Formułowanie celów wychowania w pracy edukacyjnej pielęgniarki

Wychowanie według

pedagogów



Według Wincentego Okonia

-Wychowanie obejmuje

również samowychowanie i
samokształcenie oraz
oddziaływanie czynników takich
jak szkoły, organizacje
młodzieżowe, media, środki
masowej komunikacji itd.

Według Bogdana

Suchodolskiego



Należy kształtować ludzi tak aby potrafili żyć w obecnie
panujących warunkach na świecie, aby radzili sobie z
problemami, umieli korzystać z możliwości kulturalnego
rozwoju, który im dostarcza, aby wiedzieli ku czemu
maja dążyć, z jakich źródeł czerpać radość z życia.



Wychowanie jest przysposobieniem jednostki do życia.



Wychowanka należy przygotować do pełnienia ról:
Społecznych: matki, ojca, siostry, brata, żony
Zawodowych: pielęgniarki, lekarza, policjanta,
nauczyciela.

Według Heliodora

Muszyńskiego



Wychowanie to świadoma działalność
jednych osób zmierzających do wywołania
poprzez interakcje społeczne trwałych zmian
w osobowości człowieka.

Reasumując- wychowanie przekazuje

jednostkom dziedzictwo kulturowe, wzory
zachowań - utrzymuje ciągłość kulturową
społeczeństw, a jednocześnie przygotowuje
do uczestnictwa i przekształcania
rzeczywistości społecznej.

Klasyfikacja celów

wychowania

Klasyfikacji celów można dokonać w oparciu o różne kryteria.



Wg Muszyńskiego cele wychowania według wartości można

podzielić na właściwe, kontrybutywne i instrumentalne.

Właściwe

Kontrybutywn

Instrumentaln

nie są przyjmowane

jako środki wiodące

oraz nie są

częściami

składowymi innych

celów, ale

wyprowadzane są z

ideału

wychowawczego

ich realizacja jest

częścią składową

realizacji innych

celów (nauczenie się

trzymania długopisu

w ręce, aby później

nauczyć dziecko

pisać)

Ich realizacja jest

warunkiem

niezbędnym, do

osiągnięcia innych

celów (środki do

realizacji innych

celów)

Inne wyróżnione klasyfikacje:

Wg Muszyńskiego:



Naczelne cele wychowania, a więc ideał

wychowawczy- czyli ogólna charakterystyka

osobowości, dojrzałej jednostki jako wyniku

społecznego procesu wychowania. (np.

patriotyzm).



Globalne cele wychowania- oddzielne

zmienne osobowości podporządkowane

celom naczelnym
(np. wiedza, umiejętności, poglądy,

przekonania, postawy).

Wg Guryckiej:



Cele kreatywne – wywoływać, ukształtować
(np. nowe zainteresowania, nowe
przekonanie)



Cele optymalizujące- zwiększyć, wzmocnić,
poszerzyć (np. wrażliwość, zaangażowanie)



Cele minimalizujące- osłabić, ograniczyć

(np. agresję, nadmierną wrażliwość)



Cele korekcyjne- przekształcić, zmienić
(np. postawę, przekonanie)

Edukacja pacjenta



Praca edukacyjna pielęgniarki

polega na zamierzonym wpływie
na osobowość pacjenta przez
kształtowanie jego zachowań
zdrowotnych, poczucia
odpowiedzialności za własne
zdrowie. Dotyczy przekazywania
pacjentowi wiedzy i kształtowania
u niego umiejętności potrzebnych
do tych działań.

Florencja Nightingale

stwierdzała ,że...

,,każda pielęgniarka powinna

pamiętać, że musi być osobą na

którą można się zdać, na której

można polegać i której można ufać”

Zadania pedagogiczne w pracy pielęgniarki:



Są stałym elementem w pracy pielęgniarki.
Dotyczą bezpośredniej pracy z podopiecznymi i z
własną grupa zawodową.



W zawodzie pielęgniarki zespół zadań i czynności
określanych jako pedagogiczne wykonywanych na
rzecz podmiotu nazywamy funkcją wychowawczą.



Pamiętać o tym, że:
- „Nikt z ludzi nie lubi być pouczanym, lecz
rozumianym.”
-W procesie wychowania istotną rolę odgrywa
sam wychowanek, przede wszystkim jego
potrzeby oraz osobisty sposób widzenia świata i
ludzi.

Funkcja wychowawcza

pielęgniarki:



Pomaganie człowiekowi, któremu brakuje woli do

wzmacniania zdrowia, jego utrzymania lub

przywracania.



Wspomaganie wychowanków w kierowaniu

własnym rozwojem.



Dodawanie wychowankom odwagi, uwalnianie od

ubezwłasnowolnienia.



Przygotowanie do przyszłego życia przez

mobilizowanie do własnej aktywności.



Pobudzenie do postępowania zgodnego z

obowiązującymi zasadami, normami, wartościami.

KSZTAŁTOWANIE UMIEJĘTNOŚCI SAMOPIELĘGNOWANIA

PODOPIECZNYCH



1. Nauczanie oceny stanu własnego zdrowia i
prowadzenie obserwacji, dokonywania pomiarów,
zapisywania i interpretowania danych.



2. Edukowanie w zakresie podejmowania
decyzji i odpowiednich działań w sytuacjach
problemowych.



3. Tworzenia warunków do podtrzymywania
funkcji życiowych organizmu na optymalnym
poziomie.



4. Pouczenie, jak radzić sobie w sytuacjach
złego samopoczucia, lęku, strachu,
osamotnienia, bólu, niepokoju.

Zadanie funkcji

wychowawczej-cele



Wywieranie wpływu na postawy i przekonania

prozdrowotne ludzi.



Kształtowanie poczucia odpowiedzialności za

zdrowie własne i osób najbliższych.



Przekazywanie wiedzy potrzebnej do inwestowania

we własne zdrowie.



Przygotowanie do wejścia w rolę pacjenta różnych

instytucji ochrony zdrowia (uświadamianie o

prawach pacjenta, zwyczajach i organizacji pracy

zespołów opiekujących się podopiecznymi).



Przygotowanie do współpracy z pielęgniarką w

procesie pielęgnowania.



Przygotowanie do samoopieki i samopielęgnownia.

Relacja pacjent –

pielęgniarka:



Pielęgniarka wobec pacjentów ma pełnić rolę

psychoterapeutki: być przyjazną, pocieszającą,

cierpliwą, wyrozumiała i życzliwą.



Pielęgniarka musi umieć pomóc pacjentowi w

trudnych dla niego chwilach. Musi potrafić

motywować pacjenta do działania, pokierować

nim, aby obrał sobie cel do którego mógłby dążyć.



Przede wszystkim pielęgniarka powinna umieć

nauczyć pacjenta pracy nad możliwością radzenia

sobie z chorobą poprzez odkrywanie oraz

wzmacnianie mocnych stron jego osoby.

Formułowanie celów



Działanie (co zrobić?)



Treść (co?)



Warunek (u kogo?)



Kryterium (według czego?)

Np. Pobrać krew choremu

pacjentowi według zaleceń
lekarza.

Document Outline