Płazińce (Platyhelminthes)-
Płazińce (Platyhelminthes)-
ogólna charakterystyka
ogólna charakterystyka
typ zwierząt o prymitywnej budowie
trójwarstwowce
dwubocznie symetryczne
grzbietowo-brzuszne spłaszczone
bez jam ciała
przestrzenie między ścianą ciała a narządami
wewnętrznymi wypełnione parenchymą
robaki drapieżne, niebezpieczne
Płazińce-
Płazińce-
budowa zewnętrzna
budowa zewnętrzna
ciało można podzielić na przód (bez
wyodrębnionej głowy), tył, stronę brzuszną i
grzbietową
ciało pokryte jest jednowarstwowym nabłonkiem
ektodermalnym
pasożyty posiadają dodatkowo pokryty nabłonek
oskórkiem chroniącym przed strawieniem przez
enzymy gospodarza
pod nabłonkiem znajdują się mięśnie gładkie
pochodzenia mezodermalnego
nabłonek i mięśnie tworzą wór powłokowo-
mięśniowy nadający kształt
Płazińce-
Płazińce-
budowa wewnętrzna
budowa wewnętrzna
wewnątrz ciała występuje pierwotna jama ciała
wypełniona parenchymą, która wypycha ciało od
wewnątrz- szkielet hydrauliczny
Układ pokarmowy rozpoczyna się otworem
gębowym, przechodzącym w sporą mięsistą
gardziel, za nią znajduje się proste lub
rozgałęzione jelito (ślepo zakończone, bez
otworu odbytowego)
Tasiemce nie posiadają układu pokarmowego,
ponieważ żyjąc w jelicie są całe zanurzone w
strawionym pokarmie i mogą chłonąć całą
powierzchnią swego płaskiego ciała
Płazińce-
Płazińce-
budowa wewnętrzna
budowa wewnętrzna
do wymiany gazowej dochodzi przez
powierzchnię ciała
brak układu krążenia- substancje odżywcze
rozprowadzane są przez płyn w parenchymie
układ nerwowy zbudowany z dwóch zwojów
nerwowych
układ wydalniczy składa się z kanalików
zakończonych protonefrydiami . Główną
funkcją układu jest osmoregulacja
Płazińce- rozmnażanie
Płazińce- rozmnażanie
hermafrodytyzm
najczęściej zapłodnienie krzyżowe
wirki- rozwój prosty
pasożyty- rozwój złożony
Płazińce- pasożyty
człowieka
przywry (Trematoda)
mają dwa narządy czepne i złożony cykl rozwojowy
otwór gębowy otoczony przyssawką, poniżej
przyssawka brzuszna
rząd Prostomata
tasiemce (Cestoda)
podział ciała na skoleks, szyjkę i tworzące strobilę
proglotydy (człony-nawet do 4000)
skoleks zawiera narządy czepne(przyssawki, bruzdy
przyssawkowe, lub haki)
rząd Pseudophyllidea (dwóch żywicieli pośrednich)
rząd Cyclophyllidea (jeden żywiciel pośredni)
Fasciola hepatica-
Motylica wątrobowa
przywra pasożytująca w wątrobie i drogach żółciowych człowieka,
przeżuwaczy domowych i dzikich, oraz innych zwierząt
zarażenie następuje po spożyciu nie gotowanych warzyw lub wypiciu nie
przegotowanej wody
żywiciel pośredni- ślimak
żywiciel ostateczny- bydło
Chorobotwórczość
Fascjoloza najczęściej w początkowym okresie przebiega jako postać
ostra
podwyższona temperatura ciała
bóle mięśni i stawów
nudności i wymioty
powiększenie wątroby i śledziony
żółtaczka
niedokrwistość
pokrzywka
Fasciola hepatica-
Motylica wątrobowa
późniejszy okres choroby
rozrost nabłonka żółciowego
zwłóknienie przewodu żółciowego wspólnego, z częściowym lub
całkowitym jego zamknięciem, prowadzącym do zapalenia dróg
żółciowych- ostre bóle w nadbrzuszu
powiększenie wątroby
żółtaczka
świąd
podwyższona temperatura ciała
rzadko ropnie i marskość wątroby
sporadycznie inwazje F. hepatica do płuc, OUN, mięśni, skóry,
gałek ocznych
niekiedy zarażenie F. hepatica może przebiegać bezobjawowo
Fasciola hepatica-
Motylica wątrobowa
Wykrywanie
badania serologiczne w fazie ostrej (odczyn wiązania
dopełniacza, hemaglutynacja pośrednia,
immunofluorescencja pośrednia, immunodyfuzja,
immunoelektroforeza, przeciwbieżna elektroforeza,
ELISA)
faza przewlekła- znalezienie pasożyta w kale (min.
