Style i preferencje

dotyczące uczenia

się.

Czynniki sukcesu

i porażki

Motywacja

To poziom gotowości człowieka do podejmowania konkretnych działań.

To również proces wewnętrzny warunkujący dążenie ku określonym celom.

Wewnętrzna:

• Potrzeby
psychologiczne

• Zainteresowania
• System wartości

Zewnętrzna:

• Procedury, zasady, wymogi
• Nagrody i kary

Cel – rezultat podejmowanej

czynności

Dodatni, czyli taki,

który chcemy osiągnąć

Ujemny, czyli taki,

którego staramy się

uniknąć

Motywacja

dodatnia

Motywacja

ujemna

Proces motywacyjny występuje wtedy, gdy
zrealizowane zostaną dwie przesłanki:

1. cel, który osiągniemy, musi być
dla nas pożyteczny oraz pożądany;
2. możliwość zrealizowania przez
daną jednostkę wyznaczonego celu
musi być większa od zera.

Teoria potrzeb według A. Maslowa

Samorealizacji

(rozwoju)

Uznania

(sukcesów, szacunku)

Przynależności

(miłości, przyjaźni)

Bezpieczeństwa

(ochrony, zatrudnienia)

Fizjologiczne

(pożywienia, mieszkania, prokreacji)

Potrzeby

niższego rzędu

Potrzeby

wyższego

rzędu

Teoria potrzeb ERG C. Alderfera

E (existance needs)

potrzeby egzystencji

(bezpieczeństwa i

fizjologiczne)

R (relatedness needs)

potrzeby kontaktu ze

społeczeństwem

(przynależności oraz uznania)

G (growth needs)
potrzeby dotyczące

samorealizacji

(osobistego rozwoju)

Teoria potrzeb D. McClellanda

Kontroli

i nadzorowania

zachowania

innych osób oraz

wpływania na nie

Przynależności do

społeczeństwa,

ludzkiego

towarzystwa

Osiągania

sukcesów w

sposób bardziej

skuteczny od tego,

jaki miał miejsce

w przeszłości

Potrzeba władzy

Potrzeba afiliacji

Potrzeba osiągnięć

Dwuczynnikowa teoria potrzeb

F. Herzberga

Odnoszą się do warunków pracy,

t.j. polityka firmy,

wynagrodzenie, sprawowany

nadzór nad pracownikami,

warunki bhp. Dzięki czynnikom

higieny możliwe jest

zminimalizowanie poziomu

niezadowolenia z pracy.

Związane są z satysfakcją, którą daje

wykonywana praca, odnoszą się do jej

treści. Zaliczyć się tu możliwość

rozwoju, awansu zawodowego,

poczucia samorealizacji. Motywatory

mają wpływ na zadowolenie jednostki

z wykonywanej pracy.

Czynniki higieny

Motywatory

TEORIE POTRZEB – PORÓWNANIE

Teoria

Teoria

potrzeb

A. Maslowa

Teoria

potrzeb

ERG

C.

Alderfer

a

Teoria trzech

potrzeb

D.

McClelland

a

Dwuczynnikow

a

teoria potrzeb

F. Herzberga

Potrzeby

Fizjologiczne

Egzystencji

Czynniki higieny

Bezpieczeńst

wa

Przynależnośc

i

Kontaktu

Przynależności

Uznania

Rozwoju

Władzy

Motywatory

Samorealizacji

Rozwoju

Według Malcolma Knowlesa motywowanie osób

dorosłych do uczenia się jest uzależnione od czterech

czynników:

Woli – chęci wpływu na swoje kształcenie

Sukcesu – możliwości odnoszenia sukcesów

w swojej edukacji

Przyjemności – płynącej z uczenia się

i rozwijania umiejętności

Wartości - świadomości, że nauka

i wykształcenie stanowią cenny kapitał jednostki

PROKRASTYNACJA

odwlekanie wykonania zadań

pomimo dysponowania

możliwościami ich realizacji

Chęć/potrzeba

podjęcia działania

Decyzja o podjęciu

działania

Refleksja

nad

skutkami

Usprawiedliwianie,

wymówki

Dalsze odwlekanie

Wykonanie zadania

w ostatniej chwili

Odłożenie czynności

Silne

postanowienie

poprawy

Prokrastynacja -

źródła

• Doświadczenia dzieciństwa (surowi lub

wymagający rodzice, perfekcjonistyczni rodzice)

