background image

 

 

ŚRODKI ZNIECZULAJĄCE 

MIEJSCOWO 

background image

 

 

Środki znieczulające miejscowo

Środki  znieczulające  miejscowo  działają  poprzez 
zniesienie przewodzenia bodźców zarówno czuciowych, 
jak i ruchowych w celu uzyskania czasowego zniesienia 
czucia bez utraty świadomości.

W przeciwieństwie do środków znieczulenia ogólnego 
zwykle nie powodują depresji ośrodkowego układu 
nerwowego (OUN).

background image

 

 

Budowa chemiczna

1.  Pod  względem  budowy  każdy  środek 
znieczulenia  miejscowego  zawiera  w  cząsteczce 

hydrofilną 

grupę 

aminową

połączoną 

łańcuchem 

pośrednim 

lipofilną 

grupą 

aromatyczną.

Jeżeli 

łańcuch pośredni

 łączy się z grupą aromatyczną 

wiązaniem

 

estrowym

, to związek taki jest 

hydrolizowany przez osoczową pseudocholinesterazę.
Jeżeli 

wiązanie jest amidowe

to hydroliza następuje 

w wątrobie.
Im 

większa długość

 łańcucha pośredniego i grupy 

aminowej, tym 

silniejsze działanie i większa 

toksyczność

 środka znieczulenia miejscowego.

background image

 

 

Mechanizm działania

1.  Środki  znieczulające  miejscowo  zwalniają 

przewodzenie  impulsów  nerwowych  przez 

zmniejszenie szybkości narastania potencjału 

czynnościowego i szybkości re-polaryzacji

.

2. 

Podniesienie 

progu 

pobudliwości 

elektrycznej 

powoduje 

całkowity 

blok 

przewodzenia

.

3.  Środki  znieczulające  miejscowo 

blokują 

wybiórczo  przewodzenie  przez  wpływ  na 

przepuszczalność  błony  komórkowej  dla 

sodu

,  szczególnie  na  zależne  od  napięcia  kanały 

sodowe. 

background image

 

 

4.  Odkryto  i  opisano  zróżnicowaną  wrażliwość  włókien 
nerwowych  na  działanie  środków  znieczulających 
miejscowo.

Najcieńsze  bezmielinowe 

włókna  przewodzące  ból, 

temperaturę  i  impulsy

  autonomicznego  układu 

nerwowego  przewodzą  powoli  i 

są  w  pierwszej 

kolejności  blokowane

  przez  środki  znieczulające 

miejscowo.
Wrażliwość ta jest odzwierciedleniem tzw. długości 
krytycznej, 
która musi być dostępna dla środka 
znieczulającego. 

Cieńsze włókna nerwowe mają 

proporcjonalnie mniejszą długość krytyczną

 

konieczną do uzyskania oczekiwanego efektu.

cd.

background image

 

 

Leki stosowane

background image

 

 

1. Kokaina

a.  Budowa  chemiczna.

  Kokaina  jest  estrem 

kwasu benzoesowego.

b. Farmakokinetyka

Kokaina  jest  szybko  rozkładana  przez  esterazy 
osoczowe,  a  jej 

okres  pótrwania  wynosi 

około 1 godziny.

Rozwój  tolerancji

,  nadużywanie  i  zatrucie 

mogą  być  skutkiem  zastosowania  nadmiernych 
dawek.

Kokaina  jest 

metabolizowana

  we  krwi  przez 

hydrolizę  wiązania  estrowego  na  skutek 
działania 

pseudocholinesterazy

.

background image

 

 

c. Działania farmakologiczne. Oprócz 

właściwości miejscowo znieczulając zakres 

działania kokainy obejmuje:

(1) Wpływ na OUN

Kokaina początkowo powoduje euforię, a czasem dysforię.
Po działaniu początkowym następuje depresja.