8tyg.po zarażeniu) lub w treści dwunastnicy; zazwyczaj
konieczne jest kilkakrotne badanie koproskopowe
zwiększona liczba leukocytów ze wzrostem komórek
kwasochłonnych
podwyższone stężenie immunoglobulin G, M i E
Fasciola hepatica-
Motylica wątrobowa
Zwalczanie
profilaktyka
Odrobaczanie zarażonych zwierząt
niszczenie żywicieli pośrednich (ślimak - błotniarka
moczarowa)
unikanie spożywania surowych roślin oraz picia nie
przegotowanej wody
leczenie
prazykwantel (Cesol, dzieci >4r.ż. i dorośli w
pojedynczej dawce 25 mg/kgmc w inwazji jelitowej,
pozostałe postaci 3xdziennie przez kolejne 2 dni)
Fasciola hepatica-
Motylica wątrobowa
niklozamid (Yomesan, 2 g jednorazowo)
dehydroemetyna (Dehydroemetine, 1mg/kg
mc. przez 10-15 dni)
badanie kontrolne przeprowadza się w 1
miesiąc po leczeniu
Fasciolopsis buski
przywra pasożytująca w przewodzie pokarmowym
człowieka
żywiciel ostateczny- człowiek i świnia
do zarażenia dochodzi po spożyciu surowych roślin
wodnych
zagnieżdża się w dwunastnicy i jelicie cienkim
Fasciolopsis buski
Fasciolopsis buski
Chorobotwórczość
Fascjolopsoza może przebiegać z bólami
brzucha i biegunką, ze stolcami obfitymi,
żółtozielonymi, zawierającymi niestrawiony
pokarm
w badaniu endoskopowym stwierdza się stan
zapalny ze wzmożonym wydzielaniem śluzu,
krwawieniami, owrzodzeniami i tworzeniem
ropni
w ciężkich zarażeniach może dochodzić do
ostrej niedrożności jelit, obrzęków i wodobrzusza
Fasciolopsis buski
Wykrywanie
wykrycie w kale jaj lub dojrzałych przywr
badania serologiczne jak w F.hepatica
•
Zwalczanie
profilaktyka
niszczenie żywicieli pośrednich-ślimaki
unikanie spożywania surowych owoców roślin wodnych i picia nie
przegotowanej wody
leczenie
prazykwantel (Cesol, dzieci >4r.ż. i dorośli w pojedynczej dawce
25 mg/kg mc. w inwazji jelitowej, pozostałe postaci 3xdziennie
przez kolejne 2 dni)
niklozamid(Yomesan, 2g jednorazowo)
dehydroemetyna (Dehydroemetine, 1mg/kg mc. przez 10-15 dni)
badanie kontrolne w 1 miesiąc po leczeniu
Dicrocoelium
dendriticum- Motyliczka
przywra pasożytująca w drogach żółciowych człowieka, przeżuwaczy i
innych zwierząt
motyliczka występuje w południowej Polsce
do zarażenia dochodzi po spożyciu metacerkarii
Pierwszym żywicielem pośrednim jest ślimak, drugim mrówka
Żywiciel ostateczny- przeżuwacze lub człowiek
Chorobotwórczość
Dikrocelioza
zapalenie dróg żółciowych
ostry ból w nadbrzuszu
powiększenie wątroby
żółtaczka
świąd
podwyższona temperatura ciała
najczęściej przebiega bezobjawowo
Dicrocoelium
dendriticum- Motyliczka
Wykrywanie
wykrywanie jaj w kale
Zwalczanie
profilaktyka
niespożywanie surowych roślin
picie przefiltrowanej wody
leczenie
prazykwantel (Cesol, dzieci>4r.ż. i dorośli w pojedynczej dawce
25 mg/kg mc.)