• Problem z ustalaniem priorytetów
• Problem z zarządzaniem czasem
• Niskie poczucie skuteczności (oczekiwania

własnego sukcesu)

• Niska atrakcyjność zadania
• Lęk przed porażką

Walka z

prokrastynac

ją

• dziel pracę na małe, prostsze czynności
• sporządzaj listy zadań do wykonania
• uwzględniaj w planowaniu poślizgi i imponderabilia
• ustalaj konkretny termin rozpoczęcia czynności
• zacznij od środka, jeśli nie wychodzi ci początek,
• stosuj „przypominajki”
• zacznij pracę od zadań najtrudniejszych
• szukaj inspiracji u innych ludzi
• naucz się prosić o pomoc
• proś o informacje zwrotne
• uporządkuj miejsce pracy – wyeliminuj dystraktory
• dbaj o siebie
• postaraj się aby praca była dla Ciebie atrakcyjna i

przyjemna

• opracuj system samonagradzania

Cykl Kolba

DOŚWIADCZENIE

EKSPERYMENTOWANIE

KONCEPTUALIZACJA

REFLEKSYJNA

OBSERWACJA

Zdaniem D. Kolba

uczenie się to proces, w

którym główną funkcję

pełni doświadczenie

jednostki i jego analiza.

Cykl Kolba a style uczenia się

Styl konwergencyjny

Preferowany przez empiryków

uczących się przez doświadczenie

Styl dywergencyjny

Preferowany przez teoretyków,

uczących się przez szukanie

związków i zależności,

osadzających obserwacje

w złożonej logicznie całości.

Styl akomodacyjny

Preferowany przez pragmatyków,

uczących się przez zastosowanie

wiedzy w praktyce

Styl asymilacyjny

Preferowany przez kontemplatorów,

osoby refleksyjne

uczące się przez gromadzenie

informacji, wyciąganie wniosków

EMPIRYCY

Lubią być stawiani wobec nowych doświadczeń

i problemów, które muszą rozwiązać. Kolejne

pojawiające się przed nimi zadania traktują jak wyzwania.

Charakterystyka

Uczą się aktywnie,

stosując chętnie symulacje, ćwiczenia,

gry i dyskusje

Metody

Chętnie angażują się w nowe działania, są otwarci na

nowe doświadczenia, są inicjatorami zmian,

działają szybko i skutecznie.

Zalety

Mają tendencję do ryzyka, szybciej działają niż myślą,

wykazują niechęć do samodzielnej pracy, nuży ich

wdrażanie długoterminowych, żmudnych projektów.

Wady

KONTEMPLATORZY

Uczą się w sposób przemyślany, analizując to, co obserwują.

Potrzebują czasu na przemyślenie problemu i rozwiązanie go.

Nie sprawdzają się jako liderzy - nie lubią podejmować

decyzji na podstawie niepełnych informacji czy pod presją czasu

Charakterystyka

Uczą się wykorzystując metody nastawione na myślenie kreatywne.

Lubią techniki wspierające analityczne myślenie

– analiza SWOT, Ishikawa, studia przypadków.

Metody

Mają bujną wyobraźnię, łatwo generują nowe pomysły.

Są skrupulatni i systematyczni.

Działają tylko po gruntownym przemyśleniu sytuacji.

Zalety

Podejmują decyzje bardzo wolno,

mają skłonność do nadmiernej ostrożności i unikania ryzyka.

Są skłonni do wycofania i obserwacji.

Wady

TEORETYCY

Lubią wyjaśniać związki i zależności poszczególnych elementów.

W uczeniu się preferują treści ustrukturalizowane, uporządkowane.

Włączani w działanie muszą znać jego cel i kontekst.

Mogą przejawiać trudność we współpracy z empirykami.

Charakterystyka

Lubią zadawać pytania, analizować przyczyny danych zdarzeń.

Sprawdzają się w zadaniach wymagających

opracowania teoretycznego modelu.

Metody

Logiczne myślenie, racjonalizm i obiektywizm,

poszukiwanie związków przyczynowo-skutkowych,

skłonność do perfekcjonizmu i porządkowania wszystkiego,

analityczne podejście.

