Czekając na Godota Samuel Beckett

Samuel Beckett (1906-
1989)



Irlandczyk



Studiował w Dublinie na wydziale języków
współczesnych w College de Frinite



Laureat Nagrody Nobla



Pisarz dwujęzyczny (j.angielski i od 1945
też j. francuski)



Autor tekstów i reżyser własnych sztuk
teatralnych



Autor dramatów : „Końcówka”, „Ostatnia”,
„Taśma Krappa”

ABSURD



Absurd jest to nielogiczna wypowiedz,
gwałcąca prawa logiki i zdrowego
rozsądku. Jest niepojęta dla umysłu wobec
faktu sprzeczności wewnętrznych.



Absurd jest to uczucie, jakie przeżywa
człowiek w konfrontacji ze światem, który
przeciwstawia się jego aspiracjom.



Filozofia absurdu sprowadza się do próby
nadania sensu ludzkiemu życiu w świecie
nonsensu.

„Nowy teatr”



Około 1950r. pojawia się „teatr nowy”,
początkowo nieuznawany przez publiczność.



Jedni dostrzegają w nim wulgarność i
zaniechanie konwencji ukształtowanej przez
wieki, drudzy widzą wstrząsającą interpretację
ludzkiej egzystencji, upadku człowieka i
jednocześnie pociągającą dążność do odnowienia
języka teatru.



Był wyrazem wstrząsu moralnego, który wywołał
okrucieństwo wojny, niepokojów wobec zagrożeń
wojny atomowej i systemów totalitarnych

„Nowy teatr”



Prekursorem „nowego teatru” był Antonin Artad (1896-
1948), twórca koncepcji „ teatru okrucieństwa”.



Antonin Artad uważał, że domeną teatru nie jest
psychologia, lecz ruch sceniczny, plastyka, światło,
kostium i rekwizyt.



„Nowy teatr” to sztuka czysto teatralna, autonomiczna,
uwolniona od służebnej roli wobec literatury
(UNIEZALEŻNIA SIĘ OD LITERATURY).



Zburzone zostały zasady jedności miejsca i czasu,
tworzenia postaci i języka.



„Nowy teatr” jest obrazem losu człowieka zmagającego
się z absurdem świata.

„Nowy teatr”



Charakterystycznymi cechami „nowego teatru” są:
niski styl i wulgarny język.



Farsa i skecz są źródłami inspiracji dla teatru
absurdu.



Teatr ten ukazuje ludzi małych, nieszczęśliwych,
zagubionych, wyalienowanych ze społeczeństwa.



Nowy teatr mówi o upadku człowieka, który czuje
się uprzedmiotowiony i zuniformizowany w
zmechanizowanym świecie.



Widz staje się uczestnikiem spektaklu (kiedy
aktorzy zwracają się bezpośrednio do publiczności).

Bohaterowie dramatu pt. „Czekając na Godota”:

Pozzo

Lucky

łop

iec

Estr

ago

Vlad

imir

Estragon i
Vladimir

Estragon i Vladimir to włóczęgi, którzy kłócą się nieustannie, ale nie

mogą się rozstać. Są samotni, nieszczęśliwi, śmieszni- oczekują na

Godota. Uosabiają dwa wymiary ludzkiej osobowości – cielesną i

duchową. Reprezentują dwie strony osobowości tego samego

człowieka, który prowadzi dialog ze sobą, a ich konflikty to klasyczny

spór duszy z ciałem. Estragon częściej przeżywa udręki fizyczne a

Vladimir moralne. Estragon miał problemy z butami (przywiązanie do

Ziemi) a Vladimir z kapeluszem(uwierał głowę , siedlisko myśli).