niklozamid (Yomesan, 2g jednorazowo)
dehydroemetyna (Dehydroemetine, 1mg/kg mc. przez 10-15 dni)
badanie kontrolne po miesiącu od leczenia
Paragonimus
westermani- przywra
płucna
przywra pasożytująca w płucach człowieka
oraz licznych zwierząt
człowieka zaraża się spożywając surowe
ryby lub skorupiaki zawierające
metacerkarie
Paragonimus
westermani- przywra
płucna
Paragonimus
westermani- przywra
płucna
Chorobotwórczość
Paragonimoza w pierwszym
okresie(ekscytacja metacerkarii w
dwunastnicy i przenikanie przez ściany jelita
cienkiego do jamy otrzewnej) może
przebiegać bez charakterystycznych
objawów
metacerkarie przechodząc do jamy opłucnej
i płuc wywołują nacieki z komórek
kwasochłonnych i obojętnochłonnych
wokół przywr wytwarzają się włókniste torebki
zawierające płyn ropny z brązowożółtymi jajami
wiele z nich przebija się do oskrzeli, uwalniając jaja,
tkanki martwicze i krew do dróg oddechowych
pękająca torebka wywołuje kaszel, ze zwiększoną
ilością podbarwionej krwią wydzieliny, z bólami w
klatce piersiowej
jaja mogą drogą krwi być przenoszone do innych
narządów(wątroba, ściany jelita, otrzewna, mięśnie,
mózg, rdzeń kręgowy), gdzie wywołują reakcje
ziarniniakowe i powstanie torebek wypełnionych
jajami
Paragonimus
westermani- przywra
płucna
w przypadku lokalizacji w OUN stwierdza się:
podwyższoną temperaturę ciała
bóle głowy z nudnościami i wymiotami
objawy padaczki
zaburzenia widzenia
osłabienie ruchowe
porażenie połowicze lub całkowite
objawy zapalenia opon
objawy encefalopatii
Paragonimus
westermani- przywra
płucna
Wykrywanie
stwierdzenie jaj w kale, plwocinie,
popłuczynach oskrzelowo-pęcherzykowych
metody serologiczne
Zwalczanie
profilaktyka
zwalczanie żywicieli pośrednich
unikanie spożywania surowego mięsa krabów i
raków
Paragonimus
westermani- przywra
płucna
leczenie
prazykwantel (Cesol, dzieci >4r.ż. i dorośli w
pojedynczej dawce 25 mg/kg mc. w inwazji
jelitowej, pozostałe postaci 3xdziennie przez
kolejne 2 dni)
dehydroemetyna (Dehydroemetine, 1mg/kg
przez 10-15 dni)
badanie kontrolne
w 1 miesiąc po leczeniu
Paragonimus
westermani- przywra
płucna
Schistosoma
haematobium- przywra
krwi
przywra pasożytująca w splotach żylnych pęcherza
moczowego i miednicy mniejszej człowieka
rozwój rozdzielnopłciowy
żywiciel pośredni- ślimak
do zarażania człowieka dochodzi po wniknięciu przez
skórę cerkarii, które w tkance podskórnej przekształcają
się w schistosomule wędrujące z krwią do płuc, a
następnie przez lewą komorę serca do naczyń żylnych
miednicy, żył krezkowych, bądź wątroby, czasem do
OUN, rdzenia kręgowego, trzustki lub mięśnia
sercowego
żywotność postaci dorosłych- od kilku do kilkunastu lat
Schistosoma
haematobium- przywra
krwi
Chorobotwórczość
schistosomoza
w miejscu wniknięcia do skóry- świąd i odczyn zapalny, grudkowo-plamista
wysypka
