Fe 23 μmol/l = 130
μg/dl (M.) i 19 μmol/l = 110 μg/dl (K).
Zapotrzebowanie 10 mg/d (M.) i 18 mg/d (K)
Na erytroblastach są receptory transferynowe,
najwięcej na E. zasadochłonnych (najbardziej
intensywna synteza Hb)
Gronulocytopoeza
i trombocytopoeza
Z odpowiednich komórek macierzystych szpiku
powstają odpowiednie linie
Mieloblasty - mielocyty granolocyty
obojętnochłonne, kwasochłonne (eozynofile) i
zasadochłonne (bazofine)
Komórka macierzysta megakariocytów (CFU-Mk)
dzieli się na promegakarioblasty
Meakarioblasty
Megakariocyty - powiększa się cytoplazma
Płytki krwi (trombocyty) - krążące we krwi
fragmenty cytoplazmy megakariocytów
Limfocytopoeza
Zachodzi w tkankach limfoidalnych centralnych
(szpik, grasica) i obwodowych (węzły chłonne,
grudki chłonne w błonach śluzowych, śledziona
W szpiku z komórki macierzystej limfoidalnej
powstają komórki, z których część dojrzewa
w szpiku (limfocyty pre-B), a część wychodzi ze
szpiku i krąży we krwi docierając do grasicy
i tam dojrzewa (limfocyty pre T). część krąży
nadal we krwi (limfocyty NK).
Limfocyty preB przekształcają się w limfocyty B
produkujące immunoglobuliny
Limfocytopoeza
(c.d.)
Limfocyty pre-T po przejściu w grasicy poza
naczynia przekształcają się w tymocyty
wędrujące do części rdzennej.
Otoczone są przez komórki zrębu.
Komórki zrębu grasicy oddziałują na
dojrzewanie limfocytów T poprzez wydzielanie
tymozyny i innych czynników grasiczych
Limfocyty T i B wędrują do krwi i przechodzą do
węzłów chłonnych, gdzie dzielą się na komórki
potomne, mające taki sam charakter.
Następnie część z nich przechodzi do krwi i do
chłonki i pozostaje w recyrkulacji.
Węzły chłonne i
śledziona
Węzły chłonne i grudki chłonne
Są elementem obwodowej tkanki limfoidalnej, w
których osadzają się recyrkulujące limfocyty T i B.
Miazgę białą tworzą grudki chłonne należące do
obwodowego układu chłonnego
Miazga czerwona - filtr zatrzymujący trombocyty,
erytrocyty, granulocyty, monocyty, limfocyty. Ma
wpływ na liczbę tych elementów we krwi.
W śledzionie zachodzi
wytwarzanie limfocytów niszczenie trombocytów
rozpad starych erytrocytów przez komórki
należące do układu siateczkowo -
śródbłonkowego.
Erytrocyty i hemoglobina
W życiu pozapłodowym wytwarzane są przez
szpik kostny.
Krążą we krwi około 120 dni.
Podstawowa rola - transport tle do tkanek i CO
2
do płuc.
Hemoglobina
Hem + globina. Globina - 4 łańcuchy
polipeptydowe
HbA
1
-97%
•
2 łańcuchy alfa + 2 łańcuchy beta
HbA
2
-2,5%
•
2 łańcuchy alfa + 2 łańcuchy delta
HbF - 0,5% - płodowa (po 6 mies. życia)
•
2łańcuchy alfa + 2 łańcuchy gamma
MetHb, COHb
Związki utleniające żelazo dwuwartościowe do
trójwartościowego tworzą methemoglobinę,
która nie ma zdolności do przenoszenia tlenu i
jego uwalniania.
CO na 200x większe powinowactwo do Hb niż
tlen - powstaje karboksyhemoglobina.
Po około 120 dniach erytrocyt rozkłada się w
układzie siateczkowo - śródbłonkowym
śledziony i wątroby. Hem po odszczepieniu Fe
przemienia się w biliwerdynę przekształałcającą
się w bilirubinę.
Grupy krwi
Antygeny grupowe ABO występują w otoczkach
erytrocytów. Antygeny te są cząsteczkami
polisacharydów.
