Ciała obce w 

tchawicy

Gdy ostry lub twardy kęs 

jedzenia przedostanie się do



Tchawicy zamiast do przełyku, 



mówimy wówczas o zachłyśnięciu.



Sprzyja takim zdarzeniom 
rozmawianie w czasie jedzenia.



 Natychmiast wyzwala się 
odruchowy bodziec kaszlowy



będący odpowiedzią na podrażnienie 
tchawicy. 

W większości przypadków



niedrożność górnych dróg 
oddechowych
jest spowodowana opadającym na 
tylną ścianą gardła językiem 
nieprzytomnego pacjenta. Często 
jednak do dróg oddechowych dostaje 
się ciało obce, powodując (zazwyczaj 
częściową) ich niedrożność. 

Silny,

 gwałtowny strumień 

powietrza



ma na celu spowodowanie



wykrztuszenia ciała obcego, często z pozytywnym 

wynikiem.



Pacjent ma uczucie duszenia i usiłuje 

gwałtownymi zrywami



łapać powietrze. 



Niedostateczny dopływ tlenu i zmniejszenie



jego stężenia we krwi powoduje zasinienie skory. 

Przedłużony, swiszczący oddech jest oznaką 

częsciowej niedrożności dróg oddechowych - 

zatrzymanie oddechu świadczy o całkowitym ich 

zatkaniu.



Niedrożność spowodowana ciałem 
obcym w drogach oddechowych 
może być:



częściowa (ratowany może nabierać 
powietrze) ,



całkowita (ratowany nie może 
oddychać)

Postępowanie



W wypadku częściowej niedrożności 
dróg oddechowych,



kiedy pacjent jest przytomny i może 
oddychać samodzielnie



(słychać świszczący oddech), jest 
przerażony i chwyta się oburącz za 
gardło (bardzo charakterystyczne) . 



Należy wówczas zapytać go, czy się 
dusi.

Jeżeli pacjent odpowie,



 mówiąc do ratownika,



 nie powinno się wykonywać żadnych 
rękoczynów, ale uspokoić



chorego i zachęcać  do silnego kaszlu. 



Wzrost ciśnienia w dolnych drogach 
oddechowych podczas kaszlu zazwyczaj



powoduje usunięcie (odkrztuszenie) 
ciała obcego, które je blokuje.

Jeżeli nie odpowiada, a 

tylko na przykład daje znak



Kiwnięciem głowy, że rozumie, ale zaczyna słabnąć, 



Przestaje kaszleć i oddychać,



 należy natychmiast udzielić mu pomocy.



Jeżeli ratowany stoi lub siedzi, ratownik 

powinien:



- stanąć z boku nieznacznie za ratowanym,



- podeprzeć jedną ręką klatkę piersiowa pacjenta,



- pochylić do przodu jego tułów,



- wykonać pięć silnych uderzeń nadgarstkiem 

drugiej



reki miedzy łopatkami ratowanego.

Jeżeli ratowany leży,



ratownik powinien: 



klęknąć obok (na jednym kolanie), 



oprzeć  klatkę  piersiową 
ratowanego na własnym udzie, 



- wykonać pięć uderzeń między 
łopatkami. 

Gdy uderzenia w plecy nie 

przyniosą



skutku, metodą postępowania



W takich przypadkach jest czynność 
polegająca



na uciskaniu nadbrzusza ofiary, 
powszechnie zwana manewrem



Heimlicha. 

Ma on na celu zwiększenie 

ciśnienia



w dolnych drogach oddechowych 
pacjenta poprzez wywarcie ucisku na 
przeponę.



Podczas uciskania nadbrzusza dochodzi



do przesunięcia sic mięśnia przepony 
ku górze i uciśnięcia podstawy płuc, co 
skutkuje wzrostem ciśnienia w drogach 
oddechowych ratowanego.

Manewr Heimlicha.

Manewr Heimlicha.

Jeżeli ratowany stoi lub 

siedzi,



ratownik powinien:



- stanąć za nim;



- objąć ramionami nadbrzusze ofiary;



- upewnić się, czy tułów ratowanego jest odpowiednio



pochylony do przodu, tak aby ciało obce wypadło,



a nie przesunęło sic głębiej;



- bok kciuka dłoni zwiniętej w pięść  położyć tuż 

powyżej



pępka ofiary, wyraźnie poniżej wyrostka 

mieczykowatego



mostka; objąć  pięść druga dłonią



- mocno szarpnąćdo siebie i ku g6rze (powtórzyć 5 razy) 

.

Jeżeli ratowany leży,



ratownik powinien:



 - obrócić ratowanego na plecy;



 - klęknąć okrakiem na wysokości 
jego bioder;



- ulożyć nadgarstek wewnętrzną 
częścią pomiędzy pępkiem a 
mostkiem ofiary



- ułożyć drugą dłoń na pierwszej;



- wykonać  mocne pchniecie w 
kierunku do pleców i dogłowowo



(powtórzyć 5 razy ) .

Istnieje wiele metod 

Istnieje wiele metod 

usuwania ciała obcego.

usuwania ciała obcego.

W pierwszej kolejności 

usiłujemy wywołać kaszel



silnymi
uderzeniami płaską dłonią w plecy 
pacjenta między łopatkami.



W czasie uderzania głowa i tułów 
pacjenta powinny zwisać ku dołowi. 



Najważniejsze, aby ujście dróg 
oddechowych było skierowane w dół. 
Można to uzyskać kładąc na stole lub 
na oparciu krzesła.



W przypadku, gdy opisane czynności 
nie przyniosą pożądanego efektu, 
należy ponownie sprawdzić 
zawartość  jamy



ustnej i wykonać powtórnie pięć  
uderzeń miedzy łopatki



i pięć uciśnięć nadbrzusza.