po 4-10 tygodniach objawy ostrej schistosomozy
o
podwyższona temperatura
o
dreszcze
o
skurcze oskrzeli
o
bóle głowy
o
bóle stawów i brzucha
o
biegunka
o
powiększenie węzłów chłonnych
o
powiększenie wątroby i śledziony
o
obrzęki
o
pokrzywka na skórze
Schistosoma
haematobium- przywra
krwi
w okresie wydalania jaj występują bóle w podbrzuszu, częstomocz i
krwiomocz
następstwem zarażenia są miejscowe zmiany zapalne i krwotoczne
oraz przerostowe, a także brodawczakowate ścian narządów
miednicy mniejszej, prowadzące w konsekwencji do ich zwapnień,
zbliznowacenia lub zezłośliwienia
przewlekła schistosomoza
ziarniniaki w obrębie wątroby i śledziony ulegające włóknieniu
doprowadzające do powiększenia narządów
utrudnienie krążenia wrotnego z nadciśnieniem
wodobrzusze
żylaki przełyku
obrzęki
żółtaczka
Schistosoma
haematobium- przywra
krwi
Wykrywanie
znalezienie jaj w moczu, kale lub zeskrobinach
błony śluzowej jelita grubego (5tyg. po
zarażeniu)
test wylęgania miracydium
testy serologiczne
eozynofilia
podwyższone stężenie IgE
Schistosoma
haematobium- przywra
krwi
Zwalczanie
profilaktyka
niszczenie żywicieli pośrednich
właściwa oświata zdrowotna
leczenie
jak w F.hepatica
nirydazol (Yarocen, 50 mg/kg mc. przez 7 dni)
badanie kontrolne w miesiąc po leczeniu
Objawy chorobowe
wywołane zarażeniem
S.mansoni
biegunka
objawy czerwonki
zmiany krwotoczne, polipowate, wrzodziejące
lub bliznowate błony śluzowej jelita cienkiego i
grubego
zatory naczyń żylnych
Diphyllobothrium latum-
Bruzdogłowiec szeroki
tasiemiec pasożytujący w jelicie cienkim
człowieka i ponad 30 gatunków ssaków
występuje głównie w regionach
podbiegunowych oraz krajach klimatu
umiarkowanego
może osiągać do 20 m długości
do zarażenia dochodzi po spożyciu surowych
ryb
Diphyllobothrium latum-
Bruzdogłowiec szeroki
Diphyllobothrium latum-
Bruzdogłowiec szeroki
Chorobotwórczość
Difylobotrioza
okresowa niedrożność jelit
biegunki
bóle brzucha
niedokrwistość megaloblastyczna wywołana
niedoborem witaminy B12 (zwłaszcza przy
osiedlaniu się tasiemca w pobliżu żołądka)
Diphyllobothrium latum-
Bruzdogłowiec szeroki
Wykrywanie
Wykrycie w kale jaj lub proglotydów
Diphyllobothrium latum-
Bruzdogłowiec szeroki
Zwalczanie
profilaktyka
zaniechanie spożywania surowych,
półsurowych ryb
uniemożliwienie kontaktu zbiorników wodnych
z odchodami
najskuteczniejszym sposobem niszczenia larw
pasożyta jest gotowanie, mrożenie, solenie a
także marynowanie
Diphyllobothrium latum-
Bruzdogłowiec szeroki
leczenie
prazykwantel (Cesol, 5-10 mg/kg mc.) po
lekkim śniadaniu jednorazowo
niklozamid (Devermin, Yomesan, 500 mg do
2rż., 1mg między 2 a 6rż., 1g i po 1h następny
1g- po 6rż.) na czczo
skuteczność leczenia ocenia się w 1 i 3
miesiące po zakończonej terapii
Taenia saginata-
Tasiemiec nieuzbrojony
kosmopolityczny tasiemiec pasożytujący w