W osoczu występują odpowiednie przeciwciała w
stosunku do antygenów nieobecnych w
krwinkach
Antygeny układu Rh Cc D, Ee
Najważniejszy antygen D. Obecny jest u ludzi Rh
dod., a nie występuje u Rh ujemnych
U matek Rh ujemnych w ciąży może dojść do
immunizacji gdy płód jest Rh dod.
Inne układy MNSs, keli, Jk mają mniejsze
znaczenie w transfuzjologii.
Granulocyty
obojętnochłonne
Obojętnochłonne - neutrofile, zawierają od 1 do 5
segmentów w jądrze
Pod wpływem bodźców np., toksyn bakteryjnych
część neutrofili przesuwa się z rezerw szpikowych
do krwi.
Neutrofile fagocytują bakterie i uszkodzone
komórki.
Po dotarciu do ognisk zapalnych zachodzi
degranulacja - uwolnienie w procesie egzocytozy
ziarnistości zawierających enzymy i inne aktywne
substancje.
Dla niszczenia drobnoustrojów neutrofine
wytwarzają wolne rodniki tlenowe, nadtlenek
wodoru.
Eozynofile.
Mają również zdolność do diapedezy,
chemotaksji i fagocytozy.
W warunkach fizjologicznych wydzielają
substancje inaktywujące proces zapalny.
Ale jeżeli dojdzie do zapalenia to wydzielają
substancje nasilające zapalenie.
Reagują na pasożyty tak jak neutrofine na
bakterie
Czynniki chemotaktyczne aktywizujące
eozynofile IL-4, IL-5, czynnik aktywizujący
trombocyty (PAF), histamina.
Aktywne eozynofile wydzielają leukotrieny LTB4,
LTC4 i czynniki wzrostowe TGF i TGFβ
Bazofile
Biorą udział w reakcjach anafilaktycznych
i związanych z bezpośrednią
nadwrażliwością.
IgE wyzwala degranulację bazofilów.
Uwalnia się heparyna i histamina,
uwalnia się również LTC4
Stwierdzono podobieństwo bazofilów do
komórek tucznych.
Przypuszczalnie bazofile po przejściu z
krwi do tkanek spełniają rolę k-k
tucznych.
Limfocyty T
Dzielą się na T helper, pomocnicze) 40% CD4+)
T cytotoksyczne (T cytotoxic) — 30%
Ts (supresorowe, hamujące) (CD8+)
Limfocyty Th pod wpływem swoistych
immunogenów i nieswoistych mitogenów
wydzielają polipeptydowe przekaźniki
humoralne (cytokiny) które z kolei aktywują
limfocyty B i inne limfocyty (Interleuliny — 1L2,
IL-4, IL-5, IL-6, IL-1O, INF, TNF,
Limfocyty Ts hamują aktywację limfocytów B
wywołaną przez Th
Limfocyty B i NK
Odpowiadają za reakcje obronne
humoralne
W węzłach przekształcają się w komórki
plazmatyczne, produkujące
immunoglobuliny.
Limfocyty NK wykazują aktywność
cytotoksyczną (niszczą komórki
zawierające wirusy, komórki
nowotworowe)
Wytwarzają białko perforynę uszkadzające
błonę komórkową atakowanej komórki.
Monocyty
Pochodzą ze szpiku czerwonego. Po wyjściu ze
szpiku utrzymują się we krwi 8 — 72 godz.
3x więcej jest monocytów przyściennych niż
swobodnie krążących
Po przejściu z krwi do tkanek przekształcąią się
w:
makrofagi tkankowe (makrofagi pęcherzykowe
w płucach),
osteoklasty w kości, komórki gwiaździste usś w
wątrobie, makrofągi jamy otrzewnowej i
torebek stawowych.
Wszystkie należą do układu siateczkowo —
śródbłonkowego (usś)
Trombocyty
Norma 140—440x i09
We krwi utrzymują się do 8-10 dni (czas
połowicznego rozpadu 4-5 dni)
Rozpad w śledzionie
Biorą udział w hemostazie.
