Kody kreskowe

Geneza powstania kodów kreskowych



Prace nad stworzeniem systemu identyfikacji towarów przy

użyciu specjalnych znaków i symboli rozpoczęto w latach

sześćdziesiątych w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.



Do rozwoju prac w znacznym stopniu przyczynił się

gwałtowny rozwój supermarketów, w których nastawiono się

na masową obsługę klientów.



Na początku lat siedemdziesiątych utworzono stowarzyszenie

mające opracować jednolite zasady znakowania towarów. Tak

doszło do powstania kodu UPC (Universal Product Code).



Wysoko uprzemysłowione kraje europejskie, które wychodząc

na przeciw zapotrzebowaniu ze strony własnego handlu

detalicznego, a nie chcąc uzależniać się od Stanów

Zjednoczonych, wprowadziły własny jednolity system

znakowania towarów EAN (European Article Numbering -

Europejski Kod Towarowy).



System kodów kreskowych stosowany jest w wielu gałęziach

gospodarki, przede wszystkim do oznaczania i identyfikacji

towarów trafiających do sprzedaży hurtowej i detalicznej.



Kod kreskowy, kod paskowy (ang. bar

code) – graficzna reprezentacja informacji
poprzez kombinację ciemnych i jasnych
elementów, ustaloną według przyjętych
reguł budowy danego kodu. Kod kreskowy
przeznaczony jest dla czytników
elektronicznych. Ma na celu umożliwienie
automatycznego odczytywania informacji.
Głównym zastosowaniem kodu
kreskowego jest automatyczna
identyfikacja produktów w szeroko pojętej
logistyce.

Korzyści wynikające ze stosowania
kodów kreskowych to m.in.

*zautomatyzowanie prac
ewidencyjno-kontrolnych,

*wyeliminowanie dużej ilości
dokumentacji,

*udoskonalenie i przyspieszenie
obsługi klienta,

*usprawnienie prac
inwentaryzacyjnych,

*możliwość automatycznego
sygnalizowania braków w
zaopatrzeniu



Zasady działania :

W trakcie odczytywania kodu techniką skanowania,

światło pochodzące z czytnika, uformowane w cienką

wiązkę (laser), przesuwa się wzdłuż czytanego kodu,

w danym momencie oświetla niewielki punkt kodu,

następnie światło to jest odbijane przez jasne

elementy kodu (przerwy), a pochłaniane przez jego

ciemne elementy (kreski, pola). Światło odczytuje

fotodioda, odbite od przerw powoduje powstanie w

czytniku silniejszych sygnałów elektrycznych,

natomiast w wyniku braku odbicia (kreski) powstają

sygnały słabsze. W zależności od grubości

kresek/przerw, różny jest też czas trwania

poszczególnych sygnałów. Czas trwania każdego

impulsu koduje informacje, które są tłumaczone przez

dekoder czytnika na cyfry, litery lub inne znaki i
przesyłane do komputera

Rodzaje kodów



Występuje około 250 rozwiązań w

dziedzinie kodów kreskowych. W związku z

tym istnieje kilka sposobów ich podziału:

Podział według wymiarowości kodu:



jednowymiarowe (liniowe, 1D) –

informacje zapisane są w jednej linii

(najczęściej w postaci kresek);



dwuwymiarowe piętrowe – rozwinięcie

kodów jednowymiarowych polegające na

istnieniu kilku linii kodu, jedna pod drugą;



dwuwymiarowe matrycowe –

informacja zapisana jest na określonej

powierzchni, z tym że do zapisu nie są

wykorzystywane kreski, lecz inne

oznaczenia;



kody złożone – występują w nich

zarówno elementy kodów

jednowymiarowych, jak i

dwuwymiarowych;



kody trójwymiarowe – zazwyczaj są to

wytłaczane dowolne kody

jednowymiarowe (Bumpy Bar Code).

Różnica polega na tym, iż w

zapisie/odczycie zamiast różnic w

kolorach wykorzystuje się różnice

głębokości tłoczenia.

Podział według szerokości kresek:



kody o jednej szerokości kresek (np. PosiCode)–

kodowanie polega na występowaniu, bądź nie,

kreski w określonym miejscu;



kody o dwóch szerokościach kresek;



kody o wielu szerokościach kresek (modularne).