jelicie cienkim człowieka, który jest jego
jedynym żywicielem ostatecznym
w Polsce największa zapadalność na
tasiemczyce jest w województwie łódzkim
do zarażenia dochodzi po spożyciu surowego
lub półsurowego mięsa wołowego
zawierającego wągry tasiemca
Taenia saginata-
Tasiemiec nieuzbrojony
Chorobotwórczość
Tasiemczyca, tenioza
uczucie dyskomfortu
napadowe bóle brzucha
nudności
wzrost lub upośledzenie łaknienia
obniżenie aktywności ruchowej
znaczne napięcie powłok brzucha
wzmożona perystaltyka jelit
u dzieci przebieg cięższy niż u dorosłych- zaburzenia
wzrostu i przyrostu masy ciała
Taenia saginata-
Tasiemiec nieuzbrojony
zmniejszenie ogólnej kondycji
uczucie osłabienia
zaburzenia snu i pamięci (u dzieci gorsze wyniki w
nauce)
zaparcia naprzemiennie z biegunkami
rzadkie objawy: długotrwała biegunka, niedokrwistość,
zmiany skórne o charakterze pokrzywki
proglotydy mogą zatkać przewody żółciowe lub
trzustkowe
skłębione strobile mogą wywołać niedrożność jelit
w 20% przypadków zarażenie przebiega bezobjawowo
Taenia saginata-
Tasiemiec nieuzbrojony
Wykrywanie
identyfikacja proglotydów poruszających się w świeżym
kale
stwierdzenie za pomocą testu ELISA w kale swoistych
antygenów tasiemca
Zwalczanie
profilaktyka
sanitarne badanie mięsa w rzeźniach i z uboju
gospodarczego
zaniechanie spożywania surowego mięsa
ochrona pastwisk przed zanieczyszczeniem jajami
tasiemca
Taenia saginata-
Tasiemiec nieuzbrojony
leczenie
kuracja jednorazowa prazykwantelem (Cesol, 5-10
mg/kg mc.)
na czczo niklozamid (Devermin, Yomesan, 500 mg
do 2rż., 1mg między 2 a 6rż., 1g i po 1h następny
1g- po 6rż.)
albendazol (Zentel, 400mg)
mebendazol (Vermox, dzieci powyżej 3rż. i dorośli
100mg 2x dziennie przez 3 dni)
mepakryna (Atabrine 2 mg/kg mc. dzieci, dorośli
300 mg w 3 dawkach przez 7 dni)
Taenia solium- Tasiemiec
uzbrojony
kosmopolityczny tasiemiec występujący w
jelicie cienkim człowieka
człowieka- żywiciel ostateczny
świnia- żywiciel pośredni
do zarażenia dochodzi po spożyciu
niedogotowanego mięsa wieprzowego
zawierającego jaja inwazyjne tasiemca bądź
całe proglotydy maciczne
Taenia solium- Tasiemiec
uzbrojony
Chorobotwórczość
Tenioza
bóle brzucha
nudności
wymioty
biegunka i/lub zaparcia
bóle i zawroty głowy
zaburzenia rozwoju fizycznego (zwłaszcza u dzieci)
obniżenie masy ciała
brak łaknienia
niedokrwistość
ogólne osłabienie
niedrożność jelit
Taenia solium- Tasiemiec
uzbrojony
Cysticerkoza- wągrzyca wywołana przez wągry
tasiemca uzbrojonego
wągrzyca OUN
o
okresy remisji i zaostrzeń z drgawkami
o
wzmożone ciśnienie śródczaszkowe (bóle
głowy z nudnościami i zaburzeniami widzenia,
halucynacje, zaburzenia zachowania)
o
wodogłowie
o
może przebiegać jako zapalenie opon i mózgu
Taenia solium- Tasiemiec
uzbrojony
Wykrywanie
identyfikacja proglotydów w kale
badanie CT, NMR na obecność wągrów
zwłaszcza w OUN!!!!