Czekając na Godota, prowadzą rozmowy dotyczące cierpienia, nudy

codziennej egzystencji, daremności wszelkich poczynań, grzechu

pierworodnego, zbawienia, śmierci, tragicznej nadziei, która staje się

ich przekleństwem. Są ludźmi bez przeszłości, ludźmi, którzy utracili

pamięć. W ich życiu nic się nie zmienia, cyklicznie powtarzają się

rozmowy i sytuacje. Każdy moment życia, każdy dialog jest niemal

identyczny i prowadzi do jednego : oczekiwania Godota . Pochodzenie

imion bohaterów (Gogo i Didi) stanowi przedmiot wielu spekulacji,

najprawdopodobniej jest to po prostu zabawa językowa: Gogo - (ang.)

idź idź, a Didi - (fr. 'dis dis') mów mów. Vladimir i Estragon wyraźnie

dojrzewają w zwątpieniu, są bliżsi samobójstwa,

Pozzo i

Lucky

Pozzo i Lucky są nierozdzielni . Pozzo gra rolę pana a Lucky gra rolę

niewolnika. Pozzo jest władczy okrutny, surowy, dumny ze swego

bogactwa. W drugim akcie Pozzo i Lucky objawiają się jako ludzie

zniszczeni. Jeden jest niewidomy i prosi o pomoc, (Pozzo) drugi utracił

głos(Lucky). Lucky posiada bezużyteczną erudycje i dźwiga równie

bezużyteczną walizę wypełnioną piaskiem. Przystaje na rolę

niewolnika, jest posłuszny Pozzowi, jest ofiarą. Lucky to postać cicha i

jakby nieobecna, odczytuje się w nim metaforę zdegradowanych

intelektualistów, którzy mimo to zachowują szczątki honoru. Czas dla

Pozza i Luckiego(w przeciwieństwie dla Estragona i Vladimira) płynie.

Mają też oni cel - podróż na targ Zbawiciela. Pozzo i Lucky ukazują w

karykaturze społeczeństwo – z jego teatrem, iluzjami, komedią

pozorów

Chłopiec

Chłopiec jest posłańcem Godota. Pod koniec dnia przychodzi do

Estragona oraz Vladimira i oświadcza im, że Godot dzisiaj nie

przybędzie, lecz z pewnością przyjdzie jutro (następnego dnia chłopiec

również do nich przychodzi, mówiąc to samo). Chłopiec za każdym

razem, przychodząc do Estragona i Vladimira ma wrażenie, że przybywa

do nich po raz pierwszy.

„Czekając na Godota”

• Sztuka ta została napisana między październikiem roku 1948 i

styczniem roku 1949.

• Ukazała się drukiem w październiku 1952r. w paryskim wydawnictwie

Minuit.

• Premiera jej odbyła się 5.01.1953r .w małym teatrzyku Babylon w

Paryżu.

• Sztuka odniosła wielki sukces (w ciągu trzech lat teatr dał pięćset

spektakli dla francuskiej publiczności).

• Polska prapremiera odbyła się w Teatrze Współczesnym w Warszawie w

1957r.

• Spektakl był ważnym wydarzeniem dla przedwojennego pokolenia.

Beckett w 1957r. pokazał nam, jak byliśmy tragicznie śmieszni czekając

na naszego Godota – niepodległość.

ISTNIENIE ,EGZYSTENCJA W

DRAMACIE BECKETTA JEST ….

Czekaniem na śmierć

Labiryntem

Snem

Teatrem

Nihilizmem

Tragizmem

Absurdem

Lękiem metafizycznym

Poczuciem
przemijania

KIM JEST GODOT?



Tytułowa postać dramatu, wokół której rozbudowana
jest cała jego akcja, ani razu nie pojawia się na scenie.



Wiemy o niej tyle, co bohaterowie: to starszy pan,
którego pojawienie się ma radykalnie zmienić życie
Vladimira i Estragona, Godot ma ich zbawić.



Godot jest i jednocześnie nie istnieje, choć ma wpływ
na „rozwój” wydarzeń.



Godot jest fascynującą istotą bądź zjawiskiem, na
które wszyscy z utęsknieniem wyczekujemy, które w
sposób dla nas niepojęty wytycza ludzkości cele i
warunkuje nasz los. Być może więc Godot to
utęskniona idea pełni rozwoju.

SCENOGRAFIA



Drzewo - opis miejsca



(w II akcie na drzewie pojawiły się liście
co oznacza zmianę pory roku)



Kamień - opis miejsca



Księżyc - opis czasu

Document Outline