Podział według rodzaju kodowanych symboli:



numeryczne – kodowane są jedynie cyfry w

systemie dziesiętnym;



alfanumeryczne – kodowane są cyfry i pozostałe

znaki kodu ASCII, czasem również znaki

występujące w niektórych alfabetach.

Podział według ciągłości kodu (nie dotyczy

kodów matrycowych):



kody ciągłe – nie występują w nich przerwy między

kodowanymi znakami;



kody dyskretne – występują przerwy między

kodowanymi znakami.

Podział według ilości kodowanych

znaków:



kody o ściśle określonej ilości

kodowanych znaków (o stałej

długości);



kody o różnej ilości kodowanych

znaków (o zmiennej długości).

Podział według przyjętej metody

weryfikacji odczytanych danych:



kody samosprawdzalne (np. wszystkie

kody typu m z n) – pewne procedury

sprawdzania błędów są

zaimplementowane w budowie kodu.

Np. poszczególne symbole są

kodowane tak, aby różnić się od siebie

maksymalnie, a zatem błędne

odczytanie jednej kreski powoduje

automatyczną niepoprawność kodu;



kody ze znakiem kontrolnym (np. z

cyfrą kontrolną);



kody samosprawdzalne z dodatkowym

znakiem kontrolnym.

Zalety stosowania kodów

kreskowych :

- dokładność zapisu danych -

kody kreskowe zapewniają

zdecydowanie lepszą

dokładność niż dane

wprowadzane ręcznie

- szybkie wprowadzanie

danych oraz ich przetwarzanie,

dane przekazywane są w

sposób bezpośredni i

natychmiastowy do komputera

lub innego urządzenia

przetwarzającego i

przechowującego dane. (np. do

inwentaryzatora Scanpal2

lub cpt-8000)

- korzyści kosztowe - lepsza

obsługa klienta, zarządzanie

kapitałem i zapasami, krótszy

czas reakcji, niższy stan

zapasów i koszty pracy

Technologia kodów kreskowych pozwala:

- monitorować transakcje handlowe (tu są najczęściej używane

tzw. skanery ladowe np. Stratos lub Magellan)

- prowadzić ewidencję zapasów magazynowych (tu najczęściej na

rynku występuje skaner PowerScan podłączony do terminala

wózkowego Dlog MPC5 lub samodzielnie kolektory Falcon 4420

lub Falcon 345)

- nadzorować operacje magazynowe: kompletacja,

dekompletacja, paletyzacja, etc. (najczęściej wykorzystywane

urządzenia na rynku to Falcon 4420 oraz Falcon 345)

- przyspieszyć procesy załadunkowe, wyładunkowe i

przeładunkowe

- monitorować produkcję w toku (tutaj są wykorzystywane

skanery przemysłowe Tech lub Holotrak, lecz przy pewnych

ograniczeniach mogą to być również skanery InVista, lub np.

Magellan 2200 VS)

- kontrolować zasoby

- tworzyć systemy lojalnościowe przy użyciu kart plastikowych.

(nadruk takich kart umożliwiają drukarki kart firmy Zebra np.

model P210i, P330i czy też P620. Innymi urządzeniami do druku

wypukłego są tzw Embossery np. Z3 firmy Matica Systems

Budowa kodu kreskowego

Każda cyfra reprezentowana jest przez ciąg siedmiu bitów tworzących
wzór złożony z dwóch obszarów jasnych (zera) i dwóch ciemnych
(jedynki). Jeden obszar zawiera od 1 do 4 bitów
Kod UPC-A

   



S + 6xL + M + 6xR
+ E

Liczba bitów:

3 + 6x7 + 5 + 6x7 + 3 = 95

Kody cyfr

w części L:

0: 0001101

1: 0011001

2: 0010011

3: 0111101

4: 0100011

5: 0110001

6: 0101111

7: 0111011

8: 0110111

9: 0001011

Kody cyfr

w części R:

0: 1110010

1: 1100110

2: 1101100

3: 1000010

4: 1011100

5: 1001110

6: 1010000

7: 1000100

8: 1001000

9: 1110100

S(start), E(end) = 101

M(middle) = 01010

Zastosowani
e różnych
kodów cyfr
w części
lewej i
prawej
pozwala
określić
kierunek
odczytu
ciągu cyfr
przez
skaner kodu

Document Outline