(2) Wpływ na układ krążenia

Kokaina blokuje wychwyt katecholamin w zakończeniach 

nerwów adrenergicznych.
Powoduje to, wskutek pobudzenia układu współczulnego, 

tachykardię i zwężenie naczyń

, prowadzące do 

nadciśnienia

. (Skurcz naczyń zmniejsza śródoperacyjne 

krwawienie z błon śluzowych).

(3) Wzrost ciepłoty ciała.
(4) Utrata łaknienia.

cd.

background image

 

 

d. Postać i zastosowania lecznicze

Chlorowodorek kokainy jest stosowany w stężeniach 
4-10% do 

znieczulenia powierzchniowego

 nosa, 

gardła, tchawicy i drzewa oskrzelowego.
Kokaina była 

pierwszym odkrytym środkiem 

znieczulenia miejscowego

, jednakże jej 

działanie 

na OUN

 (niebezpieczeństwo nadużywania) i 

wprowadzenie silniejszych środków spowodowały 
zmniejszenie jej zastosowania klinicznego.

cd.

background image

 

 

2. Prokaina [Polocainum]

a. Budowa chemiczna

Prokaina jest estrem kwasu paraaminobenzoesowego 

(PABA) i dietylaminoetanolu.

b. Farmakokinetyka

Prokaina wchłania się dobrze po podaniu 

parenteralnym i jest szybko metabolizowana przez 

pseudocholinesterazę. Charakteryzuje się 

krótkim 

czasem działania.

Lek ten nie działa powierzchniowo

.

Prokaina nie powoduje miejscowego podrażnienia i 

cechuje się 

minimalną toksycznością układową

.

c.  Działanie  farmakologiczne 

oprócz 

działania 

miejscowo  znieczulającego

  obejmuje  też  antagonizm 

między  prokainą  a  sulfonamidami.  Produktem  hydrolizy 

prokainy jest PABA, hamujący działanie sulfonamidów.

background image

 

 

 cd.

d. Postacie i zastosowania lecznicze. 

Chlorowodorek prokainy jest dostępny zarówno z 
dodatkiem epinefryny, jak i bez niej. 

Epinefryna 

zmniejsza szybkość wchłaniania prokainy do 
krwiobiegu i w przybliżeniu dwukrotnie przedłuża czas 
trwania znieczulenia wywołanego podaną dawką

Roztwory 1-2% są stosowane w znieczuleniu 
nasiękowym i w blokadach nerwów obwodowych.
Roztwory 5-20% są używane do znieczulenia 
rdzeniowego.

background image

 

 

3. Tetrakaina

a. Budowa chemiczna.

 Tetrakaina jest estrową pochodną 

PABA.

b. Farmakokinetyka

Jest w przybliżeniu 

dziesięciokrotnie silniejsza

 (i bardziej 

toksyczna) 

od prokainy.

Zaczyna działać po 5 minutach od chwili podania, a czas 

działania wynosi od 2 do 3 godzin.

c

. Postacie i zastosowania lecznicze

Chlorowodorek tetrakainy jest 

powszechnie używanym 

środkiem do znieczulenia rdzeniowego

, zwykle w połączeniu 

z 10% dekstrozą; zwiększa to ciężar właściwy roztworu, tak że 

jest on cięższy od płynu mózgowo-rdzeniowego.
Roztwór 2% jest używany w 

znieczuleniach 

powierzchniowych błon śluzowych

background image

 

 

4. Lidokaina [Lignocainum]

a. Budowa chemiczna.

 

Lek ten jest 

amidowym środkiem 

znieczulającymi pochodną acetanilidu. 

b. Farmakokinetyka

Lidokaina jest szybko wchłaniana po podaniu 

pozajelitowym i jest 

metabolizowana w 

mikrosomach wątroby

 przez 

wieloczynnościową 

monooksygenazę

.

c. Działania farmakologiczne.

szybki początek znieczulenia

,

nieznaczne drażnienie miejscowe,

działanie 

silniejsze

 i trwające dłużej niż działanie 

prokainy

,

umiarkowana aktywność przy znieczuleniach 

powierzchniowych

.

background image

 

 

cd.

d. Postacie i zastosowania lecznicze

Głównymi zastosowaniami klinicznymi lidokainy są użycie 
jej jako 

środka znieczulającego miejscowo

 oraz podanie 

dożylne jako 

środka przeciwarytmicznego

.