W miejscu uszkodzenia śródbłonka
naczyniowego płytki krwi przylepiają się
do białek warstwy podśródbłonkowej,
agregują ze sobą tworząc czop.
Z ziarnistości cytoplazmatycznych
uwalniają czynniki sprzyjające agregacji.
Osocze
Składniki nieorganiczne
Kationy - Na, K, Ca, Mg,
Aniony Cl, HCO3, P04
Mikroelementy - Fe, Zn, Cu, Se
Składniki organiczne
Białka
Enzymy
Składniki pozabiałkowe - glukoza,
bilirubina, mocznik, kreatynina
Lipidy
Składniki krwi
Równowaga kwasowo -
zasadowa
Kwasy powstają w wyniku przemian (węglowy,
mlekowy, moczowy itp.), wydzielania kw.solnego,
dostarczane z pożywieniem (siarczany)
Kwas węglowy usuwany jest z wydychanym
powietrzem, a nielotne - z moczem
Białka osocza
Krwinki czerwone
Proteinogram
Albuminy
Białka krwi
Albuminy syntezowane w wątrobie
Rola utrzymanie ciśnienia koloidoosmotycznego
Nośnik dla związków drobnocząsteczkowych np.
hormonów
Globuliny
Mukoproteidy i glikoproteidy
Lipoproteidy
Globuliny wiążące się z metalami np. transferyna
z żelazem, ceruloplazmina - z miedzią
W skład gamma globulin wchodzą
immunoglobuliny IgG, IgA, IgM, IgD, IgE
Gamma globuliny powstają głównie w
plazmocytach, a pozostałe białka w
wątrobie
Składniki organiczne
pozabiałkowe
Węglowodany i produkty ich przemiany
Produkty przemiany białkowej
Produkty przemiany hemu
Inne produkty organiczne przemiany
wewnątrzkomorkowej
Glukoza 3,9- 6,2 mmol/l.
Kwas mlekowy jest produktem glikolizy
neztienowej, a stężenie jest odbiciem pracy mięśni
0,4 - 1,7 mmol/l
Amoniak 23,6 - 41,3 mmol/l. Powstaje w tkankach i
jelicie jako produkt dezaminacji aminokwasów
Wątroba syntezuje mocznik przechodzący do krwi i
wydalany z moczem
Produkty rozpadu hemu -bilirubina 0,7 - 6,8 μmol/l
Składniki organiczne
pozabiałkowe
Kwas moczowy jest końcowym produktem
katabolizmu kwasów nukleinowych
Kreatynina powstaje z kreatyny mięśniowej
Lipidy osocza
Całkowita zawartość 5 - 8 g/l
Skład lipidów
Cholesterol (3,9 mmol/l)
Fosfolipidy (3 g/l)
Triacylglicerole (1,5 g/l)
Witaminy rozpuszczalne w tłuszczach (ADEK)
Hormony steroidowe
Wolne kwasy tłuszczowe
Hemostaza
Utrzymanie krwi w łożysku
krwionośnym - hemostaza
Hemostaza zależy od:
Właściwości naczyń krwionośnych
(uszkodzenie błony mięśniowej -
obkurczenia ściany i zamknięcie światła
Obecności trombocytów i tworzenie
czopu płytkowego
Czynników osoczowych powodujących
zamianę fibrynogenu w fibrynę, która z
czopem płytkowym, erytrocytami i
leukocytami tworzy skrzep.
Krzepnięcie krwi
Krzepnięcie ma 3 fazy:
1. Aktywacja wszystkich czynników aż
do aktywacji czynnika II
2. Aktywacja protrombiny w aktywną
trombinę
3. fibrynogen przechodzi w fibrynę
Fibryna stabilna podlega fibrynolizie
(rozpadowi proteolitycznemu).
Enzymem fibrynoliotycznym jest
plazmina, powstająca z plazminogenu.
Chłonka
Część osocza przefiltrowana do tkanek
przez ściany naczyń włosowatych
wraca w postaci chłonki do krwi żylnej
przez przewód piersiowy i przewód
chłonny prawy.
Skład chłonki zależy od opływanego
narządu, np. jelit.
Przez naczynia chłonne wracają
również recyrkulujące limfocyty.