we krwi obwodowej miernego stopnia eozynofilia
test ELISA
Rozpoznanie opiera się na badaniu
rentgenowskim mięśni i czaszki, oraz CT i NMR
badanie płynu mózgowo-rdzeniowego
Taenia solium- Tasiemiec
uzbrojony
Zwalczanie
profilaktyka i leczenie teniozy taka sama jak w przypadku
T.saginata
Leczenie wągrzycy
leczenie chirurgiczne bywa skuteczne w ogniskowych,
pojedynczych zmianach w OUN
prazykwantel (Cesol, 50 mg/kg mc. w 3 dawkach przez 14
dni)
albendazol(10-15 mg/kg mc. w 2 dawkach przez 30 dni,
po 15 dniach przerwy czterokrotne powtórzenie dawki
efekty leczenia ocenia się przez monitorowanie przebiegu
klinicznego i na podstawie badania CT i NMR
Echinococcus granulosus-
Tasiemiec bąblowcowy
groźny pasożyt w postaci dojrzałej bytujący w
jelicie cienkim psowatych, przypadkowo
występujący u człowieka który jest wtedy
żywicielem pośrednim
jaja znajdujące się w sierści psa stanowią
źródło inwazji dla żywiciela
pośredniego, także dla ludzi
Echinococcus granulosus-
Tasiemiec bąblowcowy
Echinococcus granulosus-
Tasiemiec bąblowcowy
Chorobotwórczość
Bąblowica, echinokokoza
najczęściej zmiany w wątrobie, rzadziej w płucach, a
sporadycznie w nerkach, mięśniach, śledzionie, tkankach
miękkich, mózgu lub kościach
w wątrobie wokół pasożyta wytwarza się gruba otoczka
łącznotkankowa, która uciskając na drogi żółciowe może
powodować żółtaczkę, zastoinowe zapalenie dróg żółciowych
oraz objawy nadciśnienia wrotnego
w przypadku pęknięcia pęcherza bąblowcowego w wątrobie
może dojść do wstrząsu anafilaktycznego i wtórnego rozsiewu
przy lokalizacji w płucach- kaszel, skrócenie oddechu i bóle w
klatce piersiowej, ogniska niedodmy
Echinococcus granulosus-
Tasiemiec bąblowcowy
Wykrywanie
stwierdzenie protoskoleksów w badaniu
biopsyjnym lub pęcherzu usuwanym
operacyjnie
w badaniu radiologicznym można
zaobserwować w wątrobie i płucach zwapniałe
pęcherze bąblowca
odczyny serologiczne
Echinococcus granulosus-
Tasiemiec bąblowcowy
Zwalczanie
profilaktyka
odrobaczanie psów
zaniechanie karmienia psów odpadkami poubojowymi
leczenie
operacyjne usunięcie bąblowca
albendazol (Zentel, 15 mg/kg mc. przez 3 mies.)