Chlorowodorek lidokainy może być stosowany z 

epinefryną

 lub bez niej (zmniejszanie wchłanianie).

Roztwór 0,5% stosuje się do znieczulenia 

nasiękowego

.

Roztwór 5% jest stosowany do znieczulenia 

powierzchniowego

 i do znieczulenia 

przewodowego 

7%

.

Do znieczulenia 

rdzeniowego

 używa się lidokainy 

roztworze 5% lub słabszym.
Do znieczulenia powierzchniowego można stosować 
lidokainy w postaci maści, żelu, kremu i roztworów.

background image

 

 

5. Dibukaina

a. Budowa chemiczna. 

Lek ten jest 

podstawionym amidem pochodną 

chinoliny

.

b. Farmakokinetyka

Dibukaina jest silnym środkiem znieczulającym o 
długim czasie działania.
Ma bardzo dużą (ogólnoukładową) toksyczność i 
jest obecnie stosowana jedynie 

jako środek do 

znieczulenia powierzchniowego.

c. Postacie zastosowania lecznicze. 

Chlorowodorek dibukainy jest stosowany w stężeniu 
0,2% do 

znieczulania błon śluzowych

.

background image

 

 

6. Prylokaina

a. Budowa chemiczna. 

Prylokaina, podobnie jak lidokaina, jest 

amidowym 

środkiem

 do znieczulenia miejscowego.

b. Farmakokinetyka.

Początek działania jest nieco pożniejszy, a czas 

działania nieco 

dłuższy niż lidokainy

.

Najważniejszym z działań niepożądanych prylokainy 

jest wywoływanie methemoglobinemii oraz 

przesunięcie krzywej dysocjacji tlenu w lewo 

[utrudniające uwalnianie tlenu przez hemoglobinę].

c. Postacie zastosowania lecznicze. 

Chlorowodorku prylokainy używa się w 

znieczuleniach 

nasiękowych, przewodowych i rdzeniowych

; jest 

dostępny w roztworach o stężeniach 1-3%.

background image

 

 

7. Etydokaina

a. Farmakokinetyka. 

Etydokaina jest podobna do lidokainy, charakteryzuje się 

jednak 

większą siłą i dłuższym czasem działania

.

b. Postacie i zastosowania lecznicze.

Etydokaina jest używana klinicznie w znieczuleniach 

zewnątrzoponowych, nasiękowych i 

przewodowych

. Lek ten powoduje 

zahamowanie 

przewodzenia we włóknach motorycznych 

wcześniejsze niż we włóknach czuciowych

.

Chlorowodorek etydokainy jest dostępny zarówno z 

epinefryną, jak i bez niej, w stężeniach od 0,5 do 

1,5%.

background image

 

 

8. Mepiwakaina

a. Budowa chemiczna. 

Mepiwakaina, podobnie jak lidokaina, jest środkiem 

znieczulającym miejscowo typu 

amidowego

.

b. Farmakokinetyka

Mepiwakaina jest podobna do lidokainy, nie ma jednak jej 

właściwości przeciwarytmicznych.
Mepiwakaina zaczyna działać szybciej niż lidokaina, a czas jej 

działania jest dłuższy o

 20%.

Mepiwakaina jest rzadko stosowana z epinefryną.

c. Postacie i zastosowania lecznicze

Mepiwakaina jest używana głównie 

w znieczuleniach 

nasiękowych i przewodowych.

 Może być użyta także w 

znieczuleniu rdzeniowym.
Chlorowodorek mepiwakainy jest używany w stężeniach od 1 do 

4%.


Document Outline