Zalety

Z trudem uczestniczą w sytuacjach mocno angażujących ich emocje,

źle znoszą niepewność, nieuporządkowanie, brak jasnych reguł.

Nie tolerują subiektywizmu i intuicji.

Odczuwają silną presję wykonania pracy.

Wady

PRAGMATYCY

Uczą się poprzez praktyczne zastosowanie teoretycznych

zagadnień, lubią próbować, ćwiczyć i uzyskiwać

informację zwrotną od eksperta.

Charakterystyka

W nauce wykorzystują metody i ćwiczenia praktyczne.

Lubią projekty, eksperymenty, symulacje.

Metody

Pragmatyzm, realizm, nastawienie na praktyczność,

nastawienie techniczne, przechodzenie wprost do sedna.

Zalety

Odrzucanie rozwiązań nie mających zastosowania w praktyce,

ignorowanie teorii i modeli, orientacja na zadania,

a nie na osobę, brak niecierpliwości.

Wady

Modalności sensoryczne

Styl wizualny (Visual)

Preferencje dla obrazów

i rozumienia przestrzennego

Styl Dźwiękowy (Aural)

Preferencje dla dźwięku,

muzyki.

Styl Słowny (Verbal)

Preferencje dla słowa

mówionego i pisanego

Styl Fizyczny (Physical)

Przeferencje dla

wykorzystania,

ciała, dotyku.

Styl

interpersonal

ny /

intrapersonal

ny

Styl wizualny (Visual)

Korzystaj z:

map, tabel, wykresów,

schematów, podkreśleń,

różnych kolorów,

obrazów, posterów,

slajdów

Ucz się:

Robiąc graficzne notatki,

zapisując dane do zapamiętania

na wykresach, w tabelach,

rysuj obrazki dla przedstawiania

swoich pomysłów

Na egzaminach:

Przypominaj sobie swoje rysunki, schematy, plakaty, nie konkretne słowa czy definicje

Spokojnie udzielaj odpowiedzi na pytania egzaminacyjne.

Rysuj w czasie udzielania odpowiedzi – przedstawiaj odpowiedzi graficznie

Styl Dźwiękowy (Aural)

Zbieraj informacje:

wyjaśniając innym nowe pomysły,

dyskutując ze studentami

i wykładowcami, korzystając z dyktafonu

do nagrywania wykładów, zapamiętując

przykłady, historie i dowcipy.

Ucz się:

czytając na głos, wyjaśniając

swoje notatki innym lub rozmawiając

z samym sobą, nagrywając

notatki na dyktafon i odsłuchując je.

Na egzaminach:

Jeżeli system na to pozwala wybieraj egzaminy ustne.

Wypowiadaj swoje odpowiedzi słuchając własnego głosu,

dostrajaj się do swoich nauczycieli mówiących o temacie.

Przygotowuj się do egzaminu w cichym i spokojnym miejscu.

Styl Słowny (Verbal)

Korzystaj z:

Notatek, esejów, podręczników,

słowników, definicji, cytatów,

encyklopedii, Internetu i stron WWW,

zbiorów zadań i zestawów ćwiczeń.

Ucz się:

zapisując słowa, czytając cicho swoje

notatki, wyrażając definicje

i opisy własnymi słowami,

opisując diagramy, wykresy, tabele.

Na egzaminach:

Zapisuj odpowiedzi na pytania egzaminacyjne.

Na pytania wielokrotnego wyboru staraj się wyszukać w głowie rozbudowaną

odpowiedź.

Styl Fizyczny (Physical)

Korzystaj z:

przykładów praktycznych, próbek,

fotografii, demonstratorów, tutoriali,

poprzednich prac egzaminacyjnych,

do zbierania informacji wykorzystuj

wszystkie zmysły.

Ucz się:

przypominając sobie wykonywane

na zajęciach eksperymenty,

doświadczenia, zapamiętując przebieg

wydarzeń, posługując się

modelami i symulatorami.

Na egzaminach:

Odgrywaj sytuację egzaminacyjną w pokoju, w którym się uczysz.

Umieszczaj przykłady w swoich notatkach i w odpowiedziach, których udzielasz.

Pisz praktyczne odpowiedzi, streszczenia rozdziałów.