mebendazol (Vermox, 4,5 g/dobę w 3 dawkach przez 6
miesięcy)
efekty leczenie ocenia się przez monitorowanie przebiegu
klinicznego, oraz na podstawie badania USG, CT i NMR
Echinococcus
multilocularis- tasiemiec
wielokomorowy
tasiemiec pasożytujący w jelicie cienkim lisa,
rzadziej pas lub kota
człowiek może być żywicielem pośrednim
człowiek zaraża się niejako przy okazji, jedząc
niemyte jagody i owoce leśne (poziomki,
borówki, maliny itp.), do których mogą być
przyczepione jaja bąblowca
uważa się że E. multilocularis jest najbardziej
patogennym ze wszystkich tasiemców
pasożytniczych dla ludzi
Echinococcus
multilocularis- tasiemiec
wielokomorowy
wywoływana przez niego echinokokoza
wielokomorowa ma cechy choroby nowotworowej
larwa tasiemca osiedla się w narządach
wewnętrznych człowieka, dając objawy kliniczne
guza (torbieli)
torbiele rozwijają się najczęściej w wątrobie,
płucach i mózgu, ale mogą tworzyć się także
w nerkach, śledzionie, kościach i oku
Echinococcus
multilocularis- tasiemiec
wielokomorowy
Chorobotwórczość
najczęściej zajętym narządem jest wątroba (99%
przypadków), w której pasożyt rozwija się w postaci
drobnych pęcherzyków
pasożyt wrasta w miąższ narządu rozprzestrzeniając się
wzdłuż naczyń krwionośnych i dróg żółciowych, co prowadzi
do powstawania przerzutów do płuc lub mózgu
odpowiedź żywiciela powoduje rozrost tkanki łącznej
i powstawanie twardych nacieków zawierających formy
larwalne pasożyta, przypominających zmiany nowotworowe.
objawy kliniczne pojawiają się dopiero po 10–15 latach.
Echinococcus
multilocularis- tasiemiec
wielokomorowy
Leczenie
Leczenie bąblowicy wielojamowej jest długotrwałe
i kosztowne
obejmuje radykalny zabieg chirurgiczny usuwający
zmianę oraz co najmniej dwuletnią chemioterapię
przeciwpasożytniczą
niezbędne są badania kontrolne w ciągu kolejnych 10
lat
w przypadkach nieoperacyjnych, po częściowej resekcji
zmiany lub po przeszczepach wątroby obowiązuje
wieloletnia chemioterapia i częste badania kontrolne.
Echinococcus
multilocularis- tasiemiec
wielokomorowy
jaja tasiemca mogą znajdować się w kale
lisów, wilków i psów, i dlatego uważać
powinny osoby mające bezpośredni kontakt ze
zwierzętami - np. myśliwi
uniknąć zakażenia można w bardzo prosty
sposób- dokładnie myjąc jagody i inne owoce
leśne przez zjedzeniem !!!
Echinococcus
multilocularis-
tasiemiec
wielokomorowy
Hymenolepis nana-
Tasiemiec karłowaty
kosmopolityczny tasiemiec pasożytujący w
jelicie cienkim człowieka i gryzoni
w krajach o klimacie ciepłym i suchym
infestacja u dzieci może sięgać nawet 10%
pełny cykl rozwojowy odbywa się w kosmkach
i świetle jelita cienkiego człowieka
do zarażenia dochodzi poprzez zabrudzone
kałem ręce, pożywienie lub zabawki.
Hymenolepis nana-
Tasiemiec karłowaty
Chorobotwórczość
Hymenolepioza
bóle głowy
zaburzenia równowagi
brak łaknienia
anoreksja
wymioty
bóle brzucha
biegunki na przemian z zaparciami
wzmożona pobudliwość
zaburzenia snu
upośledzenie rozwoju psychicznego i fizycznego dziecka
w badaniu endoskopowym stwierdza się zmiany zapalne jelita z
martwicą jego błony śluzowej
Hymenolepis nana-
Tasiemiec karłowaty
Wykrywanie
Koproskopowe badanie kału pozwala na
stwierdzenie w nim jaj, a niekiedy proglotydów
Zwalczanie
profilaktyka
przestrzeganie zasad higieny
zabezpieczanie środków spożywczych przed
zanieczyszczeniami jajami inwazyjnymi
Hymenolepis nana-
Tasiemiec karłowaty
leczenie
niklozamid (Yomesan, 2g pierwszego dnia, a
następnie po 1g przez 6 dni)
prazykwantel (Cesol, 15-25 mg/kg mc.)
terapię należy powtarzać
kontrolne badanie kału
przeprowadza się w 2 tyg.
i 3 miesiące po leczeniu
